aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
24-06-2023
Korte wandeling langs het kanaal.
Vandaag eens geen lange wandeling, maar gewoon effe naar buiten vóór onze Arne ons komt animeren.
Gewoon over de fiets- en wandelbrug om het niet verharde jaadpad te nemen langs het kanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride weer de brug over en even door het domein Pietersheim. Wat mij misschien ook zo aantrekt in dit domein, mijn vrouw heeft haar jeugd doorgebracht in de wijk Pietersheim.
En dan terug naar huis via de Wijngaardstraat. Maar in die straat zag ik dat 'n oude traditie van de jeugd, nog altijd in stand wordt gehouden, bij 'n 18-jarige gaan sieren. Sieren niet in de vorm van "versieren", maar de hele straatkant volkieperen met allerlei afval, gaande van toiletpapier, papiersnippers, kroonkurken enz. Niet alleen de jarige, maar ook de ouders en de omwonenden hebben er plezier aan, zeker als 'n goed windje opsteekt. Ik kan mij de dag nog goed herinneren toen onze zoon 18 jaar werd. Het zag er niet uit, dágen hebben we nodig gehad om de boel wat op te ruimen en jáááren nadien, haalde ik nog kroonkurken vanonder de kiezel vandaan. Ik weet niet hoe het zit in de rest van België (of in het buitenland), maar bij ons is dat iets wat moeilijk weg te denken is. De jeugd denkt: "wat ze mij hebben aangedaan, dat zal ik ook de nieuwe 18-jarigen aandoen". Een vicieuze circel dus.
Dit verslagje maak ik nu terwijl mijn halve trouwboek met Arne in de zandbak aan 't spelen is. Morgen ga ik in de voormiddag fietsen.
De rode wandeling doorheen Gellik nog eens volledig gedaan.
Op vaderdag hebben we het moeten uitstellen, dat etentje met ons twee, die avond vertrok ik met Hubert naar de Westhoek om te fietsen. Maar uitstellen is geen afstellen, vandaag hebben we ons dat etentje laten smaken, een hoofdgerecht en 'n lekker dessertje.
Nadien wilde ik nog wat in de tuin werken (lees: onkruid wieden), maar de grond was nog te zompig na die regen van gisteren. Het gevaar was dat ik samen met het onkruid, gezaaide plantjes mee zou uittrekken. Dan maar wat wandelen, en niet zomaar wandelen, nee, ... nog eens de langere rode route doorheen Gellik gemaakt.
Het werd dus vandaag 'n sportieve uitdaging, zeker gelet op de afstand, de zon en de warmte. Maar gewapend met 'n flinke drinkbus water en zoveel als mogelijk onder de bomen gebleven, viel het al bij al nog mee. Aan de Kounterstraat kon ik kiezen hoe ik mijn tocht zou doen, links starten (langs het kanaal) of rechts (door het bos). Het werd het laatste, vertrekken dus langsheen Hoeve Kiewit op de Kewithstraat. En dan gewoon de rode pijlen volgen. Op 'n bepaald moment moet je de grote weg Gellik - Zutendaal over om dan langs enkele weilanden en Recreatiepark De Krieckaert te wandelen (oa. de foto met die amforen). En dat het gisteren toch goed geregend heeft, dat zag ik aan de vele plassen in het bos. Aan de grote weg naar Eigenbilzen, sta je in feite op de splitsing van natuurgebied De Hoefaert en het Munsterbos.
Op dat punt wederom de grote weg over richting het fietspad langs het kanaal. Vanaf daar heb ik wijselijk mijn pet achterstevoren op mijn kop gezet, kwestie van mijn hals wat te beschermen tegen de zon. Pas op, ik had mij op voorhand sowieso ingesmeerd met zonnecréme. Aan de Wijerdijk, naar beneden, naar het jaagpad met de oude spoorbrug en de brug van Briegden.
De laatste meters van die rode route gingen over het oude spoor. Terugkeren deed ik via de sportoase met zijn bloemenpracht. En thuis staat de echte Lavendel in volle bloei.
Voila, weer 'n goed gevulde dag met deze morgen, mijn echtgenote gaan helpen om wat pakken toiletpapier thuis te krijgen (per fiets, beladen met meerdere draagtassen, is dat voor haar niet te doen) om nadien in de bib weer wat nieuwe boeken te hebben ontleend. Morgen is onze Arne de hele dag koning in huis.
Als ik ga wandelen, dan krijg ik dikwijls de opmerking dat ik 'n "wandelaar zonder hond" ben, iets wat niet veel voorkomt blijkbaar. Nu heb ik 'n vriend op Strava, die geeft telkens aan: "wandeling met hond". Ik dacht dus vandaag mijn titel op Strava, "wandeling zonder hond" te noemen. Benieuwd wat mijn vriend hierover gaat zeggen.
Dus gewandeld deze voormiddag. Vanmorgen regende het nog bij ons en ook namiddag voorspellen ze 'n kletsnatte periode. Dus in de rapte even naar buiten, deze keer naar mijn geliefkoosd wandelgebied, Pietersheim. Foto's kan ik er iedere keer maken, de diverse wandelroute's, de grachten rond de ruïne, het oude brugje, de dreef en het kasteel. Het is er 'n oase van rust. Ik kom er heel graag.
Terugkeren deed ik langs die amfoor, spontaan moest ik denken aan al die oude Griekse en Romeinse wijnvaten. En iets verder op de Koning Albertlaan zag ik iets wat mij als voormalig postmeester interesseert, 'n heuse pakjesautomaat van Bpost. Ik wist niet dat deze dienstverlening ook al in onze gemeente was doorgedrongen.
En nu, ... afwachten welke hoeveelheden regen we te verwerken krijgen.
Uiteraard niet vóór de rit, maar erna. Duvel als doping, zo noemde Hubert het toch verleden week in de Westhoek.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Geen probleem, ik trek mijn plan wel. Het werd 'n ritje door Midden Limburg. Ik kwam oa. in Diepenbeek, Hasselt, Bokrijk, Houthalen, Peer, Meeuwen, Opglabbeek, As en Maasmechelen.
Ik vertrok via Gellik en Beverst naar Diepenbeek. Mijn ganse rit heb ik zo veel als mogelijk onder de bomen en in het bos gefietst, kwestie van uit de zon te zijn. In de bossen zag ik wel vele nog niet opgedroogde fietspaden. Het heeft dan gisterenavond uiteindelijk dan toch geregend, zij het van die malse regen, geen zondvloed, geen onweer of felle windstoten, maar rustige regen die goed deed aan de plantjes.
Mijn eerste stop was aan de kapel van O.L.Vrouw Onbevlekte Ontvangenis in Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek. Iets verderop in dezelfde gemeente, 'n mooi versierde muur. En dan naar Hasselt. Als fietser zit je nu in 'n zetel, zo goed en veilig zijn de fietspaden nu gemaakt. Ik kwam er langs de Japanse Tuin.
Via Bokrijk en het natuurgebied Ter Hagedoorn Heide, gelegen tussen Hengelhoef en Kelchterhoef, heb ik mijn tocht verdergezet door ondermeer Houthalen, Peer en Meeuwen. En in Meeuwen kende ik de Bullenschool, 'n ideale plaats voor wielertoeristen om even te stoppen. Het was trouwens tijd, ik had er intussen al 72 km. opzitten. Een grote punt abrikozenvlaai en 'n tas koffie, gaven mij weer voldoende energie.
De terugweg ging via Opglabbeek, het station van As, de Salamander in Maasmechelen en dat bord mbt. de Vredesboom. Over welke boom het precies ging, dat zag ik niet. Er stonden er meerderen achter dat bord.
Naar de Gedeelde Weelde in Maastricht voor 'n tas koffie.
Na 'n rustige ochtend (wat gewerkt in mijn tuin), mijn wandelschoenen aangetrokken voor 'n wat langere wandeling. Ik wilde namelijk 'n koffie gaan drinken in de Gedeelde Weelde in Maastricht. En iets voor 13u00 begon ik er aan.
Het was wel redelijk warm en de zon scheen fel, daarom mijn route zo gekozen dat ik in het eerste deel, wat beschut was door de bomen op het pad achter de woonboten. Dat pad begint juist vóór de brug in Smeermaas. Bijna aan de Noorderbrug, zag ik links 'n schip de sluis van Bosscherveld binnenvaren. En aan de brug, toch even gewacht op die mogelijk komende trein ..... grapje, mijns inziens komt hier nooit meer 'n trein.
En dan in de Gedeelde Weelde, 'n klein warenhuis, 'n koffietje gedronken met 'n stukje bananenbrood. Lekker!
Terugkeren deed ik via de grote weg (wederom onder de bomen), vandaar die foto van de woonboten. En aan dezelfde sluis, eentje eruit, de ander erin. Juist voor de grens met België, 'n foto van het kanaal, de Zuid-Willemsvaart. In Smeermaas hebben ze de brug weer helemaal volgezet met kleurrijke plantjes. Mooi!
Op het Kerkplein, nog rap 'n Leffe 0,0% alcohol om thuis voor ons deur, "work in progress" te zien. Best ramen en deuren toe.
Maandag, normaal gezien mijn laatste kans om dit seizoen nog eens naar de schaakclub te gaan. Volgende week ben ik verlet wegens 'n controle bij de oogarts, en in de zomermaanden neem ik 'n pauze om vooral het fietsen, voorrang te geven.
Vandaag moest ik naar de bakker en heb dus het aangename aan het noodzakelijke gekoppeld. Eerst de Hoenderbroekstraat in om vervolgens via de Pastoorslindestraat, de Kounterstraat in te stappen. Altijd goed daar voor 'n kiekje. En dan naar het jaagpad met de iconische oude spoorbrug op de achtergrond.
Kort aan papierfabriek Sappi, zag ik vandaag iets speciaals, 'n hotelboot voor fietstoeristen. De fietsen stonden al klaar en zoals ik begrepen heb, de toeristen maken 'n tocht langs het kanaal waarna de boot hen op 'n volgende locatie terug opwacht. De mensen die ik passeerde, spraken allemaal Duits.
Wat verderop aan het kanaal, even 'n gesprek met vriend Ivo die daar aan 't vissen was en 'n stop aan 'n prachtige treurwilg. Dan naar de bakker voor brood om in de Stationsstraat nog 'n gesprek te hebben met fb-vriend en leeftijdsgenoot André. Hij stond toezicht te houden op de werken aan 'n appartementenblok in aanbouw. Mijn laatste foto nam ik voor het huis van mijn buurman. Het heeft iets, die boterbloemen.
En ja, ik wist het al voor mijn vertrek, die 1.000 kms zouden vandaag "in de pocket zijn".
Vandaag het nuttige aan het aangename gekoppeld. Met de fiets naar dochter en schoonzoon om hun te helpen bij 'n zwaar werkje. Op hun zolder dienden enkele muurtjes verwijderd te worden die in principe het dak dienen te ondersteunen, maar nu scheuren en barsten vertonen. Gevaarlijk dus en afbreken die boel. Een ondernemer kwam dat werkje doen. Wij moesten de stenen afvoeren naar de container om vervolgens de nieuwe stenen omhoog te krijgen. Het was lang geleden dat ik nog zulke zware inspanningen geleverd heb.
En ja, over die fietstocht valt natuurlijk weinig te vertellen, ik heb gewoon wat foto's gemaakt om mijn verslag wat op te smukken. Nog 'n fijn weekend.
Fietsvakantie in Diksmuide, aankomst op zondagavond en foto's B&B en Esenkasteel.
Dag beste vrienden en vriendinnen, mijn fietsvakantie zit er weer op, we hebben heel wat kilometers afgemaald, maar daarover later meer.
Ik begin deze eerste pagina op zondag 11/6 omstreeks 18u30 in Lanaken met het vertrek naar Diksmuide. Om 21u11 precies zijn we er toegekomen maar onderweg hebben we eerst nog enkele fikse regenbuien te verduren gekregen. Maar goed, eens op de plaats van bestemming, stond Monica, de uitbaatster van B&B Esenkasteelhoeve, ons al op te wachten met ’n frisse pint en het tonen van onze kamer.
Hét moment van de avond was de komst van André Gysel, coauteur van Huberts boek over zijn grootvader Roger Lambrechts, arts in WO I aan het front en vermoord door de Duitse bezetter. Monica trakteerde ons hierbij op ’n punt miserabletaart (’n streekproduct uit Lanaken), ’n cadeau die we voor haar hadden meegenomen.
En zo eindigde deze dag op het mooie terras van onze B&B. Hieronder wat foto’s van de B&B en het langsliggende kasteel.
Om het voor jullie, lezers overzichtelijk te maken, ben ik bewust met deze dag begonnen om vervolgens verslagen te maken over de volgende dagen. Zo sluit alles mooi op mekaar aan en kunnen jullie alles in chronologische volgorde lezen. De laatste pagina met ’n kort verslag, is gewijd aan mijn maat Hubert met foto’s waarop hij in actie is. Voor het grootste deel van de stops onderweg, was hij verantwoordelijk. Hij is geïnteresseerd in en over alles wat met WO I te maken heeft in de Westhoek. Dat komt uiteraard omdat zijn grootvader daar gewerkt heeft als arts en ’n dagboek nagelaten heeft. Dat dagboek was de bron van het boek dat Hubert geschreven heeft, samen met de hulp van André die in de streek woont en héél veel inbreng gehad heeft in het boek.
Dag allemaal, maandag 12/6, onze eerste fietsdag. De rit zou ons brengen naar ondermeer Middelkerke, Westende, Nieuwpoort en Oostduinkerke. Maar eerst was het genieten van ’n uitgebreid ontbijtbuffet.
En tegen negen uur waren wij klaar om aan de rit te beginnen, … ware het niet dat twee fietsers wel vol goede wil zaten maar weinig of geen kaas gegeten hebben van fietstechniek. Na het terugzetten van het voorwiel van mijn fiets, bleef dat wiel schuren tegen de remblokjes. Niet te doen dus. Zelf kregen wij het niet opgelost, maar toen ramp - o – ramp, alle fietsenmakers in de stad gesloten bleken, was er toch lichte paniek. Gelukkig kwam Monica met ’n oplossing, in de naburige gemeente Woumen kende zij nog ’n fietsenmaker die dat als hobby doet om de mensen voort te helpen. Het bleek ’n kranige 76-jarige man te zijn die het euvel in ’n handomdraai gefikst heeft. Betaald worden wilde hij niet, maar ik heb hem toch iets toegestoken waarmee hij ’n stevige pint kan gaan drinken.
Met twee uur vertraging konden wij dus op pad. Foto’s werden ondermeer genomen aan de Abdij Ter Putte in Gistel, in Raversijde, boven op de Warandetoren, het oorlogsmonument in Nieuwpoort, onze pauzeplaats in Domein De Westhoek en de kerk van Wulpen.
Maar al die foto’s maken en plaatsen bezichtigen, dat kost tijd en het was pas na 18u00 dat we terug toekwamen in Diksmuide. Na ’n warme douche, konden we de stad ingaan op zoek naar ’n lekkere maaltijd en ’n kleine wandeling achteraf.
Na ’n verkwikkende nachtrust en ’n heerlijk ontbijt, zat er vandaag niks in de weg om op tijd van start te gaan. Eerst richting Woumen om dan in Klerken halt te houden aan de Vredesmolen. Uiteraard zijn we al die trappen omhoog geklommen met als beloning ’n weids uitzicht over de streek. Een tweede halte maakten wij in Houthulst aan ’n Belgisch militaire begraafplaats. Je ziet het misschien niet op de foto, maar ik was onder de indruk van de rust en de uitgestrektheid van deze begraafplaats. Op verschillende van die begraafplaatsen zochten wij naar graven van dorpsgenoten zoals ondermeer Hensels Jan op fietsdag 1.
De volgende twee kerkhoven waren de Duitse militaire begraafplaats in Langemark en het Britse Tyne Cot Cemetry in Zonnebeke. Verder kwamen we nog langs het kasteelpark Passendale Memorial en de Lakenhalle in Ieper. Van de Menenpoort maakten wij geen foto’s gezien deze voor enkele jaren in de steigers staat.
En juist in Ieper, maakte ik ’n foutje met mijn programma Strava. Omwille van mijn grote honger, waren we ergens binnengestapt en heb ik Strava op pauze gezet. En natuurlijk, … bij het vertrekken, vergeten te herstarten. Dat probleem kwam ik pas te weten aan de Sixtusabdij in Westvleteren waar ik mij ’n lekker biertje liet smaken.
Maar voor we in Westvleteren aankwamen, hadden we wel nog enkele serieuze inspanningen geleverd, namelijk de Kemmelberg, de Baneberg en de Rodeberg over. De Kemmelberg heeft aan de moeilijke kant – die wij beklommen – juist voor het einde, ’n stijgingspercentage van 23%. Dat kan al tellen, en dat op kasseien, terwijl ik nog steeds ’n hekel heb aan fietsen over kasseien. Maar we waren er en ik wilde er absoluut over en … met succes. Ik ben er fietsend boven geraakt.
Dit is het vervolg van mijn verslag over fietsdag 2.
Met Strava terug in werking, konden wij verder om naar het – hopelijk – hoogtepunt van de dag te gaan, ’n bezoek aan de tante van mijn schoondochter in Reningen. Zij woont in ’n beschermd gebouw en wij hadden op voorhand ons goed geïnformeerd over het juiste adres. Toen wij er aankwamen, werd na ons geklop op de deur niet opengedaan, gelukkig wist ons ’n voorbijgangster te vertellen dat zij buiten op haar terras zat. Het vrouwtje zat blijkbaar al te wachten op ons bezoek, zij wist enkel niet de juiste dag. Ze was blijkbaar gebriefd vanuit Lanaken dat wij in de buurt waren en haar zouden bezoeken. Ze was uiteraard in de wolken met onze komst. Spijtig genoeg hadden we te weinig tijd om wat langer te babbelen.
Onderweg hadden wij na de Banenberg en de Rodeberg, ook even halt gehouden aan de Lijstermolen, juist achter de Rodeberg.
Ook speciaal aan die dag was ons bezoek aan Willem Vermandere in Steenkerke. Met ons bedoel ik Hubert, want hij kent Willem goed. Hoe dat zo ...? Willem woont namelijk in 'n huis waar de grootvader van Hubert ook verbleven heeft. Vandaar, en zo zijn ze met mekaar in contact gekomen.
Het was uiteindelijk bijna 19u00 toen we terug in Diksmuide arriveerden. Na ’n rit van 124 km. en 703 hoogtemeters (spijtig van dat foutje met Strava: de overschrijding van de Kemmelberg staat er niet op). Na de douche en het eten in de stad, was er toch nog tijd voor ’n korte wandeling langs de Vaart en het Begijnhof.
Zo eindige onze Koninginnenrit, moe en afgepeigerd, maar … het was het waard.
Fietsdag 3 zou de dag van André worden. Hij zou ons onderweg, verschillende malen opwachten met zijn auto en ter plaatse voor gids spelen.
De dag begon al vroeg, Hubert en ikzelf waren al vóór 8u00 gewassen en gestreken en klaar om aan te vallen aan het uitgebreide ontbijt. Na eerst nog de banden wat extra lucht gegeven te hebben en de kettingen wat gesmeerd te hebben, konden wij op pad. Maar dat op pad zijn, begon met ’n valse noot, ik had toch wel mijn drinkbussen vergeten …! Gelukkig waren we nog maar enkele honderden meter ver. Onze eerste halte was bij André thuis om vervolgens opnieuw te stoppen aan Natuurdomein De Blankaart. Met gids André maakten wij er ’n mooie wandeling.
Onze rit ging verder langs vele velden om tegen één uur te pauzeren aan het museum Lange Max in Koekelare. Lang Max was 'n Duits kanon in WOI. Een grote kom soep stilde er onze honger. Daarna opnieuw de fiets op richting de Duitse begraafplaats in Vladslo. Daar stond André ons opnieuw op te wachten om er ons de “Troon van Hitler” te tonen, een monument dat zo in de volksmond genoemd wordt. Uiteraard hadden wij ook aandacht aan de beelden van Käthe Kollwitz en het graf van haar zoon Peter.
Met ’n wandeling naar de stad en ’n etentje met gids André, zat onze derde fietsdag er weer op. Maar André kon het niet laten, eerst wilde hij ons de voormalige begraafplaats Roggeveld laten zien, de plaats waar vroeger de beelden van Käthe Kollwitz stonden. Het was ’n vrij rustige dag met ’n beperkt aantal kms.
Aan alle mooie liedjes komt ’n einde, zo ook aan onze fietsvakantie. Stipt om 9u00 stonden wij klaar om aan onze laatste fietsdag te beginnen. Maar vóór wij aan onze rit begonnen, ’n rit van ongeveer 80 km. had ik er al ’n tochtje van 25 km. opzitten. Hoe dat zo kwam??? Om 5u30 was ik al klaar wakker en van slapen was geen sprake meer. Dus mijn gsm genomen en ’n ritje van ‘n 25 km. voorbereid doorheen de velden van Diksmuide en langs de IJzertoren. Zo kwam het dat ik al vóór het ontbijt, genoten had van de natuur en de opkomende zon.
Onze eerste stop van die dag was in Fortem aan Brouwerij De Snoek. In het aanpalende café-museum was dat fris drankje, méér dan welkom. Verder ging onze tocht langs verschillende begraafplaatsen waar Hubert op zoek was naar gevallen Lanakenaren. Zo kwam het dat ik in De Panne, ook ‘n “Meuris” ontdekte, eveneens gevallen voor het vaderland.
In Veurne hebben wij even halt gehouden om die mooie markt te bekijken en spijtig, het standbeeld van Wil Tura hebben wij gemist.
Omdat ik weer wat veel foto's had, zie je deze op deel 2 van deze fietsdag.
Een van de doelen van die dag was om ook door het dorp Pollinkhove te fietsen. In dat dorp is namelijk de schoonvader van mijn zoon geboren. Het geboortehuis is weliswaar afgebroken, maar het adres met ’n nieuwe woning erop, bestaat nog steeds. Iets verderop, nog 'n foto gemaakt in Lo.
En dan onze laatste stop van de dag, het bezoekerscentrum van Jules Destrooper. Mijn maat wilde mij absoluut op de foto. Met de lift naar de 1ste verdieping en direct naar het winkeltje om de thuisblijvers te verrassen met ’n doos lekkere koekjes.
Via wat velden en tegen de strakke wind in, fietsen wij terug richting Diksmuide. In de rapte nog 'n allerlaatste foto van de IJzertoren. Na een lekkere douche, het inpakken van onze koffers en het inladen van onze fietsen, waren wij klaar om nog ’n laatste maal te wandelen richting het stadscentrum om er ’n lichte maaltijd te nuttigen. Ook nu was André erbij. Daarna kon de terugreis beginnen en die verliep veilig en zonder oponthoud.
Slotsom van die vierdaagse: we fietsten 423 km. en overbrugden 1.058 hoogtemeters. Moe maar voldaan, kroop ik tegen 22u30 terug in ons bed.
Deze laatste pagina heb ik voorbehouden aan Hubert, mijn fietsmaat en tevens mijn chauffeur naar Diksmuide. Jullie moeten weten dat ik auto noch rijbewijs heb, dus wil ik ergens geraken, dan ben ik aangewezen op ’n chauffeur. Maar Hubert doet dat graag.
En door Hubert, zag ik André nog eens. In het verleden had ik hem al eens ontmoet, dat was dus ’n blij weerzien. Nu is André gids bij van alles en nog wat, in zijn beroepsloopbaan was hij leraar Nederlands – geschiedenis. Hubert, merci!
Dag 1 1. Bij een van ons starts in de B&B 2. Op de Warandetoren in Middelkerke 3. Voor het huis van Willem Vermandere 4. Aan het O.L. Vrouwehoekje in Diksmuide
Dag 2 1. Op de Vredesmolen in Klerken 2. Op begraafplaats in Houthulst 3. Aan Brother in Arms te Zonnebeke 4. Aan ’n bord einde van Ouderdom/Poperinge
Dag 3 1. Aan kasteel de Blankaart 2. Museum Lange Max in Koekelare 3. Lange Max 4. Lange Max 5. Vladslo 6. Begraafplaats Vladslo
Dag 4 1. Ergens ten velde over ’n houten brug 2. In het winkeltje van Jules Destrooper
Dag beste bezoeker, vandaag zal ik de verslagen plaatsen van onze fietsvakantie in Diksmuide. Bovenaan begin ik met pagina 1, aankomst in onze B&B, dan de volgende fietsdagen, en om te eindigen wat foto's van mijn fietsmaat Hubert. Zie je intussen al andere en nieuwe verslagen en je wenst toch de verslagen te lezen van mijn fietsvakantie, scroll maar naar beneden.
Vandaag zit er niet veel te wandelen in. Ik moet mijn koffer gereed maken want deze avond vertrek ik met vriend Hubert naar Diksmuide om daar enkele dagen te gaan fietsen. Dadelijk komt ook nog onze kleinzoon waarop we enkele uurtjes dienen te passen en ik moet mijn fiets nog bij Hubert brengen zodat die veilig en wel in zijn koffer kan gelegd worden.
Dus gewoon naar de bakker vandaag. En omdat er geen foto's zijn, dan maar enkele oude - willekeurig gekozen - afbeeldingen van Diksmuide in het begin van de 20ste eeuw. Veel kijkplezier.
Tot binnen enkele dagen voor uitgebreide verslagen en foto's. In de mate van het mogelijk kom ik jullie blog wel bekijken en zelfs van commentaar voorzien.
De temperatuur was deze morgen al redelijk hoog. Wilde ik nog wat in de tuin werken, dan diende ik onmiddelijk te beginnen. Onze tuin ligt zo goed als volledig ingesloten, de temperatuur loopt daar dus snel op.
Maar na het middageten, was er toch geen houden aan, op wandel. Nog eens door dat parkje/bosje gestapt, vlak bij ons huis. Ik denk dat enkel de bewoners van de aanpalende woningen er komen. Zo kortbij en zo onbekend. En dan langs de velden van De Puin met zijn diverse gewassen. Vervolgens door de Kleine Hofstraat om dan via de Kounterstraat, terug te keren naar de sportoase. En daar op dat fietspad, zag ik 'n prachtige bloemenweide.
Aan de sportoase waren de kinderen uitgelaten op hun springkasteel. Om wat verkoeling te zoeken, wandelde ik verder over het jaagpad langs het kanaal. In het centrum nog 'n boodschap gedaan en 'n foto gemaakt van die immense bouwput op de winkelstraat.
En de laatste foto, die nam ik vanuit mijn werkkamer, vlak tegenover ons huis. Er worden twee woningen gebouwd.
Vandaag weer één van mijn doelstellingen voor dit jaar afgevinkt, zij het per toeval.
Ik wilde nog eens naar Neeritter en Kessenich fietsen, alléén, Hubert kon niet mee gaan. Mijn rit lag klaar vanmorgen, na eerst nog op 'n vroeg uur (7u15) naar de bakker te zijn geweest. Op dat ontiegelijk vroeg uur, zag ik in onze straat toch al goed volk, eveneens met de vogeltjes wakker geworden.
Maar goed, eens lekker ontbeten, de voorbereidingen getroffen voor mijn rit, kon ik vertrekken. Mijn tocht ging richting Zutendaal en het station van As. Je ziet er goed het steigend landschap. In As, maakte ik ook 'n foto van het begin van het fietspad richting Maaseik, het vroegere kolenspoor. Ik was onderweg op dat pad - rond 10u00 -, fietser nr. 115 van vandaag.
Op het einde van dat kolenspoor, links af naar Wurfeld. Dat mooie gebouw fascineert mij al 'n tijdje. En dan richting Kinrooi. Voor ik goed en wel langs het kasteel Borgitter (eerste vermeldingen in de 16e eeuw) kon rijden, incasseerde ik eerst 'n fikse douche. Op zich was dat welgekomen.
En dan dat doel dat afgevinkt kon worden, het witte dorp Thorn. Toen ik door Kessenich fietste, realiseerde ik me dat Thorn slechts enkel kilometers verder lag. En Thorn is altijd 'n ideale plaats om even te pauzeren. Zo gezegd, zo gedaan. Maar met dat goede weer was het er over de koppen lopen, Thorn is 'n toeristische trekpleister en dat heb ik vandaag gezien. Gelukkig was het nog geen 12u00 en was er nog 'n tafeltje vrij op het terras van het Pannekoekenhuis. En of die smaakte ...!
Eenmaal terug in België, kwam ik voorbij enkele mooie plassen water en de jachthaven De Spaanjerd in Kinrooi. Verder gewoon mijn route volgen, ondermeer door Aldeneik met zijn gerenommeerd wijnhuis Aldeneyck. Verder langs de Maas met 'n laatste korte stop in Stokkem aan De Wissen om mijn overgebleven boterhammen op te eten.
Via het kanaal langs Boorsem en Rekem, terug naar huis. Maar in Herbricht nog 'n laatste lus naar Smeermaas en Veldwezelt. Ik ben 'n bescheiden jongen, maar die 100 km. wilde ik vandaag toch halen. En op het Kerkplein moest ik bij mijn favoriet drankje denken aan dat spreekwoord: het is precies of er 'n engeltje op je tong pl ... !
Vooreerst even dit, gisteren namiddag heeft het bij ons in Lanaken geregend. Niet lang, tien minuutjes, juist voldoende om de boel wat nat te maken. Maar uiteraard onvoldoende voor de dorstige plantjes.
Vanmorgen mij wat bezig gehouden met enkele huishoudelijke taken en daarna, enkele uurtjes arbeid in de tuin. Maar na het middagmaal, er geen gras laten overgroeien, 'n wandeling in het bos.
Deze keer trok ik het bos in Sparrendal in, aan de technische school. En zoals ik in mijn titel schreef, liet ik mijn wandeling bepalen door mijn gevoel. Gewoon simpelweg wat paden inslaan en het bekijken waar ik uitkwam. Uiteraard had ik wel 'n bepaalde richting voor ogen, en dat was 'n makkie, met de zon hoog boven je, heb je altijd 'n goede wegwijzer.
Op verschillende plaatsen zag ik enkele kleurrijke planten staan. En dan het bos even verlaten aan die dwarsbalk, aan de Oud Kantoorstraat. Even rechts - rechts om vervolgens de grote weg over te steken en aan de afdaling van de Bessemerberg te beginnen. Op dat pad kwam ik 'n groepje jong volwassenen tegen, jongens en meisjes, allen goed bezakt en bepakt.
En zoals hiervoor al aangehaald, de paden heb ik vandaag willekeurig gekozen. Soms resulteerde dat in onverwachte hindernissen. Het was even behelpen om de beek over te steken, ik diende op het pad aan de overkant te zijn. Dat pad met zijn ligstoelen kende ik en dat was ook de kortste weg terug naar huis. Nog 'n laatste keer de beek over en na 'n goede kilometer zat ik terug tussen de woningen.
Het was 'n fikse wandeling met heel wat hoogtemeters, maar de koelte van het bos maakte veel goed. Morgen ga ik fietsen, alleen, richting Neeritter en Kessenich.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik kan mij de dag nog goed herinneren toen onze zoon 18 jaar werd. Het zag er niet uit, dágen hebben we nodig gehad om de boel wat op te ruimen en jáááren nadien, haalde ik nog kroonkurken vanonder de kiezel vandaan. Ik weet niet hoe het zit in de rest van België (of in het buitenland), maar bij ons is dat iets wat moeilijk weg te denken is. De jeugd denkt: "wat ze mij hebben aangedaan, dat zal ik ook de nieuwe 18-jarigen aandoen". Een vicieuze circel dus. 
Ik ben Eddy Meuris
