Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
01-10-2008
Verdronken zondag.
Buiten valt het water met bakken uit de hemel en maakt een geluid dat je bijna gezellig kan noemen, ware het niet dat dit teveel en te vaak gebeurt en wij een zomer achter de rug hebben, die die naam echt niet waardig is! Mensen krijgen tekort aan zon met alle gevolgen vandien en heel wat evenementen zijn jammerlijk in het water gevallen en dat dan letterlijk. De openlucht speeltuinen en zwembaden komen niet meer uit de kosten en hier en daar zie je hoe de poort gesloten wordt en niet meer opengaat. En nu moet ik denken aan een zonnige namiddag, jaren geleden, in een zwembad in de buurt. Nu ja, zwembad! Het is een prachtig natuurlijk water, vijver bijna, waarin gezwommen wordt. De infrastructuur is mooi en aansluitend aan de vijver ligt er een camping, die wel in de smaak valt van de bezoekers. Een grote ligweide nodigt uit om te genieten en dat wordt dan ook veelvuldig gedaan. Er is een kleine bar-restaurant, waar eten en drinken in overvloed te verkrijgen is. Die zondagnamiddag waren wij er ook naartoe getrokken en hadden een deken gespreid op het gras. Het weer was prachtig en het vrolijke getater van de mensen rondom onderstreepte het weekendgevoel. Ons zoontje speelde met enkele kinderen van badgasten en wij waren in een gesprek gewikkeld met omliggende ouderparen. Een groepje jonge gasten van een jaar of 16-17 waren zich uitbundig aan het amuseren en doken zonder ophouden vaf de oever de wijver in. De pret kon niet op en het was duidelijk dat het allemaal goede zwemmers waren. De sfeer was jolig en uitgelaten en het was echt genieten van de zon en de vrije dag. Plotseling onstond er commotie in het groepje jongeren. Er werd zenuwachtig gesticuleerd en het lachen was helemaal gedaan. Niemand schonk er direct aandacht aan, maar langzaam kwam het gevoel van onrust tot bij de mensen op de ligweide. Enkelen stonden op en hielden het groepje in de gaten. Sommigen naderden de oever en wilden weten wat er gaande was. En dan kwam plots de melding: iemand is niet boven gekomen! Eén van de jongens moet nog beneden zijn. Naast ons lag een jong gezinnetje met een klein kind. De man was erg krachtig en fors gebouwd. Later bleek dat hij ooit het kanaal overgezwommen had. Hij liep snel naar de oever en vroeg wat er gaande was. Zonder bedenken dook hij in het water. Iedereen keek vol spanning toe en er hing een kilte over de grasweide, die mij nu nog kippevel bezorgt. Onze buurman kwam na enige tijd boven en dook opnieuw. Na, wat voor ons een eeuwigheid leek, kwam hij naar boven met het lichaam van de jongen in zijn armen. Hij werd geholpen om het slachtoffer op de oever te leggen, sprong uit het water en begon de jongen de eerste hulp toe te dienen. Hij bleef zonder ophouden werken en een gulp water kwam uit de mond van het slachtoffer. Zijn huid was bleek met een blauwgrijze tint en het gebeuren schoof als een scherm voor de zon en liet een ontzettende kilte na. Muisstil was het en iedereen stond bewegingloos te kijken hoe de man zonder verpozen werkte om het slachtoffer terug bij bewustzijn te brengen. Iemand had een ambulance gebeld maar het duurde voor ons gevoel ontzettend lang vooraleer die arriveerde. Toen die er eindelijk was en het slachtoffer weggevoerd was, hoorden we dat de drenkeling en zijn broer bij het duiken met de hoofden tegen elkaar waren gestoten. De broer was gewoon naar boven gekomen maar blijkbaar was de andere jongen bewusteloos geraakt of tenminste erg duizelig zodat hij niet meer de kracht had om naar boven te komen. Het ongeval op zich was al afschuwelijk genoeg, maar als het ook nog door een clash met je eigen broer gebeurt, is dat helemaal verschrikkelijk. Hij heeft het niet meer gehaald. De zomermiddag was voorbij en de zon gaf alleen nog kilte. Dit is jaren geleden voorgevallen, en telkens als ik voorbij het ouderlijk huis van de beide broers rijd, denk ik aan dit voorval. Het heeft een onuitwisbaar litteken nagelaten van een verdronken zondagnamiddag
Reacties op bericht (9)
10-10-2008
..
Het moet vreselijk zijn voor de broer die het overleefd heeft want hij draagt het schuldgevoel zijn hele leven met zich mee, al treft hem natuurlijk geen schuld.
Enkele jaren terug was het zoontje van een collega van mij bij de grootouders aan het spelen op het eerste communiefeestje van één van de neefjes of nichtjes. De kinderen hadden allemaal ongeveer dezelfde leeftijd. In een serre van de grootvader stond een geweer.... meer hoef ik niet te zeggen zeker? Ik begrijp niet hoe die grootvader een geladen geweer kon laten staan in een serre, maar de arme man zal het de rest van zijn leven betreurd hebben, net zoals het neefje dat schoot.
10-10-2008 om 14:31 geschreven door bojako
09-10-2008
"
Doe even de toer van de blogvrienden om een goede avond te wensen en een warme knuf door te geven.
09-10-2008 om 18:59 geschreven door Natoken
08-10-2008
...
Lieve Michelly, is weeral efkens geleden dat ik je blog bezocht, en ik heb weer geboeid alles bijgelezen! Jammer van dat tragische verdrinking. En van je verhalen in Portugal heb ik ontzetten genoten, mijn ventje en ik zijn daar 7 jaar terug ook in dezelfde streek geweest. Tot nog es... liefs veve.
08-10-2008 om 20:29 geschreven door veve
Verdrinken in het leven
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat een tragisch ongeluk! Luttele minuten beslissen over leven of dood. Zo erg dat alle hulp te laat kwam! Maar je hebt de sfeer en de emoties heel goed weergegeven. Bovendien heb je ook wat de voorbije zomer betreft gelijk: hij stelde niets voor en dat is een strop voor al wie voor zijn inkomen van het mooie weer afhankelijk is. Ik heb vooral de warme avonden gemist! Indien de zon vandaag van de partij is krijg je na zonsondergang de rekening gepresenteerd. Kilte, eventueel gevolgd door ochtendlijke mist. Tijd dus om het binnenshuis gezellig te maken...
05-10-2008 om 17:32 geschreven door Lieve
03-10-2008
..
Wat een tragisch verhaal. Kleine ongelukjes met grote gevolgen. Dan nog met je eigen broer, die dat zijn heel leven meedraagt. Niet moeilijk dat je dat niet kan vergeten. Groetjes.
03-10-2008 om 12:45 geschreven door Ludovikus
02-10-2008
ongetiteld
Wat ik niet uit je verhaal kan afleiden is of de jongen het overleefd heeft.
warket
02-10-2008 om 23:24 geschreven door warket
ontzettend zoiets...
Lieve Michelly je verhaal bezorgt mij kippenvel want heb, toen ik 13 was, iets dergelijks meegemaakt in een openbaar zwembad. Dat is een beeld dat je nooit meer vergeet hé?? De jongen in mijn geval is er uiteindelijk nog door gekomen maar telkens als ik nadien ging zwemmen en rond die plaats zwom , zag ik die jongen liggen.Waartoe regen je kan leiden hé??Maar kop op meisje vandaag schijnt de zon ( hier toch!). Warme groet
Groetjes van Ludov'& Axelle
