Bobonne... moeder van mijn vader... die hele familie was klein van stuk behalve den Bompa... Bobonne was dus een klein pezig vrouwtje met een ijzeren wil... haar man... den Bompa dus... was eerst schipper maar zij haatte het schippersleven... wilde hogerop... in haar familie zegden ze : "ons Marie heeft het hoog in haren kop"... dus bompa moest van dat schip af... begon toen een bakkerij... zo eentje waar het deeg nog met de voeten gekneed werd... de klanten lieten hun schuld "in den boek" schrijven met de belofte te komen betalen op het einde van de week als de kostwinner met zijn pré binnenkwam... die zogenaamde kostwinners moesten wel na het werk langs enkele kroegen passeren om het einde van de zware werkweek te vieren zodat ze... als ze dan eindelijk thuiskwamen... zo goed als platzak waren... dan werd den Bompa erop uit gestuurd om het hem verschuldigde geld te gaan ophalen... de man werd dan gewoonlijk heel vriendelijk binnen gevraagd om een "witteke" te komen drinken... kwam buiten zonder geld met de belofte dat hij volgende week zijn geld zou krijgen... op het volgende adres van hetzelfde laken een pak... Bompa kwam dan lazarus thuis... kreeg op zijn donder van Bobonne... die trok er volgende dag op uit en kwam steeds terug met het hun verschuldigde bedrag... hoe ze het gedaan kreeg weet ik ook niet... je kunt je indenken dat een zaak op die manier geen lang leven beschoren is... dus exit bakkerij en Bompa terug den boot op maar dit keer op de lange vaart... die schepen bleven toen ongeveer 6 maanden op zee dus Bobonne stond er alleen voor met een resem kinderen die ze met harde hand onder de duim hield... als Bompa dan na die 6 maanden aan wal kwam en zijn Marie eens wilde "gaarne zien" zegde die gewoon "Och Charel laten we maar wachten tot de volgende keer" wat de Charel dan ook maar deed... nu kun je denken dat Bobonne een helleveeg was maar het mens stond er helemaal alleen voor en elke keer dat Charel eens "mocht" was het "raak"... hij was weer weg voor 6 maanden en zij bleef achter om heel dat nest te verzorgen... 5 kinderen hebben de volwassen leeftijd bereikt waaronder mijn vader... eentje is op haar 15 aan TBC overleden... daartussen ontelbare miskramen en baby's die heel jong al stierven... dan spreekt men van "de goede oude tijd" jawadde... maar Bobonne hield stand... later heeft ze een winkel in koper- en zilverwerk geopend op het Vleminckveld... daar ben ik nog geboren... den Bompa was intussen op pensioen en slofte maar wat rond... doorbrave mens met maar één fout... "den borrel"... ik heb me laten vertellen dat hij gaarne met mij ging wandelen.../ dat waren  mijn allereerste kroegentochten... ik was een heel sociaal kind... lachte naar iedereen... den Bompa kreeg complimentjes over dat schattig kleinkind en tevens rondjes aangeboden... mij voerden ze limonaatjes... en dan kwamen we samen aangezwijmeld tot grote coleire van Bobonne... ik moet echter tot zijn verdediging zeggen dat hij mij nooit of tenimmer heeft vergeten mee naar huis te brengen... zou ook kunnen gebeurd zijn he... Bobonne kreeg de naam een "moeilijk mens" te zijn maar je moet het maar doen... heel alleen een groot kroost opvoeden en heel dat kroost danste naar haar pijpen hoor... Bobonne was mijn meter en ik hield veel van haar... ik was haar oogappel... volgende keer meer over de familie.

30-04-2007 om 21:47 geschreven door Myette

Goesting... of liever het gebrek aan goesting... ik denk dat iedereen dat wel eens heeft... geen goesting in eten... bij het lezen dwalen mijn gedachten af... mijn huishouden wordt afgeraffeld... koken is een kwelling... bloggen gaat me niet af... kortom ik baal... ik hoop maar dat deze ellendige toestand vlug zal overdrijven.

Nochtans vrijdagavond ben ik naar de voorstelling van onze blogvriendin Paz gaan kijken samen met de blogvrienden en heb er echt van genoten... ze was weer schitterend en zij en haar medespeelsters speelden de pannen van het dak... spijtig dat ik weer zo vlug naar huis moest om de laatste bus te halen... dat is een kwelling voor een geboren "plakster" als ik... is er nu iets leukers dan na de voorstelling uitgebreid met de vrienden te zitten kletsen... trouwens de sfeer zat er al dadelijk in en er werd weer wat afgelachen.

Zaterdag een "sabbathdag" genomen... dat wil zeggen zo weinig mogelijk werk in het huishouden en rustig in de tuin liggen te liggen... daar kan ik wel van genieten... wat lezen... in slaap dommelen... wakker schieten omdat er een dikke hommel op m'n gezicht landt... luisteren naar onze tuinmerel die weer zijn peretten aan het afdraaien was... weer een bladzijde lezen... enzovoort tot het tijd is om aan de kookpot te gaan staan.

Vandaag de zoveelste prachtige dag... voor de eerste keer dit jaar op de fiets geklommen om naar de golf te rijden... goed gespeeld... nog wat zitten nakletsen en terug naar huis om te liggen bekomen van de gedane inspanningen... wat een opwindend leven ik toch leid he.

Ziezo dat was het weer voor even... ik ga nu maar verder zitten balen... moet ervan profiteren want morgen is het begin van een zeer drukke week en dan ga ik daar geen tijd meer voor hebben... gelukkig!!!

29-04-2007 om 19:49 geschreven door Myette

Op onderstaande bedenkingen van mij kreeg ik verschillende meningen te horen... dus brei ik er nog een staartje aan... ik kan heel goed begrijpen dat sommige personen zich heel erg ongelukkig voelen als hun onderdelen niet aan de gangbare normen voldoen... als je... zoals Mus zegt... cup ffff steeds voor je uit moet dragen op gevaar af voorover te stuiken... en je wil daar een stuk af laten snijden... akkoord... of je flaporen vangen teveel wind op... en je wil die ondingen wat platter hebben... akkoord... of je blaffetuurkes hangen steeds halfstok zodat je je op de tast moet voortbewegen... en je laat die luiken optrekken... akkoord... zo kan ik nog even doorgaan... maar dat zijn volgens mij noodzakelijke ingrepen om je levenskwaliteit te verbeteren... waar ik het over had waren die operaties die je echt uit ijdelheid laat uitvoeren... iedereen staat vrij om met zijn/haar lijf te doen wat hij/zij wil maar waar begin en eindig je... eerst laat je je gezicht behandelen... hier en daar wat optrekken... hoho die rimpelhals past er niet meer bij... die dan ook maar even... oei en die hangborsten dan... OK wat bijsnijden en liften... de bovenste helft ziet er nu wat florissanter uit maar die buik stoort je... hup weg met dat overtollig spek... dan krijg je je dijen in het vizier... oei die hebben ook wel eens een beurt nodig... als dan alles zowat in de plooi getrokken is zit je nog met dat rimpelvel... dat past nu toch echt niet meer bij de rest... en ouderdomsvlekken horen er ook al niet bij... nog maar eens onder het mes... nu maar hopen dat die dokter weet wat hij doet of je moet de rest van je leven rechtop blijven staan omdat bij het zitten je vel dreigt te scheuren... oef nu ben je weer toonbaar... maar owee... wat is me dat... die wangen beginnen weer wat te zakken en die oogleden en die borsten en die... en die... dan maar weer van voor af aan.

En waarvoor doe je dit alles... om terug met plezier in de spiegel te kunnen kijken... kan ik begrijpen want de laatste jaren kijk ik nog zo min mogelijk naar mezelf... ik vraag me wel af of het al die moeite en pijn wel waard is... ik surf soms op het net en zodra je daar je kop binnensteekt vliegen de babes je om de oren... babes met gigantische boobs... zo gigantisch dat het walgelijk wordt... ik zou voor geen geld van de wereld met zo'n ondingen door het leven willen gaan... als ik die van nature had zou ik zelfs een operatie overwegen... ik heb eens zo'n test gedaan waarin je moest raden welke echt of natuurlijk waren... ik had er 9 juist van de 10... bij sommige filmsterren druipt de botox haast uit hun ogen... over botox gesproken... enkele jaren geleden heb ik eens aan m'n huidarts gevraagd hoe dat eigenlijk zat met die botox maar toen ik hoorde dat het elke zoveel maanden moest herhaald worden heb ik me wijselijk bedacht... ik vind nu al dat de nodige restauratiewerken reeds genoeg tijd in beslag nemen... de tandarts... de gyne... huisarts... griepspuit... mammo... ogen... bloedonderzoek... en dat zijn nog maar de gewone controles... aan mijn lijf dus geen polonaise... ik zal me er dus moeten bij neerleggen dat ik misschien het enig overblijvende rimpelig appeltje zal zijn in een mand vol bellefleurkes... kunnen ze me tentoon stellen in het Volkskunde Museum.

24-04-2007 om 21:50 geschreven door Myette

WOW
Weten jullie nog... enkele jaren terug werd er een politieke partij opgericht die WOW genoemd werd... stond voor
Waardig Ouder Worden
hier alras omgedoopt tot
Woeste Ouwe Wijven
Tijdens m'n gewone blogronde vandaag stuitte ik op verscheidene artikels over de huidige mode van schoonheidsoperaties oftewel restauratiewerken... ik merk dat er langs alle kanten protesten opduiken over de verregaande en soms onnodige ingrepen die vrouwen van allerlei leeftijden nodig achten om er toch maar aantrekkelijk en sexy uit te zien... men laat allerlei onderdelen liften of opblazen tot wanstaltige proporties... hier een brok vlees bij en daar een brok af... vellen worden opgerokken tot ze op barsten staan... jukbeenderen worden opgebouwd... haren op zekere plaatsen verwijderd om ze op andere plaatsen in te planten... enzovoort en zoverder... de lijst is eindeloos.
Mus vroeg in haar blog wat onze mening was... Laathi protesteerde tegen deze uitspattingen... Titipoes revolteerde insgelijks... wat mijn mening is... dat is WOW... dus ik word een Woest Oud Wijf... geen gesnij aan mijn lijf als het niet strikt noodzakelijk is... de enkele keren dat ik onder het mes moest voor een kleine ingreep vond ik vreselijk... ik beweer niet dat ik oud en lelijk worden niet vreselijk vind... integendeel... ik voel me echt niet happy als ik het verval gadeslaag in mijn spiegel... kan er me soms zeer mistroostig door voelen... maar ik weiger pertinent me erdoor te laten neerdrukken... keep smiling beste lotgenoten... profiteer van de geneugten des levens... tracht er de humor van in te zien al is het galgenhumor... en met het geld dat je uitspaart van die niet gedane operaties kun je je heel wat geneugten veroorloven... trouwens... al wat je vandaag laat liften zakt morgen toch weer uit!!!

23-04-2007 om 23:50 geschreven door Myette

22-04-2007 om 20:23 geschreven door Myette

Na enkele dagen uit de circulatie te zijn geweest wegens te lui... geen inspiratie... dit te wijten zijnde aan voormelde luiheid... ben ik nog eens in m'n klavier geklommen... vroeger kroop men in zijn pen maar de tijden zijn veranderd zodoende... ik ben eerst enkele blogs gaan lezen voor ik me op dat klavier stortte... kwestie van te weten wat ik allemaal gemist heb... allemaal héél interessant maar wat mij het meest aanspreekt is dat "harammen"... dat is nu echt mijn favoriet onderwerp zie... ik ben gek op haram... zeg nu zelf "halal" is toch echt saai he... steeds deugdzaam moeten wezen... ajakkes driewerf foei... en weet je ik kom er recht voor uit... geen hypocriete toestanden bij mij... ik hou van een glaasje (of enkele) wijn of bier of whisky of cognac of... eigenlijk lust ik alles als er maar alcohol inzit... dan hebben we nog dat verdoemd varkensvlees... ocharme hoe die beesten verguisd worden... en ze zijn zo lief meneer... en zo lekker... weten jullie dat varkens zowat de meest intelligente dieren zijn en dat sommige onderdelen kunnen gebruikt worden om menselijke onderdelen te vervangen... nu ik dat neerschrijf begin ik me eigenlijk een soortement kannibaal te voelen... ik hou ook van lamsvlees... nog zoiets... die schattige lammetjes opeten...  koeienogen spreken me ook geweldig aan... zo onschuldig en vol vertrouwen... je moet er niet teveel over nadenken of je kunt niets anders meer in je mond stoppen dan worteltjes en broccoli... daar heb ik niks tegen hoor maar ik zou m'n lekker mals stukje vlees toch vlug missen denk ik... weet je... toen ik jong was dacht ik teveel na... over het leven en de dood... vaak werd ik daar zo triest van dat ik me heb voorgenomen het denken af te zweren... het lukt me meestal aardig mijn brein op non-actief te zetten... ik probeer ook niet meer naar het nieuws te luisteren wat heel moeilijk is hier ten huize van want m'n wettige wederhelft luistert naar alles wat die radio en TV te vertellen hebben en vindt het zijn verdommelijke plicht me hiervan mee te laten genieten... liefst tijdens de maaltijden... wat zeg ik... altijd tijdens de maaltijden... en als je dan weet wat dat nieuws meestal inhoudt... moord en doodslag... ongevallen... geklungel van de wijze heren en dames van onze regering... sunami's... aanslagen... vulkaanuitbarstingen...  soms trekt m'n maag ervan samen en is zelfs het plezier in mijn lekker varkenskoteletje verknald... geef mij dan maar een smakelijk stukje "haram"... ik las ook dat sommige diepgelovige moslim dames van de oude garde zelfs geen fles met alcoholhoudende inhoud of dat vermaledijde vlees mogen aanraken... van hypocrisie gesproken... misschien geldt deze regel alleen voor de dames want de heren nemen het niet zo nauw... mijn zuster was namelijk getrouwd met een Turk... na de dood van haar man is ze in Istanbul blijven wonen... die man zou nooit in het openbaar alcohol gedronken hebben... nee dan zat hij heel braaf zijn theetje te slurpen... maar thuis stond de raki klaar en haalde hij zijn schade in... zijn vrienden eveneens... ook de orthodoxe fanatiekelingen... zo zie je maar... moslim of christen... we zijn allemaal gelijk... in het openbaar zeer vroom maar prive wordt er heel wat uitgespat... ik zou soms een vlieg willen zijn om die vrome fanatieke imams eens aan het werk te zien in de beslotenheid van hun huis... dàt zou nog lachen kunnen worden!!!

Ik ga jullie verlaten... genoeg gezeverd... ik ga nu op zoek naar iets om te "harammen"... bye bye!!!

21-04-2007 om 11:46 geschreven door Myette

16-04-2007 om 12:47 geschreven door Myette

Genieten jullie ook zo van dit zalige weer... ben juist thuis van de golf... mijn "spel" was niet bepaald om over naar huis te schrijven maar toch heb ik een leuke zondagvoormiddag gehad... dus vandaag weer geen taart of pralines... heb me moeten tevreden stellen met tikkeneitjes... nu nog even relaxen in de tuin onder een boom voor ik aan de hapjes begin want vanavond komen de vrienden om te kaarten en... aangezien dat kaarten enkel een voorwendsel is om te leuteren en de pot te spekken zodat we vlug weer eens luxueus kunnen gaan eten... moet er voer en drank aangesleept worden... dat zal nog even moeten wachten want ik vind het te warm om me in de keuken op te sluiten... tot de volgende mensen... ik ga nu even plat!!!

15-04-2007 om 13:18 geschreven door Myette

14-04-2007 om 18:08 geschreven door Myette

Zojuist even een blogronde gemaakt langs m'n favorietjes... heb niet overal een reactie neergepoot want ik zit momenteel ook droog... geen inspiratie... nada... niks te vertellen... in tegenstelling tot Mus die zo te horen uitgeput en leeggewrongen is... is het bij mij gewoon een teveel aan rust... dat nekt me... ik heb actie nodig... nu ook niet 24 op 24 uur hoor... heb wel wat slaap nodig tussen de actie door... maar mijn leven moet in beweging blijven of ik dut in.

Het Paasweekend... wat moet ik daarover vertellen... zoals ik bij Ludo schreef zou ik geld geven om nog eens klein grut paaseieren in onze tuin te zien rapen... helaas het enige dat in de hof beweegt zijn de katten... de schildpad en de puit... over die puit gesproken... dat beest wordt met de dag vranker... vroeger zagen we hem bijna nooit... zat steeds onder de struiken weggedoken... en de laatste tijd trappen we er bijna op... komt midden in het gazon zitten... dat is nu al het derde jaar dat dat beest bij ons woont... god weet hoe hij daar geraakt is... kan ook een "zij" zijn... dat bracht me op het idee dat ik niet wist hoe oud zo'n pad kan worden... ik dus naar Google... was me dat schrikken zeg... die man vertelde me dat padden tot 40 jaar kunnen worden... dus Paddy en Polleke zullen ooit met ons huis mee moeten verkocht worden... of we moesten een bereidwillige ziel vinden die ze wil adopteren... geen liefhebbers hier... hola in de rij gaan staan a.u.b. en niet dringen!!!

Terug naar Pasen... geen klokken en eieren voor ons maar wèl minigolfcompetitie zondag en maandag... het weer was prachtig... het gezelschap ook... en mijn "spel" redelijk... dus mij hoor je niet klagen... na de match naar huis en wat zonnen... al met al geen erg opwindend weekend maar wel rustig... zo rustig dat ik er suf van werd en nog ben... gisteren weer golf maar dan met enkele vrienden... het was er geweldig druk en dan speel ik niet goed... teveel afleiding.

Mijn klasje "Nederlands" breidt uit... er kwam weer een kandidaat opdagen... ditmaal een Koerd... woont al 5 jaar in Leuven... na de gebruikelijke introductie gezellig wat gepraat... zo te zien zit heel de Arabische wereld op Skype.

Vandaag ben ik m'n dag begonnen met een wenskaart te maken voor een vriendin die pas een borstamputatie achter de rug heeft... bangelijk hoeveel vrouwen ik al ken die hetzelfde hebben meegemaakt en dan begin je je af te vragen hoe je zelf zou reageren als je het verdict te horen krijgt... volgende maand moet ik weer op jaarlijkse controle en dat is altijd bang afwachten wat de uitslag zal zijn... enkele jaren terug zat ik na het scannen te wachten in de cabine tot ik werd afgemeld en de verpleegster kwam zeggen dat ik even terug moest... ik moet bekennen dat ik lichtjes in paniek was... wat er dan allemaal door je heen gaat... gelukkig was het vals alarm... foto niet goed "gepakt"... ik kan alleen maar herademen als ik na 14 dagen geen bericht heb gehad... ik begin alvast te duimen voor de volgende sessie.

11-04-2007 om 11:59 geschreven door Myette

Het leven is nog zo slecht niet vind ik... tja... ik weet wel dat ik soms een "druiloor" ben... kan ik ook niet aan doen... als er klachten zijn moet je er maar la mamma voor aanpakken want die heeft me tenslotte gemaakt... maar vandaag voelde ik me weer in vrede met de hele wereld... toch bijna... ik ga nu ook niet overdrijven en beweren dat ik iedereen even graag zie... er zijn tenslotte grenzen... het was weer een leuke namiddag met de blogvrienden... een zonnig terrasje... Duveltje in mijn onmiddellijk bereik... honderduit kletsen over alle mogelijke onderwerpen... toen kwam het uur van afscheid en moest ik huiswaarts keren... dus de bus op... een halte verder kwam er een mannelijk individu pal voor mij zitten en begon dadelijk in zijn neus te peuteren waarna hij elke keer het resultaat bekeurde... dat heeft hij de hele tijd volgehouden tot hij tien haltes verder uitstapte... ik moest die man echt bewonderen om zijn onuitputtelijke voorraad maar... toen ik vertrok had ik echt honger en door zijn onsmakelijk gedrag verging me de eetlust... probaat middel om te vermageren wel... daarna stapten er een vijftal luidruchtige Arabisch sprekende snotneuzen op die de hele rit naar elkaar hebben zitten schreeuwen alhoewel ze vlak bij elkaar zaten... heb ze ook niet zien betalen want dat is blijkbaar niet meer in... onderweg stapten er nog wat zwarten op... een Aziatisch type... een hele nerveuse dame die het station moest hebben en al 2 haltes voordien naar de chauffeur stond te gillen waar de halte was... toen die halte bereikt werd begon ze luidkeels te klagen omdat de bus niet vlak bij het station stopte en ze nog enkele meters tevoet moest gaan... en ondertussen zat die man voor mij onverstoorbaar ondefinieerbare dingen uit zijn neus te halen... al met al was het een heel boeiende rit... ik moest me echt inhouden om hem niet te vragen wat hij eigenlijk zocht.

Gisteren zijn 't manneke en ik met de club naar 't Eilandje getrokken... voor de strangers... is een wijk in Antwerpen gelegen tussen allerlei dokken... vroeger een haveloze buurt maar nu "the place to be" die men aan 't volbouwen is met peperdure flats... onze gids was een volbloed sinjoor die smakelijk vertelde hoe de mensen er vroeger leefden... daarna iets gaan eten met enkele vrienden... was ook weer een prachtige dag.

En morgen moet la mamma weer gedrenkt worden... eigenlijk had ik vandaag moeten gaan maar och... ze weet toch niet meer welke dag van de week het is... ze is altijd weer zo gelukkig als ze ons ziet binnenkomen.

Maar nu moet ik dringend naar beneden... manlief roept me om naar de "Kom op tegen kanker show" te komen kijken... ik ben ermee weg... doei!!!

06-04-2007 om 21:44 geschreven door Myette

Ach wat ben ik toch een druiloor... in plaats van alle zegeningen in m'n leven op te tellen zit ik me soms op te winden over alles wat niet meer is en nooit meer zal komen... zoals deze ochtend weer... gisterenavond zijn we met enkele vrienden gaan eten in zo'n klein onnozel restaurantje... je zou het 1000 keer voorbijlopen zonder het op te merken maar het eten was er overheerlijk en de prijs redelijk... lekker zitten kletsen bij een goed glas wijn en herinneringen opgehaald uit onze jeugd... die hebben zeker nog doorgespeeld tijdens m'n slaap want toen ik wakker werd kwamen die terug hun kop opsteken en ik werd er warempel zo weemoedig van te denken aan al wat voorbij is en ik nooit meer zal kunnen beleven... wat IS dat toch met mij... in plaats van me voor te bereiden een wijs oud moedertje te worden vrees ik dat ik als een lastig tegenspartelend oud kreng ga eindigen... op mijn leeftijd zou ik me verzaligd moeten kunnen wentelen in pampers en fruitpapjes voor m'n talrijke kleinkinderen maar helaas... mijn kinderen willen niet meewerken... toen ik jong was wist ik dat ik ooit kinderen zou willen... maar eerst een nestje bouwen en toen dat voltooid was konden we eindelijk aan de kindjes beginnen werken... we hadden daarvoor al wel druk geoefend hoor maar toen begonnen we aan de grote werken... dat werd helaas dikke pech... ik moest nog veel teleurstellingen incasseren voor ik uiteindelijk m'n 2 spruiten kon koesteren... en zoals elke ouder heb je toekomstplannen voor de kinderen... dat was voor elk een gelukkig huwelijk en lieve kleinkindjes die ik dan weer zou kunnen vertroetelen... mooie dromen... na een eerste 5-jarig samenwonen met haar eerste lief heeft dochter hem uiteindelijk de deur uitgezet omdat de jongen zwaar drugsverslaafd bleek... al die jaren heeft ze gewerkt en haar laatste frank uitgegeven om hem uit de schulden te houden tot de maat vol was... ik ben echt fier op m'n dochter dat ze zich niet heeft laten meeslepen door hem alhoewel dat wel zijn bedoeling was... nu is ze al 6 jaar gelukkig getrouwd maar ze heeft totaal geen kinderwens... dan nog de zoon die na een mislukte ernstige poging precies de moed niet meer heeft om nog eens aan een vaste relatie te beginnen... dus daar gaat mijn grootmoederwens... ik ben wel een schoonmoeder maar gelukkig niet  het soort uit de moppenbak... ik moei me NIET met het leven van mijn kinderen... edoch... dromen mag toch nietwaar... moest ik enkele van die kleintjes hebben rondlopen zou ik nu gezapig zitten sprookjes vertellen in plaats van te zitten chatten met allerlei vreemdsoortige types... ik heb teveel tijd om enkel maar aan mezelf te denken... nu kan ik me indenken dat er sommigen van jullie zijn die een zucht slaken en denken... wat zit dat mens te klagen had IK dat maar... wel dat neem ik niemand kwalijk hoor... mijn probleem is echter dat ik teveel tijd heb om me bezig te houden met navelstaren... voel me soms zo rusteloos... zou nog vanalles willen ondernemen terwijl ik tegelijkertijd weet dat dat tóch niet kan... daar wordt je enkel kriebel van... dus moest er iemand een kleinkindje op overschot hebben breng het me... ik beloof plechtig het NIET rot te verwennen want... ik ben "streng maar rechtvaardig"... het is alleen maar om deze mislukte grootmama op het rechte pad te houden... alhoewel... zo af en toe eens van dat saaie pad afdwalen kan best spannend zijn... lap daar gaat ze weer... het weerspannige mens.

Dat mens moet nu braafjes gaan koken voor haar kroost... zal er maar alvast aan beginnen dan kan ik misschien nog even in 't zonneke zitten deze namiddag... en Bojakske... blijf maar van dat flesje bruin af hoor... ik ga vrijdag niet verschijnen als een gebruinde diva hoor... om een echt mooi kleurtje te krijgen is er meer nodig dan onze Belgische zon... ik zie alleen niet meer zo ziekelijk wit... mijn sproeten vallen wat minder op dat is alles... ik heb nu eenmaal geen huidje zoals een "English Rose" zoals jij... bye bye!!!

04-04-2007 om 17:27 geschreven door Myette

OEF... de brieven en aanverwante artikelen liggen klaar... morgen laten kopiëren en verzenden... dan ben ik weer eens voor enkele weken gerust... ik deed het dit keer tussen de soep en de patatjes door want had echt geen zin om met dit prachtige weer de hele dag achter m'n PCke te zitten... vrijdagvoormiddag een deel gedaan... na de middag la mamma op haar portoke getracteerd... zaterdagvoormiddag weer gewerkt om na de middag luilekker in 't zonneke te zitten... deze voormiddag naar de golf... zalig weertje en goed gespeeld... na de middag weer gezonnebaad... ja ik moet er nu van profiteren want binnen enkele weken wordt Laura te heet voor mij... ik zal niet beweren dat ik al mooi bruin ben maar dat ziekelijk winterwit is toch al een beetje weggewerkt... dat kost mij altijd veel zweet en geduld omdat ik een echte "withuid" ben en dan nog eentje met sproeten ook... als de hele santeboetiek de deur uit is kan ik me weer wijden aan m'n blog... misschien nog wat jeugdherinneringen of er moest iets avontuurlijks gebeuren dat ik jullie perse moet vertellen... verleden keer zegde ik dat ik m'n Irakees niet meer had gehoord... gisteren stond hij opeens weer voor m'n neus... vriendelijk jong is dat... wil gewoon wat praten en zijn "dutch" bijschaven... dat is tenminste de bedoeling maar toen ik voor de grap wat Arabische woordjes op hem afvuurde... bij meneer Google gaan pikken... vond hij dat zo tof dat hij me perse nog meer Arabisch wilde leren... dus in plaats van vóór de klas ben ik in de schoolbank terechtgekomen... ach je weet nooit waar het goed voor is... misschien handig voor later als we in een burka moeten gaan lopen... alleen is een van de woorden die hij me leerde "ik hou van jou" in het Arabisch en ik weet niet of het zo'n goed idee zou zijn dat te gebruiken... ik heb geen zin om op mijn leeftijd nog in een harem opgesloten te worden... één troost... ik kan ook al "nee" zeggen... nu nog "ik heb koppijn" leren en dan kan er me niets meer gebeuren... ik ga alvast wat oefenen op 't manneke want als ik het in 't vlaams zeg wil hij het toch niet geloven... tot de volgende!

01-04-2007 om 20:58 geschreven door Myette

31-03-2007 om 13:09 geschreven door Myette

Waar is de tijd dat ik met de eerste lente-zonnestraaltjes paraat stond met zeemvel en dweil... tegenwoordig is het meer denken en praten erover in de zin van : "ik zou toch eens dringend dat en dat moeten uitmesten" maar daarbij blijft het... gisteren na het golfen wat met de vrienden zitten kletsen en er een fikse frustratie aan overgehouden want die ene had net al haar gordijnen gewassen en vensters gezeemd en de andere haar kasten een beurt gegeven... en daar zat ik dan weer met rode kaken... zal er toch eens moeten aan beginnen teneinde m'n zelfrespect wat op te krikken... volgende week misschien want deze week zit weeral vol... spijtig genoeg niet met plezante dingen... gistervoormiddag was het namelijk weer clubvergadering bij mij thuis en dat betekent dat ik het  de volgende dagen druk ga hebben met de ledenbrieven... om dood te vallen toch... wéééken regen... geen sjoege... de eerste lentedagen komen er aan en ze zetten me aan het werk... dat zal wel nachtwerk worden want ik ben niet van plan ook maar één straaltje zon te missen.

Van het Skype front geen nieuws... dat wil zeggen toch niet van Irak... dat ventje heb ik niet meer gehoord... Egypte komt nog trouw elke dag even goeiendag zeggen... hij had een vriendin gevonden vertelde hij me maar ze wilde alleen maar "hanky panky" en hij wil wel een serieuze relatie... is zelfs bereid een baan te zoeken hier in België... mij lijkt het wel een goeie jongen te zijn... is moslim maar niet fanatiek... drinkt geen alcohol maar zij mag de wijn en hij stelt zich tevreden met het water... meisjes waar wachten jullie nog op... stuur maar alvast jullie CV op... ik verzorg de voorronde wel.

Dit was het voor vandaag... moet nog even naar de bib vandaag anders moet ik boete betalen... tot de volgende folks!

28-03-2007 om 09:17 geschreven door Myette

Een nieuwe lente... een nieuw begin... zo is het leven... altijd weer opnieuw beginnen... aan een nieuwe dag... een nieuwe taak... vallen en terug opstaan... keep moving zou je het ook kunnen noemen... ik neem dat ter harte en na elke smak op mijn lieftallig aanschijn krabbel ik weer ietwat krakkemikkig op en ploeter verder... weer een illusie minder maar een ervaring rijker.

Gisteravond zeer vroeg naar m'n bed getrokken want met dat vermaledijde zomeruur hebben ze weer eens een uur slaap verdonkeremaand en de golf begint al om 9 u d.w.z. rond 8,30 u ter plaatse om in te schrijven en iedereen een knuffel te geven... toen ik wakker werd scheen het zonnetje al heerlijk en was het uit bed komen wat minder pijnlijk dan gewoonlijk... heb redelijk goed gespeeld vandaag en toen we thuis kwamen heb ik nog een uurtje kunnen zonnebadderen... alles prima in orde dus.

Ik was juist mailtjes aan 't nakijken toen ik een skype oproep kreeg van een zekere Ali uit Baghdad... al 2 jaar gevlucht uit Irak en nu in Antwerpen woonachtig... 41 jaar en op zoek naar... ja naar wat... heb het hem gevraagd en er maar dadelijk bijgevoegd dat ik niet "beschikbaar" was... zijn Engels was kryptisch en zijn Dutch nog veel erger maar de jongen deed zijn best zich verstaanbaar te maken... ik moet zeggen het was voor mij zwaar denkwerk er een touw aan vast te knopen ook al omdat hij tussen zijn Engels en Vlaams koeterwaals Arabische woorden smeet... maar degenen die me kennen weten dat ik niet zo vlug opgeef... toen hij me zegde dat hij "bereid was old folks te helpen" moest ik toch even in m'n haar krabben... wat bedoelde hij dààr nu weer mee... me in bad zetten of op het potje of misschien wel sex... ik moest daar even het fijne van weten en vroeg het hem op de man af wat hem een hahahahaha ontlokte... ik kreeg weer een cryptogram te ontcijferen waar ik niets van begreep alleen dat het niet om sex ging... wat een opluchting... maar waar hij me dan wèl mee wilde helpen weet ik nog niet... moet dat toch eens uitzoeken want morgen komt hij terug voor een babbeltje beloofde hij... ben benieuwd... hij vertelde ook dat hij via skype probeerde een vrouw te vinden... dus meisjes... weer een kandidaat... maar ook vrienden en dat we misschien eens konden afspreken om te gaan picnicken... ik zie het gezicht van 't manneke al als ik hem zeg dat ik ga picnicken met een Irakees... of is het Iraki... in elk geval heb ik beloofd hem te helpen met zijn Nederlands want hij volgt les... dat zijn er al twee die ik hun huiswerk moet laten maken... en ik die dacht dat eens op pensioen ik eens lekker zou gaan zitten niksen... vergeet het maar... als die jongens reclame gaan maken zit ik binnenkort met een hele klas allochtonen... allemaal van die macho mannekes die ik eens de "rechten van de vrouw" ga bijbrengen.

En met deze dagdroom ga ik eindigen want mijn macho manneke vraagt m'n aandacht... tot de volgende bloggertjes!!!

25-03-2007 om 23:44 geschreven door Myette

Als je een zekere leeftijd hebt bereikt heb je al wel het een en ander meegemaakt en denk je dat je niet gemakkelijk meer van je stuk te brengen bent... ik dus ook... maar gisteren zijn we zoals elke week la mamma gaan bezoeken... ze had kennelijk niet haar beste dag en het wordt moeilijker om een normaal gesprek te kunnen voeren... ze vraagt bvb hoe het met die en die is...  dan zit je volle 10 minuten te vertellen over die en die terwijl ze aandachtig luistert om dan... zodra je uitgesproken bent... weer te vragen hoe het met die persoon gaat... tja dan val je wel even stil... haar portoke smaakt haar nog altijd even goed al weet ze al lang niet meer hoe dat ding heet... en dan opeens... net toen we klaar stonden om naar huis te gaan... vroeg ze : "en hoe is't met Marguerite" met een terzijde naar 't manneke : "ja dat is mijn zuster"... ik had de tegenwoordigheid van geest om direct te antwoorden dat ik het niet wist omdat ik ze allang niet meer had gezien... wat ze kalm aanvaardde... maar Marguerite is gestorven toen ze 27 jaar was en toen was la mamma ongeveer 7 jaar... ik kan jullie verzekeren dat het me een schok gaf... ik dacht dat ik erop voorbereid was maar toch... het deed geweldig pijn... ik verwacht me eraan dat ze de een of andere dag ons niet meer gaat herkennen... één troost... ze beseft het blijkbaar zèlf niet en het doet geen pijn... ik had nooit verwacht dat het mijn moeder zou kunnen overkomen... altijd een geheugen gehad als een ijzeren pot... nu is het meer een Gruyere kaas geworden... hoe ga IK er binnen enkele jaren voorstaan... ik heb nu al een Gruyere kaasje op m'n schouders zitten!

24-03-2007 om 14:35 geschreven door Myette

EVEN GROEN LACHEN

23-03-2007 om 20:42 geschreven door Myette

Mensen lief vandaag kou geleden... zag bijna zo blauw als m'n tekst hier... om kwart voor vijf was ik al uit de veren... ik mag niet zeggen "monter" want dan zou ik liegen... we trokken vandaag namelijk naar Tienen en Hoegaarden met de club... aangezien ik een hekel heb om wakker gemaakt te worden door een wekker vertrouw ik er maar op dat mijn ingebouwde klok de klus zal klaren met als resultaat dat ik er om 10 u inlag en om 11 u nog klaarwakker lag te liggen... ben dan in slaap gekukeld om zo rond het half uur eens wakker te worden om naar de klok te kijken... dus vanmorgen was ik niet bepaald in een jubelstemming maar ja... na de nodige voorzieningen te hebben getroffen om m'n poetshulp en m'n katten van spijs en drank te voorzien voor de hele dag... een briefje te schrijven met instructies... ondertussen nog even m'n haar en andere onderdelen te wassen... ben ik dan toch ruim op tijd aan de opstapplaats geraakt mèt de lijst van de leden die opgepikt moesten worden... iedereen was present en op tijd... so far so good... in Tienen stond de koffie te wachten in gezelschap van onze gidsen... we werden in 2 groepen gesplitst en ik... pechvogel die ik nu eenmaal ben... trok toch wel de zageman zeker... die man heeft ons eerst in de begijnhofkerk meer dan 1 uur laten uitwaaien terwijl hij uitgebreid elke steensoort besprak die er ooit voor dit gebouw gebruikt werd... was blijkbaar zijn dada... die kerk was enkel nog een ruine zodat wij blootgesteld werden aan de Tiense wind... enkele van onze leden vonden dat het mijn taak was die man eens beleefd te vragen wat voort te maken... ik heb dat gedaan zo beleefd ik kon met mijn klapperende tanden... maar wat deed hij... mij eerst een vernietigende blik toewerpen en dan doodgemoedereerd verder stenen beschrijven... op den duur werd het wel grappig... enkele pestkoppen begonnen vragen te stellen over elk steentje dat ze zagen liggen terwijl de rest van ons ze met hel en verdoemenis bedreigden als ze nog éénmaal hun mond zouden opendoen... wel goed gelachen... toen we naar de volgende kerk trokken mochten we er niet in omdat er een begrafenisdienst bezig was... lap... daar stonden wij weer op een winderige hoek gedurende een half uur naar ellenlange zeurverhalen te luisteren... nee luisteren was er niet meer bij... op zeker moment stonden er nog 2 beleefde zielen bij de gids en de rest was met hun eigen zaakjes bezig... kwestie van onze reputatie als "opgeblazen arrogante Antwerpenaren" te evenaren... je moet nu eenmaal je naam hooghouden he... toen we dachten eindelijk naar het restaurant te kunnen wilde hij ons perse nog eventjes 2 kerken laten zien... weer een litanie van jewelste maar gelukkig konden we zitten... toen hij ons eindelijk losliet en we in het restaurant arriveerden zaten die van de eerste groep al prinsheerlijk achter hun soep en wijntje... de lunch was echter overheerlijk en de wijn idem dito... na het eten het Suikermuseum bezocht en dan naar Hoegaarden waar een gewezen boer-brouwer ons gidste... die man was stukken beter... had tenminste humor en dan vergeet je dat je staat te kleumen... alhoewel... hierna nog iets gaan drinken en kreeg maar eerst terug gevoel in m'n voeten na een Irish Coffee... jaja met een thee had dat ook gekund maar ik vind Irish Coffee nu eenmaal lekkerder en ik heb m'n voeten dan ook misbruikt om me eens te buiten te gaan... 't zou allemaal zo lekker niet mogen zijn... hierna de bus in en naar huis... en hier zit ik dan... dacht... zal het maar dadelijk vers van de pers op m'n blog zetten dan ben ik daar alvast vanaf... misschien dat ik nog wat ga skypen... of niet... tot de volgende!!!

22-03-2007 om 22:48 geschreven door Myette

Als reactie op mijn vorige escapades kreeg ik te horen hoe het komt dat ik altijd verzeild geraak in onmogelijke toestanden... tja lieve mensen... ik ben nu eenmaal ongeneeslijk nieuwsgierig... hou ervan steeds m'n grenzen te verleggen... overal eens rond te neuzen... nieuwe contacten te leggen... en ben daarbij ook nog gezegend met een vaak onterecht vertrouwen in mensen... ik zou op mijn leeftijd beter moeten weten maar tóch laat ik me altijd nog paaien door lieve woorden... achteraf sla ik mezelf dan flink om de oren voor m'n goedgelovigheid maar ja... gebeurd is gebeurd en... "als men zijn gat verbrand moet men op de blaren zitten"... een heel wijs gezegde... maar verdorie die blaren kunnen wel erg pijn doen en zalfjes opsmeren helpt niet... "alleen de tijd heelt alle wonden"... zie nu... de wijze spreuken rollen ZO m'n mond uit... of moet ik zeggen "klavier"... soms heb ik het gevoel dat alles me tegenzit en dan zoek ik troost bij den Buddy... de laatste dagen was er op het net ook al niet veel vertier te vinden dus ging ik op de Skype toer... gisteren weer een babbeltje gedaan met een dappere jonge man... eentje die wèl alleen maar wat wilde praten... was dit keer leraar Frans zegde hij... mooi meegenomen kon ik wat oefenen... en als die kerels grof beginnen te worden klik je ze toch weg... ik ben niet van plan om me te verschuilen alleen uit schrik m'n neus te beschadigen... dus om af te sluiten... WIE NIET WAAGT NIET WINT

20-03-2007 om 11:15 geschreven door Myette