WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
06-12-2011
Hulpsinterklazen bestaan niet!
6 december vind ik een uitgelezen dag om de tekst te hernemen die ik twee jaar geleden schreef: Het is een hardnekkig misverstand dat Sinterklaas over Hulpsinten zou beschikken; het tegendeel is waar: van mijn moeder zaliger weet ik zeker dat iedere Sint die ik tegenkom de enige echte is. Elke twijfel die ik als kind opperde, ontzenuwde zij met keiharde bewijzen. Sint Nicolaas is een Heilige, en Heiligen kunnen alles. Zo kan de Heilige Man zich bv. zonder problemen tegelijkertijd op verschillende plaatsen en in verschillende outfits vertonen; ik heb dus nooit bij een vervanger op schoot gezeten: het was iedere keer de Heilige Man zelf, ook al zag ik Hem tezelfdertijd in een winkel aan de overkant met een ander kindje. Het was zoals bij God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest, telkens nochtans dezelfde ene God, dus waarom dan niet één en dezelfde Sinterklaas, in de ene winkel met een bril en aan de overkant zonder bril? In zijn begeleidende briefjes bij de cadeautjes herkenden wij het karakteristieke handschrift van mama, maar dat was voor haar (en dus voor ons!) juist een bewijs temeer van s mans Veelzijdige Gaven: Sinterklaas kan toch ook alles, zelfs mijn handschrift kan Hij nadoen! Het bericht in mijn Gazet,dat er bijscholingscursussen voor hulpsinterklazen bestaan, ontneemt dit kinderfeest een flinke brok romantiek en doet me met heimwee terugdenken aan mijn kinderjaren, toen mijn moeder helemaal geen hulpsinterklazen nodig had en wij elk jaar weer op de schoot van De Enige Echte Sint onze liedjes konden opdreunen.
Onlangs maakte een GVA-lezer zich druk over de gebrekkige kennis van het Nederlands door onze Franstalige landgenoten. Hij vond dat zij een voorbeeld moeten nemen aan de vele Vlamingen die op hun beurt het Frans wél machtig zijn. Als overtuigd Vlaming, verliefd op mijn moedertaal, dacht ik daar jaren geleden ook zo over maar ben de kwestie sindsdien toch wat genuanceerder gaan bekijken. Om te beginnen is het al lang niet meer zo, dat wij Vlamingen behoorlijk Frans kennen, terwijl omgekeerd bij Franstaligen juist een tendens schijnt te groeien om (beter) Nederlands te leren. Maar eigenlijk doet dit niet ter zake. Kennis van een andere taal heeft alleen zin wanneer men die ook effectief moet of wil gebruiken. De ervaring (bv. van Vlaamse emigranten naar de USA) heeft immers bewezen dat de kennis van een taal verwatert of zelfs verdwijnt naarmate men ze minder of niet (meer) nodig heeft. Ook aanleg en milieu spelen een rol bij anderstaligheid: het Nederlands (?!) van meneer di Rupo is ronduit abominabel maar ik begin echt te denken dat hij misschien wel zou willen maar het gewoon niet kan; we kunnen alleen maar hopen dat hij als premier toch extra gemotiveerd zal zijn om via wat extra lessen ten minste een ietsiepietsie te sleutelen aan zijn praktische kennis van de belangrijkste taal van zijn land.
Overigens moeten wij Vlamingen niet te hoog van de toren blazen. Herman Van Rompuy mag dan veel vlotter Frans spreken dan di Rupo Nederlands, zijn uitspraak is ook niet bepaald mooi...
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
