WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
21-01-2006
zelfportret (detail)...
Het gebeurde vorige week tijdens een partijtje tafeltennisdubbel met mijn vrouw tegen een ander koppel. Ik sloeg een ‘juweel’ (vond ikzelf) van een smash, met veel topspin (om Jean-Michel Saive jaloers te maken!) maar in plaats van mijn ‘palet’ naar voren uit te zwaaien zoals het hoort, sloeg ik het racket in een soort halve cirkel terug in mijn eigen richting; resultaat: een buil boven mijn wenkbrauw. Nog erger vond ik het feit dat we het punt verloren want mijn wederhelft, overtuigd dat ons punt ‘gemaakt’ was, ‘vergat’ om de bal, die tegen verwachting toch nog terug kwam, op tafel te houden. Daarvoor had ik me verdorie een halve schedelbreuk geslagen!! Een paar uur later bleek dat ik aan mijn onhandigheid behalve de buil ook een kanjer van een ‘blauw oog’ had overgehouden, zo ‘mooi’ van kleur dat het verdiende om voor het nageslacht vereeuwigd te worden. En dus trok ik twee dagen later – de bloeduitstorting was helaas al iets minder indrukwekkend en wat gezakt - naar buiten voor een digitaal zelfportret. De bewuste zone knipte ik eruit en het resultaat kunt u hierbij aanschouwen; mocht u ervan griezelen, wees dan blij dat ik alleen maar dat stukje laat zien; mijn volledig smoelwerk is zo lelijk dat u het niet zou overleven.
Mijn vrouw vindt mijn blogs meestal veel te kritisch en negatief. Daarom koos ik, op haar bevel, vandaag een positief onderwerp. T.g.v. het Mozartjaar zendt radio Klara van 20 tot 29 januari uitsluitend muziek uit van deze grote componist. Als aanloop naar die tien dagen bracht de ‘diskjockey’ van dienst van hedenmorgen 19.1 maar alvast een portie Mozart. Kortom, voor de liefhebbers van Wolfgang Amadeus breken gouden dagen aan. Zou je zeggen, en voor veel van hen zal dat ook wel kloppen. Meneer M. behoort trouwens ook tot mijn vele klassieke favorieten en dus zou ik eigenlijk blij moeten zijn. Nou, niet dus. Voor mij geldt hier: te veel is trop en trop is te veel. Ik gun de fans hun M-kick en zelf zal ik ook zeker af en toe naar Klara zappen maar om Mozart tien dagen lang door mijn strot geduwd te krijgen en er een muzikale indigestie aan over te houden, nee dank je Klara: daarvoor is M’s muziek mij te dierbaar. Moet ik nu hopen dat mijn vrouw dit ‘goede nieuws’ leest, of zou ze het weeral niet goed vinden?…
TOE(kom)MAATJE. “Zwangerschap maakt vrouwen slimmer”, lees ik in GVA. Waarom hebben ze dat niet veertig jaar vroeger ontdekt verdorie, dan had ik voor een groter gezin gezorgd!
In de VOLGENDE KOMMA breng ik u, als mijn vrouw het goed vindt…, letterlijk een (stukje) zelfportret van me.
Het krioelt in onze steden van de blauwe zones (“schijf verplicht”), zogezegd om langparkeerders weg te houden. Er zijn ongetwijfeld situaties waar deze maatregel zin heeft maar ik ben er van overtuigd dat hij meestal ofwel zinloos is (als er b.v. weinig behoefte bestaat aan lang parkeren) ofwel zijn doel voorbij schiet (chauffeurs verzetten niet hun wagen maar hun parkeerschijf, een overtreding die bijna nooit gecontroleerd of bestraft wordt). Instanties die tot invoering van zo’n blauwe zone beslissen, maken zichzelf wat wijs als ze denken dat ze zo een bijdrage tot een beter/vlotter/veiliger verkeer hebben geleverd. TOE(kom)MAATJE: een vergelijkbare conclusie geldt ook voor andere ‘zones’ zoals de zgn. ‘bebouwde kom’ of snelheidszones. Als ik zie dat het begin resp. einde van een zgn. ‘bebouwde kom’ lang niet altijd beantwoordt aan de werkelijke toestand van bebouwing; als zones 30/50/70 mekaar vaak voortdurend en op korte afstanden afwisselen; dan moet ik de eerste chauffeur nog tegenkomen die – zelfs in zijn eigen stad! – steeds met zekerheid kan antwoorden op de vraag in welke parkeer-, snelheids- en/of andere ‘zone(s)’ hij zich op dat moment bevindt (tenzij misschien als hij zo geobsedeerd is door de borden dat hij geen aandacht meer heeft voor het verkeer zelf, maar dan is hij voor mij een slechte chauffeur…). N.B. Ik lees dat een stad als Gent maar liefst 1400 straten telt met zone 30 (GVA 17.1); commentaar overbodig.
Politici, journalisten en andere intellectueleriken gebruiken vaak handige, subtiele trucs om zich geleerder voor te doen dan ze eigenlijk zijn. Doe zoals zij en spreek b.v. niet van ‘spanning’ maar van ‘spanningsveld’, niet van ‘dagelijks’ maar van ‘dagdagelijks’; laat niemand ‘sterven aan een dodelijke ziekte’ maar ‘aan de gevolgen van die ziekte’; spreek alleen nog van ‘technologieën’ ook als u eigenlijk technieken bedoelt. Smijt uw ‘problemen’ in de prullenmand en maak er ‘problematieken’ van (dan lijken ze veel erger!). Ook met het woord ‘basis’ kunt u indruk maken; geef toe: ‘op regelmatige basis’ klinkt toch veel geleerder dan ‘regelmatig’, en doe ook niks meer ‘vrijwillig’ maar liever ‘op vrijwillige basis’. ‘Per jaar’?, kom nou, praat toch niet zo gewoon, maar zeg ‘op jaarbasis’. Pseudo-intellectuelen ‘zeggen’ niets, zij ‘geven aan’; zij ‘beslissen’ niet, maar ‘maken een afweging’, ‘denken’ niet maar ‘het is hun inschatting’, of zelfs ‘het is hun denkraam dat’ …enz. Hou me tegen of ik krijg er iets van. Ik erger me rot aan zulk taalsnobisme en blijf streven naar goed maar tegelijk ‘gewoon’ Nederlands. Overigens moet ik nederig aangeven dat ik ondanks mijn goede wil nog dagdagelijks taalfouten maak, naar mijn inschatting wel een duizendtal op jaarbasis (dat leidt wel eens tot spanningsvelden)…. Toch nog eentje om het af te leren: komt u iemand tegen die bang is om uit zijn bed te komen, zeg hem dan quasi terloops dat hij lijdt aan paraskevidekatriafobie (zojuist gepikt uit mijn elektronische “Taalpost”); succes gegarandeerd, u zal nogal indruk maken hoor (maar vooraf wel even oefenen hé, of u slaat een baggerfiguur)!
TOE(kom)MAATJE.Het is een wijdverbreid misverstand dat als een woord in het “Groene Boekje” staat, je het te pas en te onpas mag gebruiken. Neem nou het woord “verwachten”, da’s een perfect Nederlands woord maar de veel gebezigde uitdrukking “zich verwachten aan” LIJKT alleen maar op Nederlands maar is (letterlijk vertaald) Frans.
Voor de VOLGENDE KOMMA ben ik een stukje aan ’t prepareren over de “Hypocrisie van de blauwe en andere zones”
Robert Thomson was een peuter van tien toen hij een ander kind Jamie Bulger doodde. Om te voorkomen dat hij door het woedende publiek gelyncht zou worden, verdween hij, na enkele jaren internering, met goedkeuring van de rechtbank onder een andere naam in de anonimiteit. Hij trouwde en is nu zelf vader; zijn vrouw is onwetend over zijn tragisch verleden. In GVA 4.1.2006 las ik dat de moeder van Jamie razend is: “in wat voor een wereld leven wij als moordenaars niet eens aan hun partner hoeven te vertellen wat ze op hun kerfstok hebben”. Ik kan die reactie van de moeder van de vermoorde Jamie wel begrijpen, maar niet goedkeuren. Hoe verschrikkelijk de “moord” objectief gesproken ook was, de daden van een kind van tien jaar kan en mag men niet beoordelen met de normen die voor volwassenen gelden. Het moet voor Thomson trouwens een verschrikkelijke voortdurende keuze zijn om zijn grote geheim levenslang mee te dragen en zelfs voor zijn vrouw verborgen te houden. Ik vind dat de maatschappij niet het recht heeft om iemand alsnog te willen straffen en mogelijk aan een lynchpartij over te leveren voor een daad die hij als 10-jarige begaan heeft.
Mijn VOLGENDE KOMMA zal hopelijk wat luchtiger van toon zijn (het moet niet steeds even serieus zijn). Ik zal daarin - als ik intussen niks leukers vind – enkele “trucs” aanbevelen voor wie bij zijn buurman (M/V) geleerder wil overkomen dan hij werkelijk is…
Op mijn Belgische identiteitskaart staat het niet maar ik ben een overtuigde en breeddenkende Vlaming. Ik heb dus niks tegen Hollanders die door onze Vlaamse omroep worden uitgenodigd om een centje bij te verdienen als buitenlandse correspondent, maar ik vind het wel wat beschamend voor de V(laamse) R(adio) en T(elevisie) dat ze niet wil/kan zorgen voor een redelijke bezetting van eigen (=Vlaamse) buitenlandse reporters. In het 8 u.-radionieuws van 1 januari hoorde ik drie buitenlandse correspondenten, het waren stuk voor stuk Nederlanders: Frank Reinout (Parijs), Lia Van Bekhoven (Londen) en Hedwig Zeedijk (Rome).Wie mocht denken dat het hier gaat om een toevallige uitzondering, moet maar eens een paar keer luisteren naar de hoofdjournaals op VRT-radio. Of vindt u dat ik nu echt een “kommaneuker” ben, die “over kleinigheden valt”? Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: 10-jarige moordenaar nu zelf vader
Veel gokkers dringen aan op hogere superwinsten bij loterijen. Het is me een raadsel waarom, want de kans op de superpot bij Euromillions b.v. bedraagt momenteel één op 75 miljoen of 0,000001333 %. Bij de Lotto is dat al wat “meer “ (??), nl. één op 5 miljoen, of 0,00002 %. Anders gezegd: de winstkans op de superpot is eigenlijk NUL. Ik gun alle gokkers het plezier van de “kick” – ook verzamelaars van nutteloze dingen kunnen een kick beleven aan hun hobby – en als ze voor zo’n kick willen betalen, dan doen ze dat maar.
Een toe(kom)maatje: normaal gesproken spreek ik mijn vrienden en andere intimi spontaan aan bij hun voornaam; ik geloofde dan ook mijn oren niet toen ik vernam dat deze gewoonte sedert 1 januari aan een strenge reglementering onderworpen is. Ik bleek echter slecht geluisterd te hebben: het ging niet om “tutoyeren” maar om “tatoeëren”… (haha).
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: Hollanders bij de VRT
Jammer dat ik er niet eerder aan gedacht heb, maar ja, t stond ook pas in mijn krant (GVA) van 28.12.Anders had ik mijn familie met nieuwjaar kunnen verrassen door ex-president Bill Clinton van de Verenigde Staten uit te nodigen voor een babbel. Maar goed, het is nu te laat en het zal dus voor volgend jaar zijn. Er is wel een klein bezwaar: voor een half uur vraagt meneer Clinton 211.000 euro; een habbekrats nietwaar? Maar er komen nog wat kosten bij zoals verblijf in een luxesuite voor hem en zijn meereizende familie, hun business-classvlucht en allicht nog wat zakgeld. Kortom, misschien laat ik het plan toch maar varen voor een iets bescheidener formule. Ik zou b.v. de pastoor kunnen uitnodigen voor een tafelpreekje van max. 10 minuten; mocht hij daarvoor betaald willen worden, dan zal ik hem herinneren aan zijn gelofte van armoede. Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: winstkans op superpot.
Uit reacties op mijn artikel over “humor” (30.12.2005) blijkt dat niet alle bezoekers dat item goed gelezen hebben: ik schreef o.a. dat ik wel hield van “sommige” tekenmoppen van Kamagurka. Sommigen leiden daaruit ten onrechte af dat ik een soort bewonderaar van Kama ben. Niets is minder waar! Ik kan soms (!) grinniken om zijn absurde, knettergekke en surrealistische vondsten maar hij ligt daarom nog niet op mijn bovenste plank! Toe(kom)maatje. Mijn (superzuinige) moeder zaliger kon moeilijk iets weg doen dat later misschien “nog wel eens kon dienen”: “Wie wat bewaart, die heeft wat”, zei ze altijd. Vorige week vond ik in mijn elektronische Taalpost een geestige woordspeling op dit (Hollandse?…) spreekwoord: “Wie wat bejaard, die beeft wat” (past wel op seniorennet vind ik…)
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: Welkom Bill Clinton
In AlfabetA, driemaandelijks magazine van Universiteit Antwerpen, las ik datbiologen al bij honderden diersoorten homoseksueel gedrag hebben vastgesteld, en wel op zo’n grote schaal en zonder “tekort” aan exemplaren van het andere geslacht, dat de stelling als zou homoseksualiteit “tegennatuurlijk” zijn, wetenschappelijk gesproken onhoudbaar is. Ik ben geen wetenschapper maar heb spontaan het gevoel dat die conclusie wel klopt. Om misverstanden te voorkomen: zelf ben ik zo hetero als wat, maar heb er nooit een probleem mee als homo’s mijn pad kruisen zolang ze me respecteren zoals ik hen respecteer, maar dat heeft niks te maken met het eventueel verschil in seksuele geaardheid. Er zijn mensen die mij beter liggen dan anderen, maar dat heeft dan te maken met hun karakter en interesses, niet met hun geaardheid, evenmin trouwens als met hun sociale status, politieke of religieuze overtuiging… Een toe(kom)maatje. Deze dagen is het meeste gehoorde cliché wel: “beste wensen en vooral een goeie gezondheid, meer moeten we niet hebben”. Echt niet? Nou ja, wel graag hogere pensioenen, lagere belastingen, hogere lonen, betere medische en sociale voorzieningen, enz. enz. (N.B. Na de Amerikanen zijn wij de rijkste mensen ter wereld…)
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: Kamagurka
Twee citaten van Gerard Bodifée, natuurkundige, in Gazet van Antwerpen 29.12.2005: 1) Christelijk Europa? “Het gaat tegen alle gezond verstand in dat men in de inleidende zinnen van de Europese Grondwet elke verwijzing naar de christelijke wortels van Europa heeft afgewezen, terwijl 80 procent van al onze kunst, cultuur en literatuur er uit voortkomt.” 2) Natuurrampen “Tsunami, Katrina, Pakistan,… Er zijn geen aanwijzingen dat er nu meer rampen zijn of gaan komen dan vroeger. We zijn er alleen beter over geïnformeerd. (…) Met straf van God, zoals sommige fundamentalisten roepen, hebben die rampen niets te maken. Wel kan de natuur reageren op te lichtzinnig menselijk ingrijpen, zoals in New Orleans, waar men geweigerd heeft de dijken te bouwen die nodig waren om de stad tegen orkanen te beschermen.”
Toe(kom)maatje: “in Frankrijk is de nieuwjaarsnacht kalm en zonder geweld verlopen. Er werden slechts 425 auto’s in brand gestoken.” (gehoord in het nieuws van 1 januari) Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: Homoseksualiteit onnatuurlijk?
Ik hou van de natuur, heb jaren gealpinismed (gebergklimd dus), en ga tegenwoordig regelmatig met een gepensioneerdengroep wandelen: heerlijk genieten van de natuur en het ongerepte polderlandschap, zij het helaas niet altijd zo ongerept. Je begrijpt niet hoe normale mensen ertoe kunnen komen hun afval in de vrije natuur te dumpen; tijdens een van onze wandelingen troffen we een ergerlijk staaltje van milieuvervuiling aan (een wc-pot temidden van ander afval: zie de – helaas niet zo duidelijke - foto hiernaast links). Naast dit totaal gebrek aan respect voor het landschappelijk uitzicht riskeren de schuldigen ook nog eens zware milieuboetes: de politie beschikt over heel wat trucs om de overtreders te achterhalen maar maken daar m.i. te weinig gebruik van. Tot ... de volgende komma, met - als ik niks beters vind – twee citaten van natuurwetenschapper Gerard Bodifée over: “Christelijk Europa?” en “natuurrampen”
Ik wens alle bloggers en vooral hen die – positief of negatief – op mijn schrijfsels reageerden, het allerbeste voor 2006. Probeer zo te leven dat ze later op uw begrafenis niet te veel leugens moeten vertellen; mij lukte het nog nooit, hopelijk wel in 2006?, u mag het mij dus wensen … dank u dank u! Hebt u ook, heerlijk onderuitgezakt, genoten van het Nieuwjaarsconcert vanmorgen? Het hoeven inderdaad niet altijd Mahler, Beethoven, Britten of andere meer ‘klassieke’ componisten te zijn, waarvoor je eerder op het puntje van je stoel gaat zitten. Ook gemerkt dat er dit jaar weer een paar vrouwen bijgekomen zijn? Werd het traditionele mannenbastion van de Wiener Philharmoniker vorig jaar eindelijk doorbroken met ocharme één jongedame, vandaag telde ik er niet minder dan vijf: een violiste, een celliste, een harpiste, een percussioniste en euh … een dame met een fluitje. Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: een “natuur”wandeling met wc-pot…
Aansluitend op mijn vorig bericht een speciaal woordje van dank aan blogster (zeg maar gerust blog-STER!) Bojako, die al verschillende keren aandacht besteedde aan mijn bedenksels. Op haar blog (allen daarheen!) wijdde ze zelfs een interessante kritiek op mijn “humor”-bijdrage van gisteren 30.12., die ze op meer dan één punt helemaal niet deelt. Ik heb geprobeerd haar te e-mailen maar dat mislukte… (kluns die ik ben!). Misschien zullen we nog wel eens vaker sportief in de clinch liggen, zo blijft er leven in de brouwerij!
Bij dit einde van 2005 denk ik speciaal aan de bloggers die de moeite namen, op een of meer van mijn schrijfsels te reageren, soms misschien rekenend op mijn wederreactie, die er echter niet kwam. Mijn excuus daarvoor, het is geen onbeleefde nalatigheid maar gewoon mijn onvoorstelbare onhandigheid (ik koos niet zomaar Seutmans als pseudoniem), gecombineerd met het feit dat ik mijn ONLine-tijd binnen de perken wil houden (ik heb geen ADSL-verbinding). Zo lukt het me niet om bepaalde reacties, die ik ON-line heb gelezen, in OFF-line opnieuw te openen zodat ik er rustig een wederreactie op kan voorbereiden. Ik hoop dat me dit binnenkort allemaal beter lukt. In elk geval roep ik andere bloggers op om zeker te (blijven) reageren op mijn berichten; ik beloof plechtig dat ik daar vroeg of laat op mijn beurt op zal terugkomen indien gevraagd. Ik wens iedereen van harte een fijne jaarwisseling! Word – zelfs als u vanavond thuis blijft - niet zatter dan echt noodzakelijk is, en zorg voor BOB als u nog naar huis moet!
Het schijnt wetenschappelijk bewezen te zijn, dat lachen gezond maakt. Volgens mij klopt het wel: ik lach veel en graag, en voel me gezond, maar ik neem dan ook dagelijks trouw al mijn pillen tegen hoge bloeddruk, cholesterol en andere griezelige kwalen … Maar even ernstig, want het gaat over humor en er zijn weinig onderwerpen waarover de smaken zo sterk uiteenlopen. De “humor” (?) van Geert Hoste b.v. ontgaat me volledig, Urbanus daarentegen werkt al op mijn lachspieren als ik alleen nog maar zijn smoel zie; bij andere mensen is het misschien andersom. Ik hou ook van absurde, knettergekke of surrealistische humor zoals b.v. (sommige) tekenmoppen van Kamagurka, of de dagelijkse cartoons in Gazet van Antwerpen van Canary Pete en Quirit met hun vlijmscherpe observatie van de actualiteit; de strip S1NGLE in dezelfde krant vind ik dan weer walgelijk-vulgair (wel schitterend getekend). De traditionele cafétoog-moppen zijn aan mij niet besteed: meestal te vergezocht en “overgedoseerd”. Maar van gezegden met een subtiele dubbele bodem kan ik dan weer wel genieten, zoals: “ik geef mijn vrouw altijd gelijk, zelfs als ze het heeft”. P.S. Iemand die mijn speciale neigingen kent, gaf me als Kerstgeschenkje een boekje, waarvan alleen de titel me al deed schudden van het lachen: “groot lexicon van nutteloze feiten, 666 dingen die u stellig niet wilt weten” (H. Meijers en S. Rozendaal, uitg. Contact). De eerste die ik er uit pik (het is de laatste, nr. 666 dus, zulke boekjes begin ik dikwijls van achteren) is een uitspraak van Groucho Marx: “Buiten de hond heeft de mens geen betere vriend dan het boek. Binnen de hond is het te donker om te lezen.” Een toe(kom)maatje: twee verkleumde clochards onder “hun” brug; zegt de ene tegen de andere: “wees blij dat we geen stroom hebben, anders zaten we nu misschien zonder!” (uit Humo, 13.12.05)
Tot ... de volgende komma! (nog geen idee wat voor blabla dat zal worden)
Binnenkort lanceert de NASA een ruimtesonde naar Pluto, een planeet die samen met de aarde en andere planeten deel uitmaakt van ons zonnestelsel, dat op zijn beurt weer een van de vele miljarden (!) stelsels is van de Melkweg, dat dan weer enz. enz. (kunt u nog volgen?). Om maar te zeggen dat de aarde en Pluto vanuit andere delen van de Melkweg gezien “tegen elkaar” liggen; het hele zonnestelsel is van daaruit trouwens amper een zandkorrel groot. Toch zal die ruimtesonde ondanks haar onvoorstelbare gemiddelde snelheid van 70.000 kilometer per uur (dat is +/- 20 kilometer per seconde!!) tien jaar onderweg zijn alvorens die buurplaneet Pluto te bereiken (ze passeert de maan na vier uur…) Als kind was ik al gefascineerd door sterren en planeten, en nog steeds word ik stil bij het besef dat de mens slechts een onbetekenend stofje is in het heelal, maar anderzijds het enige aardse wezen aan wie het gegeven is om over het mysterieuze van dat onmetelijk grote heelal te kunnen nadenken.
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over “Humor”
Iedereen heeft het misschien al wel eens meegemaakt. Je nodigt goede vrienden of familie uit voor een gezellig etentje bij je thuis, maar je hebt het zóóó gezellig gemaakt dat ze véééél langer blijven plakken dan je eigenlijk lief is, waardoor een deel van je eigen plezier eigenlijk verloren gaat. Om niet onvriendelijk of onbeleefd over te komen, laat je niks merken maar kijk je toch hoopvol uit naar het moment waarop ze het zelf ook welletjes vinden en uit eigen beweging rechtstaan. Daarom een tip uit mijn eigen zeer recente ervaring. Mijn zus had ons telefonisch uitgenodigd voor een Kerst-diner, met het volgende programma: “aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie en … opdonderen”.Het werd zoals verwacht een “kei”-gezellige en gastronomische belevenis, we hielden ons uiteraard aan het programma en waren dus op tijd weer weg. Ik geef toe: de “formule” is niet aan te raden als u de Koning of president Huppeldepup van een belangrijk land uitnodigt op een vretentje bij u thuis: in dat geval werkt de truc niet, of misschien juist wel: die mannen komen immers toch niet en dan is er dus ook geen probleem van “blijven plakken”. Nog een goede raad: kom nooit in de verleiding om na een geslaagde avond bij uw gasten aan te dringen om “toch nog maar een tijdje te blijven”, het zou u bij een volgende gelegenheid ongeloofwaardig maken.
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over de komende ruimtereis van tien jaar naar onze “buur”- planeet Pluto.
Ik hoor iedere dag op de radio weer dezelfde fileberichten: tussen Waterloo en Tervuren, Strombeek en Vilvoorde, E411 vanaf Jezus-Eik,E40 vanaf Ranst, E17 vanaf Kruibeke enz. enz. Ik denk dat ze bij de VRT een bandje hebben dat ze gewoon iedere morgen een paar keer afdraaien… Dan kan de omroeper van dienst intussen even aan zijn koffietje gaan lurken.. Overigens vraag ik me af wat de luisteraar heeft aan die dagelijkse herhaling: voor wie dagelijks in Brussel of Antwerpen moet zijn, is die “informatie” helaas overbodig, en een “vreemdeling” kan er vermoedelijk geen touw aan vastknopen. In Nederland zijn ze van dat systeem afgestapt: daar vermelden ze alleen nog “niet-dagelijkse” files.
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: “Gezellig oprotten” (?!)
Er is geen (Engels) Kerstliedje of er komt wel een Shepherd in voor; ik hoorde dit woord onlangs door iemand uitspreken als SheFFerd; hij zal gedacht hebben: Physiek, Phara de Aguirre, Typhoon e.d., daarin klinkt PH toch ook steeds als F, dus? Eerst vond ik die man een supherd, pardon, sufferd, maar toen bedacht ik dat ik zelf het woord ophaalbrug ooit als ofaalbrug heb uitgesproken. En dus vergaf ik de man op slag zijn fout. En eigenlijk oogt ph toch veel chiquer dan een banale f, zeg nu zelf: een Kerstpheest op uw menu smaakt en geurt toch veel phijner dan een Kerstveest, pardon, Kerstfeest? Mocht u vinden dat dit gephoephel met letters phlauwe kul is, dan geeph ik dat toe: het is pheitelijk onvergeephlijk blabla-gelul en niks om phier op te zijn, dus phorget it alstubliepht! Of anders probeert u het zelph ook maar eens: het is een phluitje van een cent. Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over de dagelijkse ochtendfiles
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
