Ik ben vandaag niet aan fotograferen toegekomen. Primo: het was er het weer niet voor, en secundo: ik ben zowat de ganse dag aan het printen geweest. Druk, druk, druk. De foto's die ik op het fotosalon van onze club wil tonen zijn wel al klaar en daar ben ik blij mee. Het is wel nog dik anderhalve maand maar nu kan ik rustig verder werken aan mijn AV reeks en heb ik weer tijd voor andere dingen. Ik val dus noodgedwongen terug op een foto van eergisteren. Joris, die ook deze keer de slechterik speelt in onze musical was natuurlijk ook op de vergadering. Eigenlijk is het een schat van een kerel maar de rol van snoodaard of schelm ligt hem als gegoten. Er is maar één ding mis met hem: hij weegt enkele kilo's te veel (da's een eufemisme he, een stevig understatement). Om hem zo voordelig mogelijk in beeld te brengen heb ik het op deze manier gedaan.
Eind augustus kreeg ik het idee om een foto van een tas koffie te maken en aan Chat GTP te vragen er een ode aan te schrijven. Verrassend genoeg lukte dat vrij makkelijk en ik plaatste het werkstuk dan ook, zij het een beetje aangepast, op deze pagina. Ondertussen zijn er al een aantal andere lekkernijen de revue gepasseerd en telkens leverde de samenwerking van Chat-GTP met ondergetekende een interessant gedicht op. Ik speel nu zelfs met de gedachte om op het komende fotosalon van onze club een aantal van die combinaties te tonen in het alternatieve gedeelte. Toen het vrouwke vandaag thuis kwam van de winkel met een kriekentaart gingen we weer aan het werk.
Ode aan Kriekentaart
O, prachtig kunstwerk van bakkershand, Met je korst zo broos en krokant, Met sappige krieken, zo fris en zo rood, Een zoete knipoog, mijn honger is groot.
En op al dat lekkers, een flinke dot wit, Een feest voor de zinnen, een snoepje, een hit. Luchtige slagroom, een bron van genot, Die zorgt dat elk hapje de weegschaal bespot.
O taart, creatie met krieken en room, Iedere beet is een mierzoete droom, Feest in de ochtend, licht in het hart, Een moment van genot, een hemelse start.
Smakelijk wonder, tot de laatste hap, Jij bent overheerlijk, meer dan gebak, O taart met krieken, goddelijk stuk, Mijn vreugd’, mijn plezier, mijn grootste geluk.
Nu de zomervacantie voorbij is, is ook de voorbereiding van onze nieuwe Kerstmusical van start gegaan. Uiteraard waren we al langer bezig met de pre- voorbereiding, het verhaal is geschreven, de planning is klaar en zelfs de dialogen en de muziekjes staan al stevig in de steigers. Tijd dus om de elfen weer eens samen te roepen. Als locatie hadden we de speeltuin van Bekaf gekozen. We wilden de eerste afspraak zo leuk mogelijk maken voor de kids. Vergeleken met vorig jaar zijn er enkele elfen afgevallen maar er zijn evenveel nieuwe. Het werd een aangenaam weerzien en voor sommigen dus een leuke kennismaking. We hebben ze zich nog eens allemaal laten voorstellen, allemaal een stukje van het script laten voorlezen, wat samen gezongen, stemoefeningen gedaan, repetitieafspraken gemaakt, de kalender uitgelegd en uiteraard hoorde er een fotoshoot bij. Een speeltuin is dan ook een ideale plek natuurlijk en we hebben een heleboel leuke shots kunnen scoren. Dit is, op enkele eenheden na, de nieuwe elfenploeg die weer zijn best gaat doen om de taak van de kerstman te verlichten. Vanaf volgende week wordt er echt gerepeteerd en dat zal dan weer op onze vertrouwde plaats zijn.
Mij hoef je geen twee keer te vragen om te gaan fietsen als het zulk mooi weer is. Het is nog altijd niet zo goed als ik het zou willen met de conditie maar ik heb toch de indruk dat het langzaamaan betert. Mijn ondertussen bijna vaste rondje kwam nog eens voorbij en na een Duvelke in BarGoose toog ik langs het Kempisch kanaal weer huiswaarts. Op de brug van Gerheze, tussen Herentals en St Jozef Olen, zag ik twee jongelui die over de reling aan het kruipen waren in zwempak. Ik begreep meteen dat ze gingen duiken. In een mum van tijd stond ik stil, had ik het Sonytje uit mijn zak gehaald en ik was net op tijd om dit vast te leggen.
Zoon Michael is met zijn gezin de voorbije twee weken aan het Gardameer van een welverdiende vacantie gaan genieten. Gustje, de huiswoef kon helaas niet mee maar daar hebben ze een erg goede opvang voor. Bij Werner, een compromisloze hondenliefhebber is het goed toeven voor alle woefen. Vandaag komen de Italiereizigers terug naar huis maar bij Werner was maar plaats tot deze morgen want die gaat zelf ook op reis. Wij zijn deze morgen dus Gustje gaan oppikken en we mochten weer een dagje van zijn gezelschap genieten. Gustje had het zeer naar zijn zin gehad bleek uit de gesprekken die we met Werner hadden, we zijn er een tijdje blijven plakken namelijk. Hondenliefhebbers onder elkaar he. Het bordje op de omheining vond ik alleszins een foto waard.
Deze morgen zag het er niet naar uit dat dat de weergoden ons in de watten zouden leggen, het was best frisjes. Ik heb mijn krantje maar binnenshuis gelezen. Maar in de loop van de namiddag werd het alsnog steeds beter en heb ik toch maar een klein rondje gefietst: langs de Watervoort naar Herentals, stukje fiets-o-strade en langs het Kempisch Kanaal en de Zeggedijk terug naar huis, zeg maar 25 km. Op deze donderdagnamiddag was het verrassend rustig langs het kanaal, de scholen zijn weer begonnen maar toch... het gebeurt niet vaak dat er geen enkele fietser te zien is zo ver als je kunt kijken, een enkele sportieveling aan de overkant in de verte maar verder geen mens te zien. Nu de wildgroei aan varens, wilde bloemen en onkruid gekortwiekt is viel het nog meer op. Ik kon niet anders dan even te stoppen en dit even vast te leggen.
Het vrouwke houdt niet van spinnen, ik vind het eerder nuttige beestjes. Toen ze me deze voormiddag redelijk geagiteerd kwam melden dat er een dikke spin op een aluminium profiel van onze veranda zat was ik wel geïnteresseerd, zij het eerder om alvast een foto te maken want de rest van de dag zou het erg druk worden. Het beest bewoog, kroop, leefde dus, maar toen ik dichterbij kwam om goed te kijken bleef ie roerloos zitten. Een strategie om mij te vertellen dat ie ongevaarlijk was? Ik ben geen spinnenkenner (arachnoloog, ik ken ook dure woorden) maar dat dit een kruisspin is weet ik wel zeker. Ik had alle tijd om de macrolens op mijn toestel te zetten, de camera op statief te monteren en rustig diafragma, sluitertijd en de Iso waarde in te stellen. Ik weet wel dat dit voor natuurfotografen niet meteen de best mogelijke foto is, - een spin hoort gefotografeerd te worden in een natuurlijke omgeving en niet op een aluminiumprofiel he -, maar wat mij betreft ben ik al blij dat ik de opname gemaakt heb want de rest van de dag ben ik zoals verwacht niet aan fotograferen toe gekomen. De exif gegevens: F 18 - ISO 400 - 0,3 sec
Ik ben niet meteen een grote fan van fast-food maar soms, als de nood hoog is, dan... Te laat kwamen we er achter dat er eigenlijk weinig in huis was om een volwaardige avondmaaltijd in elkaar te knutselen. De Chinees was gesloten, de Korte Hei bij Toke was gesloten, de frituur, enkele tientallen meters verder op, was gesloten... zucht. Dinsdag is een foute dag om honger te hebben blijkbaar. Een enkele keer mag het wel. Noem het een guilty pleasure. Uit mijn USA ervaringen heb ik altijd onthouden dat als je het over hamburgers hebt, Burger King the place to be is. Langs de snelweg in Duitsland heb ik er ook al enkele keren een stop aan gewaagd en dat viel eigenlijk nooit tegen. Het bijna-monopoly van Mc Donalds is ook hier ondertussen van de baan en we hoefden vanavond niet ver te rijden om te genieten van een Double Whopper Cheese, een Crispy Chicken burger en een portie onion rings. Fototoestel en statief mochten ook mee en het blauwe uurtje was het ideale tijdstip om na het eten onze fast-food ervaring te documenteren.
Ik was vorige vrijdag al eens foto's gaan maken bij het Zwart Water met de drone. Ik had nog een laatste beeld in gedachten voor mijn AV-reeks. Achteraf was ik niet helemaal tevreden over het resultaat. Het licht zat niet goed en dan ben ik er vandaag nog maar eens naar toe gefietst. Deze keer waren de weersomstandigheden perfect en missie geslaagd dus. Toch toon ik liever een ander beeld. Er grazen weer schapen rond de plas. De firma Kemp heeft meerdere kuddes die in de wijde omgeving grote natuurgebieden begrazen. Toevallig kwam er een medewerker van het bedrijf met zijn werkvoertuig aan gereden toen ik er was en ik heb er een hele tijd mee staan praten. Ook bij hen heeft blauwtong toe geslaan. Je hoeft geen kenner te zijn om diverse zieke dieren er uit te halen, zeker als je er de nodige uitleg bij krijgt. Gelukkig zijn ze allemaal ingeënt en is de ziekte dan meestal minder erg. Opvallend dat die dieren het witte Kemp-voertuig lijken te kennen want ze kwamen meteen in kolonne aangewandeld.
Gisteren had ik al een aantal leuke foto's kunnen maken op de kermis in Herentals en vandaag ben ik er nog eens terug naartoe geweest samen met het vrouwke. Bij sommige onderwerpen had ik toch een net iets andere benadering in gedachten en wat meer details stonden ook op het programma. Jammer genoeg was er vanavond weinig bedrijvigheid, ik bleef een beetje op mijn honger zitten.... hoewel, de smoutebollen van Storms waren heerlijk. Natuurlijk heb ik mijn fototoestel niet de hele tijd werkloos in de tas laten zitten. Ik heb toch enkele leuke details gescoord. Ik hou wel van spiegelingen en het is een tweede natuur geworden om ze te zien. De Pulse Factory attractie naast de van glazen weerspiegelende oppervlakten voorziene bushalte aan de noordzijde van de markt zorgde voor een mogelijkheid die ik niet kon laten liggen. De gustibus non disputandum est.
Kermis in Herentals en daarom ben ik vanavond nog eens met het vrouwke er naar toe gereden. Ik probeer nu even zoveel mogelijk kermis-foto's te scoren om er een verantwoorde selectie uit te kunnen maken voor ons komende fotosalon. Kermis is namelijk het thema dat ik deze keer gekozen heb. Uiteraard heb ik de nodige kermis-actiefoto's kunnen maken maar op een zalige avond als vanavond wil een mens ook wel eens rustig genieten op een terras. Als dan goede vriend Alex en zijn halve trouwboek Leentje onverwacht in beeld komt wordt het nog net iets leuker. Ik heb het fototoestel eigenlijk constant in aanslag en mijn allerliefste schatje is uiteraard ook altijd een mogelijk onderwerp. Tussen de Duvels door kon ik haar onverwacht net te pakken krijgen in een leuke pose. De kermisfoto's worden ondertussen verder geselecteerd en wie weet zit er weer een kandidaat voor het fotosalon tussen, da's iets wat morgen zal blijken. Nu eerst effe dodo.
Voor de aardigheid nog eens de exif-gegevens. Zonder flits, F 4 - 1/100 - ISO 12800 (!!!)
Ik ben geen ochtendmens, dat weten ondertussen al mijn vrienden en de volgers hier ook wel vermoed ik. Als ik ergens in de loop van de voormiddag uit de bedstee sukkel heb ik eerst sloten koffie nodig voor ik aanspreekbaar ben en voor ik mijn verstand enigszins in gebruiksmodus kan zetten. Bij de zoveelste kop koffie kreeg ik deze morgen het idee om dat hemelse vocht een keer als onderwerp te kiezen voor deze pagina. Nog niet honderd procent wakker zijnde besloot ik eens te experimenteren met AI, meer bepaald Chat GTP. Ik ben geen liefhebber van al dat kunstmatige intelligentie gedoe maar voor één keer, gewoon om het eens uit te proberen wilde ik me er wel aan wagen. De titel van het hierna volgend gedicht is alles wat ik ingaf als opdracht in de app. Na een tiental seconden, meer niet, kwam dit te voorschijn. Ik heb er verder helemaal niks aan veranderd... Ik weet niet of ik dit geweldig moet vinden ofwel beangstigend.
Ode aan Koffie 's Morgens
O, donkere god van de dageraad, In de stilte voor de zon verschijnt, Waar jouw geur de lucht omhult, Ontwaakt mijn ziel, opnieuw vereend.
Jij, die leven schenkt aan slaperige ogen, Met warme damp die kussen geeft, Bitterzoet elixer van de ochtend, Jij maakt dat elke nieuwe dag weer leeft.
Een slok, een zucht, een moment van rust, Een briesje van kracht door mijn aderen giert, Jij bent de hand die mij optilt, Wanneer de wereld nog in schaduwen verkeert.
O, koffie, mijn trouwe metgezel, Mijn metgezel in het ochtendgloren, Met elke druppel schenk jij mij licht, Een begin, een vuur, een nieuw ontwaken geboren.
Dus hef ik mijn kop naar jou, mijn vriend, Met dankbaarheid voor je dagelijkse kunst, Voor de kracht die je stilletjes schenkt, O, koffie, bron van eeuwige levenslust.
Het wordt weer mooi in de Kempen... correctie: het wordt nog mooier in de Kempen !!! De heide begint te bloeien. Op sommige plaatsen is het zelfs al uitbundig. Langs de weg tussen Lichtaart en Herentals, waar ik regelmatig langs fiets, bij de Snepkensvijver is een prachtige strook heide en ik ben even gestopt om mijn eerste heidefoto van het jaar te scoren. Waarschijnlijk volgen er nog wel enkele.
Dat ik deze foto niet zelf gemaakt heb mag duidelijk wezen he. Mijn zus heeft mijn Sonytje even ter hand genomen om al iets documentairs te scoren in verband met onze komende nieuwe musical. Zoals het ondertussen al een traditie geworden is gaan we ook dit jaar weer een nieuwe familie-kerst-musical in elkaar knutselen. Vandaag hadden we een werkvergadering om het verhaal verder uit te werken en te verfijnen. Ik ga natuurlijk de korte inhoud nog niet verklappen maar de Kerstman wordt valselijk beschuldigd van een misdaad en gaat in de gevangenis, dat wil ik al wel kwijt. We vonden al een onderdeel dat mits wat verfwerk in het decor kan worden ingepast als tralies. Ik ben er graag achter gekropen en met wat verbeelding kun je het beeld wel verder aanvullen. De kerstmanbaard moet nog wat groeien, een kerstmuts, een iets kleiner brilletje en een kerstmanpak horen er ook bij en het groen in de achtergrond gaan we ook wel vervangen door grijze kerkermuren. Qua inleving in het verhaal vond ik dit al helemaal oke. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met reclame te maken dus als je het allemaal echt wilt meemaken moet je in de kersttijd naar de stadsschouwburg in Aarschot komen.
De AV-fotoreeks waarin mijn playmobil-mannekes een toeristische rondvlucht boven de Kempen maken staat in de steigers. Ze is bijna af zelfs. Toch vind ik het altijd leuk nog locaties te vinden waar ik de drone even naar boven kan sturen om een opname te scoren die eventueel ook gebruikt kan worden. Het wordt ondertussen dringen bij de kanshebbers en ik zal er zeker enkele moeten wegselecteren om onder de vooropgezette drie minuten te blijven. Fietsend langs het Kempisch Kanaal kwam ik vandaag langs Geel ten Aard. Dit beeld gaat alvast ook in de map met mogelijkheden.
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog aan nacht/avond-fotografie had gedaan. Dat is nochtans altijd al een van mijn dada's geweest. Hoog tijd dus om er weer eens op uit te trekken. ik moest in de buurt van Geel Punt zijn vanavond en dan ben je vlak bij de Fly-over. Voor wat fotoplezier doe ik graag een ommetje van enkele kilometers extra. Fly-over is intussen de volksnaam voor het tracé dat je rechtstreeks over de snelweg, de noordelijke rotonde en het Albertkanaal, zonder hinder of kruisende verkeersbewegingen, naar de zuidelijke rotonde richting Zammel en Westerlo brengt. Het project is ondertussen al tien jaar geleden gerealiseerd en het was dé oplossing voor veel verkeersopstroppingen. Er is altijd wel iets te fotograferen en vooral 's avonds kun je er als amateurfotograaf een tijdje leuk bezig zijn. Dit is de brug over het Albertkanaal. Ik had bewust de Canon meegenomen met de all-round 24-105 er op. Eigenlijk had ik voor deze foto liever de 16-35 gebruikt, niet alleen omdat die mooiere sterretjes maakt maar ook omdat je dan toch behoorlijk wat meer groothoek hebt. Ik had evenwel geen zin om mijn hele fototas mee te sleuren en uiteindelijk vind ik deze ook wel oke.
Herentals bruist, was de alles omvattende slogan die een augustusmaand vol feesten en activiteiten samenvat. Op deze laatste zondag van de maand werd het evenement in stijl afgesloten. In een verkeersvrij centrum werd er vooral aandacht besteed aan sport en beweging. De ondertitel was vandaag dan ook: Zomerspoor, Herentals beweegt. Balance Health Center was uiteraard present en zowel voor de allerkleinsten als voor de al iets rijpere jeugd waren er initiatie mogelijkheden. Kleindochter Julie was één van de dansjuffen die dat allemaal in goede banen leidde. Dan wil opa Pol er absoluut bij zijn met zijn fototoestel in aanslag. Dit is één van de vele leuke foto's die ik kon scoren.
Het is niet omdat ik al iets rijper en iets ouder ben dat ik niet meer geïnteresseerd ben in wat de jongere generaties bezig houdt. Kleinzoon Pieter heeft me al aangenaam verrast met de initiatie en zijn prestaties in de breakdance-wereld en toen ik vandaag in de Kempen-editie van het Nieuwsblad las dat het gloednieuwe skatepark in Geel na een locale, korte aanloopronde nu officieel van start zou gaan met een grootse skate happening wilde ik daar ook graag zelf bij zijn. Ik ben er naar toe gefietst en voorzien van een massa leuke foto's ben ik terug naar huis gekeerd met het zelfde gevoel als bij de breakdance ervaring: wow... de jeugd gaat er voor!!! Dat kan ik alleen maar toejuichen. Dit is een willekeurige keuze uit de foto-oogst, ik zal er morgen nog wel een aantal andere op mijn Facebook-pagina plaatsen.
Dit is een beeld dat ieder jaar wel eens voorbij komt. Rond deze tijd van het jaar beginnen de druifjes tegen de gevels van huize Pol en Josee echt te rijpen en ik ga al aan het watertanden bij het idee dat ik er weer boerenjongens van kan maken. Ik moet nu dus maar snel naar de supermarkt om een aantal flessen rum te kopen, een onmisbaar ingredient.
Ik las nog maar enkele dagen geleden dat de bewoners langs de Lesse de vele kajakkers grondig beu zijn. Meer dan 2000 per dag, dat zijn er inderdaad wel erg veel. Hier in de Kempen is het nog verre van even hektisch maar toch zien we ook wel eens drukke momenten. Onze thuisrivier de Nete leent zich uitstekend voor kajakvertier en het traject tussen Retie en Grobbendonk lokt meer en meer recreanten. Als ik ga fietsen stop ik wel eens op de brug bij de Ark van Noë, nauwelijks enkele kilometers van thuis, er komen regelmatig wel enkele bootjes voorbij gevaren en een fotomogelijkheid loop ik nooit uit de weg. Maar deze keer zag ik een hele vloot naderen, het leek wel de Lesse... de bergen moet je er dan wel even bijdenken he.
