Inhoud blog

	De kanker steekt de kop op.
	Een zondagnamiddag

	Verloren?
	Wankel evenwicht
	Desinteresse?
	Leeg.
	Vakantie en dan........
	Weeral afwachten....
	Teveel verdriet.
	Naweeën








	De chemoperikelen.
	Mijn ellendige dagen.
	Verbeten strijd.
	Mijn leven op zijn kop.
	Rollercoaster
	Herfstgedachten
	Zorgen.
	Het leven gaat door.
	Maria
	Schijn bedriegt!
	Druk, druk, druk....
	Zo eenvoudig is genieten!
	Mijmeringen.
	Kleine ingreep.
	Mijn zoon.
	Roots
	Die oogjes toch!
	Luie zondagnamiddag......
	Gezond en gelukkig 2013!!
	Virtuele en reële vrienden..
	Daar gaan we weer!!!

Zoeken in blog

Startpagina !

Klik hier
om dit blog als uw startpagina in te stellen!

Mijn eigen wondere wereld.

Mijn persoonlijke belevingswereld.
Lieve bezoekers van mijn blog. Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.

12-08-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Brandend Portugal.

Wat is het lang geleden, onze reis met de wagen naar Portugal. Niet naar de Costa, maar naar het binnenland van dit prachtige, arme land. M. gaf in die tijd het stuur nog niet uit handen en reed dus de ganse rit van 2.000km zelf. Op gezette tijden stopten we, aten of dronken wat, M. deed wat turnoefeningen en dan ging de rit weer verder. Soms reden we ook ergens een landweg in, spreidden een deken uit in een of andere weide en binnen enkele tellen sliep M. Ik liep dan gewoon het wegje af of zette mij neer en las een boek.
's Nachts sliepen wij in de auto op een parkeerplaats of ergens langs de weg. We klapten de zetels naar achter, schoven een hoofdkussen onder ons hoofd, legden een deken over ons heen en we sliepen als in het beste bed.
Reizen maakt moe.
We waren al een heel eind in Portugal en moesten zo stilaan in de buurt van onze bestemming komen. Het adres hadden we gekregen van een collega van M., die huis en have verkocht had, een gouden handdruk genomen had op het werk en de wijde wereld ingetrokken was om te ontkomen aan een geldhongerige ex-vrouw, die de kip plukte zolang ze kon. Hij was vertrokken met een camper en wilde een wereldreis maken. Gestrand was hij echter in Portugal.
Aan de oevers van de Mondego zag hij een ruwbouw liggen, zonder vensters of deuren, met muren van een halve meter dik, waarin schapen een onderkomen gezocht hadden. Hij was langs de weg gestopt om de omgeving te bekijken en het prachtige landschap in zich op te nemen. Hij daalde af naar de oever van de stroom en zag de schapen en de herder en het robuuste gebouw, dat blijkbaar nooit bewoond was geweest. Het lag in een verwaarloosde olijvenplantage. Na een grondige inspectie van de omgeving startte hij zijn wagen en reed naar het dorp en de plaatselijke bank om geld op te halen. Hij raakte aan de praat met een jonge vrouw, die hem, bij navraag, vertelde, wie de eigenaar van de bouw en het grondstuk was. Het eindigde ermee, dat J. grond en gebouw aan de Mondego kocht. Zijn wereldreis had een eind gekregen en hij zette zich aan het werk om van de ruwbouw een bewoonbaar onderkomen te maken. Tijdens een van zijn bezoeken aan België had hij zijn kaartje aan M. gegeven en gevraagd of we geen zin hadden om bij hem op vakantie te komen. Hij verhuurde kamers met volpension alleen aan Belgen. Dat leek ons wel wat en zo reden we dan over de wegen van Portugal opzoek naar die Belg in Portugal. We stopten op een zeker ogenblik aan een stuk land, waarop mannen graan aan het dorsen waren. We wilden hen vragen hoe we op het aangegeven adres konden komen. Wat bleek? Eén van hen had nog in België gewerkt en herkende natuurlijk de belgische nummerplaat. Hij legde niet eens iets uit, maar sprong in zijn eigen auto en reed gewoon voor ons uit naar de weg waar we moesten zijn, want iedereen kende die Belg in Portugal! En ja hoor, na nog enkele kilometers rijden, zagen we beneden langs de weg, aan de oever van de Mondego het genoemde gebouw liggen. Lieve deugd, hoe moesten we daar in godsnaam geraken? Een fatsoenlijke weg ernaar toe was niet te bekennen en onze auto had geen jeep-allures. We vonden dan toch een smalle zand- en steenweg die naar beneden liep tussen de hoge struiken. Héél voorzichtig werd de daling ingezet en we slaakten beiden een zucht van opluchting, toen we de motor konden afzetten en uit de wagen stapten. Gastheer en aanwezige gasten hadden onze aankomst al opgemerkt en kwamen ons welkom heten. J. gaf ons instructies, waar de wagen konden parkeren nadat wij de koffers uitgeladen hadden. M. wilde de auto starten, maar die gaf geen kik meer! Zo dood als een pier. Blijkbaar was de batterij volledig af, en gelukkig gebeurde dat hier en niet ergens op die lange, lange weg tussen de bossen van Portugal.
(wordt vervolgd)

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (5)

14-08-2008

Ik ga ineens naar de volgende dag. Ben benieuwd.

14-08-2008 om 16:40 geschreven door Ludovikus

13-08-2008

oeps...

lees sombere

haast en spoed
is zelden goed

Uilenspiegel.

13-08-2008 om 16:44 geschreven door Uilenspiegel.

Ver-lof

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

tweeduizend kilometer rijden

't is een vorm van lijden

zelfs als de wegen leiden

naar plaatsen die verblijden

Somere zomerse groetjes, Uilenspiegel.

13-08-2008 om 16:41 geschreven door Uilenspiegel.

Bijna iedereen die ik ken haalt herinneringen op van een reis naar de zon. Niet moeilijk ook met dit rotweer dat we nu hebben. En diegene die het geluk en de goesting hebben om hun koffers te pakken en naar zonnige oorden te trekken, die stranden dan nog op de luchthaven door een staking. Dokters en apothekers gaan hier weer goede zaken doen volgens mij. Zelf ben ik een echte huismus, ik reis niet graag, anders had ik mijn blogje wellicht de reisduif genoemd, maar ik geniet vanuit mijn luie stoel van al die reisverhalen van jullie. Dus ik kijk uit naar het vervolg. Lieve groetjes en tot de volgende

13-08-2008 om 15:56 geschreven door huismusje

Je verhaal doet me glimlachend terugdenken aan die reizen van toen Michelly.
Wij legden de 2000 km naar Spanje af op dezelfde manier.
Misschien daarom dat ik zo'n hekel aan reizen heb gekregen

Ik kijk al uit naar het vervolg.

Stormachtige groetjes uit Antwerpen,

13-08-2008 om 13:49 geschreven door bojako

Welkom op mijn blog!

Archief per maand

	08-2019
	11-2018
	08-2018
	07-2018
	04-2018
	02-2018
	01-2018
	07-2017
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	01-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	10-2014
	08-2014
	07-2014
	10-2013
	06-2013
	05-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	07-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	07-2007
	06-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	01-2007
	12-2006
	11-2006
	10-2006
	09-2006
	08-2006
	07-2006
	06-2006
	05-2006
	04-2006
	03-2006
	02-2006
	01-2006
	12-2005
	11-2005
	10-2005
	09-2005
	08-2005
	07-2005
	06-2005
	05-2005
	04-2005