Het Gentse stadsbestuur heeft beslist, opnieuw enkele gewone Nederlandse woorden uit de gemeentelijke  woordenschat te verwijderen. Eerlijk gezegd, ik zat er op te wachten. Nadat ik onlangs las dat Gentenaars het woord "allochtoon" niet meer mochten gebruiken, vreesde ik onmiddellijk dat nu ook wel vlug een verbod op een woord als "gehandicapt" zou volgen. En ja hoor, het is er al!
    Als het woord bij sommige mensen een negatieve perceptie oproept, dan is dat eigenlijk hun probleem; waarom moet de samenleving dan geforceerde pogingen doen om betere (?) alternatieven uit te vinden? Denken ze in Gent nu echt dat bv. chauffeurs met een handicap voortaan niet meer spreken over hun "gehandicaptenkaart" maar over hun "kaart voor personen met een beperking" (want  zo heet die kaart voortaan!) ?... Politicus Siegfried Bracke reageerde zeer ad rem: "Personen met een beperking: mensenlief! Wie heeft er géén beperking, hè?" Of Herman Brusselmans, met een knipoog: "Noemen we een dwerg dan ook 'verticaal niet volledig volgroeide medemens'?" De Gazet van Antwerpen van vandaag 19.9 sloeg spijkers met koppen door een artikel aan het onderwerp te wijden onder de terechte titel "Woord schrappen is gewoon zelfbedrog".
   Ik ben geen helderziende maar ik denk dat er in de toekomst nog wel vaker nieuwe alternatieven zullen opduiken en weer verdwijnen. We kenden al "invaliden", dat moest  toen "mindervaliden" worden, ook weer niet goed, dus werd het "andersvaliden", weer verkeerd, zelfs even "mensen met een bijzondere uitdaging" en nu dus sinds enige tijd "mensen met een beperking". Binnenkort is de cirkel misschien weer rond en mogen we personen met een handicap weer gewoon ..... "gehandicapten" noemen!
    Eigenlijk komt het gewoon hierop neer: het zijn niet het de woorden die belangrijk zijn maar de toon waarop en de context waarin we ze gebruiken (c'est le ton qui fait la musique!). Klinkt een smachtend "ik hou zo van je, mijn lieve klootzak" niet veel liever dan "schat, ik ben je al lang kotsbeu, ik ga definitief terug naar mijn moeder!" ?
   Ik heb soms de indruk dat men in Nederland minder verkrampt met zulke zaken omgaat. Tijdens een interview op Radio 1 (eergisteren?) bv. sprak een ernstig gehandicapte Nederlandse dame met een belangrijke functie in de maatschappij herhaaldelijk en zonder complexen over "mensen met een handicap"...