Amaai, de dagen zijn weer voorbij gevlogen. Ik heb Mr. Silver uiteindelijk met veel moeite kunnen overtuigen dat het vorig stukje écht niet over hem ging, maar over alle mannen in de penopauze. Laat ons zeggen dat hij mij niet echt gelooft, maar hij mokt nooit, dat is een groot pluspunt.
Vorige week donderdag vertrokken we bij hels weer naar broer 1 en schoonzus Ardennen om daar onze caravan op te pikken.
Vrijdag keerden we terug bij prachtig zomerweer om onze sleurhut te deponeren op de oprit van zoon 2, die ermee op vakantie gaat.
Hij en zijn vrouwtje zijn allebei jarenlang scouts geweest, dus kamperen met drie kinderen moet voor hen een fluitje van een cent zijn.
Uit dankbaarheid voor de gedane moeite vroeg zoon ons om te blijven eten en vermits het niet regende aten we buiten. Schoondochter en kleindochter gingen kijken naar K3.
NOOIT EET IK NOG BUITEN IN VOLLE WESPENTIJD ! (ze zijn er vroeg bij dit jaar)
Waarom? OMDAT EEN VERDOMDE WESP MIJ WEER GESTOKEN HEEFT! Daarom.
Pijn ….mannekes, niet te doen, niet te doen. Ik dacht dat ik van mijne sus ging draaien en het is niet mijn eerste wespensteek. Ik had het verdomde beest nog niet gezien, weggejaagd of gemept. Niets van dat al. Ze zat rustig op mijn ringvinger en ik wachtte even rustig af tot ze zou wegvliegen. Ze moet net een off-day gehad hebben zeker, want ze stak en ze stak met alle venijn dat ze in haar lijf had.
Natuurlijk mepte ik haar na de steek morsdood. Zo dood als een pier, een pierenwesp. Dead as a doornail, zo plat als een vijg, want nu was ik ook één en al venijn. ‘t Was wel vijgen na Pasen, maar ze zal nooit meer steken, neem dat van mij aan.
Omdat er kleine kindjes rondliepen en ik hen geen wespentrauma wou geven, onderdrukte ik met heel veel moeite een gil en de pijn. Niemand van ons wist op dat ogenblik wat te doen en zoon smeerde dan maar flink wat Flamasil op mijn vinger.
Het eten was op, de gil werd nog steeds onderdrukt en de pijn was zo mogelijk nog erger geworden, dus we namen zo snel mogelijk afscheid van zoon en kindjes.
In de auto permitteerde ik me flink wat gekreun en gezaag en gevloek en thuis Googlede ik onmiddellijk naar : behandeling wespensteek.
Voor al die nog gestoken zullen worden :
-het venijn er zo goed mogelijk uitzuigen
-nabehandelen met azijn.
Voilà, zo gemakkelijk is het. Had ik het een uur vroeger maar geweten!
Vandaag lijkt het alsof het menselijk weer zal worden in tegenstelling tot gisteren. Hopelijk blijft het zo en kunnen we met Molly een grote wandeling maken, want dinsdag moet ons arm hondje onder het mes. Onze dierenarts raadt aan om haar eierstokjes te verwijderen voor ze de eerste keer loops wordt. Zo vermijden we een hoop gesmos en onverwachte zwangerschappen.
