|
maar aan iedere gevel slapen de ramen nogxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
zie hoe het licht in de huizen klimt
als een trage kleur
hoor hoe de zon het wilde feest bezingt
van onze nachtelijke omhelzing
de dag tuimelt naar binnen
en je doet de drukte van de straat
naar koffie geuren
ik streel hoe je achteloos mooi je kamerjas
laat open hangen
als je een eitje pelt
met mij
de stilte hangt aan een draad
tussen de sanseverias
ik heet je orchidee
en hoor mijn haar ritselen
ik hak wellustig mijn ontbijt uit de rotsen
|
