Vrijdagavond kwam zoon ons opzoeken... ik verwachtte dat hij in zak en as zou zitten treuren thuis maar nee... ergens onderweg is hij harder geworden en hij blijft niet bij de pakken neerzitten... na een geweldige eerste uitbarsting komt hij tot bezinning en begint na te denken... zo ook nu... toen ik hem voorzichtig vroeg of hij thuis al had opgeruimd was blijkbaar al het puin al naar de container gebracht... huis gestofzuigd... kapotte deuren verwijderd en vervangen door deze die nog heel waren... en hij plande een nieuwe hond want... alleen gaan wandelen vond hij zielig en het huis was zo leeg nu... ik kon dit alleen maar aanmoedigen en we spraken af om de volgende dag naar het asiel te rijden waar hij zijn keus al had gemaakt... zo gezegd zo gedaan... hij en wij ook dachten die hond mee te kunnen nemen maar dat was buiten de inspectie gerekend... eerst komen ze controleren of de ruimte wel geschikt is... of je een tuin hebt... en zo verder... tussen zoon en hond klikte het perfect want na de kennismaking... die zowat een uur duurde... kwam zoon onder de modderpoten maar breed grijnzend binnen wandelen... het was weer even een teleurstelling toen we zonder hond naar huis moesten... de inspectie is intussen al geweest en hij werd goed bevonden en volgende vrijdag brengen ze de hond naar hem thuis... dan is zoon 4 dagen thuis en kan hij het dier observeren en desnoods tegen de poes beschermen (haha) of andersom... en wat wordt het ditmaal... een Mechelse scheper van net 12 maanden oud... volgroeid en zindelijk... ook nog heel speels wat zoon geweldig vindt... 't manneke zit hier al met een ei in zijn broek want hij wantrouwt schepers eigenlijk... maar ja schrik of niet we zullen hem ook moeten adopteren want zoon staat er op dat wij de bomma en den bompa blijven en vermits wij het zonder echte kleinkinderen moeten doen... de vorige hond was een schat van een dier maar al ouder en heel rustig terwijl de deze jong en dartel is... zoals de mensen in het asiel zegden : "het is nog een puber in een volwassen lijf" en dat belooft... en stiekem had ik gehoopt dat hij eens een ietwat kleiner en handiger model zou uitkiezen... iets dat je op schoot kan nemen en knuffelen... exit hoop!

13-09-2015 om 10:54 geschreven door Myette

En we ploegen voort zoals de boeren... toen ik de zoon nog eens belde klonk hij bijna terug normaal... "het moet slijten" zegde hij en "ik wil liever alleen zijn" en ja ik begrijp dat wel... mannen zijn nog altijd beschaamd om te huilen... toen hij als tiener plots niet meer huilde wist ik dat het zoontje "man" geworden was of toch dacht dat hij al een "man" was... toen al koelde hij zijn woede op levenloze voorwerpen... als kind raadde ik hem aan zijn hoofdkussen murw te beuken maar dat voldeet hem niet lang... hij is niet echt een vechter maar zal zich wel verdedigen als hij aangevallen wordt... ik laat hem verder met rust en binnen enkele dagen ga ik voorzichtig een balletje opgooien over "al die sukkels die in een asiel zitten weg te kwijnen"... deed ik ook met zijn vorige hond en het werkte... spîjtig genoeg is het nu zwaar misgelopen maar zijn hond heeft toch nog enkele zalige jaren gekregen... het beste voer... dagelijks lange wandelingen... knuffels in overvloed... en dan dit.

Dat dak wacht nog altijd op de reparatie van die enkele schoonheidsfoutjes... intussen staan die stomme ladder maar midden op de overloop zodat wij de hele tijd moeten bukken om ze te ontwijken... ik ga dadelijk nog eens aan hun oren trekken sè!

Heb al enkele uren doorgebracht met bellen en op het net zoeken... ik wilde ons districtshuis bereiken voor enkele inlichtingen maar owee... telefonisch : antwoordapparaat met een vrouwelijke fezelstem waar ik geen lap van verstond... dan het net : aanvraag doen voor : allemaal voorgeprogrammeerde onderwerpen waar het mijne niet bij paste, mijn vraag werd gewoon genegeerd... nog een ander nummer ingetoetst zomaar "op de wilden boef" zoals wij het hier zeggen enne... die mevrouw daar kon me doorverbinden en ik heb een afspraak voor vandaag nog... nu nog even de nodige papieren verzamelen en ik trek ten strijde!

11-09-2015 om 11:03 geschreven door Myette

Iedereen die van dieren houdt begrijpt hoe de dood van een huisdier je aangrijpt... je kat of hond of wat dan ook is ook familie... een stuk van je leven... elk met hun eigen karakter en voorkeuren... en het duurt lang voor je niet elke dag aan dat dier denkt bij wat je ook doet... onze zoon is een verwoede dierenvriend... zeg maar soms overdreven... voor zijn hond en kat het beste eten... zij worden echt in de watten gelegd... hij is ook veel teleurgesteld in mensen en dan wordt je misschien zo... hij heeft een hart van goud maar is niet gemakkelijk in de omgang... en als iets hem zo erg raakt als dit dan loopt het uit de hand... hij slaat om zich heen... trekt zich terug... wil niet dat je hem aanraakt of troost... er valt dan echt niet met hem te praten... het enige dat je kan doen is hem gerust laten tot hij wat afkoelt en hopen dat hij bij zijn zinnen komt... en dat valt ons zwaar... je zit dan met een bang hart te hopen dat hij geen stomme dingen doet... toen we gisteren bij hem binnen drongen... ja werkelijk want de deur was geblokkeerd door het puin dat er lag stond mijn hart bijna stil... kun je je voorstellen... de ruitjes uit alle binnendeuren in diggelen en die lagen over het hele appartement verspreid... toen man probeerde het wat bijeen te vegen gooide hij ons buiten... niets mee aan te vangen dan... later belde ik hem op en zegde hij dat hij bezig was de hond te begraven... gelukkig want toen wij hem zagen zat hij met dat dode dier op schoot gelijk een zombie... akelig om te zien... elk heeft zo zijn eigen manier van rouwen... ergens begrijp ik dat wel want als ik in de put zit trek ik me ook in mezelf terug... alleen dat woest geweld sla ik over.

10-09-2015 om 07:52 geschreven door Myette

Er zijn van die dagen die je liefst zou overslaan als het kon... na een woelige nacht met maag- en darmproblemen kreeg ik zo rond 10u een paniekerig telefoontje van zoon of de papa hem en de hond wilde komen oppikken in het Rivierenhof want de hond was plots doodziek geworden... ik moest de dierenarts bellen om af te spreken... dat gebeurde en toen ze bij de dierenarts aankwamen was de hond al overleden... heel waarschijnlijk vergiftigd... dat is nu op 2 jaar tijd al de tweede hond die hij plots moet afstaan... zoon heeft niet bepaald een kalme natuur en als er zo iets gebeurd wordt hij gewoon razend... hij is buiten gerend met de hond in zijn armen... papa er achteraan... kreeg hem met moeite terug de auto in en thuis gekomen kwakte hij de deur voor de neus van papa dicht... we zijn daarnet naar hem thuis gereden en onszelf met de reservesleutel binnen gelaten... een ravage daarbinnen... van pure razernij heeft hij de ruitjes uit alle binnendeuren ingeslagen en toen wij bij hem kwamen zat hij op de bank met de dode hond op zijn schoot... een zielig hoopje ellende waar niet mee te praten valt... ik zit hier nu... ook een hoopje ellende... mijn verdriet af te schrijven... verdriet om de hond want dat beest was echt een schat maar het meest om zoon die nu zijn maatje kwijt is en schrik om wat hij gaat doen... de vorige keer was zijn hond al oud en ziek en dat was erg maar deze was springlevend en gezond... ik ben triest maar ook woedend op al die smeerlappen die gif strooien om weerloze dieren te doden... ik wens ze een akelige ziekte toe.

09-09-2015 om 14:18 geschreven door Myette

Als ik ga slapen stel ik gewoonlijk mijn programma voor de volgende dag op... zo ook gisteravond... maandag poetsdag met hulp van mijn Poolse madam... mijn witleren bank eens grondig schrobben en in de was zetten... ik vond indertijd een witleren bankstel het neusje van de zalm... nog trouwens... maar ojee wat is het vlug vuil... ook een telefoontje naar een nicht waarvan ik al heel lang niets meer hoorde... een mailtje sturen met een uitnodiging... die dakwerkers aan hun oren trekken... en ik verkondig het hier met fierheid en een met door trots bevende hand dat ik die taken allemaal volbracht heb... voilà... de rest van de dag ga ik doorbrengen op mijn sloefkes want ik heb dat verdiend... temeer daar ik weer met een pijnlijke nek opgescheept zit... de zegeningen van oud worden/zijn.

Zoals jullie zien is het niet bepaald schokkend nieuws... de doorsnee perikelen van een doorsnee huisvrouw... die vrouw las zonet het nieuws op de hier binnen komende digitale kranten en schudt met haar koppeke... weer 4500 islamieten die allemaal een plaatsje moeten krijgen in ons petieterige landje... en zeggen dat die rijke Arabische landen woestijnen genoeg hebben om de hele reutemeteut op te vangen maar doen ze dat... nee ze zijn wel wijzer en gieriger... en dan ons westerlingen maar uitmaken voor ongelovige honden...ik hou van honden... die zijn tenminste gul met hun vriendschap en geven meer dan ze krijgen... daarom vind ik het geen belediging... integendeel... onmensen uitmaken voor beesten dàt is pas beledigend voor dieren want zij martelen niet... doden geen onschuldigen of het moest zijn dat ze scheel zien van de honger... treiteren niet... liegen niet... en zo kan ik nog wel even doorgaan maar mijn boek wacht.

07-09-2015 om 17:00 geschreven door Myette

Laten we het vandaag eens over het weer hebben... de laatste toevlucht als we niets anders meer weten te vertellen... en dat heb ik... niets noemenswaard te vertellen... het weer is niet wat we ervan verwachtten voor de eerste helft van september... gewoonlijk zijn dit nog mooie nazomerdagen maar nu... noppes... nada... wind... regen... soms wat opgefleurd door een streepje zon en als die zon er doorkomt doet ze zo haar best dat je op slag begint te strippen... je trekt een bovenlaagje uit en op slag begin je te bibberen want die zon is alweer weg... misschien van het "verschieten"... (verschieten= schrikken)... zelfs onze Pol de schildpad heeft de moed opgegeven en zit in een hoekje te mokken... we houden ze/hij nauwgezet in de gaten... ja na al die jaren weten we nog altijd niet of dat beest mannelijk of vrouwelijk is... want als hij/zij zich de grond inwurmt betekent dat een vroege en strenge winter.

Vandaag de hele voormiddag op stap geweest voor boodschappen en nu sta ik op een rustperiode... ik zie dat het weeral begint te gieten dus uitgaan zit er niet meer in vandaag... nog wat kleine klusjes afwerken en ik duik in mijn boek.

Mijn PC doet weeral raar... nu moet ik plots mijn wachtwoord intikken voor ik het net op kan... welk wachtwoord... ik wist begot niet wat ik moest doen en heb dus elk vermaledijd wachtwoord geprobeerd dat ik ooit gehad heb of nog heb... na herhaaldelijke malen mijn toenaderingen afgewezen te hebben was Buddy eindelijk zo genadig een ervan te willen aannemen... wat gaat Microsoft nu morgen weer uitspoken... ben benieuwd... doen ze dat om ons de duvel aan te doen of is dat om ons alert te houden... wie weet!

Allee vooruit... nog effe die klusjes en ik kan gaan lezen!

05-09-2015 om 14:21 geschreven door Myette

Mijn dag begon al goed en ik was er al niet zo "scheutig" (scheutig=niet op gebrand) op om mijn bed te verlaten want beneden wachtte er mij een berg dingen die moesten opgeruimd worden... gisteren kwamen de kinderen eten... 't manneke doet wel de afwas maar alles terug zetten kan of wil hij niet dus heel de boel staat dan overal te pronken... enfin na me nog enkele malen onrustig te hebben omgedraaid in mijn bed besloot ik toch maar naar beneden te gaan... de tafel was gedekt voor het ontbijt en manlief wierp me rare blikken toe... ik wierp naar gewoonte een blik naar buiten en wat zag ik... een nachtmerrie... terrastafel en stoelen onder een dikke zwarte smurrie... mijn oog dwaalde verder en zag nog meer smurrie zowat overal in dikke klodders opgesmeerd... zelfs op de planten... na nader onderzoek ontdekt dat het kak was... nu hebben we nog al eens van die plakken zwarte kak op ons terras gehad... gewoonlijk opgesierd met "krokstenen" (krokstenen=pitten van kersen) dit van die zwarte kraaien en/of eksters... maar wat er vandaag lag was toch bijzonder... nog nooit meegemaakt... in plaats van te ontbijten vloog ik direct met een emmer sop en borstel en vodden het terras op en wat ik daar zag tartte elke verbeelding... ik heb letterlijk ALLES moeten afwassen... zelfs de rolluiken... waar die smurrie heeft gezeten zitten er nu mauve vlekken die er niet meer uitgaan... als dat van één vogel kwam is dat beest zwaar ziek... en dan mag ik nog van geluk spreken dat de boel nog nat en vers was want als dat indroogt krijg je het helemaal niet meer weg... ik zit nu even mijn gemoed te luchten hier voor ik aan het opruimen van de rest begin... wat die "rare" blikken van man betekenden weet ik nu ook... hij had het namelijk al gezien en wachtte wijselijk tot ik het merkte want zoiets opruimen gaat boven zijn capaciteiten... heb ik ooit gezegd : "ik wil eens één dag zonder problemen" ja toch?

03-09-2015 om 09:54 geschreven door Myette

Wat er tegenwoordig is met Sennet weet ik niet maar je zit midden in een relaas en FLOEPS alles weg... zo ook deze voormiddag... ik heb nu mijn moed in mijn twee pollen gepakt en hier ben ik terug.

Deze voormiddag moest de baas van de dakwerken komen controleren en we hadden een hele lijst van schoonheidsfoutjes opgesteld om hem te tonen... baas komt... klimt op de ladder hier binnen in onze trapzaal... doet zijn ronde... klimt terug die ladder af en stoot met zijn achterwerk de plafondlamp uit haar socket... glazen lamp in duizend stukjes... achteraf hebben we er een hele kuis aan gehad want de petieterige brokjes waren zowat overal terecht gekomen... we spraken af dat zogauw we een nieuwe lamp hadden we moesten bellen en dan zou er een van de mannen komen om op het dak wat dingen bij te werken.

Minigolf moeten uitstellen want het regende weer ouwe wijven... dan maar wat noodzakelijke boodschappen gedaan met o.a. een nieuwe plafondlamp... ik met de factuur naar de firma voor een afspraak en toen ik... zo tussen neus en lippen door... vroeg of zij de lamp niet konden vergoeden... dit na enkele keren te hebben herhaald want zij deden of hun neus bloedde... kreeg ik toch eindelijk respons... ja wie niets vraagt krijgt ook niks he.

Morgen moet ik onze kinderen voeden en ik hoop uit het putteken van mijn herte dat het weer niet zo warm wordt want achter het fornuis staan (waarom zeggen ze altijd "achter het fornuis", ik sta er altijd voor) is echt niet te doen in een hittegolf... maar ja als moeder moet je wat voor je kinderen over hebben toch.

Toen ik vanochtend al vroeg wakker werd... vroeg omdat ik eigenlijk moest plassen... was ik te lui om uit mijn bed te klimmen en probeerde nog wat te genieten van mijn omgewoelde bed... ja ik ben echt een woelrat... dat lukte niet zo en dan komen er allerlei gedachten door je kop dwarrelen... ook sommige waarvan ik dacht : die moet ik op mijn blog zetten straks... dan sta je op en begint aan de huishoudelijke taken en als je dan eindelijk eens kunt gaan zitten om te bloggen ben je alles kwijt... maar als ik ze eenmaal terug heb gevonden horen jullie het wel... tot dan!

01-09-2015 om 16:59 geschreven door Myette

Alhoewel ik vrees mijn schaarse lezers te vervelen... zelfs bij Sennet zijn ze me beu denk ik want ik geraakte hier met moeite op mijn blog... ga ik het nog eens over dat vervloekte dak hebben... gisteren kwam zoonlief zoals gewoonlijk met zijn trouwe maatje (de hond) binnengewandeld en vroeg direct hoe het met ons dak zat... na ons relaas vloog hij naar boven en het gelukte hem... wat ons dus niet deed... die koepel open te krijgen en op het dak te klimmen... hij heeft ook eens een blauwe maandag voor een loodgieter gewerkt en weet wel van wanten... hij inspecteerde elk hoekje en nam er foto's van... deze foto's gaan we nu onder de baas zijn neus duwen als hij dinsdag hier komt... die afloopbuis moet ook weg en we zijn dus nog niet van het werkvolk af... ik ga wel vragen eens iemand te sturen die nederlands praat en verstaat want die zwarte mannen en ik zaten niet op dezelfde golflengte... voor de rest alles pico bello zegde zoon... het dak zelf ligt er proper en goed ingestopt tegen regen en wind bij... maar bij de afwerking van de boorden hebben ze er hun pet naar gegooid en zo zijn we niet getrouwd (zeggen wij hier in Antwerpen, betekenis : niet akkoord).

Vannacht effe geluk gehad... ik werd wakker van donder en bliksem en dacht dat ik het hoorde regenen... heel gerust dat ons dak ertegen kan nu ben ik zalig gaan verder ronken... kwam in de living deze ochtend en ontdekte dat onze terrasdeur wagewijd open was blijven staan... geen druppel te bespeuren en dàt voor een kant waarop gewoonlijk de slagregen staat... heb ik nu gedroomd over die regen of wat... mysterie!

Het weer ziet er schitterend uit zodoende wordt het voor mij een rustige tuindag met een boek en... als ik braaf ben misschien een flinke portie ijskreem... we zien wel... vrijdag ben ik nog eens met 't manneke de koekestad ingetrokken en heb  eventjes genoeg van menigten... iets wat manlief niet kan begrijpen en een van onze vele twistpunten... ik ben totaal gelukkig als hij naar de golf trekt... alleen... en ik kan zitten genieten van mijn boek en stilte... alleen... maar ja soms moet er water bij de wijn... zodoende onze vrijdaguitstap... hij wilde met de auto en na eerst legio straten te hebben in-en uitgereden vonden we toch een plaatsje voor ons Poloke... dan een lange saaie tocht door lange saaie straten naar het centrum... toen was ik toe aan een drankje en we vonden een terrasje waar we konden zitten genieten van een optocht met mensen in alle soorten en maten... dat drankje kostte ons een fortuin... dan weer terug door weer andere maar even saaie straten naar ons Poloke die ik met een ingehouden juichkreet heb begroet... wat een vrouw allemaal moet doorstaan om haar wederhelft zoet te houden!

30-08-2015 om 11:05 geschreven door Myette

Vandaag opgestaan met mijn "kop" vol "nog-te-doen-dingen"... m.a.w. afspraken maken voor dit en dat... zonet de tandencontrole vastgelegd... ik dacht snel te zijn en bestelde heel gul november maar nee we kunnen ten vroegste in december komen... nu maar hopen dat er intussen niet de een of andere tand van zijn oren gaat maken.

Dan de loodgieter bellen om enkele zaken over het dak te bespreken... 't manneke was zich al aan 't kwaad maken over die buis die hij overbodig vindt... dan krijg ik de hele litanie over mijn arme corpus uitgeworpen tot mijn oren tuiten en ik hem de kamer moest uitsturen om ongestoord en vriendelijk te kunnen bellen... men vangt nu eenmaal beter vliegen met siroop dan met azijn nietwaar... dat telefoontje viel wel mee... de baas in eigen persoon komt volgende week aanlopen en dan kunnen we hem onze twijfels en vragen overbrengen.

Intussen kwam de facteur aanbellen met een pakje en moest ik naar beneden in mijn huiskleed en natte haren... iets waar mijn ijdele natuur een hekel aan heeft... maar ja wat moet moet!

Dan kwam 't manneke terug van de golf en gaf ik hem de nieuwe MasterCard die met de post was gekomen... dat klinkt nu heel simpel maar simpel bestaat niet hier ten huize van... ik vertelde al eens dat manlief nooit of te nimmer een bankkaart gebruikt... hij is vies van al wat eigentijds is en daar zitten o.a. bancontact en computer en GSM en DVD bij... die afdeling is voor het "vrouwtje" en dat vrouwtje heeft nu meneer zijn portemonnee mogen omspitten om de oude kaart terug te vinden... nadat die vervangen was vond hij zijn ID kaart niet en kwam hij bij mij om hulp... nog maar eens.

Zou het verwonderlijk zijn dat ik soms NIET op mijn kop sta van de zenuwen?

28-08-2015 om 11:58 geschreven door Myette

Ons nieuwe dak ligt maar het zou huize Myette niet zijn als er geen bijkomende problemen waren... gisteren hebben die twee zwarte mannen de hele dag gewerkt en toen ik ze hun materiaal zag inladen zakte mijn borst ineen van de grote zucht die ik slaakte... een zucht van opluchting... eindelijk die garagepoort dicht en ons Poloke  binnen... maar toen ontdekten we dat de lichtkoepel niet meer open kon zodat we niet op het dak konden voor inspectie... ik grabbelde die ene zwarte kerel bij zijn nekvel en vroeg om uitleg... dat is rapper gezegd dan gedaan want alhoewel de man al meer dan 20 jaar bij die loodgieter werkt spreekt hij welgeteld drie woorden nederlands en dan nog met moeite... dus ik haalde mijn beste engels boven en kreeg als antwoord dat we een "stok" nodig hadden om de koepel te openen... wij hebben geen "stok" want dat was niet nodig vroeger en hij beloofde er een te brengen... weer om 7u... dus weer vroeg uit de veren en... ik wacht nog op die "stok"... tweede ontdekking die we deden... toen het zo hard begon te regenen hoorde ik op ons terras boven een raar geklater... dat geklater was nieuw en toen zagen we dat ze een afvoerbuis hadden geplaatst die het dakwater loosde op de terraskoepel... iets waar 't manneke niet mee akkoord was want hij had dat niet gevraagd... nu heb ik dus weer een taak voor me liggen en dat is straks de firma bellen om uitleg... verdorie ik heb momenteel twee wensen... 1) eens een dag zonder problemen... 2) eens kunnen uitslapen.

Man moest gisteren naar de dokter voor een "bobo" waar hij zich ongerust over maakte... wel die "bobo" is niet bepaald fraai om te zien maar totaal ongevaarlijk... die "bobo" staat midden op zijn linkerbeen en manlief wil perse een short dragen want hij vindt dat hij mooie benen heeft... een overtuiging die ik totaal niet kan delen maar hoe ik het ook breng hij is obstinaat... waarom zien mannen zichzelf toch altijd als adonissen... wij hebben echt spiegels in huis en zelfs een manshoge in de slaapkamer... een ding waar ik heel vaak voor sta voor inspectie en dan zegt dat ding me dat ik met dit of dat afschuwelijk sta... ik luister dan en probeer iets anders... mijn onvolmaaktheden stop ik zoveel mogelijk weg... dit om niemand te ergeren... zo niet 't manneke... die zou gerust in zijne blote de deur uit durven als ik niet als een cerberus de wacht zou houden.

27-08-2015 om 11:46 geschreven door Myette

Gisteren... dinsdag dus... zijn ze komen werken... ik zeg nu ZE maar het was maar één man... een donkerbruine chocolade kerel... wat men zegt dat zwarten lui zijn kan ik hier niet beamen want die man heeft de hele dag onverpoosd doorgewerkt... nu net zijn ze met zijn tweeën... twee chocolade kerels... en ze hebben ons al verteld dat het wel de hele dag nog zal duren... dat was weer vroeg uit de veren vandaag maar ik ben al blij dat ze zijn komen werken... alleen vliegen de waterkes en colakes en tonicskes hier de deur uit... alles voor de goede zaak nietwaar.

Wat kan ik nog meer vertellen... niet veel... gisteren de hele dag zitten lezen in De Vliegeraar... een prachtig boek dat ik al wel eens had gelezen maar het met plezier nog eens deed... als afwisseling wat rondgeklungeld in huis en dat was dan dat.

Vandaag staat er de begrafenis op het programma van een goede blogvriend... dat wordt slikken... 't manneke gaat me even vlug afzetten aan de aula en terug naar huis is al geregeld met een andere blogvriendin want man kan moeilijk weg met die mannen hier... hij zelf moet om 16u bij de dokter om een geheimzinnige lelijke vlek op zijn been te laten onderzoeken... een vlek die mij ook niet erg bevalt... dus dan neem ik de zaak hier thuis over terwijl hij weg is... ons geplande programma is lelijk door elkaar gehusseld want eigenlijk hadden de werken gisteren moeten afgerond zijn... niets aan te doen... we passen ons wel aan... zo zijn Belgen.

Het weer ziet eruit of het van plan is te blijven schitteren... ik wens iedereen nog zonnige dagen... geniet ervan!

26-08-2015 om 07:58 geschreven door Myette

Ik ben ziedend... zoals ik al vertelde wordt er een nieuw dak gelegd ten huize van... donderdag kwamen twee mannen hun ladderlift plaatsen zodat ons Poloke de straat op vloog... en het circus kon beginnen... eerst werd het materiaal naar boven getakend en dan de mannen... die ladderlift diende ook om hun koffie en frisdranken het dak op te hijsen want wie hier werkt wordt in de watten gelegd... die hele dag werd er druk geboord en gehamerd... vrijdag kwam er maar één man opdagen... tegen 10 u een tweede... de baas van het spul kwam even kijken of het goed was en vertrok weer... net toen we weer frisdranken naar boven hadden gestuurd vertelden ze ons dat ze ermeer stopten wegens "te warm en te gevaarlijk"... gevaarlijk voor wie of wat werd niet gezegd... maar ze zouden maandag en eventueel dinsdag de boel afmaken... dus wij al heel vroeg uit de veren want die mannen beginnen tegen 7u30... ik verwachtte ook mijn poetshulp... en we wachtten en wachtten tot ik om 8u30 naar de firma belde om uitleg en daar werd me doodgemoedereerd verteld dat ze vandaag niet zouden werken wegens "wisselvallig weer"... misschien dinsdag... en dat was dan dat... ik vertelde hen zeer beleefd maar met ingehouden woede dat ze ons dan wel eens hadden kunnen verwittigen... ons Poloke staat nu heel verweesd even verder in de straat zich af te vragen wat hij misdaan heeft om niet in de garage te mogen... aangezien de weerman voor de hele week wisselvallig weer voorspelde ziet het er niet goed uit voor ons dak... nu maar hopen dat het niet hard gaat waaien want die voorlopige bedekking is niet vastgemaakt en ik hou mijn hart vast bij elke windstoot... wat 't manneke betreft... die heb ik voorlopig vastgebonden aan zijn relaxzetel want hij wilde stante pede naar de firma rijden om eens goed van zijn oren te maken... ik ben van mening dat dit niets zou uithalen en alleen in ons nadeel kan werken... misschien heb ik ongelijk.

Toen de poetshulp kwam scheen de zon en de ramen aan de achterzijde waren zo vuil dat ik de tuin niet meer zag liggen... ik vroeg haar die ramen te wassen en net toen ze gedaan had begon het te regenen... het schijnt dat het vandaag niet mijn beste dag is... nu maar hopen dat het morgen beter gaat.

24-08-2015 om 14:46 geschreven door Myette

Dak 2 - nee dit betekent niet dat wij 2 daken hebben maar dat dit dag 2 is... de baas van het spul kwam eventjes zijn mannen controleren en maakte ons blij door te zeggen dat vandaag de werken zouden voltooid zijn... dit tot mijn grote verwondering... even later kwam hij zeggen dat het wat voorbarig was want volgende week komen er wellicht nog 2 dagen bij... weer niks... we zullen morgen maar verse voorraad frisdrank inslaan want die koffie heeft precies niet geholpen... ik ben intussen al ietwat afgepeigerd van het trappen lopen... het is hier een begankenis van jewelste... de halve straat staat vol mastodonten want zowat alle buren zijn met verbouwingswerken bezig en dus wordt er druk die logge gevaarten van her naar der gesleept want de andere buren willen ook hun garage uit en komen dan bellen... ik tel de dagen hier af!

Zonet met L gebeld en ze vertelde dat L tot het laatste toe heel helder en gedecideerd was... gelukkig dat hij eindelijk van die ellende zou verlost worden... en ja ik kan het begrijpen... er is een grens wat een mens kan verdragen.

Voor de rest kan ik niets vertellen... dat ik thuis geplakt zit en mijn stress moet verbijten... gelukkig heb ik boeken genoeg om me tussen het aanslepen van drankjes en buren te woord te staan bezig te houden.

De lichtkoepel staat hier nog altijd open en gedurig dwarrelen er allerlei ongerechtigheden de trapzaal in... dat wordt weer een hele kuis vanavond.

21-08-2015 om 11:34 geschreven door Myette

En ja het is zo ver... er zitten mannen op ons dak en die mannen hebben net het isolatiemateriaal met zware ploffen laten vallen... ik zit hier al gespannen te hopen dat deze beproeving vlug voorbij mag zijn... hebben jullie al eens meegemaakt dat er iemand iets kwam repareren in je huis zonder iets anders te beschadigen... ik niet dus... maar ja wat moet moet.

Gisteren weer eens een onaangenaam nieuws te horen gekregen... onze buurvrouw/vriendin die nu al enkele maanden redelijk aan het herstellen is van een zware operatie moet terug onder het mes... weer een gezwel ontdekt... als DAT maar goed komt.

Ook gisteren gebeurd... bij een blogmaatje een USB stick gaan ophalen met maar liefst meer dan 11.000 boeken op... die boeken gisteren nog overgeheveld naar den Buddy die er heel blij mee was want ik heb hem niet meer gehoord... zal zeker een van de Pietje Bels aan 't lezen zijn want die staan er ook op... nostalgie... ik las als kind liever jongensboeken dan die flauwe meisjes dinges... zo ook Dik Trom en Pietje Bel... door enkele andere blogmaatjes ook voorzien van enkele echte boeken voor als ik door mijn bib voorraad zit... het gevaar is geweken dat ik door pure verveling zou doodvallen.

Ik ga nu een grote pot koffie zetten om die mannen hierboven vol te proppen met caféïne... misschien gaat het werk dan vlug vooruit.

20-08-2015 om 08:39 geschreven door Myette

Ik zit hier met mijn knieën zuinig dichtgeknepen te luisteren naar de mannen boven op ons dak... om 7 u deze ochtend kwam er al een mastodont aangereden om het isolatiemateriaal te brengen en LAP... niettegenstaande er verkeerspaaltjes gezet werden door de politie om deze plek vrij te houden stond een van onze overburen weer voluit op die plek... na herhaald toeteren kwam de man aangeslenterd... verkeersregels zijn niet voor hen gemaakt want zij luisteren alleen naar Allah en zijn gezant... het materiaal ligt klaar nu en ik wacht gespannen op de volgende stap... ach ik zal weer gelukkig kunnen zijn als dit voorbij is... ik heb nog nooit meegemaakt dat er eens niets besch

20-08-2015 om 08:26 geschreven door Myette

Vandaag was een gemengde dag... gemengd in die zin dat er zowat vanalles door mijn hoofd spookte... er was de zoon die gisteren een ongeluksdag had waarin alles zo'n beetje tegenviel... gelukkig niet dramatisch maar wel vervelend... en die dan aan de telefoon hangt om even zijn hart te luchten... er was de golf met enkele vrienden waar er veel gebabbeld werd maar waar ik de helft van de tijd niet met mijn gedachten bij zat... die gedachten zaten bij een van onze blogvrienden die vandaag uit het leven stapte... en aan zijn vrouw en de familie die een gruwelijke dag hebben moeten doormaken... op zulke momenten wordt je weer eens met je neus op het feit gedrukt dat er aan elk leven een einde komt... iets waar je gelukkig niet elke dag bij stil staat... het leven... zolang je erin staat... gaat verder en we maken er het beste van... ik wil hiermee ook aan onze vriendin L zeggen dat we met haar meeleven en vragen dat ze met ons contact moet blijven houden!

18-08-2015 om 19:03 geschreven door Myette

Hier ten huize van werd er gisteren gejuichd... niet dat ik zo dol ben op onweders... integendeel... maar die regen olàlà wat was dàt lekker... nee ook niet van geproefd maar het viel er zo smakelijk uit met van tijd tot tijd een zachte donderslagske... ja ik weet dat ik nu tegen enkele schenen stamp maar de ene zijn nood is de andere zijn brood nietwaar... ik heb hier de hele week rondgehangen als een natte vieze schotelvod... douchen hielp niet want ik kon de badhanddoek niet zo vlug rondzwieren of ik stond alweer te lekken... vannacht zalig geslapen onder alleen het laken... alleen die stomme mug was er teveel aan... kon ik dat beest maar vangen... en deze voormiddag heb ik zitten genieten van de frisse lucht... ik had 't manneke beloofd... dit om hem zoet te houden... dat ik deze avond nog even mee naar de golf zou komen maar werd gered door weer een stortbui om U tegen te zeggen.

Ik wil nu ook niet de moedwillige heks uithangen en heb zonet een schietgebedje gedaan om morgen zonnig weer te krijgen... wat ik Dezeke beloofd heb ga ik niet verklappen maar heb w!l een voorwaarde gesteld... het mag zonnig zijn maar GEEN hittegolf... dit om bepaalde blogmaatjes te plezieren die verslaafd zijn aan BBQ en dan nog hun hele familie uitnodigen... zo goed?

Morgen is het Moederkesdag d.w.z. hier in Antwerpen want de rest van de wereld viert dit in mei... ja zo zijn wij... dochter is dat zo gewend dat ze in haar eerste huwelijksjaar  in mei haar Mechelse schoonmoeder totaal vergeten was... dat zal ze nooit of nimmer meer durven vergeten... als kind trokken we elk jaar met Moederdag naar Heide om bobonne in de bloemekes te zetten en dat werd dan uitbundig gevierd met eerst een plechtige mis en dan de pistolekes met taart na... tijdens de oorlog deden we het wat soberder maar gevierd werd er toch... wij hier doen het ook sober... de kinderen komen even aanlopen met een bloemeke en gaan dan hun eigen weg en de oudjes vleien zich in hun zetel voor de TV... we hebben ooit eens gereserveerd voor een etentje met Moederdag maar dat was een hele bedoening... stampvol restaurant... tropische temperatuur... nee voor mij hoeft het niet meer.

14-08-2015 om 19:21 geschreven door Myette

Het is hier ook altijd wàt... vanmorgen stond ik redelijk goed gezind op... zwom mijn bed uit... warme nacht gehad... en kreeg al dadelijk van 't manneke het verwijt dat ik bijna nooit mee naar de golf kom... hoe dat komt... hij gaat bijna elke dag tegen 10u en dan ben ik bezig met zijn spullen op te ruimen... zijn spetters van de badkamerspiegel te wassen... wat wassen en strijken en zo verder en zo voort... trouwens 't manneke de deur uit... wat een zalige rust... niet te betalen.

Dat was 1... toen ontdekte ik dat de lamp in het toilet beneden geen licht meer gaf... na heel wat manoeuvers om de ladder in dat kleine hokje te plaatsen en een geschikte reservelamp te zoeken klom man eindelijk de ladder op... begon de lamp los te draaien en presteerde het om socket en omhulsel van het plafond te draaien... paniek en gevloek... ik nam dan maar over want als het moeilijk wordt mag ik het doen... alles terug op zijn plaats gekregen maar owee één heel klein stukje socket afgebroken met de tang... kreeg ik een complimentje voor het gedane werk... jawadde... dat stukje socket werd me verweten... ikke kwaad en met wat deuren gesmeten.

Gisteren werd ik wakker met een jeukende handpalm... dacht een hongerige mug... maar vandaag staan er een hele resem kleine bultjes in die palm en die jeuken EN prikken... begin nu te denken dat het ofwel eczeem of zona is... ingesmeerd met eczeem zalf en een verband rondgedraaid... dus ik ben nu officieel gehandicapt en ga dat uitbuiten... HAHA!

Het goede nieuws is dat de dakwerken werden vastgelegd op volgende week... nu maar hopen dat het niet giet dan... ik wilde persoonlijk aan hun oren gaan trekken maar kreeg een mailtje om te bevestigen.

Vandaag wordt het blijkbaar weer een zeer hete dag en gaat deze gehandicapte sukkel zich niet te moe maken... aan allen die dit lezen... maak er een lmuie dag van!

13-08-2015 om 00:00 geschreven door Myette

Fier... ja fier en voldaan... mag ik even... degenen die tot het slimme en/of ijverige soort behoren zullen misschien meesmuilen (prachtig woord toch) en denken... dat mens is ook vlug tevreden... maar ja ik heb zonder brokstukken te maken de nieuwe Windows 10 op mijn PC-ke gezet (kloppeke op eigen schouder)... heb deze voormiddag ons Poloke een goeie beurt gegeven (alleen de binnenkant) en dat was nog nooit gebeurd sinds wij hem kochten nu 3 jaar geleden... erg he... en tot slot heb ik een goeie ziel gevonden die me met raad en daad bijstond om e-boeken te downloaden en me zelfs enkele boeken doormailde... waarvoor dank... mijn volgend speeltje wordt dus een e-reader voor als ik of 't manneke niet meer tot bij de bib geraken... deze namiddag nog een vervelende klus... bij die dakwerker gaan aandringen dat hij eindelijk eens een datum prikt waarop die werken kunnen beginnen... wij werden altijd maar afgewimpeld en dat begint mijn botten uit te hangen... we gaan wel niet op reis maar hebben toch ook plannen te maken en dat gaat niet zolang je niet weet wanneer die mannen op je dak gaan klimmen... in afwachting en om me te versterken ga ik nu een boke eten (of twee) en een straffe koffie drinken... tot later!

12-08-2015 om 12:08 geschreven door Myette