Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
01-05-2013
Mijmeringen.
Mijn blog lijkt me verwijtend aan te staren en dan realiseer ik me hoe lang ik al niets meer geschreven heb. Waarom?? Ik heb soms zoveel dingen in mijn hoofd, waarover ik wil schrijven, dat er helemaal niets uitkomt en ik geen letter op papier zet. Raar maar waar. Ben ook erg veel met mijn gedichtenbundel bezig geweest en dat slorpt nogal wat tijd en aandacht op. En natuurlijk weer druk, druk met het repeteren van ons koor. Op 15 juni hebben we weer ons Singing Dinner en daar komt een en ander bij kijken. Een volledig nieuw repertoire en daar wordt heel hard op gestudeerd. Het thema is "Folk" en een mens zou verschieten van wat er allemaal onder die noemer te ondekken valt en wat mooie melodieën we zullen brengen. Toen onze dirigente het aanbracht, had ik zo'n reactie van "Oh neen toch!" Maar dat gevoel is nu verleden tijd en we genieten volop maar studeren superhard om weer het beste van onszelf te kunnen geven. En als ik dan de flyer met de aankondiging van ons optreden heb doorgestuurd naar familie, vrienden en bekenden, en de reacties en inschrijvingen beginnen binnen te stromen, word ik helemaal vrolijk. Ik bevind me dus nu in een vrolijke toestand om heel begrijpelijke redenen.:-D Toch is het niet allemaal vreugde bij ons koor. Wij hebben namelijk enkele weken geleden een heel verdrietig mededeling gekregen. Onze voorzitster, die het koor al jaren met hart en ziel toegedaan is, heeft darmkanker met uitzaaiïngen. Ze heeft het ons zelf meegedeeld op een repetitieavond en daar gelijk aan toegevoegd, dat ze blijft komen naar de repetities en haar taak als voorzitster blijft uitoefenen, zolang het ook maar even kan. Ze heeft ons dat meegdeeld, en dan gevraagd om er niet meer op terug te komen, zodat ze niet elke keer opnieuw hierover moet uitwijden. We waren allemaal muisstil en totaal van de kaart. Mij overviel een gevoel koude en van totale machteloosheid. Wil haar zo graag helpen en heb daar de kennis en de mogelijkheid niet voor. Ze is ergens tussen 55 en 60 jaar. Ze krijgt nu chemo om de andere week en dat zal zo blijven doorgaan. En als ik naar haar kijk en zie hoe ze haar best doet, hoe moedig ze is, vraag ik me af hoe het er diep vanbinnen uitziet en hoeveel verdriet een mens in stilte kan verwerken.
Reacties op bericht (4)
22-06-2013
zomaar Michelly met knufje
22-06-2013 om 21:45 geschreven door 'zonneke' liliane
04-05-2013
Dag bezige bie...
En toch is het goed dat een mens zijn dagen zo kan invullen.. doen wat men zo graag doet zoals jij daar want voor je het weet sta je voor een voldongen feit en blijkt dat het leven opeens zo heel kort kan zijn Michelly. Dus zoals Bojako schrijft.. carpe diem, dat doe ik ook! Een hartelijke groet!
04-05-2013 om 23:30 geschreven door Natoken
02-05-2013
..
ik vrees dat we nu de leeftijd bereikt hebben waar steeds vaker iemand in onze vriendenkring erg ziek wordt of overlijdt ... wat kunnen we hieruit leren Michelly? Carpe Diem... Samen met jou duim ik dat jullie voorzitter dankzij de huidige wetenschap zal kunnen genezen. Warme knuffel xx
02-05-2013 om 12:14 geschreven door BOJAKO
01-05-2013
hallo Michelly
Als het moet kan een mens veel verdragen ! Veel succes met uw optreden ! Groetjes
