Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
01-02-2007
Verjaardag.
De eerste maand van 2007 behoort alweer tot het verleden en die is in een flits voorbij gevlogen! Ik ben een Steenbok en verjaar in januari en wel op de 14de. Dat is nu zo, maar ook toen ik nog op internaat was. Ik heb al verteld dat wij veel weken daar moesten blijven zonder dat we naar huis mochten gaan, omdat de reisweg en -duur veel te lang was. Na nieuwjaar begon de tweede trimester en wij mochten eerst met carnaval voor enkele dagen naar huis. Mijn ouders hadden mij beloofd, dat ik een feestje mocht geven voor mijn 18de verjaardag. Zoiets was bij ons helemaal niet vanzelfsprekend, maar hier werd een uitzondering gemaakt, omdat ik geen feest gekregen had bij mijn Eerste Communie en ook geen ter gelegenheid van mijn Plechtige Communie, omdat beide keren mijn mama in bed lag. De eerste maal was net een van mijn broertjes geboren (het muisje!!!)en de tweede maal was zij erg ziek, en was er geen sprake van feest, hoe dan ook. Om dat allemaal een beetje te compenseren mocht ik voor mijn 18de verjaardag dan een feestje houden voor een paar vriendinnen en vrienden, onder het waakzaam toezicht van mijn ouders. Daar ik in januari verjaar, zou die feestelijkheid dus ook in die maand doorgaan, dachten wij toch! Ik had reeds aan mijn ouders gezegd, dat zij mij daar schriftelijke toestemming voor moesten geven, zodat ik naar huis mocht voor dat bepaalde weekend. Mijn ouders hadden een brief geschreven naar school, waarin zij meedeelden, dat ik van hen de toelating had om tussendoor naar huis tekomen voor mijn verjaardag. Dat was echter buiten de waard gerekend. Eerst liep T, die non die mij al die jaren gepest heeft, dagen met die brief in haar handen klas in klas uit zonder hem aan mij te geven. Toen ik hem dan eindelijk kreeg, zegde ze langs haar neus weg: Daar komt niets van in huis, jij gaat niet naar huis dat weekend! Ik was totaal van de kaart, maar sputterde tegen: Het is mijn verjaardagsfeest en daar moet ik toch bij zijn! Ze antwoordde: Je geeft je verjaardagsfeest maar in de vakantie, dan is er vrije tijd genoeg! Ik was zodanig gepakt door deze gemene manier van handelen, dat ik niet eens meer tegenwerpingen maakte, maar hoe meer dagen er overheen gingen , hoe bozer en vastberadener ik werd! Ik vond dat zij mij echt niet daar zouden kunnen houden, als ik toestemming van mijn ouders had, om naar huis te gaan! Nu zouden wij eens zien, wie de slimste was! Het welbepaalde weekend naderde en toen was het dan zaterdag. Voormiddag hadden wij nog les en na het eten vertrokken de internen, die elke week of alle veertien dagen naar huis gingen. Ik was mij bewust van het feit dat ik nauwkeurig in de gaten gehouden werd en probeerde mij zo argeloos mogelijk op te stellen. Ik had stiekem een valies met kleren gepakt en een van de andere internen, die wel naar huis mocht, had die van de slaapzaal naar beneden gebracht. Ze had de valies, samen met mijn mantel en tasje in het halletje naast de hoofdingang gezet en ik gokte er maar op, dat niemand langs daar naar buiten zou gaan en dat zou rapporteren. Zelf liep ik gewoon in mijn uniform met schort rond en babbelde met de andere achterblijvers. Toen T, die mij voortdurend observeerde, mij zo ongedwongen met iedereen zag babbelen en zag dat ik mij niet ophield in de buurt van de ingang, ging ze gerust eten. Dat was mijn moment. Als een haas schoot ik ,naar de zijingang, ontdeed mij van mijn schort,die ik op een hoopje rolde en die naderhand door een medeleerling opgehaald werd, greep mijn valies en verdween snel langs de zijdeur naar buiten. Ik keek niet meer op of om en begon aan mijn reis naar huis, die de nodige uren in beslag zou nemen. Ik wist heel goed, dat ik hiervoor een prijs moest betalen, maar ik voelde me de koning te rijk, dat ik eindelijk die ellendige non eens te slim af was geweest en gedaan had waarvoor ik de toestemming van mijn ouders gekregen had, namelijk naar huis gaan en mijn verjaardag vieren. Verder wilde ik helemaal niet denken. Toen ik thuis kwam 's avonds, na uren reizen met trein en bus, was er thuis reeds een telegram afgeleverd met de boodschap, dat ik de eerste week niet hoefde terug te komen naar school! Mijn verjaardagsfeest was voor mij niet echt, wat ik ervan gehoopt had, omdat ik voortdurend moest denken aan die week die voor me lag. Ik wist met grote zekerheid, dat ze enorm veel stof van Grieks en Latijn zouden zien, om mij zo achterop te zetten, met het doel mij te buizen. Ik heb in die week van 's morgens tot 's avonds in mijn eentje Grieks en Latijn vertaald en geblokt en hoopte haar zo voor te zijn en haar bedoelingen te kelderen. Toen ik terugging, de week nadien, en ik de klas binnekwam, kon men een speld horen vallen, alsof iederen de adem inhield. Niemand roerde een vin, want ik had T. durven tarten, en dat deed men niet ongestraft. Ik mocht gaan zitten en moest mijn boeken openslaan. Zij noemde de bladzijden, die ik moets bijstuderen op eigen houtje maar dat was voor mij geen verrassing, want die had ik al doorgenomen. Toen keek ze mij triomfantelijk aan en zei: En deze keer buis ik je! Ik heb haar alleen maar aangekeken en geantwoord: Maar U echt niet! Ze was zo perplex, dat ik het lef had om dat te antwoorden, dat ze verdere discussies uit de weg ging. En ze is niet in haar opzet geslaagd, ofschoon ze erg haar best daarvoor gedaan heeft. Er werden echter heel veel examens mondeling afgenomen en daarbij zaten er andere leraressen en die bepaalden mee, welke punten er gegeven werden. Dat was het jaar dat ik de beste punten haalde van heel mijn hunamiora en mijn triomf had niet mooier kunnen zijn!
Reacties op bericht (5)
19-02-2007
Slim bezien!
Misschien ben ik een van de weinigen die door nonnen "geholpen" zijn.
Ze hebben gezorgd dat ik om 10H , in plaats van te spelen, in 't klooster 2 boterhammen met chocolademelk kon nuttigen, omdat ze wisten dat ik thuis nauwelijks eten kregen !!! De non die daarvoor gezorgd heeft, was een fantastische, jonge, mooie dame, die bij sommige medezusters jaloezie opwekte, en later dan ook uitgetreden is...en getrouwd met een ex-pater, die de Congo , mét malaria, overleefd heeft !!! :)
19-02-2007 om 16:36 geschreven door cherycher
08-02-2007
Nonnen....
Ach, Michelly, nonnen doen wat ze al altijd deden.
Namelijk, het vrije denken naar hun normen kneden.
Onder het mom van gedienstigheid
vechten ze in feite een eeuwige strijd.
Met wapens die men niet kan zien.
Tenzij met geopende ogen misschien.
Zelf slachtoffer zijnde van het Cartesiaanse denken.
Zijn sommigen bestemd om vrijbuiters te krenken.
Wie zich niet onderwerpt aan hun wetten .
Daarmee maken ze lachend korte metten.
Gelukkig is de macht van nonnen aan het tanen.
Verdwijnen langzaam deze bezorgers van tranen.
Want jong gras groeit niet sneller door er aan te trekken.
Wie oog heeft voor zulke dingen zal dat vlug ontdekken.
08-02-2007 om 14:35 geschreven door Raspoetje.
07-02-2007
Wel, wat mij betreft,
Chic gedaan van jou! Kordaat en eerlijk verzet, opkomen voor je rechten zonder iemand anders te schaden, dat is de juiste houding. En daar heeft zelfs de meest gefrustreerde non of andere mens geen rechtgeaard antwoord op.
07-02-2007 om 20:44 geschreven door Floreanne
01-02-2007
*
Ik vraag het mij al bijna gans mijn leven af, wat de meeste nonnen toch bezielt om weerloze mensen zo te treiteren, zo'n machtsmisbruik ten toon te spreiden. Zijn ze ongelukkig? Dat zouden ze niet mogen zijn, ze zijn immers met de man van hun dromen gehuwd. Akkoord, ze moeten hem met vele delen, maar er wordt toch vertelt dat hij liefde te over heeft voor iedereen. Zijn ze jaloers op de onbezorgde jeugd van hun pupillen? Er zijn nog zoveel waarom's, maar feit is, mooie liefdevolle mensen zijn het niet, naastenliefde is voor hen een heel ander begrip dan voor mij. Flink van jou dat je mensenhaatster kon en durfde verschalken. Ik geniet daar mee van. Lieve groetjes van
01-02-2007 om 23:36 geschreven door huismusje/troubadoerke
..
griezelig Michelly, beelden van de Magdalena Sisters flitsen bij het lezen van dit stukje voor mijn ogen. Toch bewonder ik je moed hoor. Ik zou net hetzelfde gereageerd hebben. Ze kunnen iemand maar zo ver duwen maar niet verder hé kindje!
slaap lekker, dikke knuffel
