De derde rit van de Baloise Belgium Tour passeerde door Lichtaart, meer nog, de renners kwamen voorbij onze voordeur. Ik kan een wielerwedstrijd wel smaken, liefst van achter een TV scherm evenwel. Om ergens langs een parcours plaats te nemen om de renners één keer te zien voorbij komen, daar kan ik weinig animo voor opbrengen, behalve als ik maar naar de overkant van de straat moet lopen met mijn fototoestel in de hand. Dit zijn de zeven vluchters die pas in de laatste plaatselijke ronde in Scherpenheuvel werden gegrepen door het peloton. Dat peloton heb ik dik twee minuten later ook gefotografeerd en daarna ben ik weer achter de TV gekropen...
Het ziet er niet naar uit dat er de rest van de week nog veel fietsplezier zal te rapen zijn. Ik weet het wel: slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding... maar zelfs in regenkleding de allernatste elementen trotseren is niet mijn invulling van het woord fietsplezier. We zijn dus vandaag nog maar eens op pad gegaan. Een grootse prestatie wil ik het niet noemen maar we zijn toch al over de 40 km geraakt... electrisch he. Zowel het vrouwke als ikzelf hadden bij thuiskomst een pijnlijke achter-onderkant... Er zijn blijkbaar mensen die een stalen kont hebben en die moeiteloos meer dan het dubbele afleggen, wij dus niet. We hebben er wel van genoten. Binnendoor naar Turnhout, rond Turnhout langs het kanaal en via Corsendonk terug naar huis. Onderweg enkele keren gestopt om bij te tanken en om het fototoestel boven te halen om wat beelden te scoren. Uit die laatste activiteit is hier de keuze van de dag: een opname van het begijnhof in Turnhout.
Ik ben vanavond samen met mijn maatje Alex nog eens gaan oefenen met onze drones. In de buurt van het Netepark in Herentals is er een meestal verlaten, vrij grote open plek, waar je goed zicht hebt en waar je in alle rust kunt schaven aan de drone-vliegkunsten. In de zomer komen hier jeugdverenigingen die er hun tenten opzetten en in de chalets overnachten maar in dit seizoen is het er rustig. Fotograferen was zeker niet de hoofdzaak vandaag maar natuurlijk doe ik dat tussendoor toch wel. Het doel was weer eens aan de slag te gaan met bepaalde routines, moeilijke bewegingen in te studeren en ervaring op te doen... ervaring, ervaring, ervaring, belangrijk, belangrijk, belangrijk!!! Terwijl Alex zijn speeltje perfect op de landingsmat heeft neergezet kon ik het toch niet laten het tafereel vast te leggen.
Ik ben deze avond naar Zoersel gereden. Iedere 2de dinsdag van de maand richt de fotogroep Antwerpen daar een vormingsavond in met een interessante spreker. Vandaag ging het over De Artistieke Interpretatie van Architectuur. Spreker van dienst was ene Noel Baldewijns. Komt het door het onderwerp van de conference? Misschien... maar toen ik terug naar huis reed en ik me realiseerde dat ik vandaag nog geen foto gemaakt had ben ik gestopt aan het shopping center langs de grote baan tussen Zoersel en de oprit van de E34. Op dat uur, rond kwart over 10, zitten we midden in het blauwe uurtje, lopen daar geen mensen in de weg en auto's rijden ook niet door het beeld. Ideale tijd dus om eens de architectuurtoer op te gaan.
Ik wil als fotograaf niet in één doosje gestopt worden, afwisseling in de fotografie is mijn motto. Vandaag heb ik geprobeerd de wind te fotograferen. Het heeft namelijk behoorlijk hard gewaaid deze namiddag en de siergrassen langs het zonneterras in de tuin wuifden dat het een lieve lust was. Red baron is trouwens de naam. Ik heb geprobeerd de onscherpte van de beweging vast te leggen. Met het allerkleinste diafragma (F22) en ISO 100 kwam ik helaas nog maar op een sluitertijd van 0,3 seconde. Iets langer had ik wel gewenst maar een ND filter heb ik niet voor die lens. Al bij al is de beweging toch redelijk zichtbaar in de foto geslopen en uiteindelijk kan ik er mee leven.
Buurmeisje Milla was jarig. Vijf jaar is ze al geworden de kapoen. Zoals dat bij goede buren hoort waren we vanavond uitgenodigd om even gezellig op bezoek te komen om de feesteling te feliciteren, wat bij te praten, een stuk taart te eten en iets te drinken. De buren zijn er van op de hoogte dat ik een drone heb en ze zien dat ding wel eens rondvliegen boven onze tuin. Toen dat ter sprake kwam stelde ik voor om even enkele, net iets andere, foto's te maken van het aanwezige kleine grut. Dit is er eentje van pal boven de trampoline. De feestelinge heeft de kunst van het trampolinespringen al behoorlijk onder de knie. Haar kleine zusje wil er ook op en dan is er nog een jeugdige bezoeker die ook mag deelnemen aan de springpartij, zij het net iets voorzichtiger. Kleurige ballonnen maken de feestvreugde (en de sfeer in de foto) alleen maar groter bij zulk een kinderfeestje.
Zowel het vrouwke als ikzelf vinden het fijn dat er altijd wel een bloemeke in huis is. Als we ze al niet zelf plukken ergens in de buurt of in de (verwilderde) eigen tuin gaan we er ook wel eens kopen. Zelfs in de supermarkt, desnoods in een benzinestation vind je tegenwoordig boeketten maar de beste kwaliteit en de schoonheden die het langst fris en mooi blijven vind je bij de echte bloemenwinkel. Op een dag als vandaag, ik kwam weer eens het huis niet uit, minder als 1000 stappen op de teller (man, man, man) had ik gelukkig toch de keuze uit enkele exemplaren uit een ruiker die al enkele dagen in de woonkamer staat om een foto te scoren. Deze ruiker kochten we trouwens niet zelf, het was een presentje van Chris en Lucien omdat we goed voor Chouffe gezorgd hadden. Ik heb één bloemeke er uit gehaald, vastgeklemd en voor een stuk zwart karton gezet. Met de macrolens op mijn toestel heb ik er een foto van genomen. Zelfs met het allerkleinste diafragma heb je nog geen behoorlijk grote scherptediepte met die lens. Als je dat zou willen moet je aan focus-stacking doen. Voor de fototechniek-leken: meerdere opnames samenvoegen waarbij het scherpstelpunt telkens een beetje wordt opgeschoven en je zo een opname krijgt die van voor tot achter helemaal scherp is. In dit geval heb ik dat niet gedaan omdat ik vind dat de - zij de geringe - onscherpte in enkele delen van de foto veel natuurlijker overkomt. Volgens meneer Google is dit trouwens een Incalelie of Alstroemeria Aurea.
Het vrouwke vond het helemaal niet erg toen ik voorstelde om een fietstochtje te maken. Mooi fietsweer he. Via De Watervoort ging het naar de site van Sport Vlaanderen in Herentals. Daar wilde ik eens bij de skiberg gaan kijken of er drone mogelijkheden zijn. Op 15 juni start daar de cross Trail ACHL en er werd mij namelijk gevraagd of ik dat van uit de lucht kon filmen... Dan zijn we verder gefietst richting Grobbendonk en via Lentehei terug naar Herentals en langs het Kempens kanaal weer naar huis. Genieten!!! Onderweg, bij de camping De Zeven Geitjes zijn we even gestopt. Die camping heeft haar naam niet gestolen en de geitjes zijn er een veel gesmaakte bezienswaardigheid. Ik heb er ook weer enkele beelden van geschoten.
We zijn vandaag naar het vrijwilligersfeest in Lommel geweest. Het was er best gezellig en we zijn er iets langer dan gepland blijven plakken. De vergadering van de fotoclub heb ik daardoor deze keer gemist. Om een of andere onduidelijke reden heeft het vrouwke het stuur van de Pol-mobiel overgenomen toen we terug naar huis reden. Van op de passagiersstoel had ik al diverse keren gezien dat er een prachtige zonsondergang was maar het vrouwke was niet genijgd om daarvoor te stoppen. De geschikte locaties voor een zonsondergangfoto kwamen ook niet zo talrijk voorbij moet ik zeggen. Toen we thuis kwamen heb ik meteen de drone even de lucht in gestuurd om te zien of ik toch nog iets van de pracht kon meepikken en jawel hoor... net boven de bomen achter ons huis kreeg ik 'm te pakken.
Je kunt nog altijd niet over lente-achtige, laat staan zomerse weersomstandigheden praten, maar omdat de voorspellingen droog weer beloofden vonden wij dat voldoende om toch maar een fietstochtje te ondernemen. Fietsen lukt me met mijn kwakkelende gezondheid trouwens beter dan wandelen, geen idee hoe dat komt. Onnodig te vertellen dat het Sonytje altijd klaar zit in mijn jaszak om er uit te wippen als er zich een fotomogelijkheid aandient. En die waren er meermaals. Uit het aanbod koos ik voor deze in zwart-wit verpakte veevoederbalen. Ondanks het mooie groen alom en de grashalmen op de voorgrond vond ik het zwart-wit van de verpakkingen voldoende reden om de hele foto naar zwart-wit om te zetten.
Er kunnen heel veel redenen zijn om te fotograferen. Om een prijswinner te scoren, om een herinnering te bewaren, om een gebeurtenis te documenteren, om een bewijs te hebben van iets... en er zijn er nog veel meer. Op deze pagina's heb ik mij ook enkele regels gesteld: ik wil afwisseling, ik wil geen onzinfoto's, fototechnisch gezien moet het verantwoord zijn en soms wil ik rekening houdend met al die dingen gewoon absoluut iets in mijn komende jaaralbum. Een week geleden werd ons de zorg over Chouffe toevertrouwd omdat de baasjes naar Milaan gingen en na een veel te korte periode van honden-sitten kwamen die baasjes Chouffe weer ophalen vandaag, nonkel Louis was ook meegekomen. Natuurlijk werd het best gezellig en de gesprekken gingen uiteraard over Milaan, over Chouffe maar ook over een onderwerp waar we het al eens eerder over hadden. Neefje Lucien heeft een goed kontakt met iemand van de heemkundige kring van Lommel en die is een boek aan het schrijven over de steeds zeldzamer wordende houtkanten. De mogelijkheid om dat te illustreren met dronefoto's werd besproken en om een en ander uit te leggen vond ik het fijn om de groepsfoto, die volgens mij bij zulke bezoeken hoort, te maken met de drone. Volgens de UAV app was het kantje boord qua vliegweer, behoorlijk wat wind, maar het was nog net groen. Een flinke bries zorgde er voor dat de drone toch niet honderd procent stabiel in de lucht hing maar de foto is uiteindelijk toch binnen mijn normen gebleven. Het vrouwke let op Chouffe en vergeet naar het vogelke te kijken en ik sta er zelf ook op. Noem het maar een alternatieve selfie.
Ondanks het twijfelachtige weer ben ik toch maar een rondje gaan fietsen. Eerst ging het naar Tielen waar ik een en ander moest regelen voor de komende bbq van de fotoclub. Het plan was om vervolgens even langs het skate-park te rijden en daar wat beelden te scoren van de prestaties van de jeugd maar ik was blijkbaar iets te vroeg. Er zaten weliswaar al enkele typetjes aan een tafel maar die bekeken me met een blik die vertelde "weg wezen..." Dan heb ik besloten weer maar eens langs het Kempisch kanaal te gaan fietsen en daar kwam ik op een gegeven moment in een verkeersopstropping terecht veroorzaakt door enkele families Canadese ganzen. Ik was niet de enige fietser die moest stoppen en ook een rollerskater kwam tot stilstand maar toen de ganzenfamilies zich langs het fietspad hadden terug getrokken en de collegae fietsers en de rollerscater verder trokken ben ik gebleven om een van de families te fotograferen. De ouders dreigden wel eens en ze maakten agressieve blaasgeluiden maar echt aanvallen deden ze niet. Ik kon enkele leuke beelden schieten en zo was mijn fotohonger voor vandaag toch weer gestild.
Al deze voormiddag hadden we veel wandelaars zien voorbij komen, er was duidelijk ergens een wandelevenement gaande. Toen we in de namiddag richting fiets- en wandelcafé Knooppunt 30 vertrokken om iets te gaan nuttigen kwamen we in het bos weer grote en mindergrote groepen tegen en sociale mensen zijnde hebben we enkele keren een praatje gemaakt. We kwamen er achter dat de plaatselijke wandelclub De Pompoenstappers een grote wandeltocht organiseerden vandaag. Naar het schijnt waren er 1400 inschrijvingen en liefhebbers waren van heinde en verre gekomen.We spraken zelfs met mensen die van uit Ieper met een reisbus naar de Kempen waren gekomen. Het is hier dan ook fijn wandelen he. Terug naar huis kerend hebben we uit pure interesse een ommetje gemaakt door het dorpscentrum want start en aankomst van de Pompoenstapperswandeling was aan het OC. Het was er redelijk druk en uitgewandelde, napratende, hun voeten wat lucht gunnende sportievelingen fotograferen kon ik natuurlijk niet laten. Zelfs de betonnen paaltjes langs het Kerkplein werden gebruikt als zitplaats om van schoeisel te wisselen.
Veel plezier aan het weer was er niet te beleven vandaag en als je dan alsnog op jacht gaat naar een foto van de dag moet je wel eens beroep doen op iets wat je enkele dagen geleden gezien hebt. Vlak bij huis had ik deze bloemekes gespot en vandaag heb ik er uitgebreid de tijd voor genomen om ze er mooi op te krijgen. Natuurlijk heb ik het weer opgezocht. Viooltjes zijn het, dat wist ik wel, maar meneer Google vertelde me dat het meer specifiek gaat over driekleurige viooltjes of berg viooltjes. Omdat we hier geen bergen hebben ga ik voor het eerste. Het valt trouwens op dat als ik bloemekes voor de lens haal er telkens een of ander insect mee in beeld sluipt. Enkele weken geleden was het een spinnetje en nu is het een.... ( euhhh, meneer Google bleef het antwoord schuldig ) ik gok: een bladluis???
Een van mijn eigenaardige kantjes is dat ik niet graag de snelste weg ergens naar toe kies. Voor mogelijk interessante fotolocaties onderweg wil ik graag een ommetje maken, je weet maar nooit... Ik vertrek ook meestal te vroeg om onderweg de tijd te hebben één of meerdere tussenstops in te lassen als de gelegenheid zich voordoet. Zo zag ik tijdens zulke toevallige stop deze sportende jongedame. Het moest snel gaan, het duurde volgens mij geen tien seconden voor ik de kleine Sony uit mijn zak gehaald had, ingeschakeld en afgedrukt. Dat ding staat standaard op automatisch voor dit soort gelegenheden en het ontgoochelt mij maar zelden. Voor de aardigheid even de exif gegevens: Iso 125 - 1/1000 - F4. Ik heb daar zelf geen enkele verdienste aan. De stand automaat is zonder meer betrouwbaar. F4 is voor de kenners misschien ongeloofwaardig maar met zulke kleine sensor maakt dat echt niet zoveel uit. Ik noem het een lucky shot, maar ik ben er blij mee.
Donderdagavond, fotoclubavond. We beginnen nu echt gericht naar het komende fotosalon toe te werken. Tegen één november moeten we er weer helemaal klaar voor zijn. Vandaag hadden we een zgn. print-forum. Dat wil zeggen we toonden al eens geprinte werken die in aanmeking zouden kunnen komen. Uiteraard is er ook een digitaal gedeelte in ons salon maar de hoofdzaak blijft natuurlijk de werken die op fotopapier gepresenteerd worden in de grote zaal van het OC. Niet iedereen was aanwezig, dat is ook geen verplichting. Zeg maar een dikke helft van de leden hebben erg leuke dingen getoond. Het ziet er naar uit dat het weer toppie wordt. Ook tijdens de vergadering heb ik mijn Sonytje meestal binnen handbereik en terwijl de overige leden de prachtige prints van Rob aan het becommentariëren waren ben ik even naar achter geslopen om dit beeld te schieten.
Ik ben in de late namiddag nog eens naar de Ark van Noe gereden. Dat is namelijk een locatie die door onze fotoclub aangeduid is als plaats waar we leuke plaatjes moeten gaan scoren. Ik was er al eerder deze week en deze keer had ik zowel de Canon met de 16-35 er op (voor panorama's), de Sony (die heeft een all-round 24-200 aan boord) en de de drone meegenomen. Ik heb meerdere leuke opnames mee gebracht en de keuze was niet makkelijk om er één uit te lichten. Deze fietser die over de Netebrug komt gereden gaat met de palm lopen vandaag. Aan de volgers om te oordelen of dit met de Canon, de Sony of de drone gemaakt is...
Met dergelijke titel denken mensen die mij kennen meteen aan bier. Maar niks is minder waar in dit geval. We hebben een logé. De woef van Lucien en Chris verblijft een weekje in huize Pol en Josee. Chouffe is zijn naam en of dat dan weer wél met bier te maken heeft laat ik in het midden. Terwijl de baasjes op reis zijn naar Milaan mogen wij van het gezelschap van deze superlieve vierpoter genieten. Het is een shelty en voor niet hondenkenners: het is een, eenvoudig omschreven: mini Lassie. Het is een erg sociale vriend en morgen gaan we zodra het weer het toelaat samen al eens de omgeving bewandelen. Ik heb al meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om 'm te bombarderen tot model van de dag.
Mede door het kl**teweer werd het een zeer foto-arme dag. Dan zoek je in de loop van de avond alsnog een onderwerp of inspiratie voor een ultiem fotomoment om toch nog een foto van de dag te scoren. Het hoeft niet altijd even serieus te zijn natuurlijk, een beetje meligheid in het leven moet kunnen vind ik. Zo kwam ik terecht bij een vaasje met extreem wegkwijnende margrieten. Het vrouwke had die eigenlijk gered na een giga regenbui eergisteren. Ze lagen omgewaaid, kletsnat op de grond en om ze nog enige glorie te gunnen werden ze in een glaasje op de vensterbank gezet, voorzien van voldoende water. En dan blijkt dat zoiets foute boel is... water drinken is nergens goed voor !!!
Hoewel ik eigenlijk altijd probeer zoveel mogelijk afwisseling te brengen in mijn fotografie heb ik vandaag een vergelijkbaar beeld als dat van gisteren in de aanbieding. Avondrood is iets waar iedere fotograaf wel voor valt vermoed ik. En toch is het alweer niet helemaal geworden zoals ik gehoopt had. Toen ik iets voor tienen even naar buiten liep om te zien of het blauwe uurtje zich al aandiende zag ik dat er erg mooi rood licht op de onderkant van de wolken zat. Ik ben zo snel mogelijk naar een plek gereden met vrij uitzicht maar zulke magische momenten duren blijkbaar niet lang. Toen ik daar vijf minuten later aankwam was de kleurenpracht alweer grotendeels verdwenen. Avondrood was er nog nog wel aan de horizon en daar doe ik het dan maar voor.
