Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
12-03-2006
Zoveel herinneringen!
Eigenlijk is het echt eigenaardig, hoe op bepaalde momenten specifieke herinneringen komen bovendrijven en op je netvlies gebrand staan! Wat die beelden oproept, is soms totaal niet te achterhalen en zo heb ik er wel enkele.
Ik heb reeds verteld, dat wij elke morgen naar de mis moesten in het dorp, nuchter en wel, en na de mis naar het klaslokaal gingen en daar ons boterhammetjes opaten en uit een soort veldfles dronken. Ik was als klein meisje behoorlijk alert en hoorde en zag veel, van wat er rond mij gebeurde. Zo viel mij op dat er dikwijls vrouwen achter in de kerk zaten, op de laatste rij. Ze zaten daar ingetogen, een hoofddoek om, het hoofd gebogen en ze bleven zitten nadat de mis uit was. Ik wist helemaal niet of ze die mis ook gevolgd hadden, of dat ze eerst op het einde van de ceremonie binnengekomen waren. Het viel mij op en ook dat de vrouwen steeds na de mis bleven zitten en niet mee naar buiten kwamen. Op een zekere dag ben ik gewoon terug gaan kijken, wat ze daar dan eigenlijk deden. Ik zag hoe een vrouw uit het dorp de ganse ronde van de kerk maakte, terwijl ze stilletjes in zichzelf prevelde en bad. Daar moest ik dus het fijne van weten. Ik vroeg dan ook aan mijn ma, wat die vrouwen daar eigenlijk deden. Zij antwoordde, dat de vrouwen, die een kindje gekregen hadden hun "kerkgang" moesten doen! Dat antwoord voldeed mij wel niet, maar daar moest ik het dus mee stellen. Toen ik enkele jaren ouder was, intrigeerde mij dat nog steeds en heb ik die vraag ook weer in de godsdienstles gesteld. Ik kreeg een uitleg, waarover ik heden ten dage nog steeds geschokt en woedend ben! Vrouwen, zo werd mij uitgelegd, die een kind gebaard hadden, waren in de ogen van de kerk "ONREIN" en moesten een boetegang doen door de kerk, vooraleer ze opnieuw de sacramenten mochten ontvangen of een mis bijwonen! Ik ontplofte zo ongeveer en vloog dus ook prompt weer aan de deur. Zelfde systeem als bij mijn vraag over de kleine graven in ongewijde grond.
Als ik daar zo over nadenk, werd ik regelmatig aan de deur gezet, ofschoon ik een erg goede leerling was. Zo moesten wij in de handwerkles een voor een bij de juffrouw komen om ons handwerk te laten inspecteren en eventuele op- of aanmerkingen in ontvangst te nemen. We stonden dan in een lange rij tussen de banken aan te schuiven, totdat je zelf aan de beurt was. Het was strikt verboden tijdens het wachten in de banken te gaan zitten. Rechtop in de rij was de boodschap en niet hangen of doorzakken. In die tijd was ik een behoorlijk stukje gegroeid en erg groot voor mijn leeftijd. Het gevolg was echter, dat ik nogal last had van groeipijnen en vooral veel pijn had in de zijde, als ik lang ergens moest staan. Op een zeker ogenblik was de pijn niet meer te harden en liet ik me zijdelings in de bank zakken, waarnaast ik stond. Deze baldadigheid ging niet onopgemerkt voorbij. Het gevolg was, dat ik buiten, midden op de gang twee uren onafgebroken heb mogen rechtstaan, terwijl ik bijna flauw viel van de pijn. Hoe ik ook uitlegde, wat de oorzaak van mijn ongehoorzaamheid was, het was allemaal boter aan de galg. Dat noemde men in die tijd "Opvoeding" met een hoofdletter!!!
Een ander feit, dat onuitgewist in mijn herinnering blijft hangen, is al even weinig fraai. Tussen de middag gingen wij naar huis om thuis te eten en daarna gingen wij terug naar school. Wij, de grotere meisjes van het zesde studiejaar, hadden dan normaliter enkele kleintjes bij de hand tussen ons in. In die tijd was er aan één zijde van de straat een fietspad en wij liepen aan de andere kant. Er was echter een jongen, die elke middag met een gevaarlijke zwaai van het fietspad achter op ons in kwam rijden, zodat wij steeds een sprong opzij moesten doen. Ik was woest op hem, maar er was natuurlijk geen beginnen aan, om hem te voet achterna te rennen. Die midag liepen een schoolvriendinnetje en ik daar weer, met twee kleine ukjes tussen ons, naar school. Ik erg alert, omdat ik verwachtte, dat die belhamel ons wel weer te grazen zou willen nemen. En inderdaad, daar kwam hij met een rotvaart aangereden , zwenkte van het fietspad naar ons toe en wilde gewoon tussen ons doorrijden en dus die kleine kinderen omverrijden!! Maar deze keer had hij buiten de waard gerekend. Ik gaf hem een forse duw en hij vloog met fiets en al onderdersteboven . Ik ben op hem afgevlogen en heb die jongen afgerammeld gelijk een furie! Razend was ik, over zijn laf gedrag. Een meester van de lagere school, die net voorbij fietste, heeft mij van hem afgetrokken met de woorden: Foei, foei, meisjes rammelen toch geen jongens af! (Waarom eigenlijk niet??) Hieraan is nooit een gevolg gebreid in de vorm van straf, wat een logisch gevolg was van een vechtpartij, maar die belhamel is nooit meer van zijn rechte lijn op het fietspad afgeweken, d.w.z. toch niet in mijn buurt!
Reacties op bericht (7)
16-03-2006
ergens fout gelopen
Ook ik kom uit een pratikerend christelijk gezin. Ook mijn moeder ging na de geboorte van een zusje of broertje naar de kerk. Maar zij zat er samen met ons en er was geen sprake van onrein. Zij nam gewoon deel aan alles, ook de communie. De rondgang die zij deed was er ene om te danken. Al die nonsens werd er door mensen (binnen en buiten de kerk) zelf bijgesleurd. Het zal wel zo zijn dat de plaatselijke leiders de trent mee bepaalden. Ik was vijf jaar op internaat. Men was er wel streng, maar rechtvaardig. Ik heb nooit weet gehad of zelf meegemaakt dat er ongeoorloofde dingen gebeurden. Het goede mag ook gezegd worden, nietwaar! ria - blog/ria
16-03-2006 om 12:22 geschreven door ria
15-03-2006
onrein
Onrein, jaja, dat soort termen kennen we wel ja.
Ik vraag me af hoe dat zit met die Amerikaanse en Ierse priesters.
Ik denk aan die hooggeplaatse docenten theologie in Oostenrijk die niet van hun leerling-priesters af konden blijven.
Zo tussen de lessen door, afgedwongen mag het, maar Oh wee als twee mensen van elkaar houden ....
Nee, het is dat soort idioterie die mij volkomen vervreemd heeft van het instituut "kerk".
Ik geloof wel op mijn eigen manier, daar kwets ik tenminste geen anderen mee.
Groetjes,
15-03-2006 om 14:28 geschreven door Caerwyn
13-03-2006
Klopt
Thea heeft gelijk....de Kruisweg was waar ik achter zocht.
Gelukkig, hoef ik daar vannacht niet over wakker te liggen ;)
13-03-2006 om 01:22 geschreven door Chia
12-03-2006
..
Michelly, je bent een vrouw naar mijn hart. Ik denk er net hetzelfde over als jij - de nonnen en in feite alles wat met geloof te maken heeft
ik heb er ooit over geschreven denk ik. Ik heb ooit toen ik elf was geprobeerd om mijn vader zich te laten bekeren, ik was er van overtuigd dat hij alleen in de hel zou blijven omdat wij katholiek waren en hij protestant. Om mij te laten slapen is hij dan mee naar de kerk gegaan maar toen de pastoor zijn rekening begon te maken voor al de sacramenten keek mijn vader met verbazing naar de man, trok mij de pastorij uit en zei: "als ik moet betalen om in de hemel te komen, dan zal ik er zelf wel geraken, ge moet niet bang zijn hoor"...
- en ik zou ook op iemand afvliegen als ze iemand onrecht aandoen.
12-03-2006 om 22:55 geschreven door bojako
vroeger
Ja, sommige van die dingen van vroeger zijn echt onbegrijplijk en ik denk dat Chia doelt op de kruisweg bidden, wat je toen vaak als boetedoening kreeg bij het biechten. Dat is tegenwoordig ook niet gangbaar meer bij de meeste mensen. Groetjes en tot ziens, Thea.
12-03-2006 om 20:32 geschreven door thea
.
Ik zou de code foutief ingetypt hebben, dus opnieuw en nu zie ik dat
een deel van mijn verhaal verdwenen is.
In het eerste deel van je verhaal had je het over de 'Kerkgang'.
Ik had verwacht dat je het zou hebben over de gang langs de schilderijen die aan de kant aan de kerkmuren hangen.
Kan er op dit moment niet opkomen hoe die rondgang heet.
Zoiets had er moeten staan.
Op hoop van zegen......
12-03-2006 om 18:05 geschreven door Chia
The Magdalene Sisters
Ik heb gisteravond naar de film 'The Magdalene Sisters' zitten kijken
en daar ging het nog een paar graadjes erger aan toe hoor, Michelly.
Je zou de beeldbuis binnenklimmen om die zusters in mekaar te timmeren.
In het eerste deel van je verhaal, had je het over de 'Kerkgang'.
langs de schilderijen die aan de kant aan de kerkmuren hangen.
Kan er op dit moment niet opkomen hoe die rondgang heet.
Ik heb een redelijk fijne schooltijd gehad en sta elke keer weer perplex
als ik jouw of bv. Huismusjes schooljaren lees.
