|
Iedereen zal ze wel kennen, die programma's, waarin kinderen op zoek gaan naar hun biologische ouders, vader en/of moeder en daarvoor de halve wereld afreizen en beroep doen op bepaalde instanties of verenigingen. Regelmatig komt er op maandagavond zo'n programma op een van de Nederlandse zenders. Hier gaat het dan gewoonlijk over kinderen, die geadopteerd zijn en uit een of ander ver land komen, maar af en toe is er ook iemand, die op zoek is naar een naamloze donor van een zaadje, dat aan de oorsprong ligt van haar of zijn leven. Het is telkens weer aangrijpend om te zien, hoe die jongeren en soms ook volwassenen hun gevoelens hieromtrent proberen te verwoorden en proberen uit te leggen, wat ze nu eigenlijk missen en waarom het voor hen zo belangrijk is om te weten, wie er aan de oorsprong van hun leven ligt. Gelijken ze op hun vader? Hebben ze zijn talenten of gebreken, zijn ziekten of zijn karakter geërfd? Vraagt hij zich ook wel eens af, waar zijn "kinderen" rondlopen, en zoveel meer onbeantwoorde vragen. De meeste van die zoekenden, krijgen nooit antwoord op hun vragen en blijven gefrustreerd en verloren achter.
En nu las ik in de krant en hoorde op TV, dat men op zoek was naar spermadonoren. Hieruit groeien weer zoveel potentiële ongelukkigen, die hun afkomst nooit kunnen achterhalen. Als ik daar dan over nadenk, moet het toch niet denkbeeldig zijn, dat, in zo'n klein land als het onze, een halfbroer en halfzus verliefd worden op elkaar en met elkaar trouwen. Ze kunnen toch geboren zijn uit het zaadje van één en dezelfde man, zonder dat ooit te weten??? Als die donoren anoniem blijven, kan toch nooit achterhaald worden wie hun kinderen zijn. Ofwel zou het DNA moeten opgeslagen worden in een databank en het DNA van jongeren, die uit donorsperma geboren zijn en gaan trouwen, vergeleken worden met die gegevens in die databank. Maar dat is allemaal wel een beetje laat hé en weten alle kinderen, die op die manier verwekt zijn, ook dat dit zo is?
Ikzelf vind dit allemaal zo problematisch, dat het een afschrikkende uitwerking op me heeft. Om nog maar te zwijgen van alle hierboven aangehaalde gevoelens en vragen, waarmee ze hun hele leven blijven zitten zonder hoop op een antwoord. Zie ik het allemaal te somber en verkeerd???
|
