Pokkenweer! Meer valt daar niet over te zeggen. :-(
Vorige Zondag : telefoon van zoon 2 : «mama dringend…kunnen jullie de drie kinderen komen halen aan het zwembad, vrouwtje is flauwgevallen en moet mee met de ambulance, zo snel mogelijk aub, want ik wil naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met haar is».
Wij natuurlijk in vliegende vaart naar het zwembad, de kindjes in onze auto geladen, terug naar huis, eten gemaakt, want ze hadden alle drie grote honger na het zwemmen.
De verlossende telefoon : «Ze mag mee naar huis mama, ze is volledig oververmoeid». Niet moeilijk als je tegenwoordig kleuterjuf bent en dan thuis nog drie kleutertjes hebt, je zou van minder oververmoeid worden. Gelukkig vertrekken ze donderdag op vakantie, dan kan schoondochter hopelijk bekomen en uitrusten. Het idee om de kleuterklassen te splitsen is hoognodig, er zitten veel te veel kindjes in één klas.
Maandag: ik maak pruimenconfituur van de heerlijke pruimen ons gebracht door neef en zijn vrouwtje.
We gaan even boodschappen doen, bij thuiskomst heeft Molly de rand van de keukenhanddoek gepakt, eraan getrokken, met als gevolg een pot pruimenconfituur op de keukenvloer en Molly compleet van slag en met schuldige ogen in haar bench. Gelukkig maar dat ze geen glas heeft opgegeten, misschien lustte ze de confituur niet.
Dinsdag : de grote dag. Molly moet gesteriliseerd worden.
Omdat ze angstig is bij de dierenarts geven we ze op aanraden van de arts een kalmeer pilletje een uurtje op voorhand. Daar aangekomen krijgt ze twee prikken in haar bil en wij mogen vertrekken. De dierenarts zal ons bellen wanneer alles achter de rug is.
Terwijl Molly weg was maakten we gebruik van de tijd om onze lieve vriendin H. te bezoeken die, na een telefoontje, tot onze grote verwondering nog steeds, na veertien dagen, in het ziekenhuis was. Meestal ben je na drie dagen thuis. Ze was geopereerd aan een nekwervel om de pijn in schouder en arm weg te nemen.
Zoals we weten uit ervaring kan er soms iets mislopen en bij vriendin is dat ook gebeurd. De operatie diende om te voorkomen dat haar arm zou verlamd worden en tot grote ontsteltenis van vriendin èn de chirurg was dit na de operatie het gevolg. Gelukkig kan ze haar linkerhand nog ‘redelijk’ bewegen, maar de hele linker arm is gevoelloos en dat kan nog lange tijd duren om in orde te komen. Een lange revalidatie zal nodig zijn.
Tegen de avond volgt de tweede verlossende telefoon van die week, alles is goed en we mogen Molly komen halen. Ze ligt nog groggy in de bench van de dierenarts. Ze krijgt een hippe jas aan om te voorkomen dat ze aan de wonde likt en ook om te voorkomen dat er vuil in de wonde komt. Deze jasjes vervangen de vroegere grote kol die de dieren moesten dragen na een ingreep.
Woensdag: veel werk met Molly, want elke keer ze buiten wil om een plasje of een kakje te doen moeten we de broekkant van haar pakje losmaken en erop letten dat ze van de gelegenheid geen gebruik maakt om aan de wonde te likken. Dus regen of geen regen: wij moeten mee de tuin in en nadien het broekje weer sluiten. Ze krijgt elke dag nog een flinke pijnstiller en lijdt zo te zien geen pijn.
Donderdag : zoon 2 en familie vertrekken met onze caravan op vakantie naar zee en Mr. Silver heeft aangeboden om te komen helpen bij het opzetten van de voortent, wij hebben tenslotte al jaren ervaring. Ik mag mee voor de rit, want ik kan of mag niets doen. Ik voel me de hele dag een beetje ‘de trop’ , maar heb gelukkig een boek bij. Op de kleinkindjes passen gaat ook niet, want die zijn nog altijd bang van Molly. Het begint te beteren, maar toch …
De hele dag blijft het gelukkig droog, maar wanneer we besluiten om naar huis te vertrekken krijgen we de hele terugweg de nationale dretch over ons heen. Bakken en bakken water…. Ik hoop maar dat het beter weer wordt voor de kinderen. (en voor ons ook natuurlijk)
En zo zijn we bij vrijdag aanbeland. Nog een dagje of twee en dan mag het pakje van Molly uit en zou de wonde al wat moeten geheeld zijn. Nog een viertal weken voor ze volledig weer de oude is en mag crossen en springen. Tot dan moeten we proberen om haar kalm te houden.
Schwiegermutti is voor enkele dagen aan zee bij schoonbroer, zoon 1 en familie zijn nog op vakantie, zoon 2 is nu ook op vakantie.
Vanaf nu kan het enkel maar kalmer worden nietwaar? :-)