Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
17-09-2007
Grote brandjes, kleine brandjes............
Iemand schreef op het forum dat zijn vriendin de electrische kookplaat had laten aan staan en in slaap was gevallen in de zetel. De kookplaat was totaal gesmolten en als hij wat later was thuisgekomen; was de ellende waarschijnlijk niet te overzien geweest. Dergelijke berichten lezen we allemaal wel eens in de krant en dan hebben we de neiging om te zeggen of te denken: hoe kan nu zoiets?Daar let je toch op! Vergeet het maar, want het kan ieder van ons overkomen en daarvoor hoef je geen gatenkaas in je hoofd te hebben! Ikzelf verslind boeken en kan uren aan een stuk zitten lezen en daarbij de wereld an alles wat daartoe behoort, totaal vergeten. Ik vertoef dan in een andere wereld. Enkele jaren geleden zat ik ook weer in mijn tweezit genesteld, de voeten voor me uitgestrekt op de poef, een boek op mijn schoot , lekker drankje naast mij op de bijzettafel en overal in huis brandden kaarsen. Ik heb een onnoemelijk zwak voor kandelaars en kaarsen, en heb ze in alle maten en uitvoeringen. Vanaf het ogenblik dat het vroeger donker wordt, maak ik het gezellig met warmte, kaarsen en een boek. Meer moet dat niet zijn en dan voel ik me perfect gelukkig. Zo ook die avond? M. was weeral naar een of andere vergadering of sportavond en ik had het mezelf héél gezellig gemaakt. Hoeveel uren ik gelezen heb, weet ik niet meer maar ik kreeg wat last van tranende ogen. Dat gebeurde me wel meer, wanneer ik, na een hele dag op het bureel, ook nog de ganse avond met mijn neus in een boek zat. Ik wreef door mijn ogen, maar het hielp niet echt. Ga slapen, dacht ik bij mezelf, want het is weer méér dan laat genoeg. Ik klapte mijn boek dicht en legde het terzijde en stond op uit mijn zetel. Wat ik toen zag deed mijn adem stokken in mijn keel. Aan mijn rechterzijde tegen de muur staat een commode, met glasobjecten en enkele kandelaars. Een kaars, in een stervormige kandelaar van harde kunststof, was volledig tot het einde opgebrand en de houder was gesmolten, ondanks de metalen kaarsenhouder in de ster. . Het kleedje op de commode had vuur gevat en brandde er lustig op los. De rookvorming had mijn ogen doen tranen, en ik had totaal, maar dan ook totaal niets in de gaten gehad! Niets geroken, niets gehoord, niets gevoeld! Er schoot een echte paniekreactie door mijn lijf en enkele seconden wist ik niet wat doen. Alles van de commode de grond opvegen was geen optie, want daar zou de parketvloer niet ongeschonden uit komen. Ik rende naar de keuken, grabbelde een inoxidabele kom uit de kast, liet er water van de kraan inlopen, maakte een handdoek nat en rende terug. Met de natte handdoek veegde ik het hele boeltje de kom in en klopte het vuur van het smeulende tapijtje uit. En toen ben ik terug in de zetel gezakt en heb een deuntje gehuild. Ik besefte namelijk ten volle waaraan ik ontsnapt was. Het tapijtje, geborduurd in Richelieu door mijn schoonmoeder, was onherstelbaar beschadigd, maar ze heeft me een nieuw gemaakt. De commode draagt nog steeds de zwartgeblakerde wonde van de brand. Daar overheen ligt het nieuwe tapijtje, en staan in de winter weer kandelaars met kaarsen.
kan het begrijpen wat er toen door je heen ging... heb ook een keukenbrand meegemaakt door verstrooidheid en kan je verzekeren, de paniek sloeg me ook om het hart, ik schrijf er nog wel eens een column over maar de herinnering alleen al ... brrrr, later had ik het opnieuw bijna zitten door een spiegeltje dat ik had laten staan en waarin de zon scheen... de zonnestraal weerkaatste op mijn lederen zetel die een brandplek kreeg... ach ik heb wel iets met vuur maar zoals ik zei... ik schrijf er nog wel eens over, het is te veel om hier neer te pennen!
lieve groeten Marina
26-09-2007 om 11:39 geschreven door hartendame2
de mens en zijn brandjes
iedereen heeft het wel eens meegemaakt... kookpotten die uitkoken, pannen die vuur vatten, fondustellen die het mooiste tafellaken ruïneren, sigaretten die net op het duurste tapijtje vallen en zijden blousjes waar iemand met zijn vuurstokje tegenaan loopt.... ik heb ook steeds nog geluk gehad.... maar opletten blijft de boodschap en de engelbewaarders blijven hun functie hebben! Anderen hebben soms minder geluk. Een verhaal met een oproep dus toch om alert te blijven in alle omstandigheden...
Liefs van
26-09-2007 om 08:30 geschreven door Floreanne
20-09-2007
..
Je vertaal programma staat daar mooi Michelly en het werkt nog ook, ik heb het net even uitgetest. wat branden betreft: ik ben er doodsbenauwd van. Ooit woonden we op het elfde verdiep en iemand had op het gelijkvloers brand gesticht. De rook was door de verluchtingspijpen bij ons binnengekomen en wij waren bijna gestikt. Net zoals Lieve heb ik mezelf altijd zitten afvragen hoe ik in hemelsnaam daar weg moest geraken met twee kindjes. Alleen op de brandladder gaat nog, maar met twee kindjes was het veel problematischer. Ik kon dan ook niet snel genoeg verhuizen en wil nooit meer hoger wonen dan de begane grond. schoonma woont nu nog steeds op een achtste verdiep. De brandtrap is acht verdiepingen recht naar beneden. Er is in het gebouw enkel een kleine trap. Het is een gebouw van de jaren zestig. Stel je voor dat het daar brandt. Schoonma is dik in de tachtig. Hoe moet die ooit van een brandladder? Er zullen in dat gebouw ook nog eerst doden moeten vallen vooraleer er wijzigingen dienen aangebracht te worden. Als ik hierover iets aan mijn man zeg, dan zegt hij altijd dat er nu brandladders zijn die heel hoog komen. Ik hoop het in elk geval nooit meer te moeten meemaken. Nu snel vroeg slapen want morgen moet ik paraat zijn voor mijn twee zieke kleinkindjes. dikke knuffel,
20-09-2007 om 20:19 geschreven door bojako
19-09-2007
...
Waar zijn de keren dat mijn sigaret uit mijn hand viel en een gat brandde in het tapijt. In slaap vallen al rokend. Kaarsen en verdiept in een boek. De frietpot op het vuur en vergeten. Hoeveel keer staat het niet in de krant. Gelukkig staat onze naam er nog niet bij.
19-09-2007 om 17:13 geschreven door Ludovikus
...
Verdiept in een boek, kan de wereld voor mijn part vergaan... Vroeger toch, nu moet ik meer moeite doen om mijn aandacht erbij te houden.
Gelukkig is het toen goed afgelopen! Toen de kinderen klein waren lag ik in mijn bed hele reddingsscenario's te overdenken, hoe ik het aan boord ging leggen om hen beiden gelijktijdig uit een eventuele brand te halen...
Het seizoen van kaarsen en kandelaars is weer aangebroken na deze ultrakorte zomer.
19-09-2007 om 00:17 geschreven door Lieve
18-09-2007
*
Het kan inderdaad ieder van ons overkomen! Ook ik heb een zwak voor kaarsen en kandelaars. Op een keer had ik voor een speciale gelegenheid mijn buffetkast vol met kaarsjes gezet. Na een gezellig dineetje ruik ik een brandlucht en ik ga op zoek. Resultaat, een kaars was door de kandelaar heen gebrand met als resultaat een nog steeds zeer aanwezige ronde zwartgeblakerd brandvlek op mijn kast. Ik ben doodsbenauwd van brand, ik heb het huis van mijn overburen volledig zien afbranden, twee kinderen zijn er in omgekomen. Ik brand nog steeds kaarsen, maar ik laat ze geen moment meer uit het oog en ik doof ze voor ze volledig zijn opgebrand en pleur ze in de vuilnisbak. Blij dat ik ontsnapt ben aan erger.
18-09-2007 om 14:06 geschreven door huismusje/troubadoerke
