Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
13-04-2010
Zonder woorden.
Ik heb ervan genoten, van die dag, badend in de zon. De wind? Daar trekken we ons niets van aan want ik ga wel zo zitten, dat die niet aan me kan. En wat doet dat goed, die zonnewarmte op blote huid. Een mens wordt er zowaar soezerig van. En dat wil bij mij heel wat zeggen, want ik ben niet in voor een middagdutje. Terwijl ik daar in een luie stoel lag te niksen, liet ik mijn gedachten de vrije loop en plots herinnerde ik me een scene van jaren geleden. Onze oude buren nu overleden, woonden nog in het huis naast ons. Ze hadden een kleine pincher en die beestjes zijn gekend voor hun vinnige reacties en luidkeelse commentaar op voorbijgangers. Blaffen was hem aangeboren en dat deed het beestje dat ook veel en luidruchtig. Een van de dochters van de overburen was getrouwd en woonde in de buurt van Leuven. Zij en haar man waren steeds gek geweest op honden en hadden op een bepaald moment besloten om zelf te kweken met een paar mooie exemplaren. Ze hadden een bouvier en een prachtige scheper en daar mee zou het moeten gebeuren. Niet met elkaar natuurlijk maar kandidaten zouden er wel te vinden zijn. Op een zonnige dag kwamen dochter en man op bezoek en hadden de twee grote honden meegebracht. De dieren dartelden rond het huis, renden naar achter in de grote weide en kwamen speels en uitgelaten terug naar voor en bleven netjes aan de rand van weg staan. Ik stond af te wassen en bewonderde de dieren in de oprit van de overburen. Ze stonden aandachtig te kijken naar de pincher, die ongemeen heftig van zijn oren maakte en de grote dieren als het ware uitdaagde. Hij hield gewoon niet op met blaffen en maakte een hels kabaal. De grote honden hoorden dat aan, hielden het hoofd schuin maar bleven nog steeds staan, alsof ze overlegden, wat ze hier nu mee aan moesten. En plots, als op afspraak, schoten ze als een bliksemflits de straat over naar de kleine hond en verloor ik ze uit het oog. Het kabaal loog er echter niet om. Ik dacht : lieve deugd, ze vreten hem op, die kleine lawaaimaker. Want dat hij geen partij was voor die grote honden, daar was ik gewoon van overtuigd. Dat was echter buiten de waard gerekend! Opeens schoten de grote loebassen terug de weg over achterna gezeten door die kleine duivel uit een doosje. Ze konden niet snel genoeg terug achter het huis verdwijnen en ik heb ze niet meer gezien. En dat kleine mormel ging tekeer alsof zijn leven ervan af hing. Dat was misschien ook wel zo geweest. Ik kon mijn ogen en oren niet geloven en moest toegeven dat hier niet de sterkste maar wel diegene met de grootste bek gewonnen had.
Reacties op bericht (11)
26-04-2010
eerste bezoekje aan je mooie blog
Groeien is niet het groter worden....
Maar het bewust worden van de wijsheid in jezelf...
Ik spring gewoon even binnen om je een zonnige dag te wensen Michelly. Liefs
16-04-2010 om 08:33 geschreven door Natoken
14-04-2010
hallo Michelly
een mooi verhaaltje ! David tegen Goliath of iets in die trant ! de moraal ------ als hij weet hoe het moet doet zelfs een kleintje het goed !!!
14-04-2010 om 21:23 geschreven door johan1944
Hallo Mich'ke
Wij hebben vroeger bij mijn pleegouders thuis ook een Pincherke gehad, Pukkie. En ook hij had de menthaliteit van een Pittbull. Naar ons toe was hij lief, maar o wee als er een vreemde binnenkwam. Was ook een prima waker. Dat herinnert mij aan een gezegde van een vriendin die nogal klein van gestalte was maar verbaal groot was. Haar slogan was: "De kleintjes zijn niet gemaakt om in de groten hun . . . te kruipen." Geniet nog van deze frisse lentedag mét zon.
14-04-2010 om 16:37 geschreven door Petra/Huismusje
..
Klein maar dapper, is een waar spreekwoord. Vele machtige mensen waren klein van gestalte. Naar't schijnt was Napoleon ook geen grote vent. 't Zit van binnen he. Groetjes.
14-04-2010 om 15:58 geschreven door ludovikus
Tsjilp, tsjilp, blaf, blaf...
ieder vogeltje zingt zoals het is gebekt
en elke hond of hondje
een zwart, ros of blondje
blaft en bijt tenzij men hun tanden trekt
Warme groetjes, Uilenspiegel
14-04-2010 om 13:43 geschreven door Uilenspiegel
..
onze kinderen en kleinkinderen zijn ook aan het zeuren dat we terug een hond zouden nemen, het is nu toch al een tijdje dat onze Flor dood is. Ik denk dat het vooral komt omdat hun kinderen hun de oren van het hoofd zagen om zelf een hond te nemen Ik zou er nog graag een willen en liefst een grote maar ik besef maar al te goed hoeveel zorg je voor zo'n dier moet dragen en honden worden tegenwoordig overal weggekeken, zeker in de stad of aan het strand. Enkel in een bosrijke omgeving worden ze nog gedoogd. Wat je verhaal betreft, dat die kleine hondjes verdraaid venijnig kunnen zijn heb ik al meermaals ondervonden. Ooit heeft er eentje zijn tanden in mijn kuit gezet en het was het flinke beet en veel later ging onze oudste zoon, toen 2 jaar oud, met z'n neusje wat te dicht tegen een poedel en die kreeg ook een ferme knap. Nee .. geef mij maar zo'n grote lieve loebas. tch tch ... ik begin zowaar terug goesting te krijgen Lieve groetjes,
14-04-2010 om 12:46 geschreven door bojako
Goeie morgen deze morgen...
Wat zeggen ze dan.. De aanhouder wint en voilà, hier heeft het uiteindelijk ook gewerkt, we kregen weer een logje te lezen... haha Ach, we zijn altijd blij als we iets va jou lezen Michelly maar het moet natuurlijk uit jezelf komen maar af en toe een duwtje kan helpen hé?Op jouw schrijfsel ken ik maar één antwoord: Wetten zijn alleen van nut in de gemakkelijke gevallen. In de moeilijke gevallen geldt alleen de wet van van de sterkste. Voor vandaag en zonnige lentedag en een warme groet erbij van hieruit!
zegt Ludovikus
