Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
20-05-2007
Exit Baloe.
Baloe is niet meer. Aan alles komt een einde, aan een mensenleven maar ook aan het leven van onze huisdieren. Baloe: die lieve , letterlijk en figuurlijk, zachte beer van een hond met die grappige bruine hommeltjes boven zijn ogen, die op en af dansten als zij je vragend aankeek. Toen onze zoon besloot zich een hond aan te schaffen, viel hij op dat prachtige ras: Bernersenne. Er werd vlijtig gezocht naar een betrouwbare fokker en die werd dan ook gevonden, maar echt niet bij de deur: in Papendrecht, Noord-Nederland. Daar werden er jonge hondjes verwacht en zelf moesten ze gaan kennismaken met de fokkers. Dat koppel wilde alle kopers persoonlijk leren kennen, zodat zij hun honden niet verkochten aan mensen, waarbij ze geen goed gevoel hadden. Ik dacht dat S. mijn zoon en onze schoondochter een keer of vijf op en neer gereden zijn, vooraleer zij eindelijk dat wollebolleke mee naar huis kregen. Toen de pups geboren waren, zijn ze natuurlijk gaan kiezen en nadien en paar maal op bezoek om te zien hoe het dier zich ontwikkelde en of alles O.K. was. Eindelijk mocht zij mee naar huis en zo iets schattigs kan een mens zich niet voorstellen. Klein en wollig met zwarte golvende haren een witte slabbetje dat doorliep tot halverwege haar buik en boven de ogen twee roestbruine halve maantjes, hommeltjes genoemd, die op en neer dansten als ze je aankeek, of als je tegen haar praatte. De pootjes waren al vrij stevig voor zo'n kleine hond, maar dat duidde erop dat het een groot exemplaar zou worden. Als we met de puppie wandelen gingen, stopte zowat iedere voorbijganger en wilde haar aaien. Ze zwaaide met haar staart zichzelf haast van de stevige poten! Het grappige was, dat ze zo grote passen zette zodat haar achterwerk helemaal heen en weer draaide. Ik moet nu nog glimlachen als ik dat beeld voor ogen heb. Wij leerden haar om niet tegen de mensen op te springen bij een begroeting, want als ze volwassen zou zijn, zou ze je finaal omver springen. Wat deed ze dan? Ze kwam naar je toe, tussen je benen staan en dan moest je haar tegen de flanken kloppen en dan was het goed. Ze blafte nooit! En met nooit bedoel ik ook nooit. Mijn zoon heeft haar aangeleerd, om éénmaal luid: WOEF te zeggen als ze bij ons voor de deur stonden. Dat zei hij: Baloe doe eens luid en dan zegde Baloe aan de voordeur WOEF! Af en toe ging ze naast mijn zoon op haar achterwerk zitten, legde haar voorpoten op zijn voorarm en haar prachtige kop op zijn schouder. Als ik dat zag moest ik steeds lachen en ik heb meermaals gezegd: Dat is toch geen hond! Die gedragen zich zo toch niet! Ik vroeg dan: Baloe gaat het een beetje? Ze draaide haar kop dan zijdelings naar me toe en bekeek me met een blik van: Wat begrijp jij daar nu al helemaal van! Ze is 14 jaar geworden en was de vierde oudste in haar soort in Nederland. De laatste twee jaar werd ze gekweld door allerlei kwaaltjes, en de bezoeken aan de dierenarts namen alsmaar toe en de pillen, zalfjes en druppeltjes konden op de duur niet meer baten. Toen de dienarts dan ook zegde dat de ontsteking, die ze alweer een klein jaar op haar ogen had, niet meer te genezen was en haar blijkbaar veel pijn deed, was de maat vol en hebben ze besloten haar te laten inslapen, want een operatie had totaal geen zin. Wat was dat een vreselijke verdrietige ervaring voor mijn kleindochter en kleinzoon. De eerste heeft vreselijk gehuild en de kleinzoon werd héél zenuwachtig en druk . Baloe is hier begraven en er ligt een arduinen steen op zijn graf met een plaatje door opi gemaakt: Baloe 1994-2007.
Reacties op bericht (7)
22-09-2007
Knuffelhond
voila,ier ben ik si...wat een mooi verhaal van Baloe. Een prachtdier was het. mijn ventje en ik vonden dit ook al zo'n mooi ras,ooit is het in ons opgekomen om ook knuffelhond in huis te nemen,maar wegens plaatsgebrek hebben we toen besloten om het niet te doen en het is dan uiteindelijk een Scottish terrïer geworden (ene met een serieus karaktertje) en toch kon hij zoooooo lief zijn. Hij heeft 10j. geleefd en wegens mijn allergiën kan ik er geen meer in huis halen...spijtig.
Groetjes *sen*
22-09-2007 om 18:01 geschreven door *sen*
01-06-2007
Baloe
Dat is spijtig dat Baloe er niet meer is. Het was inderdaad een hele lieve en zachte hond. Je verhaal is een mooie ode aan een trouwe huisvriend die jullie nimmer zullen vergeten.
01-06-2007 om 10:25 geschreven door marce de lausanne
27-05-2007
Baloe
Michelly, ik leef met jullie mee,ik ben eerder een poezenmens, maar hou evenveel van honden, en zeker zo'n brennersenner!Eén van mijn poezen is eens verongelukt en ik heb een ganse week gebleit,wens jullie veel sterkte, zo'n dier is eigenlijk familie hé!
Liefs Vévé.
27-05-2007 om 16:12 geschreven door Veve
20-05-2007
..
Telkens ik lees over een overleden mensenvriend voel ik de hartepijn weer die ik had als er weer een van mijn knuffels naar de eeuwige jachtvelden vertrok. Wie weet laat ik me nog wel eens vertederen door zo'n schat van een puppy. Jullie ook? Niet te lang wachten als je het toch van plan bent, het is de beste troost voor je kleine rakkers. Groetjes van
20-05-2007 om 16:24 geschreven door Ludovikus
..
lieve Michelly ik voel met jullie mee en dat zijn geen ijdele woorden. Vorig jaar heeft onze Flor ons verlaten na 16 jaar vriendschap en trouw. Zelfs nu zoveel maanden later betrap ik me erop dat ik nog steeds kijk waar ik mijn voeten neerzet omdat hij altijd aan mijn voeten lag, of ik nu TV zat te kijken of stond te koken. Ik droom van de dag dat we ooit weer een hond zullen nemen, maar ventje wil eerst nog wat wachten.
Geef ze zoon en kleinkindjes van mij een heel dikke knuffel.
20-05-2007 om 16:07 geschreven door bojako
Baloe
je zult die wel gaan missen , en inderdaad voor dat ras is 14 heel erg oud.
Veel sterkte ermee.
Groetjes van Corry
20-05-2007 om 15:36 geschreven door corry
Baloe
Ik kan het mij levendig inbeelden dat Baloe een enorme leegte achterlaat met een groot verdriet als opvulling. 14 jaar is oud voor dat soort rashonden en daar hebben jullie ten volle van kunnen genieten.Toch een hele mooie herinnering.Een nieuw puppy zal natuurlijk nooit een vervanging kunnen zijn maar misschien wel een nieuwe start voor weer vele jaren van vreugde, echte vriendschap en onvoorwaardelijke trouw. Mijn diep medeleven met het verlies van jullie beste mensenvriend
20-05-2007 om 15:32 geschreven door huismusje/troubadoerke
