|
Wow, er is een hele week voorbij en ik had er nog geen erg in. Nochtans hebben we naar mijn gevoel niet al te veel gedaan vorige week.
Geprofiteerd van de 'enkele' mooie zomer momenten die er waren natuurlijk.
Met de hond gewandeld en terrasjes gedaan. Terrasjes horen nu eenmaal bij hond uitlaten.
Mr. Silver moest drie lange dagen zijn wonde droog en proper houden en hoe hou je een actieve man stil? Je gaat er mee buiten, net zoals met een hond en je shopt en je doet nog een extra terrasje.
Shoppen doet Mr. Silver doodgraag, dat weten jullie inmiddels, en nu die verfoeilijke, gemene droogkast in zijn hand gebeten had was hij niet meer zo happig op reparatie. Bovendien hadden we de factuur gevonden waaruit bleek dat de droogkast al tien jaar oud was. Tijd om naar de eeuwige jachtvelden van droogkasten te vertrekken.
Na eindeloos gezoek op het internet moest en zou ik mee met hem om een nieuwe droogkast te kopen, hoewel HDMGW (hij die moet gehoorzaamd worden) al lang beslist had welke droogkast het zou worden.
In de winkel werd om mijn opinie gevraagd. Ik zuchtte diep, bekeek de uitverkoren droogkast en zei: “Man toch, je hebt al lang beslist welke droogkast we gaan kopen, waarom heb je mij dan nog nodig. Ik ga verder in de winkel rondkijken. Vraag desnoods meer uitleg aan een verkoper.” Ik voelde de ietwat boze, gekwetste blik een gat in mijn rug boren.
HDMGW gelooft nog steeds dat een droogkast een geschenk is voor een vrouw. ZDNWG (zij die niet wil gehoorzamen) vindt een droogkast gewoon een nutsvoorwerp en geen sieraad.
Wat later voelde ik een klopje op mijn schouder : “Shoeke kom eens kijken, de verkoper vindt dat we best een andere kopen.”
De verkoper kende zijn vak. Hij had binnen vijf minuten Mr. Silver overtuigd om tweehonderd euro meer uit te geven dan hij van plan was.
Ik stond er toch maar bij voor spek en bonen, maar mijn goedkeuring was blijkbaar nodig en die goedkeuring kregen ze onmiddellijk, want ik winkel niet zo graag en mijn voeten en mijn rug deden pijn.
Bovendien is een droogkast kopen hetzelfde als een auto of eender welk machine kopen : ge moet geluk hebben. Oftewel heb je er eentje dat van de band is gerold op een goede dag en gaat het ding tien jaar zonder problemen mee, ofwel heb je tegenslag en werkt het vrij snel niet naar behoren met alle gevolgen vandien. Het lot bepaalt dit. Ik ben fatalistisch.
Idem dito met mijn nieuwe laptop – aangekocht in maart.
De letter ‘i’ haperde. Nu zal je denken, pffft … so what, maar als je veel en snel typt is er niets zo hinderlijk als een letter dat er niet staat wanneer je je tekst herleest. Neem 75% van de ‘i’s’ weg uit deze tekst en je zal begrijpen wat ik bedoel.
Gelukkig begreep de jonge man op ‘de dienst na verkoop’ wat ik bedoelde en nu, één maand later heb ik mijn laptop terug met een nieuw toetsenbord en de letter ‘i’ staat er wanneer ik het wil. Joepie, en nu maar hopen dat het verder goed gaat en er geen andere verborgen gebreken hun kopje omhoog steken. Zie je wat ik daarnet bedoelde? Het Lot bepaalde dat nèt mijn nieuwe laptop een haperende letter 'i' zou hebben. De doos eronder had waarschijnlijk en laptop dat foutloos tien jaar zou werken.
En op deze wijze kabbelde onze week rustig verder….
Na drie dagen was Mr. Silver echter niet meer in te tomen en trok hij naar zijn Hof om te ploegen en te zwoegen zoals Boer Wortel van Felix Timmermans. Ik had wel geïnsisteerd dat hij eerst een Tetanus spuit ging halen bij de dokter, want hij is nog te jong en te knap om te sterven vind ik.
Thuis kreeg ik daarna als beloning een massa groenten die hij voor mij geoogst had en natuurlijk moeten die massa’s snijbonen, princessebonen, rode bieten, pastinaak, sla, tomaten, soepgroenten, rabarber, perziken zo snel mogelijk verwerkt worden, anders zijn ze niet meer vers.
Dus … de hobby van meneer werd flink wat extra werk voor madam.
Toch heb ik nog even de tijd eraf gepitst om met twee goede vriendinnen nog maar een terrasje te doen en een lange babbel….
Alle problemen, miserie en vreugdemomenten van de voorbije maand werden er besproken en wij zijn elkaars therapeut, op die manier besparen wij al sinds 1975 wat we anders aan psychologen zouden betaald hebben. Er gaat niets boven de steun en het begrip dat je krijgt van goede vriendinnen.
Lezen weerhield me ook van het schrijven. Ik lees bijlange zoveel niet meer als vroeger, maar eens ik mijn tanden in een goed boek heb kan ik het amper neerleggen.
De rest van de week gaan we ons ook niet vervelen.
Vrijdag komen er vrienden op bezoek en hopelijk zitten we dan niet met het vreselijk pokkeweer dat er nu boven Antwerpen hangt. Frankske voorspelt anders niet veel goeds….
Heel de nacht lang was het klank en lichtspel boven ons huis en bakken regen zijn uit de hemel gevallen.
Zaterdag is het bakdag. Twee verjaardagstaarten bakken voor het feestje van Tibo die twee is geworden en zondag wordt dat gevierd.
Met weemoed zie ik deze waterzomer heel snel voorbijschrijden. ’t Is zo mogelijk nog erger dan vorig jaar, want dan hadden we in juli tenminste één hele maand mooi weer.
Maar ach … ik wil niet pessimistisch zijn, september kan nog mooi worden.
Hoop doet leven :-)
|
