Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Gisteren was een saaie dag... ben niet naar de golf gegaan... de wolken hingen te laag naar m'n goesting... heb 't manneke er alleen op uitgestuurd en heb mezelf eens verwend met lekker niets te doen... wat rondgeklungeld in huis... het allerhoogstnodige gedaan... uuuuren zitten prutsen om eens een ander muziekske op m'n blog te krijgen... krijg steeds foutbericht dat ik mp3 moet gebruiken maar dat DOE ik... ik zoek een song uit op mp3... kopiëer de URL en plak het in m'n blog... vroeger was dat een fluitje van 1 cent en nu niks fluitje meer... fluitje wèg... onder die bedrijven door nog enkele casanova's terug naar hun moeder gestuurd... ik heb zelfs in m'n gloriejaren niet zoveel succes gehad als nu in m'nen ouwen dag... gelukkig voor 't manneke ben ik een broodnuchter mens met beide voeten stevig in de vlaamse bodem geplant... Hamlet heeft me de volgende episode opgestuurd die ik hieronder zet... hier en daar heb ik wat moeten snoeien want de man... zijn naam waardig... is geneigd in bloemrijke taal te vervallen... hebben die Arabieren allemaal... die kunnen nu eenmaal niet een kat een kat noemen... maar ik moet jullie bedanken voor jullie bereidheid naar zijn verhaal te willen luisteren...
Part 3 Why Norway??
In a big hotel named Scandidal as I remember, we reserved for one night. I was amazed with the high technology there as all doors opened by a magnetic card that they offered us . I had a warm shower in my room and loved that hot water was available, things we havent here in the Gaza Strip. Then I laid in my bed tensed with my feelings and thoughts, thinking of all what I left behind in Gaza and all that could be waiting for me in Norway. The choice of Norway had its reasons as I heard from friends that people there have much sympathy with Palestinians and know much about their suffering , so I believed I could find a safe place and a good understanding , indeed I had big dreams as I volunteer here in Gaza in an orphanage where there are 100 children who lost their fathers in the last 6 years only, all live in my area. I believed I would have good chances in Norway to work well and make good money and then to send it to my friends in Gaza . The poor orphans need that so much to live, so I saw myself a messenger who is leaving on a great mission . I felt a big responsibility too and more fear of failure . I also have some friends in Norway who left just a couple of years and have a good life in Norway. I planned with them and one of them was meant to wait for me in a small city called Asker where he lives and works , indeed, I also had big hope to find a chance to continue my higher education as I have BA in TEFEL, teaching English as a foreign language , was English teacher in Gaza for 10 years and then studied International Marketing and Management in Germany in 1997-98. It was a dream for me to get my PHD in human rights studies , al dreams and Norway was my place of dreams as I saw it . I made a long search on the internet about Norway and its geography and life style so that I could manage easily when I was there . All those thoughts passed my mind that night at Scandidal Hotel in Guteburg.
Gaza heeft zich gisteravond gemeld, het is wel een heel kort stukje geworden, misschien weer moeilijkheden... ook gisteravond naar de herhaling gekeken van vrijdag door Jan Leyers "De Weg naar Mekka", ziet er mij daar een hopeloos geval uit, er is een spreekwoord dat zegt : "wie wind zaait zal storm oogsten" volgens mij heel toepasselijk op de situatie daar.
Vervolg :
In her Opel car, we started our long trip passing through Holland to Belgium again, then Germany and Denmark . I felt no borders , I even didnt know that I was leaving one country and coming into an other, I enjoyed the scenery all the way and we rested twice at petrol stations to have some food and coffee . In Denmark I enjoyed passing over that incredible bridge over the water and then into long tunnels under the sea . All looked terrific . I was happy feeling we were closer to Norway . Then we passed into Sweden . I saw houses in farm areas, they looked so lonely with lights coming from them, it was early night . I felt strange feelings, feelings of fear picturing myself in Norway and living alone in such a lonely house , remember I lived in the most crowded refugees camp in the Gaza strip. I really felt so scared and the fear was growing more all the way inside Sweden. I was silent while Ellen was driving . I felt losing my breath and power . I Started to feel uncertain of things, but finally we arrived in a big city called Gut burg..
Dat kieken dat ben ik... moest vandaag mijn jaarlijkse mammo ondergaan... ja ondergaan... ik ga nog liever naar de tandarts dan naar die jaarlijkse borstenknijppartij... ik moest even daarvoor ook nog naar de bib spurten om mijn boeken binnen te brengen anders was het boete betalen... de wagen is tijdelijk bij m'n zoontje die in de knoop ligt met zijn scooter... dus trok ik in sneltreinvaart naar de bib al sleurend aan m'en trouwe caddy die geladen was met 10 loodzware knoerten... hijgend en doornat van het zweet kwam ik dan thuis... pelde alles van me af... douchte... droge kleren aan... en vertrok weer in sneltreinvaart naar de kliniek... te voet... moest zowat 15 minuten wachten om me te laten inschrijven... dreef ondertussen alweer... kwam boven aan de balie en daar werd me het doktersbriefje gevraagd... goeie grutten nog aan toe... vergeten dat pampierke... ik bad en smeekte om het voorschrift later te mogen binnenbrengen maar nee hoor... dat mens bleef ijskoud weigeren... dus maar een andere afspraak gemaakt voor volgende maand... kan ik nog eens een hele maand m'n vingers zitten oppeuzelen van de zenuwen... je weet toch maar nooit wat die dokters gaan vinden he... en ik weet niet hoe jullie erover denken maar wat ik heb wil ik ook behouden al heb ik er soms meer last dan plezier van.
Mijn correspondent uit Palestina zou vandaag het volgende stukje opsturen over zijn belevenissen maar tot hiertoe heb ik nog niets ontvangen... zal dan voor morgen zijn denk ik... gisteravond nog met hem gesproken en de man was dolgelukkig met de enkele reacties die hij kreeg... hij begint weer zin in het leven te krijgen.
Verder geen schokkende zaken beleefd vandaag... gelukkig... ben nog niet bekomen van mijn enorme stommiteit... kieken dat ik ben!!!
Gisteren was het onze maandelijkse blogbijeenkomst... zeer zeer leerzaam namiddagje... na eerst eens lekker geroddeld te hebben over onze diverse blogbezoekers... hihi... zijn we overgestapt op het meer serieuze werk... ik als naïeveling wist niet dat men op zoveel mogelijke manieren kon "foefelen"... niet dat ik deze methoden in de praktijk ga toepassen... nee hoor dat is mijn stijl niet... en mijn blogmaatjes ook niet... daar ben ik van overtuigd... maar het is altijd goed om te weten hoe men iemand in de luren kan leggen... praktijken die hier in ons aller sennet veelvuldig toegepast worden vrees ik... ach ja wat doe je eraan... sommige mensen zouden nu eenmaal een moord begaan om toch maar even in de belangstelling te komen... ik ken ook enkele zielige figuren onder mijn kennissen die het niet kunnen laten telkens weer vals te spelen... ik had vroeger een tante die zelfs "foefelde" met patience... wat heb je dààr tenslotte aan... heb dat nooit kunnen begrijpen... maar het resultaat is wel dat je als eerlijk en naïef persoon vaak aan het kortste einde trekt en dat zint mij niet... ik trek liever aan de andere kant... hihi!!! Om mijn verslag af te ronden... het was weer een super geweldig leuke bijeenkomst... ik heb er geen kater aan overgehouden... wèl een lichtelijk hees stemgeluid... weet echt niet waar dàt nu weer vandaan komt!!! Bedankt maatjes voor de gezellige middag... ik kan er weer efkes tegen... tot de volgende!
Mijn trouwe bezoekers zullen al wel weten dat ik de laatste tijd nogal veel chat... nee niet zomaar in een chatroom... heb me enkele tijd geleden ingeschreven op een site en zo enkele mensen leren kennen waar ik echt mee kan praten... ik heb zo ook een Palestijnse man ontmoet die me vertelde over de toestand in zijn land... wat hem en zijn landgenoten het meest kwetst is dat de rest van de wereld onverschillig blijft voor het leed hen dagelijks aangedaan... dat vreet aan je... ik heb hem toen gevraagd of hij zijn verhaal aan jullie wilde vertellen via mijn blog... de man was er dolgelukkig mee... zo kon hij ook de ellende van zich afschrijven... dit wordt geen politiek debat want de meningen zijn verdeeld... alleen een verslag over zijn beperkte wereld... hij schrijft in het Engels en ik heb hem de link naar dit blog gestuurd zodat hij het zèlf kan lezen... willen jullie die man een hart onder de riem steken... reageer dan eens op zijn berichten zodat hij weet dat mensen zijn verhaal lezen.
Wat ik nog wil toevoegen is dat ik dit NIET doe om de sennet ladder op te klimmen... meer lezers te krijgen... kijk maar op mijn blog geen teller en geen puntenstemming!!!
Hieronder deel 1 geschreven door Hamlet (voor zijn veiligheid en die van zijn familie worden naam en andere gegevens niet prijsgegeven)
Under the siege I hope I can present a Palestinian case with all the suffering and misfortune that Palestinians live here in the Gaza Strip and the West Bank, I will try to do that in series, short writing which will always be completed . I hope my gentle readers will be armed by much patience to follow this case as it may lighten dark spots in our knowledge domains . I myself live in the Gaza Strip , in one of the most overcrowded refugees camps . Life grew so tight for me and the hope vanished with time so I thought I could get freedom and safer life in an other spot on earth . The idea grew in my mind , so I thought of a way to do that . To do this was not an easy task, it needs much money and more planning. I sold all what I have here to buy tickets and get visa, finally I was in Belgium, at the airport all passengers had been checked and allowed to get into Belgium . I was the only one kept there in a big glass room, then a police officer took me out to the waiting passengers to check if anyone was waiting there for me, and yes, Ellen was there so I was happy, indeed it was the first time I met Ellen but we had been friends on the internet for a long time, she took my hand and led me to her car, she drove me to her house in Holland, in a nice farm area, so quiet and peaceful and healthy. Her family was so generous and good to me, I spent a nice evening there and a good sleep after that . Next day we got up very early, around 6 and packed all for the long Trip to the North . yes my target was Norway .
Ik zat zojuist wat te surfen op het net en kreeg een msn binnen van m'n Palestijnse chatvriend die me vertelde dat er op dit moment een luchtaanval uitgevoerd wordt op de Gaza strook, al 5 doden en 9 gewonden... waarom dit keer weer eens heeft hij me niet kunnen vertellen want de verbinding werd verbroken... hoelang gaat dit zinloze geweld nog voortduren... ik zit hier nu in zak en as want ben er niet gerust in... je hoort en leest dagelijks van die gruwelverhalen want heel onze prachtige wereld wordt geteisterd door oorlogen... maar als je iemand kent die er middenin zit begint maar eerst de volle omvang tot je door te dringen... gewoonlijk sluit ik me af voor al het slechte nieuws dat dagelijks binnen komt via TV en radio maar dit keer lukt het me niet... ik voel me zo machteloos... heb de vorige keer naar Gazet van Antwerpen mail gestuurd maar heb er zelfs geen antwoord op gekregen.
Een man en zijn vrouw maken een zondagritje door het boerenland, paardjes en koetjes bekijken, op een weiland staat een stier met een bord erbij waarop staat : "deze stier heeft het afgelopen jaar 100 x gedekt", de vrouw denkt even na en zegt dan : "nou Jan dat is dan 2 x per week, daar mag jij best eens een voorbeeld aan nemen", Jan zwijgt als vermoord, ze rijden verder, weer een weiland met stier en bord waarop staat : "deze stier heeft het afgelopen half jaar 100 x gedekt", de vrouw weer : "nou Jan dat is dan 4 x per week, petje af voor dat beest, daar mag jij zeker een voorbeeld aan nemen", Jan rijdt stilzwijgend verder, even verder weer een stier met bord : "deze stier heeft de afgelopen maand 100 x gedekt", de vrouw hijgend : "nou Jan dat is dan 3 x per dag, daar enz. enz.", nou wordt het Jan toch te gortig en hij valt uit : "vraag jij eens aan die stier of het altijd met dezelfde koe was!"
Driedubbele OEN die ik ben, vorig bericht schreef ik "Pakistan"... nu dat moet worden "Palestina" maar de altijd wakkere Ludovikus heeft me hier zojuist met m'n neus op geduwd... ik had het niet gemerkt en de rest ook niet merk ik... ik weet niet hoe het komt maar die twee hutsel ik altijd door elkaar... nee die chatvriend is Palestijn en daar zit men zwaar in de problemen... dagelijks vallen er doden door Israëlische agressie... jaja ik weet ook wel dat de Palestijnen proberen terug te vechten maar dat is kinderspel want tegen de moderne wapenuitrusting van Israël kunnen ze niet op... genoeg hierover;.. ga jullie niet verder lastig vallen... wilde dit toch eerst even rechtzetten want ik zit hier zeer zwaar beschaamd te wezen!
Toen ik daarstraks thuis kwam met m'n caddy volgeladen met eetwaar en allerhande "overbodige" artikelen trok ik gewoontegetrouw naar den Buddy om te kijken wat er in m'n afwezigheid zoal was binnengekomen... zogauw ik de computer aanzette kwam m'n Pakistaanse chatvriend efkes dag zeggen... wat Israël die mensen daar aandoet is echt mensonterend en dan maar blijven "zabberen" over het hun gedane onrecht tijdens de laatste wereldoorlog... zowat alles is daar onder controle van Israël... voedsel... post... de media... die mensen zitten daar gewoon gevangen in de Gazastrook... dagelijks worden ze beschoten voor een niemendal... honderden vrouwen en kinderen zitten in Israëlische gevangenissen ... hun laatste heldendaad is de invoer te verbieden van een of ander "gas" nodig voor operaties zodat de hospitalen hun operatiezalen hebben moeten sluiten met als resultaat paniek onder de mensen want levensreddende operaties kunnen niet meer gebeuren... dit alles komt niet in de media... men is daar een heel volk aan 't uitmoorden om hun land in de wacht te kunnen slepen en wat doet het westen hier... niets... ik heb me sindsdien suf zitten piekeren... wat zou men kunnen doen om die media wakker te schudden en deze wantoestanden aan de grote klok te hangen... ik weet het niet... zijn er tussen jullie soms mensen die enig idee hebben hoe je zoiets zou kunnen aanpakken???
Genoeg ellende voor vandaag... ik heb spijtig genoeg geen grappige dingen beleefd vandaag die ik jullie kan vertellen... gisteren een van onze vrienden gaan bezoeken die een hartoperatie heeft gekregen... hij heeft me zijn "tirette" oftewel "treksluiting" laten zien en dat was niet bepaald hartverheffend... maar het gaat hem goed en dat is al heel wat... voor de middag efkes m'n griepspuitje gaan halen... ik heb al eens verteld dat onze huisarts een grapjas is... zogauw die ons ziet binnenkomen begint hij al moppen te vertellen... toen ik vol blijde verwachting op m'n spuitje zat te wachten vertelde hij een mop met als resultaat dat hij bijna verkeerd prikte omdat ik zat te schudden van het lachen... enfin die heb ik binnen en kunnen ze me niet meer afpakken... vrijdag oogcontrole... nog zoiets plezants... met ouder worden kun je echt je pret niet meer op... controle van al je onderdelen met als resultaat dat je uiteindelijk toch dood gaat al hoop ik niet dat het bij mij uit verveling zal zijn... doei!!!
Ik weet wel dat sommigen mijn gechat niet veel zaaks vinden maar wat moet ik anders met mijn overvloed aan vrije tijd... ik heb niet het dubieuze voorrecht kinderpoepekes te mogen afvegen en in ruil hun knuffels te ontvangen... reizen zit er voor mij ook niet in... ik dien dus mijn tijd in te vullen met hetgeen ik nu eenmaal gaarne doe en dat is corresponderen met allerlei mensen die liefst zo ver mogelijk wonen zodat ik in gedachten toch een beetje op reis ben... ik heb al heel wat rare figuren ontmoet en die speel ik dan ook zo vlug mogelijk kwijt... ik heb er ook enkele boeiende mensen leren kennen die me een kijkje gunnen in hun leven... ik vind dat prachtig... ik weet dat ik voorzichtig moet zijn in die zaken maar ik ben ook van mening dat men eenieder een kans moet gunnen en zich niet dadelijk gaan afzetten wegens zijn ras en kleur... van nature ben ik anti-racist en het is spijtig dat sommige van onze nieuwe Belgen het zo bont maken dat ook ik me soms betrap op haatgevoelens... ik heb op dit ogenblik ook een Palestijn uit de Gaza streek bij m'n chatters en wat die man me allemaal vertelt over de toestanden daar is hemeltergend... die mensen hebben hun woning en land moeten verlaten om nu in een kamp te leven... tot en met onder controle van Israël... voedsel komt binnen met mondjesmaat... post wordt gecontroleerd... tekort aan medicijnen en wat al meer... en wij maar klagen dat gas en water duurder worden... een van m'n andere chatters is leraar in Algerije en durft 's avonds niet meer de straat op uit angst voor terroristen... er zijn zelfs ouders door hun zonen vermoord omdat hun geloof niet diep genoeg was... mijn studentje is gewoon een jongen die heimwee heeft naar zijn familie en wat vriendschap zoekt... wat is daar verkeerd aan... ik heb hem uitgelegd waarom ik hem niet wil bellen op gsm en dat dat mede door zijn landgenoten komt... hij toont er begrip voor... nee ik geef iedereen een kans om zijn goede wil te tonen... gedragen ze zich niet dan veeg ik hen gewoon onder de mat... maar vrienden heb je nooit teveel en als ik er enkele kan overhouden uit de massa die elke dag komt langslopen ben ik dik tevreden... ziezo dat is mijn mening... ik ben altijd bereid tegenargumenten aan te horen!
Zondag... zonnige dag... ietwat frisjes maar beter wat bibberen dan in je schoenen lopen soppen... zoals gewoonlijk was het golfdag voor ons... moesten maar eerst om halftien beginnen in plaats van negen uur... joepiejee... half uurtje langer in bed liggen genieten... toen ik wakker schoot... ja schieten is het juiste woord... ik schoot "wakker" en schoot tegelijkertijd "overeind in bed"... het was warempel al 8 uur en ik moest m'n haar nog wassen en droog krijgen... dus schoot ik "uit bed" en rechtstreeks de badkamer in... met kletsnatte manen naar den Buddy om te weten of er al een verse liefdesbrief lag te wachten...nee dus... maar ik had geen tijd om te treuren... rappekes eten en rappekes haar drogen en weg... verleden week heb ik het zeldzame genoegen mogen smaken eens als eerste te eindigen... ik werd verwelkomd met woorden van aanmoediging zoals : "allee maske vandoag goade der nog is ne lap oep geive hei" en dergelijke spirituele uitlatingen... wat mij zodanig onder de stress bracht dat ik gespeeld heb als een rund... dus geen pralines of taart deze keer.
Vrijdag la mamma gaan opzoeken die zoals steeds elke keer dolblij is dat ze ons ziet maar niet een van haar beste dagen had, zeer verward, er was echt niet met haar te praten, haar geheugen is totaal weg en zeggen dat ze verleden jaar nog een olifantenmemorie had, hoe zoiets zo vlug kan gaan is me een raadsel, er zijn zaken die ik haar nog zou willen vragen maar het is te laat en daarvoor zou ik me soms de haren uit m'n hoofd willen trekken van spijt.
De scooter van zoonlief ligt weer eens in panne, dus momenteel gebruikt hij onze auto en is het een heen en weer gerij, vandaag hadden wij hem nodig en deze avond heeft 't manneke hem terug naar zoon gereden, voor de eerste keer heeft hij via eBay een vervangstuk besteld in Amerika en dat is inderdaad direct opgestuurd maar nu zijn de postdiensten toch wel in staking in UK zeker, echt iets voor zoon de pechvogel, dat stuk ligt ergens te liggen wachten en zoonlief ligt hier te wachten en wij met hem.
Zojuist een chatsessie gehad met mijn romantische briefschrijver... de man heeft Engelse literatuur gestudeerd en schrijft op zijn Shakespeareaans... zodoende heeft de deze hier er een hele boterham aan om zijn schrijfsels te decoderen... het valt nog mee dat ik een cryptogrammenfanaat ben... en ondertussen leer ik nog iets bij van de klassieken.
Heb er een studentje bijgekregen, Marokaans joch dat in Brussel studeert en zijn mammie en broers en zus mist, heeft mij geadopteerd als surrogaat mammy, wil dat ik hem s'avonds berichtjes stuur op gsm, maar mammy wil wel met het joch praten maar niet via gsm, groot verdriet van joch dat maar niet wil begrijpen waarom mammy zo wantrouwend is, ach wat kan het leven soms moeilijk zijn!
Morgen begint er weer een drukke week, moet griepspuitje gaan halen, de kinderen komen eten, we krijgen zaterdag visite, etc. etc. dus zal ik er maar beter aan doen op tijd m'n bed in te duiken... tot de volgende maatjes!!!
Wij hebben toch echt geen gebrek aan afwisseling hier in ons mooie Belgenlandje nietwaar... gisteren prachtig weer... geen vuiltje... pardon wolkje aan de lucht... ikke in m'n pollen wrijven want woensdag heb ik een dagje vrij om eens lekker m'n portemonnee te gaan plunderen... jawadde... hebben jullie al eens naar buiten gekeken... g i e t e n doet het... portemonnee blij... ikke ni... wat zal ik dan maar eens gaan doen in plaats van de winkels plunderen... wasmachine volproppen... is gedaan... wat nog... opruimen... jaja dat ook en terwijl ik dan toch bezig ben zal ik ineens m'n Buddy eens een grote beurt geven... kan die ook weer even ademen... mailtjes openen en beantwoorden... ook gedaan... er kwam er juist eentje binnen van m'n Algerijnse chatvriend met als bijlage een prachtige pps van Brussel... ik heb me al rot gezocht naar zoiets maar dan van Antwerpen om door te sturen naar een Roemeense chatvriendin die me van haar land ook een prachtige pps doorstuurde... iemand zoiets in zijn bezit??? Hier zit iemand ernaar te snakken!!!
Van chatvrienden gesproken... ik heb er toch enkele kunnen strikken waarmee ik een babbeltje kan maken in verstaanbare taal... eentje stuurt me zelfs elke dag een liefdesbrief... als dàt geen opkikker is om je dag mee aan te vangen... ik kom dan helemaal warm van binnen de kamer in om te worden begroet met wat geknor en gevit van echtgenoot... ach wat kan het leven toch wreed zijn... gelukkig voor 't manneke zit die romantische minnaar ver hier vandaan want anders....
Wat ik intussen wel heb opgemerkt is dat de chatwereld vol zit met eenzame mensen... die elk op hun eigen manier aansluiting zoeken... eigenlijk heel triest allemaal... er zijn er natuurlijk ook enkele die puur uit leergierigheid het net verkennen... zoals bibike hier... haha... maar de meesten zoeken gewoon wat begrip en iemand waar ze hun hart kunnen uitstorten... en waarom niet... iedereen heeft daar behoefte aan... is tevens een goedkope therapie... spaart een psychiater uit!
Gisteren werd Lipskes echtgenoot begraven... een sobere en serene dienst... zonder poeha en tralala... zoals de man blijkbaar zelf was... eenvoudig en recht door zee... toen een van hun dochters de brief voorlas die door de andere dochter in Amerika was geschreven aan haar "papa" heb ik het te kwaad gekregen... het kind had het er zo moeilijk mee maar bracht toch de moed op tot het einde door te lezen... ik zou het niet kunnen... zat daar zelf al met een krop in de keel zo groot als een pompoen.
Ik ga nu nog maar wat verder rondkeutelen in huis... de lucht klaart maar niet op dus zal ik in m'n lot moeten berusten... morgen gaan we ook al voor de hele dag op stap met de club... zal tussen de bedrijven door wat met m'n duimen gaan draaien voor een droge dag... tot de volgende... doei!!!
Vandaag nog niet op de blogs geraakt tot nu... en lees met mededogen maar ook opluchting dat haar echtgenoot overleden is... ik stel het zo omdat haar man eindelijk uit zijn lijden verlost is.
Lipske met deze mijn oprechte deelneming aan jou en de hele familie.
Nee nee... aan jullie reacties te horen denk ik dat er hier een misverstand is... ik stoor me niet aan die woorden zoals vagina, dildo, penis en nog van die dinges... nee wat mij dwarszat was het feit dat die man het zó bracht alsof alle vrouwen elke dag met zo'n ding rondlopen... dat geeft toch een vertekend beeld weer... en trouwens dat "kunstwerk" in het park stelt een penis voor en geen dildo... nou ja wat is het verschil zullen jullie nu denken... ik ook trouwens... ziet er hetzelfde uit... doet zowat dezelfde dingen... ... alleen zijn er nu van die ingewikkelde modellen op de markt waar de èchte modellen het niet van kunnen halen... die hebben letterlijk àlles waar een vrouw van kan dromen... en dan nog in allerlei hippe kleurtjes... nu moeten jullie niet denken dat ik zo'n luxe ding in huis heb hoor... neeeeeje... ik doe het nog altijd met mijn oud model ... en trouwens... zelfs àls ik het had zou ik het nog niet aan jullie neus hangen... maar de tijden zijn toch echt veranderd... in mijn kinderjaren was alles wat naar sex zweemde taboe... toen ik eens aan m'n moeder vroeg "waarom die madam zo dik was"... het mens liep bijna te bevallen op straat... kreeg ik als antwoord dat die madam teveel lucht had ingeslikt... en ik slikte dat ook nog... nee dan mijn kinderen... die wisten al van heel jong waar de kindjes vandaan kwamen en hoe ze erin kwamen ook... masturbatie was ook al zo'n verboden gegeven... daar werd je blind van en gek... en ze hadden nog gelijk ook want enkele jaren geleden moest ik aan een van m'n ogen geopereerd worden... netvlies... dus bijna blind... en gek ben ik ook al... ... ik heb m'n kinderen echter uitgelegd dat ze zich vooral niet moesten inhouden... alleen vroeg ik ze beleefd zoiets niet in het publiek te doen... er zijn tenslotte grenzen nietwaar... gek of niet ik heb mijn principes!
En met deze sluit ik af, ik hoop hiermee elk misverstand uit de weg te hebben geruimd... tot de volgende!!!
Gisteren had ik afgesproken met een van m'n blogmaatjes... onze kletsnamiddag was weer eens supergezellig... ik heb ze nu al enkele keren ontmoet en we zijn nog niet uitgepraat
Toen ik op weg naar m'n afspraak was kwam ik aan het Middelheim waar... zoals jullie wel zullen weten... die Amerikaanse kunstenaar die reusachtige opgeblazen gedrochten heeft neergepoot met o.a. varkens... een drol... een penis... zo had ik het toch bekeken maar blijkbaar zie ik het weer maar eens verkeerd want... toen ik daar passeerde stond er een hele klas met blagen van zowat 9-10 jaar die aandachtig naar hun leraar stonden te luisteren... de man was hen aan het uitleggen wat hen daarbinnen te wachten stond en net toen ik voorbijkwam zegde hij dat die "penis" een dildo was... wat de vraag uitlokte wat een dildo is... toen antwoordde die man doodgemoedereerd dat dat iets is dat vrouwen in hun vagina stoppen... net alsof het alle dames hun dagelijkse gewoonte is zo'n ding 's morgens na het tandenpoetsen in te brengen... ik sta versteld over m'n zelfbeheersing want ik heb alleen die man eens heel scheef aangekeken en op m'n bieterkes gebeten... je kunt je voorstellen wat die opmerking van hem teweegbracht... een vettig gelach van heel die bende! Nu vraag ik me toch af of IK zo erg achterloop of zie ik dat weer verkeerd... sexuele voorlichting ja... volledig akkoord... maar zomaar iets beweren alsof het de doodgewoonste zaak van de wereld is... dat gaat m'n petje te boven... welk beeld krijgen die kinderen dan voorgeschoteld... nou ja ik zal wel een ouderwets moeke zijn... wat denken jullie hierover... zou ik wel eens willen weten...
Heb ik altijd een moeilijke vraag gevonden... want liefde en lust worden zo vaak verward... het begint gewoonlijk met lust... na een tijdje neemt die lust af... oja... niet helemaal natuurlijk... maar je denkt er niet meer 24 op 24 uren aan... dan komt de gewenning... je leeft soms op elkaars lip en dat veroorzaakt wrijvingen... als je het geluk hebt een partner te hebben die ook een "soulmate" is kunnen die wrijvingen tot een minimum beperkt worden... indien je dat geluk niet hebt heb je dikke pech... maar toch... er komen kinderen die ook nog eens voor problemen zorgen... die moet je samen zien op te lossen... het schept een band die niet gemakkelijk te verbreken is... dan wordt je partner ziek... zwaar ziek... en daar sta je dan helemaal alleen voor want je enige bekommernis is om het je maatje zo comfortabel mogelijk te maken...
Dit kwam in me op omdat ik met mededogen de lijdensweg van Hotlips en haar Suske heb gevolgd... daarom nog even dit :
Lipske we leven allemaal met je mee... we kunnen je niet echt helpen maar onze gedachten zijn bij jullie!
Heb met veel interesse jullie reacties gelezen... ja ik heb me spinnijdig gemaakt die vrijdag... ik dus wel maar la mamma blijft altijd en overal haar gelaten zelf... die hoor je nooit klagen en is dan ook heel geliefd door het personeel... ik heb haar karakter niet en wordt dan opstandig... toen ik onlangs nog een babbeltje sloeg met enkele leden van de verpleging heb ik die al verwittigd dat ik niet zo gemakkelijk ben... die zijn dus "en masse" al een andere job aan 't zoeken tegen dat ik eraankom...
Zondag la mamma gaan bezoeken en ze was weer heel helder... al dat gepruts aan haar gezicht heeft haar precies opgekikkerd... of zijn het de ritjes in de ambulance?
Maandag had ik de koekestad in m'n agenda staan... die kniebroek ruilen he Louke... toen ik 's ochtends door m'n raampje tuurde... klinkt wel romantisch he... zij tuurde door haar raampje of de prins er nog niet aankwam... mijn prins lag nog in bed te ronken dus daar heb je dan niet veel aan... waar was ik gebleven... ha ja dat raam waar de regen tegenaan kletterde... zakte de moed me in de schoenen... als ik nu aan iets een hekel heb is het toch wel in stadskledij door de regen stappen zeker... dus maar even wachten... en wachten... en wachten... geen opklaring in zicht... toch maar gaan of niet... uiteindelijk ben ik dan toch maar naar de bus gestapt gewapend met botten en paraplu... die broek geruild... geen probleem alleen hangen ze die dingen tegenwoordig overal zo hoog dat een onderdeurtje zoals ik nergens bij kan... maar ik heb daar m'n trucjes voor... kijk dan heel hulpeloos rond tot ik een lange man in het vizier krijg en die klamp ik dan aan... zo ook nu... daar stond ik weer te wijfelen van zou ik nog wat verder gaan of maar vlug naar huis... ben dan toch nog tot ongeveer in de helft van de Meir gesukkeld maar toen zakte de moed me in mijn doorweekte botten... ben dan al soppend naar huis getrokken mèt broek maar zonder bijpassend truitje... ach je kan niet àlles hebben he!!!
Wat de chat betreft... de ene komt en de andere gaat... zo is het leven... met die Algerijn heb ik kwebbelen gekregen en die is de deur uit... heb zojuist mijn Ghambiaans adoptiezoontje de deur uitgezwierd... was van "mum" hier en "mum" daar... hij wilde alleen maar vriendschap en een babbel... nou moe dat gebabbel was al een moeilijke affaire want het jong zijn Engels was ook niet dàt... had er medelijden mee... en toen kwam de aap uit de mouw... "zoontje" wilde dat "mum" hem financieel bijstond... toen ik weigerde werd hij warempel kwaad... dus wèg met hem... is niet de eerste die denkt dat het onze plicht is heel Afrika van geld te voorzien want wij "white people" zijn toch allemaal stinkend rijk... ik wilde dat het waar was dan kon hij en die anderen gerust meeprofiteren maar jammer genoeg ben ik zèlf al blij dat ik het einde van elke maand haal zonder schulden.
Voor de rest krijg ik elke dag een serieke lover boys binnen die ik dan weer heel beleefd buitenbonjour... soms eens een zwarte vrouw maar DIE hoeven geen sex alleen geld... als je echter lang genoeg wacht kom je toch eens een gelijkgestemde ziel tegen... en dat maakt alles dan weer goed... het is wel spannend want elke dag brengt weer enkele verrassingen... zoals op een terrasje zitten en de hele wereld aan je voorbij zien trekken.
Vandaag zou het golf moeten worden, het weer ziet er echter niet schitterend uit... ben benieuwd! Tot de volgende maatjes... en vergeet niet vrijdag te komen!!!
... alleen zijn er nu van die ingewikkelde modellen op de markt waar de èchte modellen het niet van kunnen halen... die hebben letterlijk àlles waar een vrouw van kan dromen... en dan nog in allerlei hippe kleurtjes... nu moeten jullie niet denken dat ik zo'n luxe ding in huis heb hoor... neeeeeje... ik doe het nog altijd met mijn oud model 
... en trouwens... zelfs àls ik het had zou ik het nog niet aan jullie neus hangen... maar de tijden zijn toch echt veranderd... in mijn kinderjaren was alles wat naar sex zweemde taboe... toen ik eens aan m'n moeder vroeg "waarom die madam zo dik was"... het mens liep bijna te bevallen op straat... kreeg ik als antwoord dat die madam teveel lucht had ingeslikt... en ik slikte dat ook nog... nee dan mijn kinderen... die wisten al van heel jong waar de kindjes vandaan kwamen en hoe ze erin kwamen ook... masturbatie was ook al zo'n verboden gegeven... daar werd je blind van en gek... en ze hadden nog gelijk ook want enkele jaren geleden moest ik aan een van m'n ogen geopereerd worden... netvlies... dus bijna blind... en gek ben ik ook al... 
... ik heb m'n kinderen echter uitgelegd dat ze zich vooral niet moesten inhouden... alleen vroeg ik ze beleefd zoiets niet in het publiek te doen... er zijn tenslotte grenzen nietwaar... gek of niet ik heb mijn principes!
