Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
02-01-2012
Zegen of last?
Eerst en vooral wil ik al mijn trouwe blogbezoekers, gekend en ongekend, van harte een gezond en sprankelend 2012 wensen en hen bedanken voor hun trouwe bezoekjes en interesse in mijn hersenspinsels!:lol: Ik hoop natuurlijk dat jullie mij trouw blijven in het komende jaar, zodat ik elke keer als ik iets schrijf, tenminste het gevoel heb dat ik tegen mensen praat en niet tegen muren of stoelen. Bedankt bij voorbaat.
Als ik aan Kerstmis en Oudjaarsavond of Nieuwjaarsdag denk, dan denk ik ook aan al het werk, dat gedaan wordt om die dagen tot iets speciaals te maken. Ik heb het dan niet over geschenken, maar wel over de culinaire hoogstandjes, die mijn schoondochter tevoorschijn tovert. Wij brengen kerstavond steeds, op hun verzoek, bij het gezinnetje van onze zoon door en ook de moeder van mijn schoondochter is daar dan bij aanwezig. Een gezellig gezelschap en de avond verloopt dan rustig, met mooie muziek en heerlijk eten. Maar telkens opnieuw sta ik verbaasd te kijken naar de manier, waarop ze dan nu weer die tafel versierd heeft en de kerststukjes heeft gemaakt. Ze schudt dat precies allemaal maar uit haar mouw, alsof het een fluitje van een cent is. Als je die gave niet hebt, weet je dat het allemaal zo eenvoudig niet is, als het lijkt. Kleindochter van 14 had de menukaarten gemaakt, en die waren al net zo mooi. Ze heeft het van geen vreemde, dat is dus duidelijk. Waar die fantasie vandaan komt is me dan een raadsel. Heb dat niet zo direct op dat gebied maar dan wel op een ander. FANTASIE: is het een zegen of een last? Voor mij beide. Als je gemakkelijk schrijft, dan kan het een onuitputtelijke bron zijn van onderwerpen en alles wat je er rond kunt weven. Maar mijn fantasie slaat ook op hol, als een of ander gebeurt en dat is allesbehalve aangenaam. Als een bekende of familielid gopereerd woet worden, zie ik alle dingen, die fout kunnen gaan. Hoe meer dat ik over een onderwerp weet, hoe minder mijn fantasie met mij op de loop gaat. Zelf ben ik verschillende keren onder het mes geweest en ik stond erom bekend, dat ik de dokters tot op hun hemd uitvroeg. Ze noemden mij: dat vrouwtje dat altijd alles wil weten. Als ik weet, wat gaat gebeuren, heb ik geen schrik en fantaseer ik niet, maar als men mij dat niet vertelt, dan wil je niet weten, wat ik me allemaal voorstel!;-)) En dat is niet alleen het geval bij medische interventies, maar ook als ik bijvoorbeeld niets hoor van iemand, die me heel erg na is. Stel me dan alle mogelijke dingen voor, die fout kunnen gelopen zijn en van de weeromstuit word ik hoe langer hoe ellendiger en verdrietiger. Waanzin natuurlijk en dan moet ik mezelf echt heel hard tot de orde roepen, want ik krijg maagpijn, buikpijn en hoofdpijn, en misschien is er wel helemaal niets aan de hand. En mijn verstand kan heel goed beredeneren, dat het belachelijk is, wat ik doe, maar die fantasie heeft bezit genomen van mijn gevoelens en die schuif ik niet zomaar opzij. Ze uitsluiten lukt al helemaal niet.En dat bedoel ik dus met de vraag of het een zegen is of een last. Soms heel erg dat laatste!
Reacties op bericht (4)
14-01-2012
..
't Is alweer een tijdje geleden, maar het zijn er goei die altijd weer komen. Vooreerst ook veel geluk in het nieuwe jaar. De december energie al kwijt geraakt? Beter te veel energie dan onderuit gezakt van moedeloosheid in de luie zetel te hangen. Prachtig dat je kinderen zulks moois en lekkers kunnen tevoorschijn toveren. Dat je er samen van kan genieten maakt het nog zoveel mooier. Er is niks verkeerds aan om veel te willen weten, beter dan voor een voldongen feit komen te staan waar je niets meer aan kan veranderen.
En als het een troost is... ik wil ook alles tot in de puntjes weten, de tijd dat een patiënt onmondig was, is voorbij! Gelukkig zijn er al veel artsen die dat inzien! Gezellig toch dat je iemand in de familie hebt met zo'n vingers... je kan er steeds van leren en daar zijn we nooit te oud voor Michelly! Een warme knuffel!
03-01-2012 om 15:56 geschreven door Natoken
02-01-2012
We beginnen opnieuw met tellen 2013
Met éénieder kunnen praten maakt poorten en fantasiën open, met je persoonlijke ervaringen kan je natuurlijk de gegevens evalueren. Een last kan je opzij zetten, mee leven met andere is een zegen, en is niet iedereen gegeven. Zorg voor je hart, er komen noch jaren en de jongeren hebben uw wijsheid nodig.
02-01-2012 om 21:34 geschreven door Julien
hallo Michelly
zo te horen (te lezen) heb je een fijn eindejaar gevierd ! ik dacht dat mijn vrouw de enige is die de dokters tot op hun hemd uitvraagt , het is zelfs zo erg dat ik sinds mijn operatie niet meer zonder haar op onderzoek mag van angst dat iets niet vraag of haar wat verzwijg ! groetjes en nog mijn beste wensen
