Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
15-02-2006
Het zal je maar gebeuren!!!
Door de aard van zijn werk, was mijn pa voortdurend buiten, in regen en wind, in koude en zonneschijn. Hij was een erg donker type met zwarte haren, donkere ogen en zware, zwarte wenkbrouwen. Dat gaf hem een erg streng uitzicht. Hij had bovendien een huid, die gemakkelijk bruinde. Het kaki van zijn uniform versterkte die strenge aanblik dan nog. Meestal hoefde hij helemaal niets te zeggen, maar alleen de mensen eens zijdelings aan te kijken, en ze voelden zich al niet meer op hun gemak. Dat was zeker het geval als ze iets te verbergen hadden. Hij vond het absoluut "not done" dat mijn ma met het veer de grens overstak, als hij dienst had. Mensen denken dan, dat jij smokkelt, als ik daar sta, zegde hij, en ik heb totaal niets meer te zeggen. Mijn moeder hield zich dan ook braaf aan de orders. Zij had familie in Nederland en bezocht die af en toe per fiets. Zij zorgde dat zij steeds tijdig terug was, voordat mijn pa aan de grens stond. Op een dag liep het echter fout. Het bezoek was uitgelopen en ze kwam terug met de veerboot toen mijn pa al aan de Maas stond. Met haar stonden op het veer nog enkele vrouwen , die boter gekocht hadden en die wilden wegstoppen onder hun kleren. Om "Jo de veerman" niet al teveel inkijk te geven, vroegen ze aan mij ma of ze even voor hen wou gaan staan. Die deed dat zonder commentaar. Plots zegde één van de dames: Als die kwaaie zwarte daar maar niet staat, want dat is een lelijkerd! Niet dat hij al ooit iets gezegd, heeft, maar de manier waarop hij kijkt!!! Mijn ma gaf geen antwoord, waarop de vrouw vroeg: Vind jij dat dan niet? Och neen, zegde mijn ma, ik heb daar nog nooit iets van gemerkt. Het is namelijk mijn man. De arme vrouw wist niet, hoe ze zich moest verontschuldigen en ik denk dat ze zich graag in lucht had opgelost! Mijn ma vond dat allemaal behoorlijk grappig.
Het buitenleven mag dan al erg romantisch lijken, dat was het zeker niet altijd! Daar in die tijd echt nog smokkelroutes waren, had mijn pa ook regelmatig nachtdienst en dat was altijd velddienst. In de winter, met laarzen aan en een zware, dikke lange jas, trokken ze het veld in langs de Maas. Om zich nog beter tegen de koude te beschermen, stopten ze krantenpapier of bruin inpakpapier onder hun jas op de borst. Dat hield de snijdende wind weer een beetje beter tegen. Op een nacht had pa met een collega velddienst. Ze liepen met hun fiets aan de hand langs de boord van de Maas. Plots zagen ze op enige afstand een donker gevaarte staan, dat bij nader inzicht een auto bleek te zijn. Ze naderden voorzichtig het vehikel en dachten dat ze hier te maken hadden met smokkelaars. Groot was echter hun verbazing toen ze tot op enkele passen genaderd waren. De ruiten van de auto waren ietwat beslagen en een van de vensters van de achterdeur was een stukje naar beneden gedraaid. Binnen in de auto was het één en al leven! Twee vrijers waren volop in actie en hoorden of zagen iets van de wereld rondom hen. De man die bovenop lag had zijn blote billen naar het venster gericht. Pa en zijn collega keken elkaar aan, en zonder woorden begrepen ze elkaar. Eén van hen stak zijn hand door het venster en klopte de man op zijn billen met de woorden: Gaat het jongen!!! Dat die jongen bijna een hartinfarct kreeg en prompt platviel hoeft verder zeker geen betoog. Ik denk dat die beiden het record aankleden toen verbeterd hebben en daarna gingen ze er in een razende vaart vandoor. Velddienst was niet altijd alleen maar kommer en kwel!
Reacties op bericht (8)
22-02-2006
))))))))))
Hey Michelly...kwam jouw blogje nog eens een bezoekje brengen...
en zie het allemaal zo voor me, hoe jij dat verteld! ;-)
Leuk verhaal...in twee delen, maar allebei even leuk!
Jouw pa had zekers altijd iets te vertellen met dit werk ;-)
Prachtig! Welterusten Michelly xxx
22-02-2006 om 23:47 geschreven door *BiBi*
Warmte en tederheid8
Dag Michelly, Wat straalt jou blog warmte uit, ik voel je vertellen. Mooi en vertederend! Ik kom later zeker nog bijlezen. Knuffels, Herman.
Krijg je stress van de jachtige tijd, ben je daardoor het noorden kwijt,
klik dan op de buttonlink, ´t verzet je zinnen,
je wordt rustig en stil van binnen.
Ben je tevreden van het resultaat,
zorg dan dat hij bij je favorieten staat.
Bijleren wil en kan ik nog,
geef je waarderingspunten aan mijn gedichtenblog.
Ben je héél tevreden, link hem door,
aan je contactpersonen, van achter naar voor.
Je weet het nooit, is er niets op de TV,
je vrienden zijn er, misschien iets mee.
Klik op de knop om mijn blog te bezoeken!
Groetjes van
Herman en
Mieke
22-02-2006 om 23:05 geschreven door Herman
21-02-2006
Boter
Het is alsof ik gedeelten uit het smokkelaarsleven van
mijn eigen pappa lees. Heel mooi verwoord Michelly !!
Ook de stropers die bij ons aan huis kwamen om een haas af
te leveren staan me nog in het geheugen.
Mijn pappa was een deugniet vroeger, maar wat hield ik van hem !
21-02-2006 om 00:02 geschreven door Chia
19-02-2006
Verhaaltje
Prachtig gebracht dat verhaaltje, ik kan er mij ook van alles bij voorstellen, haha.
Groetjes
onClick="self.location.href=('http://blog.seniorennet.be/poco_loco/')">
19-02-2006 om 11:20 geschreven door poco_loco
18-02-2006
in de auto
Oh heerlijk !
Ik zie het al weer helemaal voor me.
Zulke pech heb ik gelukkig nooit gehad ......
Betere plekjes wellicht?
Groetjes,
Caerwyn
18-02-2006 om 11:25 geschreven door Caerwyn
17-02-2006
fantastisch
fantastisch Michelly, het verhaal op zich, maar ook je vertelstijl. Ik heb er echt van genoten. Veel liefs van ria
o ja, ik stuur je nog een mailtje om iets toe te lichten
17-02-2006 om 14:05 geschreven door ria
16-02-2006
..
je schrijft niet zo dikwijls maar wanneer je schrijft zit ik altijd geboeid te lezen. 't is precies een film - ik zie het allemaal voor me. Trouwens een voor mij totaal onbekende wereld. Ik kan me namelijk niets herinneren van smokkelen uit Nederland. Ik zal te klein geweest zijn zeker. Nu kunnen we ons dat gewoon niet meer voorstellen, en dan nog pakskes boter. Drugs daar kan je inkomen - maar boter????
Blijven schrijven Michelly, ik vind het altijd even interessant.
Bojako
16-02-2006 om 11:36 geschreven door bojako
leven aan de grens
hier gaat weer een heel onbekend wereldje voor me open! toch fantastisch hé, dit seniorennetblog én goed verteld, michelly! nu vraag ik me wel af of die vrouwen zonder controle voorbij je vader zijn geraakt...
))))))))))
