Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
13-10-2011
Na de euforie.....
Het is vrijdag en zoals gewoonlijk vertrek ik naar de kapper in het dorp. Weliswaar niet volgens de normale weg over de brug het dorp in. Achter de brug is de weg onderbroken door wegeniswerken alom in het dorp. Het verkeer wordt afgeleid via de weg langs het kanaal, die ook naar het centrum leidt en langs de banken door uitkomt recht tegenover een van de scholen.De verkeerstoestand is er, zeker op bepaalde uren, zonder meer verschrikkelijk. Het doorgaand verkeer staat rijen lang aan te schuiven en de geparkeerde wagens voor de bank en de school maken de puinhoop compleet. Blijkbaar is er geen enkele intentie om voorlopige lichten, die bij de meeste wegeniswerken gebruikt worden, hier ook aan te wenden. Dat zou alles tenminste vlotter en veiliger maken. Het regent pijpenstelen en af en toe klettert de hagel neer op de wagen. Ik sta al een tijdje te wachten om de grote weg op te rijden en achter mij staan de wagens in een heel lange rij. Het verkeer op de grote baan blijft echter zonder verpozen voorbijrijden en er zit niets anders op dan maar te wachten tot er een opening komt, waardoor ik de weg op kan. Plots zie ik de kans, want er komen zowaar drie auto's aangereden, die alle drie pinken om de straat in te rijden waaruit ik, en velen met mij, gereden komen. IK wil de weg op maar ben nog maar met de snuit van de auto op het fietsenpad als een ongelooflijke klap en een door merg en been krijsend gekraak weerklinkt. De eerste bestuurder, die pinkte heeft zich bedacht en heeft volle gas gegeven en is doorgereden. Omdat er op de hoofdbaan een middenberm is, net voor de school, moest hij iets naar opzij uitwijken en dat iets is net iets teveel geworden en hij neemt de totale bumper van mijn auto mee. Een veertig meter verder komt hij stil en over die ganse afstand liggen de brokstukken van mijn auto te tollen. De max. snelheid aan de school is 30 km per uur!! Ik stap uit in de gutsende regen en als ik de ravage zie begin ik te trillen van kop tot teen. Ik krijg dit met geen mogelijkheid meer onder controle. Ondertussen komt de bestuurder van de andere auto op mij toegelopen. Als ik hem zeg, dat hij pinkte om af te draaien, blijft hij als een automaat herhalen: ik pinkte niet, ik pinkte niet..... Eventuele getuigen zijn al in geen velden of wegen meer te bespeuren. Niemand heeft tijd of zin om je te helpen, letterlijk of figuurlijk. Geen mens komt naar je toe om te vragen of alles lichamelijk met je in orde is en of ze je ergens mee kunnen helpen. Dat woord is hen onbekend of totaal uit de mode. De jonge man wilde mijn wagen verplaatsen en uit de weg zetten, maar ik vertikte het om die te laten wegzetten vooraleer M., die ik intussen getelefoneerd had, gearriveerd was. Hij moest zien hoe de auto stond en eerder ging die geen millimeter van plaats! Ik beefde dan wel over mijn hele lijf maar was niet van plan om me op mijn kop te laten zitten. Ik filmde met mijn Gsm de plaats van het ongeval, maar door het feit dat ik geen leesbril had, kon ik niet zien hoe ik het allemaal moest opslaan en naderhand bleek dat ik helemaal geen beeldmateriaal had. Het is een functie, die ik voordien nog niet gebruikt had en dat werd nu ook nog eens mijn pech. Ik bevond me als het ware in een vacuum. Het geluid van al die wagens, die af en aan reden, sommigen ongeduldig toeterend, en de stortbui, die genadeloos over ons heen plensde, maakte me nog ongelukkiger dan ik al was. Iemand van de bank was naar me toegekomen en stelde voor om binnen te komen en daar de verzekeringspapieren in te vullen. Toen M. de situatie voldoende bekeken had, om ze correct op de papieren te vermelden en te tekenen, werd de auto opzij gereden, zodat het verkeer terug "normaal" kon doorgaan. Want wonder boven wonder, de motor liep nog steeds en er kon gewoon gereden worden. Nadat alles ingevuld was, en getekend, zegde de tegenpartij: ik heb misschien toch wel gepinkt!!! Iedereen kan een fout maken! En terwijl ik daar stond, en de absurde situatie tot mij liet doordringen, moest ik opeens denken aan de week daarvoor. Een weekend vol vreugde en voldoening, en een toestand van euforie door ons geslaagde optreden. Dit was de werkelijkheid na de euforie.
Reacties op bericht (10)
27-10-2011
..
Effe binnen wippen. Alles goe? Van Ludovikus&Lea.
27-10-2011 om 14:18 geschreven door ludovikus
26-10-2011
Midweekse groetjes
Hopelijk is alles ok daar? Liefs van hieruit!
26-10-2011 om 06:14 geschreven door Natoken
25-10-2011
..
ik had het al gelezen op je FB natuurlijk maar ik vermoed dat je nog steeds niet helemaal van de schok bekomen bent. Godzijdank ben jij of niemand anders gekwetst, wat wel zou gekund hebben tegen zo'n snelheid. Getuigen doe ik altijd principieel omdat wij ooit 'gered' zijn geweest door een onpartijdige getuige, iets dat ons anders veel geld zou gekost hebben. Ik heb ook lang genoeg gewerkt op de juridische afdeling van een verzekeringsmaatschappij om te weten dat onpartijdige getuigen heel belangrijk kunnen zijn. Nu maar hopen dat zijn 'ik heb idd. gepinkt' als een schuldbekentenis zal aanvaard worden. Heel warme knuffel.
25-10-2011 om 11:26 geschreven door bojako
*
Had ik dit niet al eens gelezen...of ben ik nu helemaal kierewiet aan het worden??? Enfin, gelukkig ben je blijkbaar lichamelijk ok, de rest is blikschade en vervangbaar, al is dit soms makkelijker gezegd dan gedaan. En Mich'ke, vertrouw nooit iemand die pinkt. Dat zou de eerste regel van de eerste les in de rijschool moeten zijn.
25-10-2011 om 03:32 geschreven door Huismusje/Petra
22-10-2011
Weekendgroetjes
Ben je al wat bekomen Michelly? Ik hoop dat je kan genieten van de beloofde herfstzon, hier moeten we het even met wat minder stellen maar we maken er het beste van! Liefs
22-10-2011 om 08:04 geschreven door Natoken
18-10-2011
Een kusje hier en ....., nooit meer.
Leuk is wel iets anders, de emotionele schok op de moment zelf blijft wel even nazinderen, en zo sta je heel alleen aan de grond genageld. Je mag je engel bedanken, zo horen we noch iet van jou
18-10-2011 om 22:18 geschreven door Julien
17-10-2011
..
Amaai!!! Dat is toch effe schrikken. Ik dacht eerst dat jij het niet was. Maar dan toch wel....Zelf ben ik ook reeds meer dan eens aangereden, en een botske heb ik ook wel gemaakt (even hout vast pakken) Zelfs nog niet zo heel lang geleden. Blij dat je er zelf zonder kwetsuren van af bent gekomen. Hopelijk komt de rest ook wel in orde, maar toch heel veel last waar je niet om gevraagd hebt. Van Ludovikus&Lea.
17-10-2011 om 16:15 geschreven door ludovikus
Goeie morgen
Ik kom je een fijne start van een nieuwe week wensen Michelly. Wij proberen hier te genieten van de zon en de rust. lieve groetjes
17-10-2011 om 09:29 geschreven door Natoken
14-10-2011
En of ik mij kan voorstellen dat je stond te trillen op je benen...
precies 2 jaar geleden hadden we een kop-staart aanrijding en onze auto die in het midden zat was "perte totaal" ikzelf werd even afgevoerd naar het ziekenhuis en de netvliesloslating van T twee weken erna zal ook wel daar iets mee te maken gehad hebben.. En zeggen dat we helemaal geen schuld hadden aan het accident maar we hebben we de meeste schade opgelopen zowel fysiek als financieel....Ik hoop dus voor jou dat het allemaal nog meevalt Michelly! Groetjes
14-10-2011 om 23:04 geschreven door Natoken
hallo Michelly
die wegenwerken zijn overal een plaag maar eigenlijk een noodzakelijk kwaad ! ik hoop dat de gevolgen van uw ongeval nogal meevallen en alles in uw voordeel uitdraait ! gelukkig geen gewonden en troost : ge hebt uw stem nog ( grapje) ! groetjes
