Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
19-09-2005
Het kleine zusje!
Ja dat had ik dus ook, een kleiner zusje! Ze is vier jaar jonger dan ik en wij verschillen als water en vuur! En daaraan is tot op heden niets veranderd! Gek eigenlijk als je uit hetzelfde nest komt en door dezelfde ouders bent groot gebracht en opgevoed. Ik heb dus steeds meer overeenkomsten gehad qua karakter met mijn broers, waar ik uiteraard dan ook beter mee kon opschieten. Ze huilde om het minste geringste en mijn broers vertikten het om met haar te spelen, want ze konden dus echt niet tegen dat "gezump" zoals ze dat zo mooi verwoordden! Zij was nochtans de favoriete van mijn nonkels en tantes, want ze ging bij iedereen op schoot zitten en was blijkbaar een stuk aangenamer in de omgang dan ik was. Zij was extravert en ik behoorlijk introvert, hetgeen mij zelden in dank werd afgenomen en nog minder werd begrepen! Zij was de lieve en ik het spook, zo simpel werd dat toentertijd gesteld. Dat zulke uitspraken mij diep kwetsten, daar stond niemand bij stil; Op een zekere dag, ik denk dat mijn zus een jaar of zes was, speelden wij in de keuken van ons oude huisje. Plots begon mijn zus te wenen en niemand had ook maar het minste idee, wat er nu weer loos was. Niemand schonk er dus veel aandacht aan, maar het wenen werd alsmaar heviger en mijn moeder kwam kijken, wat er nu weer aan de hand was. Niemand kon daar een zinnig antwoord op geven en mijn ma gebood haar op strenge toon op te houden met dat gehuil en te vertellen , wat er gebeurd was. Met veel gesnik en gesnotter kwam de aap uit de mouw: ze had een witte boon in haar neus gestoken en kreeg dat ding er niet meer uit! Er stonden witte bonen op het aanrecht voor de soep, die mijn ma nog moest koken. Ze had dus niet beter gevonden dan een boon in haar neus te steken en hoe meer geprobeerd werd, dat ding eruit te halen, hoe hoger dat dat omhoogkroop en door het slijm aan het opzwellen ging. Nu was goede raad duur en er bleef maar oplossing: de dokter werd gebeld. Die heeft toen met een soort van lange haaknaald die vreselijke boon, die inmiddels behoorlijk hoog gekropen was, eruit gepeuterd. Het bloed gutste uit haar neus, maar we hadden de boon en ze werd niet meer voor de soep gebruikt!
Een jaar of twee later. We waren inmiddels verhuisd naar ons nieuwe huis. Mijn pa had een heel grote hof met groenten aangelegd, hetgeen erg groot nodig was met een gezin als het onze. Als je tien monden moet voeden, heb je al heel wat groenten en aardappelen nodig om het jaar door te komen. Vooraleer in het voorjaar gezaaid en geplant werd, moest er natuurlijk eerst gespit worden. Het was een prachtige lentedag en mijn pa was druk doende in zijn hof. Wij, kinderen wilden natuurlijk allemaal meehelpen, ofschoon wij geen van allen oud genoeg waren om ook maar iets bij te dragen om het werk in de tuin te verlichten. Mijn pa liet ons echter begaan zolang wij hem maar niet onder de voeten liepen en ons onderling verstonden. Daar liep het natuurlijk een beetje spaak want iedereen kwam op het terrein van de ander en er werd behoorlijk wat gegrommeld en gekibbeld. Mijn zus begon als altijd weer te wenen en mijn pa , die zich nauwelijks omdraaide, zegde op rustige toon: Als ik je nu nog éénmaal hoor jammeren, dan krijg je een pak op je broek, dan weet je tenminste waarom je weent! Alles werd rustig en iedereen rommelde maar wat aan. De een werkte met een schop, nog iemand met een hark, iemand anders met een schup en mijn zus had warempel een riek te pakken gekregen en was daarmee druk doende. Het was eigenlijk een idyllisch tafereeltje, die tuin met kinderen en pa in de lentezon. Plots hoorden wij een hoog jammerend geluidje, als van een diertje, dat in het nauw gedreven werd. Mijn vader draaide zich met een ruk om en keek naar mijn zus. Het kon namelijk maar van één zijde komen! En inderdaad, zij was het. Maar deze keer jammerde ze met recht en reden want ze had het klaargespeeld om zichzelf met de riek vast te steken in de grond, dwars door haar voet heen! En ze kon de riek er niet meer uit. Tot op heden begrijp ik niet hoe ze dat heeft gedaan! Daar is toch een behoorlijke kracht voor nodig om jezelf doorheen je voet in de grond vast te pinnen! Mijn pa trok met een ruk de riek ophoog, nam haar in zijn armen en liep naar de keuken, waar hij haar op de tafel zette. Hij trok haar sandaal van haar voet en het bloed gutste over de vloer. Er diende toen allerlei maatregelen getroffen om geen vergiftiging te krijen, want een riek wordt gewoonlijk gebruikt om mest te spreiden, met alle gevolgen vandien, als hiermee een wonde wordt veroorzaakt. De dokter heeft zijn werk echter goed gedaan want er zijn geen verwikkelingen opgetreden. Maar ons kleine zusje stelde ons regelmatig voor verrassingen en gewoonlijk waren die niet erg aangenaam!
Reacties op bericht (4)
27-09-2005
boon
Mijn zoon heeft... toen hij 4 was... eens een stuk plastic van een speeltje in z'n neus gestoken en toen ik het merkte was het al aan 't zweren... dan maar naar de dokter... ja kinderen... Myette
27-09-2005 om 21:00 geschreven door Myette34
22-09-2005
anders
Tsja, ik deed dat natuurlijk weer anders.
Ik stopte spijkers en lucifers in mn oren.
Die gingen er makkelijk zat weer uit, maar beschadigden de boel wel zodat ik minstens twee keer per jaar een flinke oorontsteking had.
... en niemand die snapte hoe dat nou toch steeds kwam ...
22-09-2005 om 23:22 geschreven door Caerwyn
Je kleine zus .
Iedereen kent dat wel : als kind stopt men graag gaatjes vol met allerlei dingen die er daarna bijna niet meer uit te krijgen zijn . Heb ik je al verteld Michelly dat wij thuis met vijf kinderen zijn ? Wel , qua uiterlijk zijn wij ook alle vijf totaal anders . Dat maakt iedereen van ons juist zo uniek ... ;-) liefs, Klaverke.
22-09-2005 om 00:06 geschreven door Klaverke
19-09-2005
Wie niet?
Ik moet de eerste nog tegenkomen die nooit iets in zijn neus of oor(!) gestoken heeft hoor, Michelly!!
Ik heb het idee dat kraaltjes, knikkers, knoopjes en erwten bovenaan in de top 10 staan.
Gehoorzaamheid is bij kinderen niet hun sterkste punt.
Als papa zegt: "niet doen", toch nog proberen je vingers tussen dat kiertje in de deur te stoppen.
Zegt mama: "geen knikkers in je neus stoppen", dan toch twee minuten laten voor haar gaan staan en zeggen: "kijk mama, knikker in neus!".
Mijn dochter presteerde het zelfs meerdere kraaltjes in haar neus te stoppen,
om te zien hoeveel er in totaal in konden!
Nu kan ik er mee lachen, maar toen........
