Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
07-01-2008
Slof, slof, slof.....
Ze zijn weer ongeveer voorbij, die turbulente dagen van Kerstmis en Nieuwjaar, feesten van eten en drinken.Alhoewel!!! Er komt nog een nieuwjaarsfeest van de familie en dan nog wat verjaardagen, een receptie van het koor, waarbij ik zing. Ik zie het al: het duurt nog even! En toch gaat voor de meeste mensen het leven weer zijn gewone gangetje. De meesten zijn terug aan het werk en de kinderen zijn terug naar school. Voor velen was dat de eerste schooldag en er werden hier en daar traantjes gelaten en waarschijnlijk niet alleen bij de kleine ukjes. En ze zijn toch klein hé. Zelf was ik ook maar 2,5 jaar oud, toen ik voor het eerst naar school ging. Als ik nu die kindjes van die ouderdom zie, dan denk ik: wat zijn ze toch klein!! Mijn ma was toen al in verwachting van het derde en zal waarschijnlijk blij geweest zijn, dat één handenbinder overdag op school was. Volgens haar was ik behoorlijk bij de pinken en was het alleen maar gunstig voor mij, dat ik iets kreeg waarop ik mijn aandacht en nieuwsgierigheid kon richten. En terwijl ik daar over nadenk, herinner ik me iets, dat ze mij vertelde, want zelf heb ik er geen herinnering meer aan. Op een zekere zondag werd besloten om op bezoek te gaan bij mijn grootmoeder, die ook mijn meter was en op de watermolen woonde. Dat was een 15 kilometer van onze woonplaats verwijderd. Als kind was ik er heilig van overtuigd dat het geluid dat de tram maakte, was: bomma, bomma, bomma!! In die tijd, had alleen maar de notaris en de dokter een auto en alle andere mensen gingen te voet of misschien per fiets naar een of ander punt, waar een halte was van de tram.Wij moesten naar het volgende dorp en langs de staatsbaan liep de route van de tram. Mijn ouders hadden voor het vertrek natuurlijk hun handen vol met het klaarmaken van (toen nog maar) drie kinderen. Wij werden dus een voor een gewassen en in de mooiste kleedjes gestoken en er werd nauwlettend toegezien, dat wij niets meer aten of in onze handen kregen, waarmee we ons vuil konden maken. Als de kinderen klaar waren, konden pa en ma aan hun eigen toilet beginnen. Ma had mij uitgedost in een schattig kleedje en ik was volledig vertrekkensklaar op mijn onderbroekje na. Dat deed ze mij eerst in laatste instantie aan, zodat ik, terwijl ik daar rondliep, eventueel nog naar buiten kon naar de tuin om daar een plasje te doen. Zoals alle kleine kinderen was ik gefascineerd door de pantoffels van mijn pa. Het waren van die gemakkelijke instekers en ik had mijn kleine voetjes in de grote sloffen gestoken en slofte door het huis. Toen ik voelde dat ik een plasje moets doen, stuurde mijn ma me naar de tuin om daar op mijn hurken het zaakje af te handelen. Een tijdje later riep mijn ma me terug naar binnen. En daar kwam ik aangesloft: slof, slof, slof, en achter op een van de sloffen lag een héél grote drol. Het plasje was een beetje uitgebreid geworden. Het was dus nog zo'n dom idee niet om dat onderbroekje tot het laatst te bewaren.
Dat vind ik nu echt eens een kostelijk verhaal. Zo uit het buitenleven gegrepen. Pipi doen!!! Loop maar buiten lieve schat. Anders dan bij ons in de koeke stad. Hoewel wij nu bijna zeventig jaar geleden ook buiten liepen om het in de goot te doen. Zie je het nu nog gebeuren. De zakkenwijven aan de dok met hun snelzijkers, een broek met een spleet. Rok omhoog, benen open en daaaar stroooomt de schone Sche' elde, om geen tijd te verliezen. Maar dat je dan je grote boodschap nog op vaders hielen plaatste . Chapeau voor die kleine meid. Groetjes.
09-01-2008 om 16:03 geschreven door Ludovikus
Young man (oh oh oh)
How sweeet memories! By the way were there tram at Stokken? And train?
09-01-2008 om 14:56 geschreven door Penvrend
08-01-2008
..
Elke keer jij iets schrijft komen bij mij ongeveer dezelfde herinneringen naar boven. Naar school gaan op die leeftijd in Engeland bestond gewoon niet, ook geen kleuterschool, je moest vijf jaar zijn wat ik trouwens niet slecht vind. Toen ik gisteren op het nieuws die dertig wenende dropjes in een klas zag kreeg ik een krop in de keel. Op die leeftijd zouden ze toch, als het mogelijk is, bij hun mama moeten zijn, het zijn nog boelekes. Maar ja, ook mijn kinderen kiezen om allebei te blijven werken en opteren voor kribbe en kleuterschool. Wat me wel intrigeert is het feit dat ouders het zo vanzelfsprekend vinden dat kindjes vanaf 2.5 jaar naar de kleuterschool gaan en dan nog volle, lange dagen. Het lijkt erop alsof de kindjes vanaf die leeftijd schoolplichtig zijn wat toch helemaal niet waar is. Maar ach, de tijd zal wel uitwijzen hoe het allemaal later zal verlopen met de ukjes van nu. Misschien zijn er kindjes die beteraf zijn in de kleuterschool dan thuis, wie weet.
08-01-2008 om 11:17 geschreven door bojako
De tijd teruggespoeld.
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In onbevangenheid golft de kindertijd vliegensvlug voorbij.
Intense herinneringen blijven
een leven lang bovendrijven.
Verzonken gebeurtenissen spoelen soms aan tussen eb en tij.
Nog een fijne dag Michelly. Uilenspiegel.
08-01-2008 om 10:21 geschreven door Uilenspiegel.
07-01-2008
avond michelly
lig ik hier toch plat van het lachen hoor... zo grappig hoe jij dit hebt verwoord! toch leuk als je zo herinneringen kunt ophalen vind ik!
voor mij was het hier weer volop genieten!
Na een drukke dag eindelijk tijd voor blogbezoek,even nog in alle rust bijlezen en alles bekijken op je toffe blog, na mijn bezoek wens ik je graag een gezellige avond toe!
