O Português não é a minha lingua materna. Sou belga neerlandófono e amo Portugal Mijn bloggernaam is Alfacinha Dat is ook toevallig de spotnaam van een lisboeet en betekent slaatje . Ik ben dus voor de duidelijkheid
een krop sla
dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° preencha o Código de segurânça 8° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
Caro visitante deixe um comentário e faça-o porbaixo de cada texto,
*preencha um nome (naam) *preencha endreço E-mail preencha o seu URL *preencha um título (tittel) *escreva o seu comentário *preencha o Código de segurânça (código ilegível carregue no X (nieuwe code aanvragen) *carregue no texto "reactie insturen " para enviar comentário
01-04-2017
Tavira
...
Tavira
°°°°°°°°°°°°°°°°
een krekel en een duizendpoot waren goede buren en vrienden.
de krekel een echt uitgangstype vroeg aan zijn vriend of hij mee een pintje ging drinken hij kreeg niet gelijk een antwoord en riep ongeduldig "gaat ge nu mee!".Wacht nog effe, ik ben mijn schoenen aan het aantrekken.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
O fábula do formigo e o grilo todos conhecem, mas poucos conhecem a piada do grilo e a centopeia Era uma vez uma cigarra que vivia saltitando e cantando pela vida, pois julgava que o verão esteja para gente se divertir. Então morava numa casa abandonada por um caracol e tinha como vizinho uma centopeia que vivia numa casa igual. Embora juntos tivessem um caráter divergente, um com o outro entenderia -se bem .Tornavam-se bons amigos. A centopeia porque admirou o canto do grilo e o grilo porque admirou o seu vizinho para o seu talento de corredor. Uma noite de sábado queria tomar uma cervejinha com o seu amigo vizinho Assim, perguntou à centopeia, que estava dentro da sua casa:
- Ora! Gostavas de ir comigo ao café rock tomar uma cerveja?
Não houve resposta do seu amigo. Meio chateado com isso, ele esperou um pouco e perguntou de novo:
- Que tal ir comigo ao bar tomar uma cervejinha? De novo, nada de resposta... Ele esperou mais um pouco, e não sabendo o que estava a acontecer, decidiu perguntar de novo. Mas desta vez, impaciente gritou com voz alta :
-Vizinho queres ir ou não comigo ao café rock tomar uma cerveja? Uma vozinha veio lá de dentro da casinha:
IRRA! Já tinha ouvido! Estou a calçar os sapatos!
°°°°°°°°°° Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado .
Desafio nº 52 – uma história com música, ruído e silêncio O Avarento O mestre era uma malevolente pessoa dickensiana. Tinha o vício de roubar os rebuçados dos alunos. Quando se encolerizou, caiu a turma num silêncio em que se podia mesmo ouvir uma agulha cair no chão. A voz dele produziu um ruído ruço, fazendo o grito de um corvo parecer música. Tinha como alcunha "O Avarento". Num dia, cada aluno devia trazer uma batata. Porquê? Ninguém soube, todavia todos recordam que as batatas desapareceram na pasta dele. Coitado!
In de streek rondom Coimbra zijn prachtige fietstochten en wandelingen te maken
Os Painéis dos Moliceiros Os motivos dos painéis são muito diversos, com representações religiosas e históricas, bem como assuntos de trabalho e da vida diária. Muitos moliceiros têm pinturas de natureza erótica. Estes desenhos absolutamente deslumbrantes demonstram preferências e habilidades pessoais, por vezes com uma clara compreensão de técnicas específicas, outras vezes as criações são poéticas, onde a falta de conhecimento formal é substituída por uma força emocional e profunda sinceridade pessoal do proprietário, resultando em pinturas naif mas ainda assim muito bonitas.
um hálito horrível
O Mosteiro de Jesus (1465 – 1874) Visitando o atual Museu de Aveiro, a guarda sorriu quando lhe perguntei se era essa Princesa Joana que não queria se casar, não obstante o desejo do rei .Pois ,cada vez no dia do pedido de casamento ela rezava para ter um hálito horrível, com a intenção para amedrontar os eventuais candidatos . A guarda respondeu -me que não estava ao corrente do hálito mau da princesa mas afirmou-me que há mais pessoas com um mau hálito ,sem que devem se casar.
Desafio Escritiva nº 18 ― onomatopeias na história
Ó dormidor preguiçoso
Ao alvorecer os pássaros já chilreiam em coro, mas no quarto do Elísio, só se ouvia o tiquetaque do despetador. TOC, toc, a mãe bateu na porta, toc, toc e cantava bem-disposta:
Ó levanta-te, ó dormidor preguiçoso,
o cuco grita "cuco, cuco".
O cuco grita na floresta.
Elísio, não ouvia a mãe, nem o blim-blém do sino, nem o cocorocó do galo, nem as sete horas do blá, blá do jornal falado. Tivera um sono profundo, zzzzzz
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
een verhaal met in de hoofdrol geluiden
Bij het ochtendgloren tsilpten de vogels al in koor ,maar in de slaapkamer van Elisio hoorde men enkel het tikketakke van de wekker. Klop,klop ,moeder klopte op de deur.Klop,klop en moeder zong goedgezind .
Sta op gij luie slaper
de Koekoek roept in bos
"koekkoek,koekkoek".
De koekkoek roept in´t bos .
Elisio hoorde zijn moeder niet,noch het bingbong van de klok, noch het cocoroko van de haan,of het blabla van het radionieuws . hij was in een diepe slaap ZZZZZZZ
Aconteceu há um ano ,fiz um história de 77palavras sobre o atentado homicido
em Bruxelas Zaventem
Inquietação
Desde daquela mensagem registada no seu telemóvel, ela errou inquieta pela casa e não sabia com que santo se pegar. As notícias na rádio aplicavam a sua inquietação.Uma vez mais limpou o pó, sempre olhando através da janela na esperança de ver o filho apear-se da camioneta.
Inúmeras vezes telefonava ao filho, mas não atendeu. Uma vez mais ouviu temerosa para a mensagem falada.
"Olá, mãe, cheguei bem ao aeroporto de Zaventem".
Seguidamente, uma explosão estrondosa.
°°°°°°°°°°Een jaar geleden gebeurde deze dodelijke aanslag°°°°°°°°°°°°°°°°°
Ongerust
Sinds dat ingesproken bericht op haar gsm voelde ze zich helemaal verloren en dwaalde ongerust door alle kamers van het huis. Het nieuws op de radio verergerde haar ongerustheid.Voor de zoveelste keer deed ze het stof af en voortdurend door het raam kijkend of haar zoon niet uit de lijnbus stapte. Ontelbare keren belde ze haar zoon ,maar die nam de telefoon niet op . Voor de zoveelste keer luisterde ze bang naar het ingesproken bericht.
"hé moeder, ik ben goed aangekomen in de luchthaven "
Dois bilhetes para Cacilhas, ida e volta, se faz favor
Lisboa Barco de passagem Overzetboot van Cacilhas naar Lisboa /cais de Sodré Com muito orgulho apresente aqui um relato de férias dum estudante da nossa escola Encora- línguas-Berchem/ Antuérpia -Bélgica
Dois bilhetes para Cacilhas, ida e volta, se faz favor
Estamos na estação fluvial do Cais do Sodré em Lisboa. Passamos uns dias na capital, e hoje de manhã decidimos ir a Cacilhas para lá almoçar e dar um passeio no Cais do Ginjal. Já fizemos a travessia do rio Tejo várias vezes nos anos passados, mas isso não nos impede de pagar mais uma vez um bilhete de ida e volta, e ir a ‘Outra Banda’.
Vamos a bordo dum Cacilheiro, um destes barcos antigos, vestido em cor-de-laranja, preto e branco. O sol brilha, a temperatura é de uns trinta graus e só há poucas nuvens neste domingo no mês de agosto. Olhamos para os outros barcos que atravessam o Mar da Palha, rumo a Barreiro, Montijo e Seixal.
Já muito cedo atracamos em Cacilhas. Em frente da estação fluvial há um largo onde ficam vários restaurantes com esplanadas. O cheiro penetrante de sardinhas assadas está no ar. Vêem-se umas barracas onde os vendedores vendem fruta e tremoços. A uns cinquenta metros fica o terminal rodoviário, onde vários passageiros do ferry apanham o autocarro para a Costa da Caparica ou Setúbal, entre outros destinos.
Nós é que vamos em sentido contrário, para o Cais do Ginjal, na zona ribeirinha de Cacilhas. Percorremos lentamente o cais velho e degradado. Há pedras soltas, buracos, garrafas de cerveja partidas, sujidade. O abandono é que rodeia este cais, a destruição, o vandalismo… À esquerda vêem-se antigas fábricas de salga de peixe e de gelo abandonadas, e pequenas casas velhas - ruínas é a palavra mais adequada - com as janelas partidas, o telhado avariado. São muitas as casas que já se desmoronaram. Os sinais de aviso ‘Perigo de desmoronamento’ nas paredes das casas obviamente não foram colocados para enfeitar.
Além disso, à direita do cais, um esgoto desagua diretamente no rio Tejo, levando consigo preservativos e pensos higiénicos… Surpreendente é que no meio disso há muitos cardumes. Os pescadores à linha, também eles não estão lá para enfeitar!
Mas porque é que gostamos tanto de estar aqui, nessa margem sul do Tejo? Basta lançar um olhar sobre o rio e a cidade de Lisboa um pouco mais além. A capital vista desta margem é fantástica, maravilhosa, inesquecível. A paisagem pela nossa frente é duma formosura rara, faz lembrar um quadro. Uma beleza destas não se vê todos os dias; realmente, estamos num miradouro privilegiado. Daqui pode-se contemplar a silhueta da capital, distinguir a Praça do Comércio, a Sé, o Castelo São Jorge, as igrejas, as docas. Um pouco mais à esquerda vê-se Belém com a sua Torre e o Padrão dos Descobrimentos.
Que maravilha! Seria esta a razão pela qual sempre regressamos a este sítio, quando estamos passando uns dias em Lisboa, esse cenário lindíssimo que não pára de nos comover?
En wanneer je zal sterven, herriner je dan dat de dag sterft
en dat de zonsondergang mooi is , en mooi is de nacht die blijft
zo is het ,en zo weze het
Alberto Caeiro
XXI - Se eu pudesse trincar a terra toda
Se eu pudesse trincar a terra toda E sentir-lhe um paladar, E se a terra fosse uma coisa para trincar Seria mais feliz um momento... Mas eu nem sempre quero ser feliz. É preciso ser de vez em quando infeliz Para se poder ser natural...
Nem tudo é dias de sol, E a chuva, quando falta muito, pede-se. Por isso tomo a infelicidade com a felicidade Naturalmente, como quem não estranha Que haja montanhas e planícies E que haja rochedos e erva...
O que é preciso é ser-se natural e calmo Na felicidade ou na infelicidade, Sentir como quem olha, Pensar como quem anda, E quando se vai morrer, lembrar-se de que o dia morre, E que o poente é belo e é bela a noite que fica... Assim é e assim seja...
Ele, proprietário dum Jaguar, tivera um aspeto bárbaro e à primeira vista poderia abater com só um dedo quatro rivais. Porém impossível era um grande urso de peluche, incapaz de fazer mal a uma varejeira. Ela, uma oculta lamparina criminosa, não conhecia nenhuma hesitação para espicaçar alguém quando se zangou. O casal sem recursos estava falido. Foi a mulher que naquela lojinha solidão terminou a vida do empregado atrapalhado, estrangulando-o misticamente com um xaile... por algumas notas.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Hij, eigenaar van een jaguar , had een barbaars uiterlijk en op het eerste gezicht zou hij met een vinger vier rivalen kunnen verslaan.Echter onmogelijk , hij was een grote pluche beer niet instaat een vlieg kwaad te doen. Zij,een duister crimeneel individu ,die niet aarzelde om iemand te pesten ,wanneer zij zich kwaad maakte .Het koppel zonder inkomen was falliet . Het was zij die in dat afgelegen winkeltje het leven beeindigde van de in war gebrachte bediende ,zij wurgde hem op een vreemde manier met een sjaal ...Voor slechts enkele Euro briefjes.
Ao ouvir os saltos altos no cimento, muitos olhos seguiam o corpo estafermo daquela faneca. Todavia, ninguém reconheceu o gordinho de vinte anos passados, e não só por causa dum regime persistente. Ludmila, especialista de beleza, voltava para casa paterna.
A mãe, ao pé da lamparina sentada, gritou de alegria quando viu aparecer Ludmila no vão.
Até da cara pálida do pescador, desapareceu toda a mágoa.
-"Ó João, querido."
Um abraço de ternura.
-"Ludmila, pai, chamo-me Ludmila"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
De terugkeer van Ludmila Bij het horen van hoge hakken op het asfalt ,keken velen deze prachtig vrouw na . Echter niemand herkende het dikkertje van twintig jaar geleden En niet omwille van een volgehouden dieet. Ludmila schoonheidspecialiste,keerde terug naar het vaderlijk huis . Moeder ,gezeten naast de schemerlamp slaakte een kreet van vreugde toen Ludmila in de deuroping stond .Zelfs op het bleek gelaat van de oude visser verdween alle droefe leed . -Ach Jan , lieveling Een tedere omhelsing -Ludmila,vader ,ik noem mij nu Ludmila.
O meu cunhado, é o marido perfeito, um bom pai e sempre bem-disposto. Até que um dia se encontrou face a face com a doença reumática que lhe dera imprevisto uns duros ganchos. Sem reação, nocauteou com a face inchada no canhamaço. Desde então, tornou-se triste, sarcástico, não o tipo com quem uma mulher queria ser casada. Felizmente a mudança ocorreu com o alívio pelos medicamentos. Já fez planos de férias, porém sem aquele desmancha-prazeres na mala.
°°°°°°°°°°°°°°°°
Hij was de perfekte echtgenoot , een goede vader en altijd goed gezind .Tot met de dag dat hij oog in oog stond met reuma dat hem onverwachts een paar harde dreunen gaf. Zonder weerwerk lag hij gevloerd met een opgezwolle gezicht op het canvas.Van toen af liep hij er ongelukkig en sarcastisch bij,niet de man waar een vrouw met getrouwd wilt zijn . Gelukkig kwam de kentering met het verzachten van de pijn door de medikamenten. Hij maakt al terug reisplannen . Echter zonder die pretbederver in zijn valies .
In de straten van Lissabon weerklinkt mijn fado van de eilanden
Nas Ruas de Lisboa Meu fado insulano Ondas do mar suboranos Num compasso de longjura
Meu canto ainda ecoa no cais das encobertas destas rotas tão incertas só meu fado ainda perdura
Ó saudade ,sentimento,solidão o meu fado vagabuno prisoneiro dum desejo<br< Ó saudade ,sentimento,solidão ondas do mar tão profundo que querem beijar o Tejo
sonhei que uma ganhoa cruzava o bairro alto deste inqueito sobressalto se fez a minha viagem
DÁlfama à Madragoa pecorre a tua esteira cem canoa balaeeira arpoar uma miragem
Ó saudade ,sentimento,solidão
o meu fado vagabundo
prisoneiro dum desejo
Ó saudade ,sentimento,solidão ondas do mar tão profundo
que querem beijar o Tejo
Nas vozes de veludo que a noite insinua vem rasgar doce falua meu amargo cancioneiro
Lisboa e Tejo e tudo quimera ,desengano este meu canto profano há de ser teu prisoneiro
Provavelmente doada pelo Imperador Maximiliano I a D.ª Leonor.
Neste painel «é patente a típica serenidade da pintura
executada pelo grande mestre.
°°°°°°°°°°°
.
. .
de legende van Quinten Massys en de vlieg
Uma historiazinha sobre QUINTEN MASSYS
No fundo a profissão do Quinten Massijs foi ferreiro, mas porque se apaixonou pela filha do pintor Dirk Bouts ia colocar como aprendiz no estúdio do mestre, pois uma filha dum pintor nunca casará um banal forjador. Num dia, farto de esperar para o consentimento do pai acrescentou no momento de ausência do mestre uma coisa à obra inacabada do seu mestre. Então, pouco depois o pintor retornou o trabalho à tela e observou uma mosca sentada na parte do retrato ainda molhado. Muito irritado , tentou-a a afastar, mas o bicho chato ficou sentado. Muito rápido viu o seu engano e ficava tão impressionado pela mosca pintada que exclamou " Quem pintara essa mosca com tanta autenticidade tem muito talento e por isso dar-lhe-ão de bom grado a licença para casar .
°°°°°°°°°° Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado .
Damião de Goís ,zijn grootvader aan moederzijde was een een vlaams ridder . En is waarschijnlijk daarom
de reden dat hij in opdracht van de Portugese koning naar Antwerpen trok en later professor aan de universiteit van Leuven werdt.Toen franse troepen aan de poorten stonden van Leuven nam hij deel aan de gevechten en onderhandeligen om de stad te vrijwaren van plundering .
Damião de Goís salvou Louvaina
Em 1540 tropas Franceses estavam pronto para saquear a cidade de Lovaina . Damião de Góis professor naquela universidade formosa organizou junto com os estudantes e cidadãos a defesa da cidade.Como naquele tempo estava habituado travarem negociações para evitar a luta ,mas os franceses exigirem tanto dinheiro que a cidade formulava uma contraproposta não vinte mil coroais mas dez mil e, não treze mil litros de vinho mas trinta mil litros de cerveja. No qual o negociante francês respondeu desdenhoso.Para que é que nós queremos cerveja? Para lavar as botas? E Damião replicou "Prove a cerveja Belga e tenho a certeza que ficará mais que contente com a nossa oferta". Infelizmente não houve entendimento e ainda havia algumas escaramuças violentas ,mas pouco depois o cerco terminou de forma abrupta porque a resistência estava obstinada. carregue aqui Para ler mais sobre Damião de Goís,
Zé Júlio ficava vigilando, pois cada dia um larápio bravio roubava umas maçãs da sua mercearia, mas nunca o pôde surpreender. Além disso, esse malandro sempre deixava, para se rir do merceeiro, um papel, uma seta e abaixo-assinado como Robin dos bosques. Claro, isso não abrandou a sua cólera. Porém a sua esposa, mais profissional, resolveu a praga dos roubos ao colocar maçãs apenas magoadas num saco com anúncio: Caro Robin, dá as boas vindas aos pobres.
°°°°°°)
Robin hood
DE kruidenier zat op vinkeslag,want iedere dag steelde een brutale dief enkele appelen uit zijn kraam,maar nooit kon hij hem vatten .Bovendien om de spot te drijven met de kruidenier liet deze slimmerd steeds een briefje achter met een pijl en ondertekend Robin Hood .Natuurlijk verminderde dat zijn colere niet .Zijn vrouw echter was meer comerciant en loste het probleem op door een zak met licht gekneusde appelen klaar te zetten met de boodschap " beste Robin doet de groetjes aan de armen .
A menina coçava frequentemente a garganta e fixou o chão sem olhar para professora. Entretanto fazia caretas e movimentos descontrolados com os dedos. Menina, como se chama? Perguntou a professora. Ah!, a rapariga… As palavras atrapalharam-se dentro da boca. Não conseguia formular uma frase e sem querer gaguejava mer… merda! Ana, merda! A inteira turma rebentou de riso e a professora devia intervir forçosamente na hilaridade. Mas como? Como deveria explicar aos jovens a síndrome de Tourette?
Com a planta de Funchal na mão visitávamos o velho centro com a intenção para irmos a Fortaleza de São João Baptista.Segundo a planta encontrou -se muito perto . No entanto ,vindo de um país onde a metade do seu território fica abaixo do nível do mar não estaria evidente subir uma rua a pique .Perguntando a um homenzinho o caminho certo respondeu nos "follow me" . Apenas podemos segui-lo e sempre dizia nos " ainda um pouco " .Afinal mais morto que viva chegámos no castelo.Então ,não me lembro muito da vista espetacular sobre Funchal que o castelo tem de oferecer aos visitantes ,mas nunca esquecerei que o castelo também se indica como Fortaleza de São João do Pico.
°°°°°°°°°° Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado .
Vakantie Madeira Met een stadsplannetje in de hand bezochten wij het oude centrum met de bedoeling om naar de burcht São João Baptista te gaan ,volgens het plan vlakbij . Nochtans komende uit een land waar de helft ervan onder het zeepeil ligt was het niet zo evident dat het gemakkelijk zou zijn om via die loodrechte straat naar boven te klimmen . We vroegen aan een nog kranig ventje de juiste weg en antwoorde ons "follow me" . Amper konden wij hem volgen en steeds zei hij " nog een beetje" .Meer dood dan levend bereikten wij het fort . Welnu ik herinner mij niet goed meer het prachtig zicht dat de burcht aan zijn bezoekers aanbiedt .Maar wel zal ik nooit ik vergeten dat het fort ook Fortaleza de São João do( pico )op de hoge berg wordt genoemd . .
Ao longo do adarve, os guardas beligerantes rufaram nos escudos. Com o clamor estrondoso, o cavaleiro sentia-se voltar a si. Embora sempre tentasse evitar aquelas brigas armadas, desta vez não lhe davam outra solução. Apenas desceu do cavalo e já devia entregar-se a uma luta, espada contra espada. No entanto, estava visto que nenhum deles venceria. Talvez ainda surgisse uma viragem inesperada na luta, e pudessem acabá-la sem que soubessem: era uma fraqueza sua ou do atacante?
Estava à toa na vida O meu amor me chamou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida Despediu-se da dor Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
O homem sério que contava dinheiro parou O faroleiro que contava vantagem parou A namorada que contava as estrelas Parou para ver, ouvir e dar passagem
A moça triste que vivia calada sorriu A rosa triste que vivia fechada se abriu E a meninada toda se assanhou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
Estava à toa na vida O meu amor me chamou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida Despediu-se da dor Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
O velho fraco se esqueceu do cansaço e pensou Que ainda era moço pra sair no terraço e dançou A moça feia debruçou na janela Pensando que a banda tocava pra ela
A marcha alegre se espalhou na avenida e insistiu A lua cheia que vivia escondida surgiu Minha cidade toda se enfeitou Pra ver a banda passar cantando coisas de amor
Mas para meu desencanto O que era doce acabou Tudo tomou seu lugar Depois que a banda passou
E cada qual no seu canto Em cada canto uma dor Depois da banda passar Cantando coisas de amor Depois da banda passar Cantando coisas de amor
Liep wat doelloos rond toen mijn lief mij riep kom het muziekbandje zien passeren zingend over zo iets als liefde
Ach gekwelde mensen gooi het verdriet van je af kom het muziekbandje zien passeren zingend over zo iets als liefde
en de man die heel ernstig zijn geld telde ,hield halt de snoever die zijn veroveringen optelde die zweeg het meisje dat verliefd de sterren telde stopte om luisterend te kijken terwijl het bandje passeerde
het vrouwtje eenzaam thuis glimlachte het in zichzelf gekeerd roosje bloeide open en alle jongeren wondden zich op toen het muziekbandje passeerde zingend over zo iets als liefde
Liep wat doelloos rond toen mijn lief mij riep om het muziekbandje te zien passeren zingend over zo iets als liefde
Ach gekwelde mensen gooi het verdriet van je af kom het muziekbandje zien passeren zingend over zo iets als liefde
het oudje vergat zijn moeheid en dacht dat hij nog een jonge kerel was het meisje niet al te mooi hing uit haar vensterraam Denkende dat het bandje speelde voor haar
de vrolike mars spreidde zich opdringerig over de boulevard en de verborgen maan kwam een kijkje nemen mijn hele stad was in feest allen kwamen naar het muziekbandje kijken dat passeerde
zingend over zo iets als liefde
maar tot mijn ontgoocheling mooie liedjes duren niet lang en alles viel terug in zijn oude plooi nadat het muziekbandje was gepasseerd
ieder terug in zijn hoekje terug met zijn zorgen van welleer Nadat het muziekbandje was gepasseerd zingend over zo iets als liefde
A segunda casa(do século quinze) ao seu lado esquerdo e situada na praça grande (Antuérpia) foi mandada construir por um comerciante português que deixou Bruges para Antuérpia .
A aurora de ouro que deu aquela brilha quinhentista à Antuérpia era de origem Portuguesa e crescia com cada nau portuguesa que amarrava o cais de Antuérpia. Ainda hoje em dia , reconhecerá na luz afável do entardecer a influência lusa nas façadas antigas da minha querida Antuérpia .Como na tradição de antes, daremos as boas -vindas a todos com a secular divisa municipal. " Seja bem -vindo estrangeiro. Het tweede huis aan uw linkerkant werdt opgericht door een portugese handelaar in de 15 eeuw en siert nog steeds in alle glorie de Antwerpse Grote Markt
Ora, pensando bem no assunto e como estava um bocadinho cansada de ouvir sempre as mesmas desculpas para as perguntas de sempre, decidi mudar de estratégia e passei a pedir uma “boa desculpa” a cada aluno que não fazia os trabalhos de casa, que chegava tarde à aula, que não trazia o material, que não trazia as mensagens assinadas pelos pais.
Paula Cristina Pessanha Isidoro
Que projeto!
Ó professora, não minto, minha tarefa foi confiscada pela CIA.
Estive o fim da semana com os pais em Nova Iorque. Então, vindo de Bruxelas, o buraco do inferno, fomos controlados rigorosamente pelos alfandegários. Questionado sobre conteúdo da mochila respondi sorridente "só uma tarefa escolar, nenhuma bomba". Repentinamente houve grande pânico e fui vencido pelo polícia. Embora me declarassem inocente depois, presidente Trump despachar-se-ia a anunciar que, graças às suas medidas, tivera intercetado um projeto terrorista.
Fantaseer eens een creatieve uitleg als jij weer eens jouw huiswerk niet maakte
O juffrouw ,ik lieg niet , mijn huiswerk werd aangeslagen door de CIA.
Ik was het weekend met mijn ouders naar New York . Welnu komende van Brussel ,het hellegat werden wij grondig door de douane gecontroleerd Ondervraagt over de inhoud van mijn rugzak antwoorde ik met een glimlach " Enkel huiswerk geen bom" . Plotseling was er grote paniek en werd ik overmeesterd door politie.. Hoewel ze mij kort daarna onschuldig verklaarde. Zou president Trump zich haasten om te verklaren dat dank zij zijn maatregels ,hij een terroristisch plan had onderschept.