Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
11-01-2007
Tukje!!!
Ik ben op wandel door de blogs, bij mijn geliefde blogvriendin Bojako gestuit op haar beschrijving van de lange spieren haar op het hoofd van haar vader! En floep, alles kwam terug!
Blijkbaar was dat kapsel erg "in" tijdens onze jeugdjaren, dat wil zeggen voor vaders dan toch. :-D Ook mijn pa had de haren opgeknipt maar bovenop moesten ze lang zijn en werden ze met veel zorg netjes in de plooi gekamd. Hij gebruikte geen spul om ze op hun plaats te houden, omdat dit alleen maar in zijn kepi zou blijven hangen, van zodra hij die opzette. Met die lange haren bovenop zijn hoofd, daar kon je vanalles mee! En of we dat uitgeprobeerd hebben! Als mijn pa al eens thuis was omdat hij eerst later moest gaan werken of gewoon omdat hij een vrije dag had, dan deed hij na het middageten een tukje. En het rumoer van 8 kinderen en een spelende radio boven zijn hoofd, konden hem niet uit het land der dromen halen. Hij was in no time vertrokken en sliep de slaap der rechtvaardigen, diep en geruisloos! Dan namen mijn zus of een van mijn broers en ik een kam en een borstel en begonnen zijn haar te kammen, van links naar rechts en van rechts naar links . We kamden niet altijd in dezelfde richtig wat hem af en toe een ah!! ontlokte maar niet in staat was om hem uit het rijk der dromen terug te halen. Blijkbaar had dat kammen een rustgevende invloed op hem. Op mij heeft dat hetzelfde effect.:-D Van die lange slierten maakten wij gevlochten staartjes en gewone staartjes met een kleurig elastiekje rond. Deze laatsten stonden dan rechtop zijn hoofd te prijken als mini-palmboompjes. Na een tijdje werden wij, kinderen, het spelletje moe en vertrokken om ons met wat anders bezig te houden. Onze attributen lieten we achter en mijn pa sliep zalig verder, zonder zich ergens van bewust te zijn. Op een bepaald ogenblik schoot hij natuurlijk wakker, rekte zich eens uit en bekeek de kammen en borstels naast hem op het tafeltje. Hij stond op om zich een beetje te verfrissen en zijn lange dierbare slierten in de plooi te leggen. Ik vergeet nooit zijn gezicht, toen hij zichzelf die eerste keer in de spiegel bekeek, met onze prachtige kunstgewrochten op zijn hoofd. Eigenlijk was het zonde, dat hij die zomaar verwijderde, maar hij was zelf blijkbaar een andere mening toegedaan. Prachtig was het, en ik heb maar van één ding spijt, en dat is dat er nooit iemand op het idee gekomen is hier een foto van te maken!!
Schilderij: Pavia collection Middagdutje 1890 naar van Gogh
Reacties op bericht (5)
14-01-2007
Mannenkapsels.
Mijn pleegvader kreeg in de loop der jaren wel wat meer voorhoofd, maar heeft nog steeds boel haren. Normaal heeft hij zo wat slag in zijn haren, maar hij kamt het steevast plat rechtdoor achteruit. Toen hij nog werkte, lang geleden (hij wordt binnenkort 93 jaar)gebruikte hij ook geen 'haarspul'. Hij maakte zijn haren nat, en kamde het achteruit. Vervolgens vertrok hij met zijn fiets naar zijn werk. In de winter leverde hem dat steevast een bevroren haardos op, echt waar. "Wel, het blijft tenminste goed liggen zo", placht hij steeds te zeggen. Zijn haren zijn ondertussen van grijs naar spierwit gegaan, maar hij het "model" is nog steeds hetzelfde als toen. Liefs
14-01-2007 om 16:17 geschreven door huismusje/troubadoerke
bij ons
Bij ons vader was dat ook zo'n Hercule Poirot of Willy Claes-kapsel. Met veel brillantine (het rook zo speciaal vake-achtig) werd dat elke dag streng naar achter gekamd en oh wee, als er iets piekte! Wij durfden daar als kind zeker niet aan komen, zelfs niet als mijn vader sliep. Maar af en toe, als hij vrolijk of in een goed bui was of heel ontspannen na zijn wekelijks bad.... kwam hij naar beneden zonder smeersels... pas gewassen en dan was zijn haar zo flou, dun en springerig. Dan zag hij er heel anders uit en dat beeld, zijn gezicht, zal ik niet vergeten. Dan werd er verteld of voorgelezen, gelachen en soms zelfs iets gedronken... dan was mijn vader een heerlijk man!
14-01-2007 om 12:36 geschreven door Floreanne
12-01-2007
leuk
Weer een leuk verhaal Michelly - en ook herkenbaar! Mijn Pa deed dan na zijn dutje of hij niets merkte en deed of hij zo weg zou gaan en wij dan gieberend achter hem aan. We wilden toch weer niet dat hij zo "onder de mensen" zou komen
12-01-2007 om 00:48 geschreven door viviane
11-01-2007
Zoals altijd, gewoonweg knap.
Michelly, je hebt dit wedervaren weer prachtig beschreven.
In elk woord, elke zin voel je de adem van het beleefde leven.
Lieve groet,
Raspoet
11-01-2007 om 21:03 geschreven door Raspoet
..
ik blijf het zeggen: we zijn soulsisters Michelly ! Hoe dikwijls hebben mijn handen gejeukt toen vader in de zetel lag te slapen. Niet om dat beetje haar te vlechten of te kammen, maar om met een lippenstift of iets dergelijks een gezicht op zijn kale kruin te tekenen. Het is echter bij dromen gebleven, ik heb het nooit gedurfd. Alhoewel...ik denk dat hij er wel om zou gelachen hebben, als hij tenminste niet onder de mensen was geweest
Kusje
