Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
28-01-2011
Emoties.
Ik loop een beetje met mijn ziel onder de arm. En nu ik dat schrijf, kom ik tot de vaststelling, dat het een gekke uitdrukking is. Zie me al lopen! En een ziel, is ze rond of vierkant? Stel ze me altijd vierkant voor!;-))) Vraag me niet waarom, want ik zou het zelf ook niet weten. En waarom heeft een mens altijd de behoefte om zich dingen reëel voor te stellen? Iedereen weet natuurlijk dat een ziel niet zichtbaar of tastbaar is, en toch... Heb de behoefte om te schrijven en doe voortdurend indrukken op, die me ontroeren, overdonderen, boos maken of onverschillig laten en toch krijg ik ze niet verwoord in een stukje, waaraan anderen dan ook nog iets hebben bij het lezen. Is het de winter, de koude, het gebrek aan zon en het voortdurend binnen zitten, dat hier debet aan heeft. Ik weet het niet, maar blijkbaar ben ik niet de enige die hiermee worstelt. Dan zijn er die heftige emoties, die te intiem zijn om ze aan het papier (scherm in dit geval) toe te vertrouwen. Vroeger dacht ik altijd dat, met de ouderdom, die heftige zieleroerselen zouden afzwakken, of volledig verdwijnen. Ik ben er ondertussen achter, dat dit absoluut niet het geval is, integendeel zelfs! En dan vraag ik me af, wat moet ik hiermee aan? Ik kan daardoor erg gelukkig zijn, maar ook doodongelukkig en in dat laatste geval word ik nog boos op mezelf ook, om wat ik mezelf aandoe! Boos op dat kleine kind, dat blijkbaar nog steeds in me huist en op gezette tijden het roer overneemt en mijn emoties overhoop haalt. Op andere dingen reageert mijn wezen dan weer zo heftig, dat ik terugschrik om die reactie hier zomaar neer te schrijven omdat ik absoluut niet de bedoeling of intentie heb om anderen tegen het hoofd te stoten of tegen schenen te stampen van mensen, die er recht op hebben, om er anders over te denken. Dat kan een artikel zijn in de krant, een bericht op de radio of TV of gewoon een of andere uitspraak, die ik hoor, als ik bijvoorbeeld in de stoel zit bij de kapper terwijl een van de meisjes mijn haren wast. Soms denk ik dat er binnen in mij een zee huist die zijn getijden van ebbe en vloed voortdurend voelt en ondergaat, van hoogtepunt naar dieptepunt en terug. Misschien houd ik daarom wel zoveel van de zee. En ik denk niet dat er nog iets aan me te veranderen valt, dus zal ik me maar erbij neerleggen, dat ik een tumultueus innerlijk heb. Zolang de meeste mensen, dat niet zien aan mijn buitenkant, en ik me gedeisd houd, kan ik met een glimlach de woorden in ontvangst nemen, die ik reeds meerdere malen gehoord heb: Jij bent toch een rustig iemand hé, maar wel nogal gereserveerd.;-))
Reacties op bericht (6)
10-02-2011
0verwinteren
Al eens aan gedacht om de winter door te brengen ergens waar de zon schijnt en het warmer is ? Het helpt ;-))) weet ik uit ondervinding.
10-02-2011 om 04:43 geschreven door Wim
04-02-2011
Zomaar
Even binnengevallen voor de grote drukte hier begint want de tweeling komt het weekend logeren, het wordt dus gezellig rommelig!! Groetjes
04-02-2011 om 11:40 geschreven door natoken
31-01-2011
Ik denk dat Bojako gelijk heeft...
Momenteel heb ik daar geen last van hoewel er in de winterperiode altijd zo'n moment komt, maar de opgedane vakantiezon heeft blijkbaar effect gehad. En wat dat zieltje betreft... Als ik de ogen sluit en mijn ziel probeer te visualiseren dan zie ik een mooie witte plek met een stuk uit ( en dat zal dan wel slaan op mijn slechte kant zeker!!) en dat beeld heb ik al sinds kindsaf.. wellicht nog een gevolg van een teveel aan nonnenkes in mijn opvoeding!! Waarmee ik wil bewijzen dat er altijd iets kinderlijks of pubers in ons blijft hangen en als dat niet meer zo zou zijn dan pas zijn we oud Michelly, dus... troost je bent niet alleen! Een dikke knuffel
31-01-2011 om 00:22 geschreven door natoken
28-01-2011
Zielen
Die het meeste geeft om andere, krijgt meeste tegenwind van andere.
Alle mogelijke bedenkingen gemaakt over mijn ziel, geen gevonden. Zeker is alles heeft minimum twee kanten. We kennen normaal alleen de goede kant, dat hopen we toch.
28-01-2011 om 20:25 geschreven door Julien
hallo Michelly
hoe herken ik mij hierin ( behalve bij de kapper dan ) ik denk dat dat doodnormaal is en dat je daar niet tegenin moet gaan , dat maakt de problemen alleen maar groter ! en ja , schrijven helpt inderdaad ! groetjes
28-01-2011 om 19:45 geschreven door johan1944
..
Je bent niet alleen Michelly. Ligt het inderdaad aan die heel korte zomer, lange herfst en vroege winter? Ik voel me ook alsof ik terug in mijn puberteit zit met al de daartoe bijbehorende up's and downs. Misschien is dit eigen aan onze leeftijd. Wij weten nu ook dat het er zeker niet beter op gaat worden, dit integenstelling tot de tiener-puberteit waar men nog droomt van een fantastische toekomst. Maar ach...eens het zonnetje weer begint te schijnen fleuren we beiden vanzelf weer op als versgeplukte bloemetjes in de wei nietwaar? Fijn weekend en slorp de ijskoude zonnestralen op zoals ik vandaag gedaan heb.
