En LAP DJEDIE zoals wij hier in Antwerpen zo bloemrijk zeggen... het is weer van dadde... net toen ik de kinderen had gevraagd of ze vrij waren vrijdag voor een dinertje kreeg ik zaterdag middag plots weer een zere kriebel keel... dacht "het zal wel overgaan" maar dat was dus verkeerd gedacht... zondag voelde ik me ellendig en zag dat ik koorts maakte... de hele zondag geslapen... toen begon ik te hoesten en 't manneke... die als de dood is voor microben... besloot maar weer in de andere kamer te gaan slapen... vandaag maandag kwam de poetshulp... en toen kwam manlief me vertellen dat hij zich "niet goed voelde" ik heb het al eens gezegd maar in heel mijn getrouwd leven heb ik nog nooit de luxe gekend eens alleen ziek te mogen zijn en te worden vertroeteld... integendeel dan moet ik mijn ziek corpus nog vooruitsleuren om theekes en zo te maken voor hem... toen we aan het middagboke zaten begon hij mee te zingen met de radio en... neem me a.u.b. niet kwalijk dat ik dan zo mijn bedenkingen heb... morgen moet ik naar de huisarts want ik voel me echt niet lekker... dat dinertje zal moeten verschoven worden vrees ik... zoon is al verwittigd... nu dochter nog... dat ga ik zo dadelijk doen... tot ziens mannekes in betere tijden.

24-11-2014 om 16:45 geschreven door Myette

iLieve mensen... mijn hersentjes werken niet zo goed vandaag want ik heb een heel slechte nacht gehad... iets wat mij "gelukkig" niet vaak overkomt... gisteren hadden we ons jaarlijks dinertje van de club waar we ons naar goeder gewoonte wat voor optutten... ik ben het optutten niet meer gewend... vroeger waren 't manneke en ik echte fuifbeesten... we hadden een grote kennissenkring en er werd altijd wel ergens iets gevierd... de laatste jaren is dat fel verminderd en... zeg nu zelf... waarvoor wordt er nog echt toilet gemaakt... in de opera en het theater komt iedereen in zijn dagelijkse kloffie... misschien doe je dan voor de gelegenheid een propere onderbroek aan maar dat is het dan... moet je naar een huwelijk dan is het moeilijk te beslissen wat je gaat aantrekken... je bent al vlug overdressed en dan sta je daar... jij in je mooiste outfit en de rest komt binnen in jeans en pullekes... wreed ongemakkelijk voel je je dan... enfin bij de club is het nog de gewoonte dat de heren in pak verschijnen en de dames een ietwat feestelijk bloesje aantrekken... we waren weeral met meer dan 70 leden wat een grote hoop en veel rumoer geeft... voor je iedereen hebt begroet en gezoend voel je je al afgelebberd en ietwat verwelkt en ben je dringend aan een borrel toe... in dit geval cava... na 2 cavaatjes kom je in de stemming en krijg je zin in een tweede ronde zoenen... wees gerust ik heb nog zoveel zelfbeheersing dat ik het niet gedaan heb... na zowat een uurtje gingen we aan tafel... voorgerechtje met witte wijn... en nog eentje om door te spoelen... dan soepje... hoofdgerecht met rode wijn... ook twee... misschien drie want als je zover bent vergeet je te tellen... mijn rechter tafelheer was in een praatgrage bui en ik heb me geen ogenblik verveeld... toen de bediening onze servetten kwam ophalen was het tijd om op te krassen... ik weet niet hoe dat zit met jullie maar na enkele glazen wijn voel ik me moe... geen zin meer in lezen dus vroeg naar bed... tja om 2 u 's nachts werd ik wakker om een plasje te plegen... plasje gedaan terug bed in en daar lag ik dan... klaarwakker naast een ronkende man... om 4 u kon ik het niet meer houden en ben wat gaan Mahjongen tot 5 u... toen viel ik in slaap tot manlief me om 7 u wakker porde... hij was uitgeslapen maar ik voelde me een wrak... hij wilde perse naar de Makro om te gaan tanken en... aangezien hij nog altijd niet heeft geleerd hoe je met een bankkaart moet omgaan... moet ik dan mee... dan ook maar even een Aldi meegepikt voor wat losse aankopen... daar zag ik mosselen liggen en kreeg er plots zin in... die liggen nu in zout water te baden tot ze in de pot mogen... intussen is onze kat niet meer te houden... dol op mosselen is dat beest en ze loopt dan heel de tijd rond en tussen mijn voeten... ik gaf ze een rauwe mossel om even wat rust te hebben nadat ik al tweemaal op haar getrapt had maar madam lust ze alleen gekookt.. ze is dan maar afgedropen en ligt nu op ons pas proper opgemaakt bed zielig te doen... op MIJN hoofdkussen... is dat haar wraak... straks moet ik eerst de haren eraf plukken voor ik mijn bed in kan... allee maatjes ik ga nu keukenwaarts... tot later!

21-11-2014 om 00:00 geschreven door Myette

Tumult in ons straatje... we waren net uit bed toen er gebeld werd... een van de vuilnismannen aan de deur "of die dikke BMW daar van ons was, want hij stond in de weg van de vuilkar"... nee die dikke BMW is niet van ons... hij stond geparkeerd zowat 1 meter van de stoep en aangezien er aan de overkant ook wagens stonden kon de kar er niet door... overal gaan bellen tot er uiteindelijk een dame haar auto (die aan de overkant) wilde verzetten zodat de weg ietwat vrij kwam... intussen had er zich al een hele file auto's achter geschaard... na heel wat gemanoeuvreer lukte het die eerste vuilkar toch... dan kwamen er nog twee andere achter... heel dat spel heeft een half uur geduurd... de eigenaar van de dader werd niet gevonden maar... toen iedereen terug binnen was zag ik net die BMW de plaat schuren... die heeft zich gedeisd gehouden tot alles voorbij was en... wat ik echt erg vind is dat die brave vuilnismannen hem niet hebben aangeklaagd bij de politie dus die pipo is er ongestraft vanaf gekomen... t manneke jeeft wèl zijn nummer opgeschreven maar ik denk niet dat hij zich nog in onze straat zal vertonen want zowat iedereen kent nu zijn wagen.

Ons bezoekje aan dat ex clublid was heel gezellig... het vrouwtje meet amper 1,40 m maar ze heeft guts en brains voor iemand tweemaal zo groot... ze moet haar kamer delen met een zuurpruim maar dat laat ze niet aan haar hart komen... ze vertelde ons wat ze allemaal doet en ik werd er voorwaar moe van... ze gaat zelfs nog regelmatig naar haar Esperanto vergaderingen als iemand haar komt ophalen... we hebben twee uren met haar in het cafetaria gezeten... 't manneke met een Kriek... ik met een porto en zij met een koffie en die koffie was nog niet op toen we wilden vertrekken... ze was bijna de hele tijd aan het woord maar we hebben ons echt niet verveeld... toen ik later in bed lag na te denken over het bezoek kwamen natuurlijk de bedenkingen op over "hoe zou ik me kunnen aanpassen in een verzorgingshuis als mijn tijd gekomen is" om te beginnen ben ik niet zo'n super spciaal wezen en de rest van mijn leven een kamer moeten delen met een ander oud menske trekt me niet aan... dan enkele dagen per week gaan turnen ook al niet... zitten borduren in zo'n kwebbelkransje ook niet... wat schiet er over... misschien nog wat chatten met oude aanbidders (als die nog leven) mijn oude-menskes-avonturen op mijn blog uit de doeken doen... ik vrees dat er niet veel te vertellen zal zijn... ik heb altijd beweerd dat ik niet veel heb meegekregen van la mamma qua karakter en zo maar ik besef dat dit niet helemaal waar is... ma kwam haar kamer niet uit omdat ze er geen behoefte aan had... en ik vrees dat ik dezelfde weg op ga.

18-11-2014 om 09:36 geschreven door Myette

Wat een natte zondag... vandaag uitgebreide douchebeurt genomen met bijhorende restauratiewerken... welke ga ik jullie niet aan de neus hangen... dat is privé... dus bibike zit hier fris en bijgewerkt te genieten van een zondag waarop niets moet... de poes ligt weer op ons bed te snurken... ik zit in de kamer ernaast den Buddy te ambeteren en hij mij want ik zit nog altijd met dat vervelend "geen netwerkaansluiting" probleem... eens ik binnen ben loopt alles als een trein maar vaak krijg ik gewoon geen verbinding... is er iemand die een computer nerd kent die de zaak zou kunnen oplossen... uiteraard tegen betaling ... de man van de garagepoort is donderdagavond nog even langs geweest enne... die afstandsbediening werkte perfect... wij ons maar uitputten om die man te verzekeren dat hij echt NIET werkte de vorige dagen... nu is het afwachten of het weer gebeurt want... vervelend toch.

Toen ik een plaatsje zocht voor een map met allerlei paperassen trok ik een voor een alle kasten open om die allemaal propvol te vinden... dat bracht me op het idee eens een opruimactie te ondernemen... één kast zit vol videobanden... nieuwe... sommige nog in de verpakking... die moeten weg want ik ga ze toch nooit meer gebruiken... wie ze wil kan ze krijgen... gratis... ik vraag het maar want ik haat het iets te moeten weggooien wat nog nieuw of bruikbaar is.

Morgen gaan we een ex-lid van onze club bezoeken in het rusthuis waar ze verblijft... ze werd lid vanaf de eerste dag en heeft het volgehouden tot ze achter in de 80 werd en niet meer zelfstandig kon wonen... maar om S te bezoeken moet je eerst audiëntie aanvragen want het mens is nog altijd zeer actief en wil perse elk evenement dat ze daar organiseren bijwonen... ze is nooit getrouwd... was esperantiste en reisde de wereld rond waar ze op elke plaats werd opgevangen door een mede-esperantist die haar begeleidde... het laatste jaar werd ze door de clubleden in de bloemekes gezet als "oudste lid".

Ik ga nu want geen inspiratie meer... tot de volgende!

16-11-2014 om 13:34 geschreven door Myette

Wat ga ik jullie vandaag eens wijsmaken... dat ik het ietwat druk heb gehad... druk in die zin dat er zo 't een en 't ander in huis weer ambetant begon te doen... o.a. de afstandsbediening van die garagepoort gaf de geest na amper enkele weken dus bellen naar de firma en die komen morgen een nieuwe brengen... de bank stuurde me een cryptisch bericht waar ik kop noch staart uit kon maken dus bellen naar de bank voor afspraak en degelijke uitleg... deze voormiddag gedaan en te voet naar huis teruggewandeld... iets wat ik meer zou moeten doen maar zomaar doelloos rondpikkelen trekt me niet aan... toestelletjes in huis die het lieten afweten dus batterijtjes gecheckt en opgeladen... de pedicuurster met mijn voeten laten spelen... vrienden op de koffie gevraagd... mijn poetshulp geholpen met poetsen... de kat streng toegesproken want dat beest wordt echt een ouwe zeur... die ligt nu uitgeteld op ons bed te ronken zo te zien niet erg onder de indruk van mijn preek... 't manneke ook nog eens streng toegeblaft want die begon op mijn nerfkes te werken... zo te zien heeft het wel gewerkt want hij is eventjes een en al gedienstigheid... boodschappen gaan doen omdat ik voor dat bezoek zelf iets wilde ineenflansen voor bij de koffie... 2 winkels gedaan die dat betreffende product niet in huis hadden... dan maar bij de bakker iets gaan halen maar vergeten dat het 11 november was dus moeten zoeken naar eentje die wèl open was en het taartje dat we daar gekocht hebben viel erg tegen... gelukkig waren de éclairs lekker... oef... nog wat mails geprint en met de post verzonden voor de club... daarnet even de resterende blogs afgewandeld... ziezo dat was het dan... TOT ZIENS!

13-11-2014 om 13:37 geschreven door Myette

Je doet je ronde langs de blogs... je leest en er komen herinneringen boven zoals uitspraken van kinderen... zo heb ik het ooit op mijn geweten gehad dat mijn ouders naar school moesten komen... ik zat toen in het tweede jaar van de basisschool bij de nonnekes en... zoals iedereen weet in die tijd waren de nonnekes nog druk bezig onze onschuldige zieltjes om te turnen tot volwaardige dienaren van God... op een keer werd er in de klas gesproken over het huwelijk en de inzegening daarvan in de kerk door meneer pastoor en zijn hulpjes... ik had thuis eens iets opgevangen en wilde ook eens meepraten... ik die gewoonlijk zo verlegen was dat ik alleen sprak als het me bevolen werd... en ik beweerde dat mijn pa en ma NIET voor de kerk getrouwd waren... de non en de hele klas zaten sprakeloos van ontzetting... ik kreeg de opdracht mijn pa en ma naar de school te laten komen... in mijn onschuld begreep ik gewoon niet wat er gebeurde maar bracht de boodschap thuis over... dus ma trok schoolwaarts want pa moest werken... ma kwam monkelend terug... wat was nu het punt... zij hadden ooit eens verteld dat ze waren getrouwd zonder mis wegens te duur... ik had dat opgevangen en verkeerd geïnterpreteerd... straf kreeg ik niet maar ik werd wel aangeraden in het vervolg niets meer te vertellen over wat er thuis werd besproken wat ik dan ook wijselijk heb gedaan.

09-11-2014 om 16:45 geschreven door Myette

Mijn hart bloedt... in al wat hier van nieuws binnen komt op mijn Pc is het "protest" "stakingen" "geweld"... geweld jegens mensen en dieren... wat gebeurt er met de wereld waarin we leven... is nu echt iedereen zo gewelddadig aan 't worden... is dit de wereld waarin onze kinderen zullen moeten leven... OK geweld en oorlogen hebben altijd bestaan... mensen zijn nu eenmaal hebzuchtig... maar al die betogingen en bedevaarten voor "nooit meer oorlog" en "wij gedenken de oorlogsslachtoffers" vind ik stilaan flauwe kul geworden... allemaal show maar als het erop aankomt maken ze weer dezelfde fouten... hebzuchtig en ook nog hardleers.

Dit betoog omdat ik tijdens mijn ochtendboke alweer alle ellende van de wereld over me heen kreeg en daar krijg ik dan maagpijn van... 't manneke wil perse tijdens alle maaltijden in discussie gaan met mij alhoewel ik hem al duizenden keren heb gevraagd zijn grieven op te sparen voor NA de maaltijden maar ja hij is dan ook een hardleers specimen.

Nu zit ik met de vraag... gaan we echt zo'n slechte tijd tegemoet zoals sommige partijen (de verliezers in de laatste verkiezing) ons willen doen geloven of zijn het alleen de druiven die geweldig zuur zijn... ja misbruiken zijn er maar waren er vroeger ook... de hele rijken ontduiken op alle manieren hun bijdragen aan de belastingen... hebben jullie ooit anders geweten... maar nu wordt er alarm geroepen alsof het een nieuwe uitvinding is van de nieuwe regering... dan denk ik gewoon "laat ze eens even hun werk doen en dan zien we wel wat er uit de bus komt" maar ja wie ben ik... in elk geval geen betoger en roeper.

Voor ik me weer begin kwaad te maken trap ik het af want manlief heeft mijn zeer gewaardeerde hulp nodig voor het vervangen van een kapotte lamp... dada!

07-11-2014 om 09:45 geschreven door Myette

Het was een welgevulde dag en om die dag af te sluiten nog even een logje voor ik me ga neerpoten om niets meer te doen... mijn pijpeke is uit... de kinderen kwamen eten en dan moet er gekookt worden... dat betekent een grote pot soep waarvan dan een deel ervan de diepvries ingaat voor magere tijden... een hoofdgerecht met 2 soorten groenten want 't manneke lust niet alles... en een dessert... een menu waar ik me de gewone dagen niet meer aan waag... dan nog de geraniums gesnoeid en binnen gezet voor de winter... een witwas gedraaid en te drogen gehangen... enkele telefoontjes gepleegd... wat kasten opgeruimd... de kat naar haar voeten gegeven...nu staat man al grommelend aan de afwas en ik zit even met den Buddy te spelen.

Wat ik gisteren wilde vertellen is dit... ik heb jaren geleden een felle strijd moeten voeren met 't manneke toen ik met computeren begon... ik noem hem "mijn stuk antiek" want alles wat modern is en ruikt naar techniek en/of digitaal staat op zijn zwarte lijst... toen ik dan ook nog begon te bloggen was het helemaal te gek... door dat bloggen kreeg ik een eigen vriendenkringetje en toen we na enige tijd besloten elkaar eens per maand te ontmoeten was het helemaal van datte... niettegenstaande ik bij vertrek en aankomst tegen een zuur gezicht moest kijken hield ik vol... ja ik kan heel koppig zijn als ik iets de moeite waard vind... de laatste tijd is hij bijgetrokken en accepteert mijn vrienden... dit maar om te zeggen dat ik het bloggen niet ga laten alhoewel mijn medebloggers van het eerste uur er stuk voor stuk de brui aan gaven.

Eigenlijk is het altijd zo geweest... als ik terug zie heb ik voor vele zaken moeten strijden... ik probeer graag nieuwe dingen en man is gewoon erg behoudend en bang om aan iets nieuws te beginnen... dat kan geweldig frustrerend zijn want ik voel me vaak belemmerd in mijn pogingen de grenzen te verleggen en dat terwijl ik routine haat en de wereld rondom mij wil verkennen... dus wat doe ik... als het om kleine zaken ga leg ik me erbij neer... inwendig grommend... maar als het om iets gaat waar ik belang aan hecht bind ik de strijd aan en win dan ook... meestal toch.

Dit gezegd zijnde wens ik jullie sloppel en zoete dromen!

05-11-2014 om 21:04 geschreven door Myette

Na mijn arme brein te hebben gepijnigd om er nog even een logje uit te persen ging ik even googelen om iets op te zoeken en wiste per ongeluk... per abuis... potverkoffienogantoezeg... heel het boeltje... ik had een drukke dag en heb de "poef" niet  meer nog eens te herbeginnen... het zal tot morgen moeten wachten... ik ga me lekker neervlijen in mijn zetelke... slaap lekker iedereen!

04-11-2014 om 19:40 geschreven door Myette

Terwijl ik hier zit te zwoegen op een logje hoor ik de wind hiernaast op de koepel van het terras beuken... ja zwoegen... ik leef de laatste tijd zo'n braaf nonnekesleven dat ik er soms tureluurs van word... goed te geloven dat sommige nonnen echte krengen waren... je zou voor minder... stel je voor dat je je leven moet slijten tussen een bende vrouwen die over niets anders kunnen of mogen praten dan over hun hemelse bruidegom... ze hebben zelfs niet het genoegen eens lekker te roddelen over die bruidegom... maar ja nonnen worden niet meer gemaakt alhoewel je de laatste tijd veel van die in nonnenkleren verpakte vrouwen ziet rondlopen... maar dat zijn dan weer van die super vrome moslimas... ach die zullen het mettertijd ook weer beu worden en terug gewoon gaan doen.

Het regent nu wel maar over het weer mogen we toch niet klagen... op 1 november heb ik mezelf een stamp onder mijn derrière gegeven en ben met 't manneke gaan wandelen... de sportievelingen onder jullie zullen nu wel denken "is dat zo bijzonder" en dan hebben ze gelijk... voor hen niet maar wel voor mij... ik ben dit jaar echt op de luie toer gegaan en het wordt tijd dat ik me herpak maar... alhoewel ik in de buurt van wel 3 parken woon trekt het me nuet aan daar te gaan wandelen... vroeger ging ik in die parken joggen maar dat was niet omdat ik dat zo leuk vond... nee het was om mijn uitdijende vormen wat terug in het gareel te brengen... ik wil wel wandelen maar dan wel als er iets te beleven valt en wat valt er nu te beleven in een park... de ene boom lijkt op de andere... na zowat 5 minuten verveel ik me al te pletter... maar ja we zijn gaan wandelen in het Rivierenhof... daar is tenminste wat afwisseling in het landschap... zoveel dat we op weg terug naar de auto hebben rondgedwaald en net toen ik begon te wanhopen kregen we ons karretje in de smiezen... dankzij de andere wandelaars heb ik me kunnen inhouden om ons Poloke niet te kussen... zoveel zelfbeheersing had ik nog.

Zondag voor de laatste keer naar de golf geweest om de vroegere golfvrienden nog een laatste smak te geven voor we de winter ingaan... ja de golf sluit voor 4 maanden... 't manneke ging bijna elke voormiddag een rondeke spelen en was ik dan heerlijk gerust alleen thuis... hoe het nu moet weet ik niet... ik probeer hem te overhalen iets anders te gaan doen... buitenshuis dan wel... maar hij wil niet.

Morgen op controle bij de dokter en misschien die griepvaccinatie als hij me genezen genoeg verklaart om besmet te mogen worden met het griepvirus...dan naar de bib voor vers leesvoer... als ik dan nog fut genoeg heb ga ik alvast de soep en het dessert maken voor de volgende dag want de kinderen komen eten... we zien wel.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn spannende avonturen... sorry maar ik kan er niet meer van maken dan het is... saai saai!

03-11-2014 om 00:00 geschreven door Myette

Nog even een logje voor ik mijn "keef" induik... de voorbije dagen waren zalig zacht en zonnig... vandaag minder mooi dus geschikt om wat achterstallige taken aan te pakken... dit gedaan zijnde en moe zijnde trek ik beddewaarts... eerst nog even een grogje achter de kiezen gegoten want door al dat gehoest heb ik een zere keel... maandag onze voorraad voer aangevuld... nadien nog even bij VdB langsgegaan om een nieuwe stofzuiger en broodrooster te kopen... zoals ik al zegde zeggen al onze huishoudapparaten foert de laatste tijd... nadien even langs de minigolf waar we Bo en haar zilveren ontmoetten... een gezellig babbeltje met een drankje erbij in het zonneke... jammer genoeg las ik in FB gisteren dat Bo ten val gekomen was in haar eigenste badkamer en wat botten gebroken heeft... gisteren weer naar de minigolf voor een laatste sessie met onze vrienden want de golf sluit voor 3 maanden... weer in het zonneke gezeten met een lekker wijntje... vandaag dus klussendag... moet ook eens gebeuren nietwaar.. en nu ga ik dodo doen en wens ik jullie met zijn allen SLAAP LEKKER!

29-10-2014 om 22:21 geschreven door Myette

En het wordt weer een grijze dag zie ik... na lang proberen ben ik toch nog op het net aangekomen... tja dat is nu al weken zo... erop of er niet op... heel willekeurig... heel spannend en ook heel frustrerend... zoon had den Buddy al doorgelicht en het ventje voor gezond verklaard dus moest het ergens aan de verbinding liggen... maar waar... die helpdesk bij Proximus was een fiasco dus maar weer eens zoon gesommeerd moeke uit haar lijden te verlossen... zoon kwam... sleurde den Buddy uit de kast... begon overal aan te prutsen en kabels na te kijken en opende en sloot de PC herhaaldelijk en die PC deed natuurlijk braafjes wat hij moest doen... vanmorgen weer van 't zelfde... geen internet... van pure frustratie heb ik de schaar in mijn haardos gezet en ben woest gaan knippen... toen ik getrimd en nat de badkamer uitkwam en nog eens ging proberen werkte alles weer perfect... dus hier ben ik dan en wat heb ik te vertellen... eigenlijk niet veel... het leven suddert hier stillekes door... man en ik slikken braaf onze pillekes en poederkes... van tijd tot tijd barsten we uit in gezang... d.w.z. hij blaft en ik kuch en samen vormen we een leuk duet.

Maandag komen ze een motor op onze garagepoort zetten zodat onze arme ruggen niet meer te lijden krijgen dan het moet... stilaan geraken we hier volledig gemotoriseerd en gedigitaliseerd... zijn we modern of zijn we modern... alhoewel... ik las ergens over het gemiddelde interieur in de nabije toekomst... en als ik zeg "nabij" betekent dat "heel nabij"... waarin zowat alles in huis belt en piept en waarschuwt wanneer je dit of dat moet doen of niet moet doen... met een "moeder model" aan het hoofd die al die bellen en toeters dirigeert en controleert... ik zat zo te denken... wat als dat "moeke" het eens op haar heupen krijgt en er de brui aan geeft... akelig idee... de gordijnen blijven dicht... de koffiezet zegt "foert"... de verwarming gaat op rust... de lampen idem dito... het fornuis blijft er ijskoud onder... en dan mag de bewoner van dat huis zo hard roepen als hij wil (want alles wordt stembestuurd) niets wil nog werken... die bewoner mag dan ook niet hees worden of die machines herkennen zijn stem niet en denken dat er een inbreker in huis zit en schakelen de beveiliging in... deuren op slot... sirene op volle kracht... weet je het idee trekt me helemaal niet aan... geeft mij dan maar een huishoudrobot... liefst een mannelijk model met sexy ogen en kontje... die doet wat ik zeg... als hij het niet doet druk ik dan gewoon op een knop ergens op zijn sexy lijf en zet hem in de kast... ik hou liever zelf de controle.

25-10-2014 om 09:35 geschreven door Myette

Zo mooi en zonnig de laatste dagen waren zo nat en somber was het vandaag... dinsdag-golfdag... ja daar is dus niks van terecht gekomen... nikske golf... ik voelde me ietwat beter vanmorgen... goed geslapen en de hoest is meer een hoestje geworden... dus zat ik me af te vragen welke katten ik eens ging geselen... eerst gebeld naar een clubvriendin die in de revalidatie afdeling van het St. Elisabeth ziekenhuis zit te revalideren... een bezoek aan haar met mijn wolk bacillen om me heen zag ik niet zitten dus maar bellen... tussen " " ze is vol lof over die afdeling daar... goeie kine... vriendelijk personeel en zelfs het eten is er lekker... na dat gesprekje belde ik naar Belgacom/Proximus om raad te vragen over mijn PC probleem... de technicus van dienst begon me al dadelijk ambetante technische vragen te stellen... dan stuurde hij me naar de modem... dat ding staat onder een kast dus moet ik op mijn buik gaan liggen om het te bekijken... en daar gingen we weer... "zie je die 2 draden die uit die gele rechthoek steken" ... ja na lang turen ontdekte ik die draden en dan weer de vraag "waar leiden die heen"... verdorie dat was een moeilijke want onder die kast zit een grote bobbel ineengebalde draden... begin die hun weg maar eens te volgen... en dan nog terwijl je op je buik ligt met in de ene hand de telefoon en met de andere hand in die knots zit te woelen... de man zijn geduld begon op te raken... het mijne ook maar ik bleef vriendelijk want ik had hem nog nodig he... hij stuurde me dan naar de decoder en vroeg me wat erop stond... die decoder is zo zwart als de nacht en ik zag er niets op staan totdat ik op het lumineus idee kwam hem aan te zetten... EUREKA... er gingen enkele lampjes branden en ik bracht verslag uit... dat verslag was echter niet dat wat hij wilde weten want hij vroeg me of mijn zoon... die ik terloops had vermeld... niet beter zou kunnen bellen zodat hij het kon uitleggen... om eerlijk te zijn voelde ik me geheel niet vernederd... eerder opgelucht... heb direct zoon gebeld en die zal wel eens binnen wippen als hij tijd heeft zegde hij... dat was dus niet vandaag... dan de bib gebeld en gesmeekt om de uitleentermijn van mijn boeken nog eens... per hoge uitzondering... te mogen verlengen... wat... na ruggenspraak met de collegas... goedgunstig toegestaan werd... dan weer een belletje aan de voordeur... de gasmeter opnemer... daarna de post die een pak kwam afleveren... een winterjas die ik had besteld... de jas paste dus dat was ook weer opgelost... 't manneke was naar de dokter geweest en kwam binnen met een grote zak medicijnen van bij de apotheker... hij heeft dus ook bronchitis kwam hij triomfantelijk vertellen... nu doet hij net alsof hij die ziekte heeft uitgevonden en zit met zijn pillen en hoestdrankje voor zich aan tafel als een kind met een nieuw speelgoedje... die man wil echt alles wat ik ook heb... ik ben dan ook nooit in mijn hele getrouwde leven eens alleen ziek mogen zijn.

21-10-2014 om 20:50 geschreven door Myette

Mensen lief toch het is hier echt een ziekenhuis... ik blaf... nog altijd... 't manneke blaft terug... natuurlijk luider dan ik want hij is véél zieker ook... ik zou er haast medelijden mee krijgen als ik hem zie rondstrompelen... gebogen rug... gezicht als een "elfurenlijk" zoals wij het hier zo plastisch kunnen uitdrukken... ik zegde wel "haast medelijden" als ik me niet zo zou ergeren aan al dat tumult en ik me zelf wat beter zou voelen... terwijl ik me bescheiden terug trek in een verdoken hoekje om een hoestbui te doorstaan zoniet man... o nee... die zou op straat gaan staan om de buren mee te laten genieten van zijn lijden... ik kijk dan toe en denk er het mijne van... elk poedertje of pilleke dat hij in moet innemen komt hij me tonen om me vooral niet te laten vergeten wat hij wel door moet maken... ojee nu ben ik wel vreselijk hardvochtig bezig maar soms wordt het me gewoon teveel... dan sluit ik mijn ogen en droom van een LAT relatie.

Wat kan ik nog meer vertellen... dat ik me dit weekend erg ongelukkig voelde... prachtig weer en thuis geplakt zitten... mijn theater bezoek heb ik moeten afzeggen want ik zag het echt niet zitten een hele zaal met mijn gebas te storen... mijn vriendin is het toegangsbiljet komen halen... aan de deur want ze wilde niet aangestoken worden... ze heeft de laatste maanden ook al veel tegenslag gehad door ziekte... van haar en haar man... in november gaan ze voor de hele maand naar Spanje en dat wil ze niet missen.

Zaterdagavond kwam zoon even binnen wippen... zogezegd omdat zijn hond zo gaarne naar ons komt... haha... maar ik denk eerder dat hij een einddoel voor zijn wandeling wil... even een rustpauze met drankje voor hem en hond... ook een snackje voor allebei... hij kan dan ook zijn problemen eens luchten bij "moeke"... vader kwam even zijn martelarenaanschijn tonen en toog terug al blaffend naar boven.

Vandaag komt de pedicure zodat mijn onderdanen er weer pico bello zullen uitzien... spijtig dat het "sandalen seizoen" voorbij is want nu kan ik niet meer pronken met mijn onberispelijk gelakte nagels... alleen als ik TV kijk... dan schop ik mijn crockskes uit en lig languit mijn tenen te bewonderen... gisteren ook terwijl ik moest meekijken naar The Mentalist en Castle... allebei even stikvervelend... nee dan vind ik mijn teennagels boeiender!

20-10-2014 om 10:50 geschreven door Myette

Verveling... een woord dat je mij weinig zult horen gebruiken... maar nu moet ik bekennen... tot mijn grote schaamte... dat ik me verveel... en dàt met 13 ongelezen boeken in huis... eergisteren begonnen aan een "pil" van Irving... het boek is zeker 8 cm dik en weegt 8 kg... waar mijn verstand zat toen ik dat eruit pikte in de bib weet ik niet maar ik ga dat nooit meer doen... niet dat Irving niet boeiend schrijft... integendeel... maar het is gewoon te "machtig" voor mij en dàt voor een doorgewinterde boekenwurm die boeken vrat... dus ik zit een uurtje te lezen... merk dat ik nog zowat 0,10 cm ben opgeschoten... verlies mijn geduld en ga den Buddy wakker maken... nog een probleem... om de haverklap krijg ik het bericht op mijn scherm "deze PC is niet aangesloten op het netwerk" en LAP de miserie begint... PC uitschakelen... terug aanzetten... weer van datte... terug uit... stekker eruit (soms helpt dat)... stekker erin en PC aan... weer niks... en zo verder tot 't manneke me van het plafond moet komen plukken... heb zoon al eens laten kijken maar die vindt het probleem niet... misschien moet ik er een specialist bijroepen maar waar vind ik die... de keren dat ik... HOERA... toch op het net kom moet ik gebruiken om vlug, rap, snel, te doen wat ik wilde doen vooraleer het ding er weer de brui aan geeft... zoals nu... mijn klacht de wijde wereld insturen.

Deze nacht goed geslapen zonder hoestbuien... JOEPIE... ik slik braaf mijn pillekes in de hoop dat ik zondag naar het Fakkel kan zonder daar iedereen te ambeteren met mijn geblaf.  

17-10-2014 om 09:55 geschreven door Myette

Gisteravond toch maar naar de dokter gestapt want ik begon me ongerust te voelen... de inside van mijn borstkas reutelde en pruttelde even erg als mijn koffiezet... aangezien ik al eens een longontsteking had gehad speelde ik op zeker... door het vele hoesten had ik nog overal pijn ook... toen mijn nummertje getrokken werd trok ik me moeizaam de trap naar zijn heiligdom op... de dokter zwaaide de deur open met een brede glimlach en ik dacht "hij ziet me wel gaarne" maar binnen zat weer de zoveelste stagiaire te wachten... een heel mooi en ook heel jong meisje... is dit nu inbeelding of worden die kinderen alsmaar jonger... deze zag eruit als een humaniora studente... na het aanhoren van mijn klachten werd ik verzocht bloesje uit te trekken en op de tafel te gaan zitten... hij stopte het kind zo'n pillampje in haar pollen met het bevel in mijn ogen te schijnen... en de les begon... de toestand van mijn pupillen... mijn lens... mijn retina... terwijl die twee zich lieten meeslepen... allee hij dan toch... kreeg ik een ontieglijke drang hen te zeggen dat ik niet voor mijn ogen kwam maar wel voor mijn borst... dacht... ach laat hen maar spelen en zweeg... ook al omdat spreken me telkens een hoestbui bezorgde... dan begonnen ze in mijn oren te turen... een aan elke kant... dan eindelijk daalden ze af naar de zieke regionen... ik werd beklopt en beluisterd... weer met het nodige doktersjargon... bloeddruk werd gemeten... ondanks al die commotie viel die nogal mee... toen ik dan eindelijk werd losgelaten werd er weer van leer getrokken zodat ik... om iets te vragen mijn vinger moest opsteken en "HALLO" roepen... na heel wat aandringen kreeg ik eindelijk te horen dat ik bronchitis had en antibiotica moest nemen... en volgende week donderdag terug op controle moest komen... die dokter van ons is goed in zijn vak... doet me altijd lachen... en ik vind hem echt tof maar waarom... o waarom zitten er altijd stagiaires bij hem... ik heb echt niets tegen die kinderen... ze moeten het ook leren... maar het is wel storend... hij is dan zichtbaar in zijn nopjes dat hij de leraar kan uithangen en als patiënt zit je er dan maar wat gelaten bij en vergeet om dit of dat te vragen... toen ze zo bezig waren mij te bekeuren met het nodige commentaar voelde ik me een beetje als slachtvee... toen ik werd vrijgelaten kon ik het niet nalaten te vragen "of ze misschien nog een van mijn onderdelen moesten nakijken" en werd op slag gestraft door een fikse hoestbui van mij en een schaterlach van hem. 

16-10-2014 om 16:59 geschreven door Myette

Na een vermoeiende door hoestbuien onderbroken nacht heb ik mezelf rechtgetrokken en ben den Buddy gaan opzoeken... wat mailtjes gelezen en dan de blogs... bij Natoken las ik haar muizen-avontuur en dat bracht een herinnering tot leven van een soortgelijk voorval heel wat jaren geleden... op een avond zaten we TV te kijken in het donker met alleen het licht in de keuken aan... ik zag plots uit mijn ooghoek iets bewegen en ja... er rende een muis door de kamer... ik had al wel enige tijd een rare lucht geroken in huis en op de vensterbanken wat verdachte kruimels ontdekt, ook waren er op conservenblikken de papiertjes afgeknabbeld, waarvoor we ons huiskonijn  aansprakelijk stelden...maar aangezien ik nog nooit in aanraking was geweest met muizen herkende ik de symptonen niet... dus we zaten met ongewenste bezoekers in huis... eerst heel het huis afgezocht naar gaten, die we niet vonden... dan vallen gekocht, van die diervriendelijke dingen... ze vol smakelijke kaas gestopt, die bleven onaangeroerd... dan maar de grote middelen... onze living werd ontmanteld, d.w.z. alle kussens uit de divans werden op tafel gelegd... 't manneke, onze zoon, toen nog een zoontje, en ik begonnen de klopjacht... één muis vluchtte de open haard in... we staken er direct de brand in en die muis zal wel veilig op het dak terecht gekomen zijn... nu nog die andere want we hadden ontdekt dat er twee zaten... dat beestje werd ongenadig opgejaagd door man en ik stond klaar met een teil om over dat beest te gooien als het in mijn buurt kwam... jawadde... het sukkeltje vloog als een pijl op me af en ik liet met een gil de teil ernaast vallen wat me een hevige uitbrander van manlief opleverde... wij terug met verse moed op jacht tot... op een gegeven ogenblik ik de muis onder een kast zag verdwijnen en er niet meer onderuit komen... het beestje was uitgeput en had zich verstopt achter de kastpoot maar was zich er niet van bewust dat zijn staart nog te zien was... zoon, die een echte dierenvriend is en van geen enkel beest schrik heeft... sloop heel voorzichtig naderbij en greep dat staartje vast... en daar hing de muis... die werd in een leeg confituurpotje gestopt en naar het nabijgelegen park gebracht met de strenge vermaning nooit meer een voet in ons huis te zetten OF!!!

Maar toch ik heb me nog weken onbehaaglijk gevoeld en zat 's avonds met schichtige blikken rond te kijken of er toch nog ergens iets rondliep dat ongewenst was... maar nee... we waren muisloos tot... volgende keer meer!

15-10-2014 om 11:08 geschreven door Myette

Kuche kuche kuche... wat begonnen is als een keelpijntje is er een van wereldformaat geworden... wat begon als een snotvalling is nu een tsunami... de wasmachine draait op volle toeren met louter zakdoeken... mijn bronchiën reutelen en mijn ribben kraken van het hoestgeweld... ik dacht het wel aan te kunnen met de medicatie die ik in huis heb maar begin me toch ongerust te maken dus besloot ik een afspraak te boeken met onze huisarts... jawadde... die man is de rest van de week bezet... ik merk dat die beestjes zich niet alleen bij mij gevestigd hebben... wat nu... bellen en om hulp roepen of geduldig afwachten... ik ben alsnog besluiteloos.

Gisteren de vergadering gehad en was ik blij dat iedereen de deur uit was... ben direct in mijn bed gekropen... om 6 u lag ik er terug in... ik zit echter met een probleem... heb voor zondag met vriendin afgesproken in het Fakkeltheater en wat als ik nog met die hoest zit... zeg nu zelf dat is toch niet te doen.

De zomer- en wintergarderobe zal even moeten wachten tot ik beter ben want er zit niet veel fut in momenteel... 't manneke loopt in een bocht om me heen en slaapt in het logeerbed... mij hoor je niet klagen want zo kan ik me ongestoord te buiten gaan aan luidruchtige hoestorgies... iets waar ik tenvolle van profiteer.

Voor de rest geen nieuws of het moest jullie interesseren dat mijn ramen morgen gewassen worden... niet door mij uiteraard... nee de lieve jongen die daar verantwoordelijk voor is mailde me dat ze woensdag komen... een vaste ronde kan hij blijkbaar niet opbrengen dus mailt hij elke keer wanneer hij komt... tja de nieuwe tijd he.

Ik ga nu nog even een poging doen wat te lezen maar daarvoor moet ik naar de living waar man zit... wedden dat hij zo vlug hij kan naar boven trekt om mijn geblaf niet te moeten horen.

14-10-2014 om 14:52 geschreven door Myette

Tja ik lees hier net een ode aan de herfst bij Natoken... mooi om te lezen maar mijn lijf zegt : "laat herfst en winter aan mij voorbij gaan"... en onze Pol (de schildpad) is van 't zelfde gedacht want die is gisteren de grond in gekropen en laat zich niet meer zien voor enkele maanden... slim beest is dat... zou willen dat ik dat ook kon doen... maar nee... in plaats van lekker warm in een holleke te overwinteren ben ik druk bezig de zomergarderobe op te bergen en de wintercollectie uit de kasten te sleuren... ik sta altijd verbaasd als ik sommige dingen ontdek die ik vergeten was te bezitten... en op de koop toe zit ik met een zere keel en koppijn... al de hele week aan 't vechten tegen die beestjes maar ze zijn aan het winnen... dus slik ik maar Sedergine... zuig op keeltabletten... spuit sproeisels in keel en neus... drink warme drankjes om de keel te verzachten... en daarbij moest ik nog de ledenlijsten bijwerken... een vreselijk werkje met al die telefoonnummers en email adressen... enfin die liggen nu uitgeprint te wachten op de bestuursleden die morgen maandag bij mij komen vergaderen... dus in plaats van lekker uit te zieken in mijn warme bedje moet ik op de been blijven... zal toch maar vroeg gaan slapen met een stevige rumgrog... gisteren ook gedaan en geslapen als een marmot... ik wilde haast "roos" zeggen maar ik zie er allesbehalve uit als een roos... waterige oogjes... rode neus... ik moet echter het gevecht tegen de bacillen winnen want moet binnen twee weken mijn griepspuit gaan halen... ik zie dat het weeral tijd is om de keuken onveilig te gaan maken dus... tot ziens maatjes!

12-10-2014 om 17:01 geschreven door Myette

Bedankt voor de duimers he... gisteren was de uitstap naar Geel... de eerste keer dat ik me waagde aan een daguitstap wegens te vermoeiend... onze eerste opstap was het Crowne Plaza waar ik moest checken of iedereen op mijn lijst aanwezig was... 26 leden opgepikt daar... dan op naar de volgende opstap aan het rondpunt Wommelgem... gewoonlijk zo'n 10 minuten rijden maar ditmaal zaten we in de file... het stond in de krant vandaag... een man aangereden en dood... ik heb dan onze voorzitter gebeld dat we wèl voltallig en onderweg waren maar niet wisten wanneer we zouden aankomen... dus no panic... we hebben er 45 minuten over gedaan... intussen een gezellig praatje gemaakt met onze chauffeur... een lieve en nog knappe jongen ook... tijdens de stadswandeling bleven we droog... er waaide wel een fris windeke maar daar zijn we tegen bestand... de lunch was lekker en overvloedig met zelfs een smakelijk aperitiefje  van het huis... dan de bus in naar de Beeldentuin van Hugo Voeten... die Hugo is een rijke industrieel die een museum heeft gebouwd in Herentals... gevuld met allerlei kunstwerken die hij aangekocht heeft... en dan die tuin... een wijds park met beelden van allerlei kunne... ook aangekocht tijdens zijn reizen in verscheidene landen... ik zag er prachtige maar ook wanstaltige... tenminste in mijn ogen want sommige van onze leden geraakten in vervoering van die enorme brokken mens... tja ik ben echt geen kunstkenner maar kom er dan ook voor uit... geef mij maar figuratief... en daar stonden er enkele bij om duimen en vingers voor af te likken... helemaal in het begin begon het een beetje te miezeren... genoeg om de paraplus en regenhoedjee te bevochtigen en dan plots een stralende zon zodat de damp van die paraplus en hoedjes afsloeg... we hebben wel kilometers moeten ploeteren door natgeregende gazons afgewisseld door paden die belegd waren met marmer afval... platte platen in allerlei vormen... heel mooi ook... de laatste loodjes waren heel zwaar voor mij zodat ik zelfs enkele kunstwerken heb gebruikt om te gaan zitten waar er maar een plekje was... toen ik de bus in stapte en mijn stoel zag begon ik haast te huilen van ontroering en geluk... hihi... niet alles geloven wat ik zeg hoor... maar het was wel een hele opluchting terug te mogen zitten... nog even een stop voor een laatste drankje en dan naar huis... OEF... 't manneke gelukkig... ik gelukkig en de poes ook gelukkig.

10-10-2014 om 10:33 geschreven door Myette