<<< Gelukkig is het server-probleem van de website opgelost... dank aan de iters voor de snelle en kundige ingreep.>>>
De hittegolf lijkt ons een tijdje te verlaten. We kunnen weer ademen! Fietsen blijven we sowieso doen, hoewel we vandaag geen tijd hadden voor een grote toer. Even tot het Kempisch kanaal en terug was voldoende om toch de zinnen een beetje te verzetten... en een foto te maken. De mooie luchten zijn we ook kwijt voorlopig maar dit beeld vond ik toch de moeite waard. Het lijkt er in de buurt van sas 9 op dat het Kempisch kanaal een brede waterweg is maar dit is slechts over enkele honderden meters. Verderop is het weer veel smaller. Ik vind dit wel een van de mooiere locaties langs het kanaal.
Puffen vandaag. Toch zijn we er op uit getrokken om een fikse fietstocht te ondernemen. Zolang je in beweging bleef viel het wel mee, de wind zorgde immers voor wat afkoeling. Stoppen deden we alleen als het echt niet anders kon, om een niet te missen foto te maken of om wat vloeibaars bij te tanken. De Beddermolen in Tongerlo hoorde in die eerste cathegorie. Onze dochter heeft er lang geleden ooit aan gedacht het aanpalende beschermde pand te kopen maar de voorwaarden bleken toen zo streng dat het wel een zelfmoordoperatie leek. Ondertussen is het helemaal gerestaureerd maar voor zover ik kon zien nog steeds niet bewoond of operationeel. De molen evenwel staat er nog steeds te pronken in al zijn glorie. Als we de stand van de wieken mogen geloven neemt de molenaar een korte pauze.
Ik ben nog helemaal niet uitgespeeld met mijn drone en ook vandaag ben ik weer bezig geweest met experimenteren en fotograferen, maar ik realiseer me maar al te goed dat als ik me wil houden aan de zelf opgelegde regel om zoveel mogelijk afwisseling in mijn fotografie te brengen, ik iets anders moet kiezen als onderwerp vandaag. Als Jul, de woef van zoon Michael dan even te gast is, hoeven ze mij niet te vragen even mijn fototoestel te gebruiken. Tromgeroffel..... voila, een woefportret! Is ie niet mooi?
Ik mag hopen dat het niet te snel gaat vervelen want ik ben nog helemaal niet klaar met het spelen, experimenteren en genieten van mijn nieuwe drone. Oefening baart kunst zegt het spreekwoord en ik ben het daar helemaal mee eens. Het is een meer dan interessante ontdekkingstocht naar de mogelijkheden van dat ding (en die van mij trouwens). Vanavond heb ik ook even een van mijn favoriete foto-bezigheden getoetst aan het gebruik van drones. Ik voelde al voldoende vertrouwen om eens in het donker op te stijgen om een foto te maken van de Kasterleesteenweg en de dorpskern van Lichtaart in de verte. Bij het bekijken van het resultaat bleek dat er toch wel behoorlijk wat ruis in de opname was geslopen. Dan doe je aan ruisreductie, je verliest wat scherpte daardoor en om dat weer te compenseren heb je wat tools ter beschikking om alles weer wat op te scherpen. Dit is het resultaat en ik vind dit als eerste poging meer dan aanvaardbaar.
We zijn al een tijdje het natuurgebied "De Tikkebroeken" aan het fotograferen met de leden van onze fotoclub. Bij gelegenheid van het 70-jarig jubileum komt er in Kasterlee een tentoonstelling in het najaar. Nu ik een drone gekocht heb en er intensief mee aan het oefenen ben om de bediening tot in de finesses in de vingers te krijgen vond ik het opportuun om ook eens het gebied van uit de hoogte in beeld te nemen. Ik heb er voorzichtig wat rondgevlogen en enkele foto's gemaakt. Ik wilde nog wel altijd mijn speeltje in mijn gezichtsveld houden en dat beperkte de mogelijkheden voorlopig. Dit is een opname die ik zelf best leuk vind als foto van de dag maar als overzicht van het gebied is dit niet wat ik in gedachten had. De hut en uitvalsbasis van de leden van natuurpunt is wel mooi in beeld op een sterk punt op een derde van de boven- en rechter zijkant maar ik ga toch op zoek naar een standpunt (euh...vliegpunt???) met meer mogelijkheden. Ik ben sowieso blij dat ik al eens mijn neus aan het venster stak en wat extra ervaring meenam ter plekke. In de volgende sessie zal ik daar zeker uit geleerd hebben. (binnenkort het vervolg)
Als we na de vrijdagse wandeling met de bewoners van Hoevezavel terug naar huis rijden is een stop bij de visboer aan de Postelse brug altijd een goed idee. Tegen een portie kibbeling zeg ik niet neen. We plakken daar dan meestal ook nog een korte extra wandeling langs het kanaal aan vast en de camera heb ik zoals gewoonlijk schietensklaar. Deze waterrecreanten waren de eendjes aan het voeren en ik vond dat best een leuk onderwerp.
Ik ben vanavond langs de Kasterleesteenweg naar de vergadering van de fotoclub gewandeld. Bij de Schransstraat ben ik even gestopt om deze foto te maken. Het was niet de bedoeling er een schoonheidsprijs mee te winnen maar iets moet me van het hart. De heraanleg van de N 123 dwars door Lichtaart is ondertussen alweer bijna 3 weken voltooid en ik blijf ondertussen met wat vragen en opmerkingen zitten. Als je van Lichtaart naar Kasterlee fietst moet je na de gele fietssuggestiestroken in het dorp eerst rechts een nieuw aangelegd stukje fietspad oprijden, dan de Schransstraat oversteken op een mooi opvallende geverfde strook en dan zie je een blauw bordje "Fietspad". Ik wil ze de kost niet geven die hier rechtdoor zullen fietsen, recht het voetpad op. Ik zie de speedpedelecs al tussen de voetgangers laveren. Maar dat is niet het echte probleem dat ik wil aankaarten. Neen, hier moet je plots linksaf, de Kasterleesteenweg oversteken. Er staat weliswaar een stopbordje voor de fietsers (langs de andere kant staat dat er niet trouwens) maar de oversteekstrook voor de fietsers is, op enkele voor de automobilisten nauwelijks zichtbare stippen na, niet gemarkeerd... Was de verf op? Of zit de aankoop van een nieuwe pot verf in de begroting van volgend jaar? Laten we hopen dat er tegen dan geen ongevallen zullen gebeuren hier.
Niet zo ver van het containerpark staan drie bizarre gezonnebrilde veiligheidsagenten. Ik neem aan dat ze de opdracht hebben gekregen om de gewassen in de kleine moestuin te beschermen tegen al te opdringerige vogels en ander gespuis. Ik was er al een aantal keren voorbij gekomen en uiteindelijk ben ik toch eens gestopt. Ik heb heel beleefd gevraagd of ze er bezwaar tegen hadden dat ik een foto maakte. Ze bleven evenwel stoïcijns kalm de omgeving bewaken zonder te antwoorden. Ik ben er dan maar van uit gegaan dat het mocht.
Kleindochter Julie studeert bij Codarts in Rotterdam en vanavond gaven ze een voorstelling om het jaar af te sluiten. Wij wilden daar natuurlijk bij zijn. Rotterdam is uiteraard niet alleen een favoriete uitstap omdat Julie daar haar opleiding krijgt. Er is in die stad altijd wel iets te beleven en vooral veel te zien, straatkunst, graffity, beelden, architectuur... een paradijs voor de amateurfotograaf. We zijn dan ook vroeg vertrokken deze voormiddag en we hebben behoorlijk wat Rotterdamse stappen op de teller gezet. We hadden de wagen geparkeerd in een van de parkings bij het Zuidplein, vlak bij het theater, en dat was al een rijke bron van foto's maar dan kwamen nog Katendrecht, de kop van Zuid, het fotomuseum, de Erasmusbrug en omgeving... kortom, het was het dagje wel. Omdat we ook redelijk laat (vroeg eigenlijk) weer terug thuis waren heb ik een willekeurige greep uit de oogst gedaan, zeg maar de eerste foto uit de lijst die de strenge kwaliteitscontrole doorstond. Deze twee liepen tussen de bomen en de wolken vlakbij het Zuidplein.
Ooit was dit een bloeiende horecazaak. Er waren iedere week meerdere bruiloften, personeelsfeesten, verjaardagsfeesten... kortom, als je iets te vieren had kon je er terecht (maar je moest vaak lang op voorhand reserveren). Hoe het is kunnen gebeuren dat een ooit zo bloeiende zaak nu in deze toestand is vervallen is mij een raadsel. Ik ben er zelf ook ooit naar feesten geweest, ik heb er wel eens opgetreden en het Hof ter Rielen was een referentie in onze regio. Ik kwam er deze namiddag langs gefietst en ik ben de parking op gereden om er enkele foto's te maken. Als het verval zich verder zet kunnen we er binnekort misschien terecht voor urbex-expedities, je weet maar nooit.
Het was feest bij café De Pelleman in Kasterlee. De plaatselijke fanfare De Kunstminnaars organiseerde weer het jaarlijkse Frühshoppen weekend en zowel op cullinair gebied, met een rijkelijke barbeque, en qua muzikale attracties was het een dag om niet te missen. Dat tussendoor ook de dorst regelmatig gelest werd mag niet verwonderen. Na het optreden van 't Harmonieke uit Turnhout en vóór de musici van de A.M. Brass Band het beste van zichzelf zouden geven deden ook de leden van de locale drumband een gesmaakt optreden. De jongste fans wilden het van dichtbij meemaken en dat kon ik dan weer niet laten voorbij gaan zonder er enkele foto's van te schieten.
Bij gelegenheid van zijn eerste vlucht krijgt mijn nieuwe vriendje meteen een plaats in het jaaralbum 2023 dat hier aan het groeien is. Voor één keer is ie het onderwerp. Het is de bedoeling dat in de toekomst de fotografie in de omgekeerde richting gaat. Dat ding zal voortaan regelmatig de taak van mijn Sonytje en de Canon overnemen. Voorlopig ben ik nog aan het worstelen met de handleiding maar voorzichtig ben ik toch al begonnen begonnen met oefenen. Ik hoop hier weer enkele nieuwe mogelijkheden mee aan te snijden om afwisseling te brengen in de foto's die hier voorbij komen.
Zoals iedere vrijdag waren we ook vandaag weer present als vrijwilligers om te gaan wandelen met de bewoners van Hoevezavel. Toen we over het fietspad richting Maatheide liepen zag ik deze bloemekes al, maar een hele stoet rolstoelen stop je niet om een foto te maken. Ik ben na de wandeling en de bijhorende gezellige napraat-sessie-met-een-drankje dan maar terug naar die plek gereden met de wagen om alsnog even mijn Sonytje te gebruiken. Misschien ziet het er een beetje verwarrend uit maar de foto is wel degelijk loodrecht naar beneden geschoten. Een deel van de familie margriet-achtige bloemen had er voor gekozen om op het fietspad te gaan liggen in plaats van mooi langs de kant te blijven. Waarschijnlijk vonden ze het daar warmer of zo. De fietsers (en de rolstoelen) laten ze voorlopig met rust want ze zien er nog redelijk ongeschonden uit.
Een oude schuur in Poederlee. Het totaalbeeld was best leuk en dat had ik ook op mijn geheugenkaartje maar in mijn ijver om zo veel mogelijk afwisseling in mijn fotografie te brengen koos ik deze keer een voor een detail... De doorkijk door het raampje met spinnenwebben, het simpele schilderwerk en de afbladerende plaaster maken er samen een eenvoudig maar toch intrigerend beeld van.
Het was best spannend deze namiddag. Ik ben samen met mijn maatje en ervaren dronepiloot Alex bezig geweest met het ontdekken, registreren, het gebruiksklaar maken van mijn nieuwe speeltje en nog veel meer formaliteiten die ik vooraf niet had kunnen inschatten. Zo rond 5 uur was het voldoende voor vandaag, mijn hoofd stond op ontploffen en wat is er dan beter dan een rondje fietsen om wat stoom af te laten. Even tot Herentals, fiets-o-strade tot Olen Station en weer terug naar huis. Bij de brug over het Kempisch kanaal ben ik even gestopt in de hoop iets te kunnen scoren voor mijn geplande fotoreeks "samen" die ik tijdens ons volgende fotosalon wil presenteren. "Samen fietsen" leek me namelijk een mogelijk leuk onderdeel. Tijdens het kwartiertje dat ik er stond kreeg ik helaas geen duo frontaal in beeld maar ik heb natuurlijk ondertussen wel een aantal andere beelden geschoten. Voor het beeld dat ik in gedachten had zal ik nog eens moeten terug gaan, of een andere locatie kiezen en dan misschien iets meer geduld hebben. Ons fotosalon is tenslotte pas begin november... Dit is vooralsnog een beeld van een andere vorm van fietsplezier.
Vandaag heb ik gekozen voor een zeer sobere, minimalistische compositie. Er zijn maar twee kleuren, hoofdzakelijk blauw met een witte, zijn eigen weg zoekende, gebroken lijn er doorheen, en dan is er ook nog dat kleine rode puntje... jawel hoor, Cool Blue. Ik heb vandaag eindelijk de tijd gevonden om mijn al eerder bestelde drone te gaan afhalen in de winkel in Wilrijk. Als een product niet meer in het centrale depot aanwezig is maar nog wel in de winkel dan wordt het niet aan huis geleverd maar moet je er zelf om gaan. Zo heb ik nog eens kunnen "genieten" van de verkeerschaos rond Antwerpen. Terwijl ik wachtte om geholpen te worden kwamen een aantal interessante strakke composities in beeld en ik heb enkele keren aan mijn Sonytje gevraagd of ie bereid was om een en ander vast te leggen.
Ik had er een pittige fietstocht opzitten en in Herentals, bijna terug thuis - nog 9 km. - besloot ik om alsnog even aan te leggen bij een zaak waar ik het overvloedige vochtverlies kon compenseren met iets anders dan de fles water die ik altijd meeneem voor noodgevallen. Komend van Grobbendonk leek me het café aan de Zandpoort de eerste geschikte plek. Wie schetst mijn verbazing toen ik de jongedame die daar werkt zag rondlopen met een raar beest op haar schouder. Ik heb meteen gevraagd of ik een foto mocht maken. Ze wilde zelf niet maar het beest had geen bezwaar. Thuis ben ik zoals zo vaak bij dokter Google te rade gegaan en het blijkt dat dit een leguaan is, meer dan waarschijnlijk zelfs een groene leguaan ondanks het feit dat de kleur mij eerder oranje-goud lijkt. Maar groene leguanen bestaan in veel variëteiten zo leerde ik. Een geroutineerde leguanenspecialist die hierover valt mag me natuurlijk alijd tegenspreken, ik ben een leguanen-leek namelijk. Maar ik ben toch blij dat ik er eentje in mijn jaaralbum kan plaatsen.
Waar kun je met deze temperaturen beter fietsen dan langs het kanaal? Het bleef lang tropisch heet maar na 6 uur vonden we toch de moed om er even op uit te trekken. Eerlijk gezegd was ik best een beetje jaloers op de zwanen die zo heerlijk over het water dreven. Ik heb er het raden naar of het papa dan wel mama is die gevolgd werd door drie kids. De andere helft van het ouderpaar volgde een eindje verder, om eventueel gevaar van achter te onderscheppen denk ik. Ik heb ook wel beelden van de voltallige familie maar uitgezoomed was de opname toch net iets minder pittig dan deze close up. De ganse familie zet ik wel op Facebook.
De zaterdag van het laatste weekend van juni is traditioneel barbeque dag voor onze fotoclub. Er wordt lekker gegeten, iets vloeibaars er bij genuttigd, de vriendschapsbanden worden aangehaald en in wezen is dit een teambuilding dag, te meer omdat ook de partners er bij mogen zijn. Hoewel het voor mij gevoelsmatig niet hoort dat je bij zulke gelegenheden medegroepsleden in beeld neemt heb ik het toch enkele keren gedaan (de lokroep van mijn Sony-toestelletje weet je nog)... soms waren er redenen om een foto niet te kiezen maar in dit geval kon ik het niet laten. Geposeerde foto's proberen we te vermijden maar deze foto van onze barbequemaster Bert kon ik niet in de map ongebruikte leuke foto's laten zitten.
Het gebeurt me wel eens vaker dat ik een foto wil benoemen met een liedjes-titel. Toen ik hier stopte omdat mijn Sonytje weer onweerstaanbaar begon te woelen in mijn zak moest ik meteen aan Jimi Hendrix denken. Niet dat ik de link tussen de tekst en de locatie meteen wiskundig correct voor de vuist weg kan leggen maar "All along the watchtower" leek me hier wel gepast. Ik heb er ook geen idee van of deze site, onderdeel van wat wij in de regio "den atoom" noemen, en waar pottenkijkers geweerd worden door een dubbele hoge prikkeldraadafsluiting met een imposante uitkijktoren en bewakingscamera's, onderdeel is van het opslagproject van nucleair afval in de Kempische bodem. Ik behoor alleszins niet tot de ingewijden die hier meer van weten. Ik vind de foto interessant genoeg zonder over nucleaire problematiek te moeten nadenken. De prachtige wolkenlucht is op zich al een foto waard en als er dan nog enkele ingrediënten zijn die voor een aanvaardbare compositie zorgen kan ik mijn Sonytje alleen maar gelijk geven. Effe stoppen Pol!!!
