TEST JEZELF

27-05-2007 om 00:00 geschreven door Myette

Ik was me juist aan het afvragen hoe lang het zou duren voor er iemand mijn afwezigheid zou opmerken en wat zie ik daar... ons Titi die zich ongerust aan het maken is... wel ik moet zeggen dat het mijn oude hart geweldig goed doet dat er toch iemand zich zorgen maakt... merci Titi... moest ik erin geloven ik zou een kaarsje voor je branden.

Nee... ik ben niet ziek... ook niet geweest... was alleen druk bezig met andere zaken... de nieuwsbrief voor onze club moest weer opgesteld en verzonden worden... tussenin een dagje uit naar de tuinen van Meise... dat was op donderdag... een prachtig zonnige dag alweer... gisteren was het poetsen en 's avonds met vrienden gaan eten... ja alweer... voor degenen die het interesseert... ik zit hier met een ferme kater want de wijn was weer lekker en... zeg nu zelf... je kunt toch niet om 10 u al naar huis... dus neem je er nog eentje... nee geen koffie want dan geraak ik niet in slaap... en nog eentje want je bent nog niet uitgekletst... dan nog eentje op de nagedachtenis van onze Paddy... enfin jullie weten wel hoe zo'n dingen gaan he... en dank U zeer... ik heb heerlijk geslapen... geen ronddwalende moederloze soldaatjes ontmoet... ik heb nooit die chance... het enige wat ooit in mijn slaapkamer verzeild geraakt is een eenzame mug en natuurlijk mijn huismijten en daar kan ik mijn moedergevoelens niet aan kwijt.

Mei is altijd een drukke maand... doorzeefd met feestdagen en dat betekent extra golftornooien... en voor wie nog altijd denkt dat wij aan elitaire golf doen... nee hoor het is minigolf... ik zou die "grote golf" wel eens willen proberen maar onze portemonnee laat zoiets niet toe... zondag EN maandag wordt er weer gespeeld... vrijdag komen de kinderen eten want ze moeten onderling afspreken wie er voor de katten gaat zorgen... we gaan namelijk voor enkele dagen met de club naar Kent... tuinen en kastelen bewonderen... de week zal weeral vlug voorbij zijn... wat ik vooral een probleem vind is het inpakken... ik heb de kleinste valies uitgezocht maar 't manneke vindt die ook te groot... het zijn maar enkele dagen maar je moet evenveel meenemen alsof je voor 2 weken op reis gaat... met ons wisselvallig weer weet je toch nooit wat je gaat krijgen dus ben ik steeds op alles voorbereid wat manlief natuurlijk belachelijk vindt maar owee als ik iets vergeten ben!!!

Ten titel van inlichting... die Irakezen en Marokkanen heb ik niet meer gehoord... alleen mijn trouwe Egyptenaar heb ik nog... die nodigde mij en echtgenoot uit om eind juni bij hem te komen eten... hij zou voor ons Egyptisch koken... ik heb dat eens voorzichtig ter sprake gebracht maar kreeg het deksel op m'n neus... no way... "was ik soms op m'n koppeke gevallen"... nu moet ik die jongen voorzichtig aan zijn verstand brengen dat ik niet kan ingaan op zijn uitnodiging en dat vind ik nu echt moeilijk.. ik als boogschutter hou van nieuwe uitdagingen... mensen van allerlei slag ontmoeten... maar wordt steeds door huisband afgeremd en dat vind ik vreselijk... ik heb mooi hem eraan te herinneren dat we op die manier vele interessante vrienden hebben gemaakt maar het haalt niets uit... toen ik 12 jaar geleden onze club mee heb opgericht kreeg ik ook de wind van voren... "wat vang je nu weer aan, ben je soms zot geworden"... ik ben van principe dat als je nooit iets probeert er ook nooit iets gebeurt... ik heb ook wel verscheidene keren m'n neus gestoten maar dat moet je er maar bijnemen... that's life... afwisseling van spijs doet eten nietwaar.

26-05-2007 om 00:00 geschreven door Myette

19-05-2007 om 19:57 geschreven door Myette

Lieve Bloggertjes
Dat heeft me nu echt gepakt zie toen ik hoorde... vanuit de paddenhemel... hoe jullie begaan waren met mijn vreselijk lot... tja... zoals Pazke zegde... je moet maar pech hebben en op de verkeerde plek op het verkeerde moment zijn... ik zat die avond echt te genieten van de koelte en het natte gras want na die wekenlange droogte was m'n vel aan het uitdrogen... ik zat daar dus me van geen kwaad bewust... wat naar de sterren te kijken... toen plots... boem... het licht uitging... later toen ik in het paddenparadijs aankwam ben ik me maar eerst bewust geworden van wat er is gebeurd... het schijnt dat de heer des huizes nog een laatste wandelingetje in mijn domein maakte en op me heeft getrapt... enfin... wat gebeurd is is gebeurd... niets meer aan te veranderen... waar ik nu zit is het ook wel goed maar er zitten me teveel andere lotgenoten... in mijn vorige verblijfplaats was ik helemaal alleen... een echt eldorado... ik kon elke dag de lekkerste en vetste slakken uitkiezen als hoofdgerecht met als aperitiefhapjes wat krokante insekten... mmm... zalig!!! Er liepen ook enkele katten rond in mijn tuin maar die lieten me gerust... in het begin kwamen ze nog eens aan me snuffelen maar mijn geur beviel hen blijkbaar niet... soms kreeg ik eens een aai over m'n bol van het vrouwtje wat ik wel leuk vond... de man daar was ook niet onvriendelijk maar wat hij me de laatste keer heeft geflikt vergeef ik hem toch niet zo vlug... hierboven kun je zien wat ik hem zou aandoen moest ik de kans krijgen... dat zal wel niet kunnen... ik hoop alleen dat hij nog lang nare dromen over me heeft en nog vaak aan me zal denken als hij de slakken zonder mijn hulp moet proberen de baas te blijven.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de blijken van medeleven... dat deed me echt deugd.
MERCI

18-05-2007 om 10:23 geschreven door Myette

Wij hadden een pad in onze tuin... de Paddy... een lekker mollig en tevreden diertje... volop lekkere hapjes... slakken à volonté... als tussendoortjes smakelijke krokante insekten... we mochten het aaien en dan blonken die oogjes van geluk... ik had bij Google m'n licht eens opgestoken en las dat padden wel tot 40 jaar oud kunnen worden... toen maakte ik me zorgen over wat er met dat beestje ging gebeuren als we ooit naar een bejaardenflat zouden trekken... nodeloze zorgen achteraf bekeken want Paddy is wijlen... enkele dagen geleden bij het ontbijt vertelde echtgenoot me tussen neus en lippen door dat hij de vorige avond tijdens een laatste wandeling in de hof met Kiddy op iets trapte... hij dacht dat het een slak was want het kraakte... toen hij de volgende ochtend ging kijken lag Paddy levenloos in het gazon... ik zat daar met een mondvol brood dat ik plots met moeite door m'n strot kreeg... je moet maar zo aan je einde komen... zit je daar heerlijk van de avondkoelte te genieten... lekker in het natte gras... komt er zo'n lomp manspersoon aangebanjerd die met zijn grote voeten op je gaat staan... nu is er in onze tuin nog maar weer eens een grafje bijgekomen... het wordt daar een mini kerkhof... 1 kattenskelet... 2 hamsters... 6 cavias... 3 schildpadden... 1 pad... als we ons huis later verkopen zullen de nieuwe eigenaars er plezier aan beleven.

14-05-2007 om 00:00 geschreven door Myette

Vandaag wordt er niet gejogd... is nooit een van m'n favoriete bezigheden geweest trouwens... wat er wèl eentje is is feestvieren en dat hebben we vandaag volop gedaan... de jongste zoon van een vriendin trouwde in het Stadhuis te Antwerpen op 't Schoon Verdiep zoals men dat hier noemt... een huwelijk daar hadden we nog nooit meegemaakt dus dàt mochten we niet missen... niettegenstaande het miserabele weer deze morgen... het regende weer pijpestelen... zijn we moedig op weg getogen en we hadden warempel wreed chance... we zijn droog aangekomen en weer droog thuisgeraakt... na de zeer lange wachttijd want voor ons waren er legio wachtenden in allerlei kleuren... mochten we eindelijk naar binnen voor een zeer korte plechtigheid... er was wel een bont volkje aanwezig want onze vrienden houden er een multiculturele vriendenkring op na... dan nog even wachten op bruid en bruidegom om hen te kunnen bestrooien met rijst... en vliegensvlug naar huis... even verkleden want we werden verwacht op de receptie en dat vind ik altijd het plezantste deel van zoiets... heb er alleen spijt van dat ik me thuis te buiten ben gegaan aan enkele rijkbelegde bokes want op die receptie kwamen de schotels met hapjes gedurig voorbijschuiven... heb er toch vele moeten laten passeren waar ik nu spijt van heb als haren op m'n hoofd... 't manneke heeft zich niet laten kennen en die moet dus deze avond geen eten meer verwachten... de wijn vloeide ook rijkelijk en die heb ik dus niet geweigerd... iets vloeibaars glijdt er heel wat gemakkelijker in he... maar het was niet alleen maar ijdele pret hoor... nee nee... ik heb ook iemand aan m'n haak geslagen die me wil inwijden in de geheimen van de digitale fotografie... klinkt verleidelijk nietwaar... ik ben nu wel niet van plan om er m'n beroep van te maken maar een ietsie pietsie meer know how zou me niet misstaan... je bent nooit te oud om iets te leren dus proberen maar... ik ben alleen bang dat ik weer niet het benodigde geduld zal kunnen opbrengen om me er echt in te verdiepen... op dat gebied ben ik een echte boogschutter... steeds bezig nieuwe wegen te bewandelen... ik begin dan vol enthousiasme aan iets nieuws tot ik weer iets anders in de smiezen krijg dat ik perse ook eens moet proberen... ach... ik loop vaak m'n neus te pletter... ben dan weer voor een korte tijd afgekoeld tot ik een ander doel gevonden heb... nou ja... je moet het maar zó bekijken... op die manier verveel je je niet... al bij al was het een heel geslaagde dag... morgen is het alweer golf... ik hoop dat de weergoden ons gunstig zullen zijn anders zullen ze het zonder mij moeten doen... dan maak ik er een heerlijk rustig dagje van... ik wens jullie allen nog een prettige zondag en tot de volgende!!!

12-05-2007 om 19:14 geschreven door Myette

Toen ik de reactie van LudoV las over die lelijke stalker dacht ik opeens aan die dag dat ik in het park aan het joggen was... ik was toen al wat verder gevorderd en liep niet meer zo krampachtig maar wèl driftig tellend... ik liep dus op een hoofdweg... verder door stonden 2 mannen van parkonderhoud knusjes op hun schop te leunen en gezapig rond te kijken... uit een zijweg kwam een mannelijke jogger gestoven die zo'n 10 meter voor me uit bleef lopen... nu hàd ik het al niet erg begrepen op voorbijgangers en al zeker niet op die arbeiders met hun spiedende blikken... dus trok ik m'n buik nog iets verder in... stak m'n kin wat naar voren en jogde verder... net toen ik die 2 mannen passeerde zegde nummer 1: "allei maske, nog 'n bitje en ge hebt 'm ingehoald" gevolgd door een homerisch gelach van nummer 2... en lap... ik schoot in de lach en was op slag m'n tel en rithme kwijt... je kunt wel begrijpen dat ik die dag m'n tempo niet heb durven opdrijven... die jogger voor mij had eens kunnen denken dat IK een stalkster was

11-05-2007 om 21:46 geschreven door Myette

10-05-2007 om 21:40 geschreven door Myette

Antwerpen
Op gevaar af weer verdacht te worden van "dikkenekkerij" en "chauvinisme" moet ik hier toch iets verduidelijken... jaja ik weet wel dat wij Antwerpenaren in het "buitenland" een slechte naam hebben maar dàt noem Ik nu "racisme" zie... naar aanleiding van m'n recent bezoekje aan Amsterdam kreeg ik zowat op m'n donder van Titi die... gezegend zij haar naam... me verweet dat ik m'n eigen stad niet naar waarde weet te schatten... wèl dat moet ik hier toch tegenspreken hoor... ik ben sinjoorse in hart en nieren en ook nog in verscheidene andere niet nader te benoemen organen... maar wij zijn nu eenmaal een kritisch volkske... steeds bereid overal iets op aan te merken... noem ons maar zeurpieten... al sla je me dood ik weet ook niet waardoor dit komt... we hebben de naam "betweters" te zijn maar dit weet ik dan toch niet... ook zijn we "arrogant" waarom... omdat we ons niet zo makkelijk laten overdonderen misschien... dus "klagers" en "zagemannen" kan ook nog bij dat beruchte lijstje.

Nee ik ben wèl trots op m'n stad... heb bvb een grote boon voor ons centraal station... bij ons de "middenstatie"... de Bourla schouwburg... een pareltje geworden... het "Oude Justitiepaleis"vind ik ook iets hebben... daarentegen kan ik het Nieuwe Gerechtshof met de beste wil van de wereld niet mooi vinden... ik heb het bezocht... hopelijk voor de eerste EN de laatste keer en ja... men heeft geen kosten gespaard om het binnenin met de beste materialen te bekleden maar die puntdaken en alle bijkomende trappen kunnen me niet bekoren... is te vergelijken met het Pompidou... mij teveel "m'as tu vu"... te fabrieksachtig... momenteel is men de stad langs alle kanten aan 't opbreken met de belofte dat A'pen in de nabije toekomst een parel aan Vlaanderens kroon zal worden... ik hoop alleen maar dat ik deze toekomst nog zal kunnen meemaken want opbreken kan men hier goed... alleen het dichtmaken duurt soms verdomd lang... dan hebben we nog Het Steen en de Scheldekaaien... mijn favoriete plek... de Grote Markt heeft ook zijn charme evenals de Groenplaats... die vond ik vroeger wel veel mooier voor men er een zandbak van maakte... voor het Astridplein beloofde men ons dat het in zijn volle glorie zou hersteld worden nadat de werken voor de HST zouden voltooid zijn... wij dus met spanning zitten afwachten en wat gebeurde er... plaveien en nog eens plaveien met op het laatste nippertje een klein hoekje uitgespaard voor wat groen... prachtige plaveien zijn het wel maar persoonlijk had ik wat meer beplanting verkozen... die werken voor de HST zijn nu voltooid en onlangs ben ik het resultaat gaan bezichtigen... chapeau hoor... voor een klein landje zoals het onze grootse werken... je ziet dat ik ook af en toe eens een woordje van lof durf uitspreken.

Wat mij vooral stoort is de complete verloedering van mijn geliefde stad... ik ga nu niet alle schuld op de rug van de allochtonen schuiven want onze autochtonen worden ook met de dag slordiger... maar wat zie je als je op straat loopt... de voetpaden besmeurd met allerlei vettige rommel... om de zoveel passen moet ik m'n ogen dichtknijpen om de fluimen niet te moeten zien... is een van m'n fobies... ik dacht dat die smerige gewoonte om op straat te spuwen eindelijk uitgeroeid was en wat zie ik nu... die jonge allochtonen brengen het weer in gebruik en ik gruwel daarvan... onlangs weer eentje in de bus die doodgemoedereerd op de vloer zat te spuwen... daar maakt m'n maag een salto van... onze vroegere gezellige winkelstraten in het centrum die verdwenen zijn... ja de straten zijn er nog maar alle winkels die ik regelmatig bezocht zijn foetsie en wat kreeg men er in de plaats... telefoonwinkels... Indische voddenwinkeltjes... allerlei zaakjes waar rommel verkocht wordt... als ik vroeger nieuwe schoenen nodig had trok ik naar de Offerandestraat en daar vond ik altijd wel het geschikte paar aan een schappelijke prijs... al deze wijken zijn volledig overgenomen door "bruinen" en "zwarten"... ik heb niets tegen wat kleur maar voel me toch niet meer thuis in eigen stad.

Het verschil tussen Amsterdam en Antwerpen is dat in A'dam meer van het oude bewaard is gebleven... die oude "grachtenhuizen" zijn gewoon prachtig... terwijl het in A'pen tijdens de jaren '50-'60 mode was zoveel mogelijk af te breken... wèg met die oude rommel... verdomd zonde... wij hadden op de Leien ook talrijke prachtige herenhuizen staan... hoeveel zijn er overgebleven... vervangen door van die lelijke betonnen appartementsgebouwen... men wilde ook ons Centraal afbreken en het Bourla... gelukkig zijn er mensen die ijveren om ons patrimonium te bewaren en is dat snode plan niet doorgegaan... gelukkig maar!!!

Met deze ga ik afsluiten... heb m'n sinjorenhart eens uitgestort en het is hoog tijd m'n strijk eens aan te pakken... tot de volgende... doei!!!

08-05-2007 om 11:07 geschreven door Myette

05-05-2007 om 22:42 geschreven door Myette

Ja ons Bobonne dat was me er eentje... toen ze 80 was trippelde ze nog als een jong meisje de trappen op en af... ze was echt de matriarch van de familie en alle nonkels en tantes hadden heimelijk schrik van haar... voor mij had ze echter een zwak plekje... dat kwam ook omdat ik in haar huis geboren werd en er tot mijn 3 jaar heb gewoond... door de krisisjaren zat mijn pa zonder werk en speelde noodgedwongen in een jazzbandje... samen met vrienden opgericht... hij was toen veel van huis en daarom woonden hij en ma in bij Bobonne... toen ik op mijn 18 eindelijk de deur uitmocht om op zaterdag te gaan dansen stapte ik regelmatig bij haar binnen om mijn veroveringen met haar te bespreken... dan zat ze zo hard te lachen dat haar gebit uit haar mond vloog... wat ik dan weer hilarisch vond natuurlijk... ik zie ze nog zitten met zo'n enorm boekwerk voor haar op tafel... ik geloof iets van Conscience... dat zat ze dan woord voor woord uit te spellen met haar vinger de woorden volgend... ze had de naam een "harde tante" te zijn maar zij was het die tenslotte de hele familie overeind hield want den Bompa was een schotelvod... toen ze dan eindelijk van heel de bende verlost was werd ze ook een stuk rustiger en echt menselijk... zo heb ik haar natuurlijk het best gekend... wat ik me ook nog herinner was haar befaamde "winderigheid"... aangezien ze wat doof werd in haar oude dag hoorde ze haar kleine explosies zelf niet en dacht dat ze geruisloos door het leven liep...  terwijl ze naarstig voortdribbelde liet ze een paternoster van kleine plofjes achter haar aanslieren... heel genant voor de familie maar een bron van vermaak voor buitenstaanders... op Oudejaar werd de hele familie bij haar ontboden... dan zat ze de hele week haar koper en zilver te poetsen want de feesttafel moest onberispelijk zijn... wij konden haar dan ook boos maken als we haar zorgvuldig geschikte arrangementen in de war brachten... naargelang de maaltijd vorderde en de tafel er slordiger begon uit te zien ging haar kin meer en meer hangen... dan was het tijd om haar af te leiden... een van mijn nonkels was daar een expert in... die vroeg dan heel ernstig of ze nog eens wilde vertellen over haar eerste vrijers... dat lukte altijd... zo'n relaas is zelfs nog op band opgenomen... op een van de allereerste opnametoestellen... een Webster... werkte op draad... ik heb dat toestel hier nog staan en weet niet wat er mee aanvangen... op die oudejaarsfeestjes werden ook steeds al die liedjes gezongen waarvan Bobonne sommige "schunnig" vond... dat vuurde de nonkels alleen maar aan om hun repertoire uit te breiden... een van de nonkels had een verleden als variété artiest en die kende er wat van... nostalgie... terwijl ik dit schrijf zie ik ze nog allemaal voor mijn ogen... er schiet niemand meer van over nu... toen 't manneke en ik op huwelijksreis waren werd Bobonne ziek... ze was toen 83... toen we thuis kwamen ben ik ze gaan bezoeken en ze was herstellende maar... enkele dagen later viel ze plots dood neer... exit Bobonne.

02-05-2007 om 09:12 geschreven door Myette

Bobonne... moeder van mijn vader... die hele familie was klein van stuk behalve den Bompa... Bobonne was dus een klein pezig vrouwtje met een ijzeren wil... haar man... den Bompa dus... was eerst schipper maar zij haatte het schippersleven... wilde hogerop... in haar familie zegden ze : "ons Marie heeft het hoog in haren kop"... dus bompa moest van dat schip af... begon toen een bakkerij... zo eentje waar het deeg nog met de voeten gekneed werd... de klanten lieten hun schuld "in den boek" schrijven met de belofte te komen betalen op het einde van de week als de kostwinner met zijn pré binnenkwam... die zogenaamde kostwinners moesten wel na het werk langs enkele kroegen passeren om het einde van de zware werkweek te vieren zodat ze... als ze dan eindelijk thuiskwamen... zo goed als platzak waren... dan werd den Bompa erop uit gestuurd om het hem verschuldigde geld te gaan ophalen... de man werd dan gewoonlijk heel vriendelijk binnen gevraagd om een "witteke" te komen drinken... kwam buiten zonder geld met de belofte dat hij volgende week zijn geld zou krijgen... op het volgende adres van hetzelfde laken een pak... Bompa kwam dan lazarus thuis... kreeg op zijn donder van Bobonne... die trok er volgende dag op uit en kwam steeds terug met het hun verschuldigde bedrag... hoe ze het gedaan kreeg weet ik ook niet... je kunt je indenken dat een zaak op die manier geen lang leven beschoren is... dus exit bakkerij en Bompa terug den boot op maar dit keer op de lange vaart... die schepen bleven toen ongeveer 6 maanden op zee dus Bobonne stond er alleen voor met een resem kinderen die ze met harde hand onder de duim hield... als Bompa dan na die 6 maanden aan wal kwam en zijn Marie eens wilde "gaarne zien" zegde die gewoon "Och Charel laten we maar wachten tot de volgende keer" wat de Charel dan ook maar deed... nu kun je denken dat Bobonne een helleveeg was maar het mens stond er helemaal alleen voor en elke keer dat Charel eens "mocht" was het "raak"... hij was weer weg voor 6 maanden en zij bleef achter om heel dat nest te verzorgen... 5 kinderen hebben de volwassen leeftijd bereikt waaronder mijn vader... eentje is op haar 15 aan TBC overleden... daartussen ontelbare miskramen en baby's die heel jong al stierven... dan spreekt men van "de goede oude tijd" jawadde... maar Bobonne hield stand... later heeft ze een winkel in koper- en zilverwerk geopend op het Vleminckveld... daar ben ik nog geboren... den Bompa was intussen op pensioen en slofte maar wat rond... doorbrave mens met maar één fout... "den borrel"... ik heb me laten vertellen dat hij gaarne met mij ging wandelen.../ dat waren  mijn allereerste kroegentochten... ik was een heel sociaal kind... lachte naar iedereen... den Bompa kreeg complimentjes over dat schattig kleinkind en tevens rondjes aangeboden... mij voerden ze limonaatjes... en dan kwamen we samen aangezwijmeld tot grote coleire van Bobonne... ik moet echter tot zijn verdediging zeggen dat hij mij nooit of tenimmer heeft vergeten mee naar huis te brengen... zou ook kunnen gebeurd zijn he... Bobonne kreeg de naam een "moeilijk mens" te zijn maar je moet het maar doen... heel alleen een groot kroost opvoeden en heel dat kroost danste naar haar pijpen hoor... Bobonne was mijn meter en ik hield veel van haar... ik was haar oogappel... volgende keer meer over de familie.

30-04-2007 om 21:47 geschreven door Myette

Goesting... of liever het gebrek aan goesting... ik denk dat iedereen dat wel eens heeft... geen goesting in eten... bij het lezen dwalen mijn gedachten af... mijn huishouden wordt afgeraffeld... koken is een kwelling... bloggen gaat me niet af... kortom ik baal... ik hoop maar dat deze ellendige toestand vlug zal overdrijven.

Nochtans vrijdagavond ben ik naar de voorstelling van onze blogvriendin Paz gaan kijken samen met de blogvrienden en heb er echt van genoten... ze was weer schitterend en zij en haar medespeelsters speelden de pannen van het dak... spijtig dat ik weer zo vlug naar huis moest om de laatste bus te halen... dat is een kwelling voor een geboren "plakster" als ik... is er nu iets leukers dan na de voorstelling uitgebreid met de vrienden te zitten kletsen... trouwens de sfeer zat er al dadelijk in en er werd weer wat afgelachen.

Zaterdag een "sabbathdag" genomen... dat wil zeggen zo weinig mogelijk werk in het huishouden en rustig in de tuin liggen te liggen... daar kan ik wel van genieten... wat lezen... in slaap dommelen... wakker schieten omdat er een dikke hommel op m'n gezicht landt... luisteren naar onze tuinmerel die weer zijn peretten aan het afdraaien was... weer een bladzijde lezen... enzovoort tot het tijd is om aan de kookpot te gaan staan.

Vandaag de zoveelste prachtige dag... voor de eerste keer dit jaar op de fiets geklommen om naar de golf te rijden... goed gespeeld... nog wat zitten nakletsen en terug naar huis om te liggen bekomen van de gedane inspanningen... wat een opwindend leven ik toch leid he.

Ziezo dat was het weer voor even... ik ga nu maar verder zitten balen... moet ervan profiteren want morgen is het begin van een zeer drukke week en dan ga ik daar geen tijd meer voor hebben... gelukkig!!!

29-04-2007 om 19:49 geschreven door Myette

Op onderstaande bedenkingen van mij kreeg ik verschillende meningen te horen... dus brei ik er nog een staartje aan... ik kan heel goed begrijpen dat sommige personen zich heel erg ongelukkig voelen als hun onderdelen niet aan de gangbare normen voldoen... als je... zoals Mus zegt... cup ffff steeds voor je uit moet dragen op gevaar af voorover te stuiken... en je wil daar een stuk af laten snijden... akkoord... of je flaporen vangen teveel wind op... en je wil die ondingen wat platter hebben... akkoord... of je blaffetuurkes hangen steeds halfstok zodat je je op de tast moet voortbewegen... en je laat die luiken optrekken... akkoord... zo kan ik nog even doorgaan... maar dat zijn volgens mij noodzakelijke ingrepen om je levenskwaliteit te verbeteren... waar ik het over had waren die operaties die je echt uit ijdelheid laat uitvoeren... iedereen staat vrij om met zijn/haar lijf te doen wat hij/zij wil maar waar begin en eindig je... eerst laat je je gezicht behandelen... hier en daar wat optrekken... hoho die rimpelhals past er niet meer bij... die dan ook maar even... oei en die hangborsten dan... OK wat bijsnijden en liften... de bovenste helft ziet er nu wat florissanter uit maar die buik stoort je... hup weg met dat overtollig spek... dan krijg je je dijen in het vizier... oei die hebben ook wel eens een beurt nodig... als dan alles zowat in de plooi getrokken is zit je nog met dat rimpelvel... dat past nu toch echt niet meer bij de rest... en ouderdomsvlekken horen er ook al niet bij... nog maar eens onder het mes... nu maar hopen dat die dokter weet wat hij doet of je moet de rest van je leven rechtop blijven staan omdat bij het zitten je vel dreigt te scheuren... oef nu ben je weer toonbaar... maar owee... wat is me dat... die wangen beginnen weer wat te zakken en die oogleden en die borsten en die... en die... dan maar weer van voor af aan.

En waarvoor doe je dit alles... om terug met plezier in de spiegel te kunnen kijken... kan ik begrijpen want de laatste jaren kijk ik nog zo min mogelijk naar mezelf... ik vraag me wel af of het al die moeite en pijn wel waard is... ik surf soms op het net en zodra je daar je kop binnensteekt vliegen de babes je om de oren... babes met gigantische boobs... zo gigantisch dat het walgelijk wordt... ik zou voor geen geld van de wereld met zo'n ondingen door het leven willen gaan... als ik die van nature had zou ik zelfs een operatie overwegen... ik heb eens zo'n test gedaan waarin je moest raden welke echt of natuurlijk waren... ik had er 9 juist van de 10... bij sommige filmsterren druipt de botox haast uit hun ogen... over botox gesproken... enkele jaren geleden heb ik eens aan m'n huidarts gevraagd hoe dat eigenlijk zat met die botox maar toen ik hoorde dat het elke zoveel maanden moest herhaald worden heb ik me wijselijk bedacht... ik vind nu al dat de nodige restauratiewerken reeds genoeg tijd in beslag nemen... de tandarts... de gyne... huisarts... griepspuit... mammo... ogen... bloedonderzoek... en dat zijn nog maar de gewone controles... aan mijn lijf dus geen polonaise... ik zal me er dus moeten bij neerleggen dat ik misschien het enig overblijvende rimpelig appeltje zal zijn in een mand vol bellefleurkes... kunnen ze me tentoon stellen in het Volkskunde Museum.

24-04-2007 om 21:50 geschreven door Myette

WOW
Weten jullie nog... enkele jaren terug werd er een politieke partij opgericht die WOW genoemd werd... stond voor
Waardig Ouder Worden
hier alras omgedoopt tot
Woeste Ouwe Wijven
Tijdens m'n gewone blogronde vandaag stuitte ik op verscheidene artikels over de huidige mode van schoonheidsoperaties oftewel restauratiewerken... ik merk dat er langs alle kanten protesten opduiken over de verregaande en soms onnodige ingrepen die vrouwen van allerlei leeftijden nodig achten om er toch maar aantrekkelijk en sexy uit te zien... men laat allerlei onderdelen liften of opblazen tot wanstaltige proporties... hier een brok vlees bij en daar een brok af... vellen worden opgerokken tot ze op barsten staan... jukbeenderen worden opgebouwd... haren op zekere plaatsen verwijderd om ze op andere plaatsen in te planten... enzovoort en zoverder... de lijst is eindeloos.
Mus vroeg in haar blog wat onze mening was... Laathi protesteerde tegen deze uitspattingen... Titipoes revolteerde insgelijks... wat mijn mening is... dat is WOW... dus ik word een Woest Oud Wijf... geen gesnij aan mijn lijf als het niet strikt noodzakelijk is... de enkele keren dat ik onder het mes moest voor een kleine ingreep vond ik vreselijk... ik beweer niet dat ik oud en lelijk worden niet vreselijk vind... integendeel... ik voel me echt niet happy als ik het verval gadeslaag in mijn spiegel... kan er me soms zeer mistroostig door voelen... maar ik weiger pertinent me erdoor te laten neerdrukken... keep smiling beste lotgenoten... profiteer van de geneugten des levens... tracht er de humor van in te zien al is het galgenhumor... en met het geld dat je uitspaart van die niet gedane operaties kun je je heel wat geneugten veroorloven... trouwens... al wat je vandaag laat liften zakt morgen toch weer uit!!!

23-04-2007 om 23:50 geschreven door Myette

22-04-2007 om 20:23 geschreven door Myette

Na enkele dagen uit de circulatie te zijn geweest wegens te lui... geen inspiratie... dit te wijten zijnde aan voormelde luiheid... ben ik nog eens in m'n klavier geklommen... vroeger kroop men in zijn pen maar de tijden zijn veranderd zodoende... ik ben eerst enkele blogs gaan lezen voor ik me op dat klavier stortte... kwestie van te weten wat ik allemaal gemist heb... allemaal héél interessant maar wat mij het meest aanspreekt is dat "harammen"... dat is nu echt mijn favoriet onderwerp zie... ik ben gek op haram... zeg nu zelf "halal" is toch echt saai he... steeds deugdzaam moeten wezen... ajakkes driewerf foei... en weet je ik kom er recht voor uit... geen hypocriete toestanden bij mij... ik hou van een glaasje (of enkele) wijn of bier of whisky of cognac of... eigenlijk lust ik alles als er maar alcohol inzit... dan hebben we nog dat verdoemd varkensvlees... ocharme hoe die beesten verguisd worden... en ze zijn zo lief meneer... en zo lekker... weten jullie dat varkens zowat de meest intelligente dieren zijn en dat sommige onderdelen kunnen gebruikt worden om menselijke onderdelen te vervangen... nu ik dat neerschrijf begin ik me eigenlijk een soortement kannibaal te voelen... ik hou ook van lamsvlees... nog zoiets... die schattige lammetjes opeten...  koeienogen spreken me ook geweldig aan... zo onschuldig en vol vertrouwen... je moet er niet teveel over nadenken of je kunt niets anders meer in je mond stoppen dan worteltjes en broccoli... daar heb ik niks tegen hoor maar ik zou m'n lekker mals stukje vlees toch vlug missen denk ik... weet je... toen ik jong was dacht ik teveel na... over het leven en de dood... vaak werd ik daar zo triest van dat ik me heb voorgenomen het denken af te zweren... het lukt me meestal aardig mijn brein op non-actief te zetten... ik probeer ook niet meer naar het nieuws te luisteren wat heel moeilijk is hier ten huize van want m'n wettige wederhelft luistert naar alles wat die radio en TV te vertellen hebben en vindt het zijn verdommelijke plicht me hiervan mee te laten genieten... liefst tijdens de maaltijden... wat zeg ik... altijd tijdens de maaltijden... en als je dan weet wat dat nieuws meestal inhoudt... moord en doodslag... ongevallen... geklungel van de wijze heren en dames van onze regering... sunami's... aanslagen... vulkaanuitbarstingen...  soms trekt m'n maag ervan samen en is zelfs het plezier in mijn lekker varkenskoteletje verknald... geef mij dan maar een smakelijk stukje "haram"... ik las ook dat sommige diepgelovige moslim dames van de oude garde zelfs geen fles met alcoholhoudende inhoud of dat vermaledijde vlees mogen aanraken... van hypocrisie gesproken... misschien geldt deze regel alleen voor de dames want de heren nemen het niet zo nauw... mijn zuster was namelijk getrouwd met een Turk... na de dood van haar man is ze in Istanbul blijven wonen... die man zou nooit in het openbaar alcohol gedronken hebben... nee dan zat hij heel braaf zijn theetje te slurpen... maar thuis stond de raki klaar en haalde hij zijn schade in... zijn vrienden eveneens... ook de orthodoxe fanatiekelingen... zo zie je maar... moslim of christen... we zijn allemaal gelijk... in het openbaar zeer vroom maar prive wordt er heel wat uitgespat... ik zou soms een vlieg willen zijn om die vrome fanatieke imams eens aan het werk te zien in de beslotenheid van hun huis... dàt zou nog lachen kunnen worden!!!

Ik ga jullie verlaten... genoeg gezeverd... ik ga nu op zoek naar iets om te "harammen"... bye bye!!!

21-04-2007 om 11:46 geschreven door Myette

16-04-2007 om 12:47 geschreven door Myette

Genieten jullie ook zo van dit zalige weer... ben juist thuis van de golf... mijn "spel" was niet bepaald om over naar huis te schrijven maar toch heb ik een leuke zondagvoormiddag gehad... dus vandaag weer geen taart of pralines... heb me moeten tevreden stellen met tikkeneitjes... nu nog even relaxen in de tuin onder een boom voor ik aan de hapjes begin want vanavond komen de vrienden om te kaarten en... aangezien dat kaarten enkel een voorwendsel is om te leuteren en de pot te spekken zodat we vlug weer eens luxueus kunnen gaan eten... moet er voer en drank aangesleept worden... dat zal nog even moeten wachten want ik vind het te warm om me in de keuken op te sluiten... tot de volgende mensen... ik ga nu even plat!!!

15-04-2007 om 13:18 geschreven door Myette

14-04-2007 om 18:08 geschreven door Myette