|
Als de beelden van mijn jeugd door mijn hoofd gaan, zijn die steeds gevuld met zonneschijn! Gek is dat, of waren de lentemaanden en zomers in die tijd, werkelijk zonniger?
Wij woonden in een gehucht, kort bij de Maas en het veer en in die tijd was het er echt nog landelijk rustig. De zomernamiddagen waren er dromerig en rustig. Er kwam nauwelijks een auto voorbij en het verkeer bestond voornamelijk uit fietsers en af en toe een motor, overblijfsel van de oorlog. Men kon dan ook rustig over de straat lopen zonder voortdurend opzij te moeten springen voor voorbijrazend verkeer.
Op zulk een zomermiddag stuurde mijn ma mij naar het enige winkeltje, dat het gehucht rijk was. Daar was zo ongeveer alles te krijgen, wat elk modaal gezin nodig had. Ik moest er een brood halen. Ik had mij van mijn plicht gekweten en liep neuriënd met het brood onder de arm over straat terug naar huis. Rechts van de weg was er een lange strook zonder huizen. De wegkant was begroeid met hoge struiken en achter die struiken daalde de weide diep naar beneden en zette zich voort voor zover het oog kon reiken.
Onder die struiken scharrelden steeds kippen en hanen rond, op zoek naar vanalles en nog wat. Ik had nooit aandacht aan de diertjes besteed en zij niet aan mij.
Terwijl ik neuriënd naar huis liep, het brood onder een arm geklemd, gooide ik met de andere hand het muntje wisselgeld, dat ik teruggekregen had, omhoog en ving het telkens op. Dat lukte vrij aardig maar opeens miste ik en rolde het weg onder de struiken. Ja dat was dus zoeken geblazen!! Ik moest thuis echt niet aankomen met de uitleg dat ik de overschot van het geld verloren had! Dus dook ik tussen de struiken op zoek naar mijn verloren muntje.
Daar werden de kippen en bijbehorende haan in hun bezigheden gestoord en de meester van de meute nam mij dat behoorlijk kwalijk!! Als een furie vloog hij op me loos en ik wist niet hoe snel ik onder die struiken vandaan moest en zette het op een lopen terwijl mijn brood voor mij uit rolde over de weg! Het was gelukkig een DROGE zomer en mijn brood belandde dus nergens in een poel water. De haan achtervolgde mij en sprong gewoon tegen mij op. Ik heb slechts éénmaal in mijn leven een gevederd dier zo agressief zien reageren op een menselijk wezen. En ik had niet eens iets gedaan! Een man, die iets verder in de tuin aan het werk was en een emmer water in de buurt had, gooide die over het uitzinnige beest, wat gelijk voor een afkoelingsbeurt zorgde! Sinds die dag ben ik steeds met en GROTE boog om hanen heengelopen. Ze zijn gewoon niet te vertrouwen!
Verder naar de Maas toe woonde onze melkboer en elke dag werd daar met een kannetje, verse melk gehaald. Daar ik de oudste van het gezin was, rustte die taak op mijn schouders en zin of geen zin, weer of geen weer, hup op weg naar de melkboer. Het huis lag langs de weg en langs de linker zijgevel liep er een vrij lang paadje naar de achterkant van het huis. Daar lag de mesthoop vast aan het huis. Hier moest ik omheen om aan de achterdeur te komen . Tussen de mesthoop en de achterdeur lag echter een kettinghond, die zijn naam als waakhond alle eer aan deed.
Vanaf het ogenblik dat ik door het paadje langs het huis naar de achterzijde liep, sloeg dat beest aan en begon uitzinnig te blaffen. Ik was als de dood voor die vreselijke hond en ofschoon hij echt niet bij me kon en aan een stevige ketting lag, bleef ik elke dag als bevroren staan totdat iemand van de boerderij mij kwam halen en mij naar binnen begeleidde. Ik had waanzinnige voorstellingen van de ketting, die brak en een hond, die mij zou verscheuren. En het dier wist gewoon, hoe bang ik voor hem was en maakte dankbaar gebruik van zijn algehele overmacht! De mensen op de boerderij wisten precies, wanneer IK daar stond, want alleen tegenover mij gedroeg de hond zich zo agressief.
Als ik dan mijn kannetje melk had en iemand mij veilig langs die boze hond gebracht had, slaakte ik een zucht van opluchting en was mijn leven zeker tot de volgende dag.
Het leven van een klein meisje, kan behoorlijk stresserend en ingewikkeld zijn hoor!
(Olieverf op paneel van James Hassell)
|
