Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
14-08-2009
Een lach en een traan.
Neen het is er niet gemakkelijker op geworden. Mijn schoonzus staat voor een borstamputatie. Met mijn schoonbroer gaat het goed maar moet zeker een half jaar alle inspanningen vermijden. Een vriendin van mijn schoondochter en zoon, die ik al verschillende keren bij hen heb ontmoet, heeft borstkanker en is gisteren geopereerd (39 jaar). Nu volgt er chemo en bestraling. Van een koppel, met wie ze erg close zijn,en waarmee ze al jaren bevriend zijn, is de man opgenomen met een gezwel van 8 x 9 cm tussen lever en gal en men onderzoekt al twee weken en kan niet aan een behandeling beginnen omdat men niet weet wat er gaande is. Gezwel kan niet verwijderd worden maar zou, indien kwaadaardig, met chemo en bestraling moeten behandeld worden. Hij is veertig en een hoopje ellende van de pijn en de onrust. Hij en zijn vrouw werken allebei als verpleegkundigen in het ziekenhuis, waar hij behandeld wordt. Ze hebben nu al voor de derde maal een biopsie van de lever genomen voor onderzoek en nu moet er weer gewacht worden op de uitslag vooraleer er met een behandeling gestart wordt. Als je niet aan de ene denkt, dan denk je wel aan de andere en dan mag een mens nog "blij" zijn, dat het niet aan zijn eigen vel gaat of dat van de kinderen en kleinkinderen. Is dat egoïstisch?? Ja, natuurlijk is het dat maar ook oh zo menselijk, en ik kan het echt niet helpen! Er brandt hier reeds maanden elke dag een kaarsje omdat het maar niet ophoudt en in een kring rondom ons ellende en kommer is.
En toch zijn er momenten van puur genieten en gelukkig zijn. Onze kleinzoon was met M. in de garage aan het knutselen. Er werd gezaagd, geschuurd en gehamerd. PLots wees hij op de handen van M. en vroeg hoe hij aan die rimpels kwam. M. antwoordde dat dat door de ouderdom kwam. Hij bekeek hem eens goed en zegde: Opi ik denk dat jij 100 jaar wordt. Ja, hoezo, vroeg mijn man. Ja jij bent zo actief antwoordde hij ernstig. Maar als wij dood zijn, wil hij het huis wel overnemen want hij vindt het hier heel leuk wonen. Mijn man vond op een zeker ogenblik dat er genoeg geknutseld was en wilde naar boven komen. Dat was buiten de waard gerekend. Kleinzoon maakte hem er fijntjes op attent, dat er eerst opgeruimd moest worden, want hij vond het maar een "zootje"!
Enkele weken geleden waren hij en zijn zusje samen met de andere oma in de trein op weg naar Amsterdam naar een voorstelling. Er zaten heel wat mama's met kinderen in de wagon.Oma had eens rondgekeken en merkte dat zij de enige oma was. Ze zegde tegen onze kleinzoon: Michiel, ik denk dat ik de enige oma ben tussen al die jonge mama's hier in de trein. Hij keek eens rond, wendde zich tot haar en zei troostend: Oma als iemand daar iets over zegt, zeg dan maar gewoon dat je gisteren vergeten hebt je anti-rimpelcrême op te doen! Uit de mond van een achtjarige is dat een hilarische uitspraak. Er wordt dus niet alleen getreurd maar ook heel wat afgelachen. En dat laatste dank zij onze schatten van kleinkinderen.
Reacties op bericht (6)
22-08-2009
*
Dat dit een weerslag heeft op je eigen leven is heel begrijpelijk. Soms lijkt het of alle ellende van de wereld op je afkomt. Gelukkig weten we uit het verleden dat het ook weer beter zal gaan naarmate de tijd vordert. En gelukkig maar! Ik hoop dat alle narigheid waar je nu door moet snel verleden tijd zal zijn. Lieve groetjes.
22-08-2009 om 18:02 geschreven door HUISMUSJE 2
20-08-2009
Een lach en een traan
Het is toch goed dat ge het allemaal eens op 'papier' kunt zetten.
20-08-2009 om 18:34 geschreven door wim
16-08-2009
..
Ja als je de wereld rond om je bekijkt, dan is er heel wat ellende en pijn. Het is maar natuurlijk dat je wenst dat het je dierbaren niet overkomt. Je bent helemaal niet alleen met zulke gedachten. Gelukkig zijn er dan ook de positieve kanten, zoals de kinderen en de kleinkinderen. Zeker die kleinste knullen kunnen verrassend volwassen uit de hoek komen. En wat zegt men, "wat uit een kindermond komt is de waarheid".Van Ludovikus.
16-08-2009 om 14:12 geschreven door Ludovikus
hallo michelly
ja , droefheid en blijheid liggen soms heel dicht bijeen ! groetjes en nog een fijne zondag
16-08-2009 om 08:00 geschreven door johan1944
15-08-2009
..
Lieve Michelly,
Ik begrijp je volkomen, in mijn vriendenkring is net hetzelffde aan't gebeuren. Een heel goede vriendin is geopeeerd aan borstkanker en een andere vriendin heeft terminale leverkanker. Voor mijn vriendin met borstkanker probeer ik optimistisch te blijven, tenslotte heeft mijn schoonzus 20 jaar geleden twee jaar in Gasthuisberg gelegen en zij heeft Leukemie overwonnen. Een andere vriendin kreeg toen ze ook ongeveer 38 was borstkanker en zij is nu voorzitster van de zelfhulpgroep Naboram hier in Antwerpen, zij heeft het dus ook gelukkig overleefd. De levertumor van mijn andere vriendin werd zeer per ongeluk ontdekt toen ze onderzocht werd voor ze de Himalya's op haar eentje ging beklimmen, ze is ongelooflijk sportief. Ze is toch gaan klimmen en nadien werd ze geopereerd. Na de chemo en de bestraling leek het alsof ze er eindelijk terug door was en ze begon terug aan haar sportief leven. Spijtig genoeg werden onlangs tijdens een scan uitzaaïngen ontdekt in de longen en de tumor is zich terug in de lever aan het ontwikkelen. Enkel chemo kan haar leven nog wat rekken, maar ze weigert dit omdat ze zich nog zo goed voelt. Nog niet zo heel lang geleden heb ik haar foto op mijn blog gezet, ze had een andere droom van zuchzelf waargemaakt door met de fiets de Mont Ventoux te beklimmen. Ze wil alles nog uit het leven halen dat er nog uit te halen is en heeft samen met haar man besloten om enkel met chemo te beginnen wanneer zij voelt dat het echt nodig is. Ze moet nog zestig worden.
Door al die omstandigheden probeer ik net zoals jij een voorbeeld te nemen aan haar positieve instelling en mezelf gelukkig te prijzen met wat ik wel heb en me niet te veel zorgen te maken om wat ik niet heb.
Ik heb net zoals jij een zeer goede echtgenoot, twee schatten van kinderen en schoonkinderen en ongelooflijke kleinkinderen, ook net zoals jij.
Carpe Diem - de zin uit de film The Dead Poets Society heb ik onthouden en dat probeer ik elke dag toe te passen. De ene dag lukt het me wel beter dan de andere hoor maar we doen ons best hé Michelly'ke.
Ik wens je een fijne Antwerpse Moederdag, wij vieren dat vandaag en nu moet ik me klaarmaken want zoon 2 komt ons seffens halen voor een feestje.
Carpe Diem ! Hou je goed
15-08-2009 om 13:22 geschreven door bojako
soms weet je niet waarom
Wat een ellende allemaal Michelly. Als je zo met de miserie van anderen geconfronteerd wordt dan slaat de angst je om het hart want soms ligt het maar op een zucht van jou verwijderd..Best dat we ons lot niet kennen en we elke dag moeten nemen zoals hij komt en dat is voor iedereen gelijk! Die lichtpuntjes , de kleinkinderen, doen wonderen op zo'n moment. Ik lees hier dat jullie ook met volle teugen genieten van jullie schatten. DOEN, ze worden zo snel groot. Meteen wens ik jou een aangename moederkensdag met een dikke knuffel van de ene moeder naar de andere!
