|
Je loopt langs het strand
je ranke lijfje bruingebrand
je haren, een blonde sluier
van zongevangen licht.
Je bent zo ver weg
en wat ik ook zeg
het dringt niet eens door
je geest speelt met water.
Dat ruist en dat fluistert
terwijl jij er naar luistert
naar onvertelde sprookjes
in een wereldvreemde taal.
Een meeuw krijst en zwenkt
over het water en wenkt
naar een boot aan de einder
en de wereld valt stil.
Alleen jij langs het water
je huid bruin gebrand
met ogen als sterren
vol zinderend geluk.
|
