Onze dochter, Ilse, is een kerstkindje, geboren op 25 december dus. Vandaag zijn we naar Loenhout gereden om haar te feliciteren en samen aan de Kerstdis te zitten. Toen het tijd werd om weer naar huis te keren begon de avond al te vallen en het licht was weer erg mooi. Ik besliste dan ook om even te stoppen bij het kasteel de Renesse in Oostmalle. Er is een grote, makkelijk toegankelijke parking en de korte wandeling van de wagen naar het kasteel was zeer welkom om alsnog een klein beetje lichaamsbeweging te scoren. Ik had sowieso de Canon en een statief bij en ik heb daar gebruik van gemaakt om enkele beelden mee naar huis te brengen.
We zijn vandaag naar Diest gereden om naar de middagvoorstelling van de kerstmusical te gaan zien. Na 10 jaar Kerstman geweest te zijn was het best vreemd om eens in het publiek te zitten. Het moet gezegd: het was weer helemaal af, we hebben er van genoten. Ik had alleen mijn Sonytje bij en van op een van de achterste rijen was het niet makkelijk om aanvaardbare beelden te scoren. Na afloop kon ik de ganse groep acteurs, actrices en de kids in een beeld te pakken krijgen terwijl ze het dik verdiende eindapplaus in ontvangst namen.
Ik kon eigenlijk altijd al goed tegen de kou. Ik denk dat mijn speklaag extra isolerende kwaliteiten heeft. Hoewel het vandaag, zoals voorspeld, veel frisser was en ik met een best pittige gure oostenwind rekening moest houden ben ik toch weer gaan fietsen. Weinig kleur in het landschap in deze tijd van het jaar en dat bracht me op het idee mijn foto-oogst van de dag eens integraal om te zetten in pittig zwart-wit. Als je dat op voorhand beslist kijk je anders naar de mogelijke onderwerpen en denk je ook iets meer aan de compositie. In de Rooblokken, langs de spoorweg Turnhout-Herentals, kon ik dit beeld te pakken krijgen.
We waren al veel te lang niet meer op bezoek geweest bij nonkel Louis die in zorgtehuis Het Kapittelhof verblijft. Vandaag vonden we eindelijk de tijd om nog eens naar Lommel te rijden en gezellig wat bij te praten en in de kantine een en ander te nuttigen terwijl we met een half oog de veldrit in Hofstade op TV volgden. Toen het tijd werd voor Louis om naar het avondeten te gaan zijn we nog eens de stad in getrokken om te zien hoe de eindejaarsversiering er in Lommel uitziet. Het werd al redelijk duister en ik had geen statief meegenomen, alle foto’s maakte ik dus uit de losse hand met - hoe kun je het raden - met een erg hoge ISO waarde en een relatief lange sluitertijd. Het moet zijn dat ik toch nog een redelijk stabiele hand heb want er waren best wat leuke shots bij. Dit is het Raadhuis, centraal op het dorpsplein, tot 1958 was dit het gemeentehuis. Met de vele lichtjes alom, en bij het begin van het blauwe uurtje, ziet het er feestelijk uit.
Er wordt beweerd dat de Hel van Kasterlee waarschijnlijk de zwaarste duathlon ter wereld is en dat zou wel een waar kunnen zijn. Dit jaar waren de weersomstandigheden alleszins veel beter dan tijdens de vorige edities. Vijftien km lopen, dan 125 km mountainbiken en daarna nog eens 30 km lopen, het is niet niks. Ik was zoals ieder jaar weer op post om wat foto’s te sprokkelen van de atleten die het aan durfden. Uit de grote oogst was het moeilijk kiezen, er waren meerdere opnames die hier hadden kunnen staan. Morgen zet ik er nog wel een aantal op Facebook en in mijn jaaralbum komen er ook enkele meer.
Ik had gelezen dat dit weekend tijdens Geel Wintert er op de grote markt een evenement zou georganiseerd worden ten voordele van de Warmste Week. De bezoekers zouden na betaling van 10 € een tijdje in een ijsbad mogen gaan zitten, een unieke actie en de opbrengst is volledig voor het goede doel. De dapperen die het aandurfden kregen een certificaat: “Ik trotseerde het koudste bad in de warmste week!”. Tja, de nieuwsgierigheid gewekt zijnde ben ik vandaag daar eens naar toe gefietst. Het was er druk, en ik bedoel niet alleen op de markt in het algemeen, maar ook specifiek bij dat dompelbad. Ze stonden er warempel aan te schuiven om er in te mogen. Uiteraard heb ik er de nodige foto’s gemaakt en ik wil er op deze blog graag eentje tonen. In mijn jaaralbum voeg ik er nog wel enkele extra aan toe.
Ook vandaag heb ik weer redelijk laat de fiets even uit de garage gehaald. Rust roest, en dat geldt zowel voor mijn tweewieler als voor mezelf. De dagelijkse lichaamsbeweging plukken is voor mij een quasi dwanggedachte geworden... niet dat ik het erg vind. Ik was onderweg terug naar huis van uit Herentals, voor de kenners van de streek: met de neus naar het oosten. Het duurde daarom even voor ik het door had dat er achter mij prachtig avondrood te zien was. Tussen de bomen kon ik er helaas weinig mee qua fotograferen en ik moest wachten tot ik in het dorp was, bijna thuis, om een geschikt standpunt te vinden. Ik heb dan bij de kerk het Sonytje uit mijn zak gehaald en enkele shots gescoord. De grootste pracht was jammer genoeg al voorbij, maar dit vind ik toch ook nog de moeite waard om als foto van de dag te figureren.
Ook vandaag was ik weer druk bezig. Mijn jaaralbum is bijna af, er rest me alleen nog maar elke nieuwe dag een foto toe te voegen met de omschrijving en het hele zootje op 31 december naar de afdrukcentrale te sturen. Ik laat mijn fotoboeken trouwens al sedert eeuwen printen bij MyPhotofun, dik aanbevolen... Vandaag had ik de tijd wel in de gaten gehouden en in de loop van de vooravond vond ik het welletjes. Ik heb de computer een tijdje op non-actief gezet en ik ben alsnog een flink rondje gaan fietsen. Avondlicht is vaak erg mooi en ook deze keer ben ik vaak gestopt om mijn fototoestel boven te halen. Dat het niet altijd moeilijke composities hoeven te zijn blijkt weer eens uit deze opname. Eenvoud siert.
Hoewel het best aangenaam weer was voor de tijd van het jaar, ben ik niet de deur uit geweest gedurende de dag. Ik had mezelf voor de computer neer geplant en ben begonnen met het maken van mijn jaaralbum. De gegevens uit de digitale wereld overhevelen naar een programma dat daar dan weer voor zorgt dat een bedrijf er een dik album van kan maken, daar kruipt behoorlijk wat werk in. Na het avondeten realiseerde ik me dat ik nog geen enkele foto gemaakt had vandaag en dat de dagelijkse blog me weer argwanend aan het inschatten was. Ik ben dan alsnog maar eens naar Kasterlee gereden om daar de eindejaars- en Kerstverlichting eens te bekijken en te fotograferen. Dit is een impressie van het gemeentehuis en een deel van de versierde markt.
We zijn vandaag nog maar eens naar Aarschot gereden. Wij spelen dan wel niet meer mee in de kerstmusical maar dat wil niet zeggen dat wij er met onenigheid uitgestapt zijn, integendeel. Het werd ons te zwaar maar we zijn nog altijd betrokken bij alles wat er gebeurt. Als Joris, die een van de slechterikken speelt weer een aantal kilo's verdikt is en niet meer in zijn pak past dan is het vrouwke meteen bereid om haar naaivaardigheden te gebruiken om daar een oplossing voor te toveren. Meten, passen, afwerken, enkele keren over en weer rijden is dan de consequentie. Als we dan toch in Aarschot zijn, maken we natuurlijk gebruik van de mogelijkheid om ook eens op de Markt en in het park te gaan rondkijken naar de vele winterfeest attracties, speeltuigen en versieringen. Toen ik het haar vroeg poseerde het vrouwke graag in een sierkader dat door een reuze sneeuwman voor haar vastgehouden werd en ik haalde natuurlijk mijn fototoestel uit mijn zak.
Ik was er al zo vaak langs gekomen met de wagen en ik was telkens weer gecharmeerd door de kleuren. Stoppen en de wagen langs de kant zetten om een foto te maken is daar jammer genoeg bijna onmogelijk en alleszins zeer riskant. Vandaag was het best aangenaam fietsweer en het vrouwke had andere dingen te doen, dat was voor mij de gelegenheid om eens via Buul naar Olen te fietsen. Een fiets kun je net iets makkelijker aan de kant zetten en zo kon ik ruim de tijd nemen om de vestiging van OVI te fotograferen. De mooie blauwe lucht was nog een extra aanvulling bij de al erg rijke kleurenpracht. Stel je voor dat alle bedrijven in de industriezone evenveel aandacht aan de buitenkant zouden besteden, het zou er zeker mooier op worden. Hoewel... de gustibus non disputandum est...
Niet alleen in onze streken is het een traditie. Er zijn meerdere plaatsen waar op de tweede zondag van december een lichtjeswandeling wordt georganiseerd ter nagedachtenis van kindjes die er niet meer zijn. Emily, een van de dames die het evenement organiseren in Lichtaart had me gevraagd of ik misschien met de drone wat beelden van uit de lucht wilde maken. Graag! Ik had er wel bij verteld dat het zou afhangen van de weersomstandigheden en nog een aantal parameters die mogelijk een belemmering zouden kunnen zijn. Het zag er gelukkig allemaal best oke uit vanavond, zij het dat de windsnelheid kantje boord was. Ik heb het er toch op gewaagd en ik heb aan de organisatie een aantal leuke beelden kunnen bezorgen. Door de soms toch wel pittige wind waren alle beelden niet allemaal even scherp maar die heb ik natuurlijk weg geselecteerd. Hier loopt de stoet door de Dennenlaan en op de oprit van mede-fotoclublid Guy had ik zelf een veilige staanplaats gevonden terwijl de drone van op zo'n 20 m hoogte aan het fotograferen was.
Samen met maatje Alex waren we van plan om naar de avond-kerstmarkt te gaan in Herentals. Onze vrouwen waren ook van de partij. Maar... op de markt in Herentals was weinig te beleven, de kerstmarkt is morgen blijkbaar. Vergissen is menselijk. Dat wil niet zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben met onze gezamenlijke fotojacht. Er is daar altijd wel iets te zien en te fotograferen en zeker in deze tijd van het jaar. Deze twee would-be kerstfiguren die al musicerend op een soort kerstmobiel, de Santa D Djay, door de Zandstraat toerden, vonden het niet erg om gefotografeerd te worden. Ze namen ruim de tijd om voor ons te poseren.
Dat ik van avond- en nachtfotografie hou is algemeen geweten neem ik aan. Enkele dagen geleden was mijn poging om wat feest-sfeer beelden te gaan maken in Herentals helemaal uitgeregend en ik vertelde toen al dat ik dat snel wel eens wilde overdoen. Vanavond leek mij een geschikt moment en toen ik naar fotomaatje Alex belde wilde hij meteen mee op fotojacht. We hebben een aantal interessante plekken bezocht en we konden ons uitleven met het schieten van leuke beelden. Uit de grote oogst heb ik er uiteindelijk negen overgehouden, de rest weg gekieperd. Ik heb het vrouwke laten kiezen welke de dagelijkse blogfoto moest worden. De overige zal ik morgen wel op Facebook knallen.
Of je het nu feestverlichting noemt of kerstverlichting, soms is het minimaal, soms is het subtiel, soms is het smaakvol en soms is het overdadig. In ons dorp zijn er enkele huizen waar de bewoners zich met volle overgave storten op het versieren van hun thuis. Ik heb ze niet geteld maar het aantal lichtjes op dit adres langs de Poederleesteenweg is een getal met minimaal 5 cijfers...
Telkens als we naar Geel rijden komen we, net voor we in het centrum komen, langs dit ooit prestigieuze pand, ondertussen vergane glorie. Ik heb er al vaker aan gedacht dat dit wel een dankbaar foto-onderwerp zou kunnen zijn en vandaag ben ik eindelijk eens gestopt om mijn fototoestel zijn ding te laten doen. Ik vraag me trouwens af of dit geen intrigerende urbex locatie zou kunnen zijn. Binnendringen, daar denk ik voorlopig niet aan maar ook de buitenkant vond ik al boeiend genoeg. Toen ik thuis de opnames bekeek en de leukste er uit geselecteerd had vond ik ook meteen dat ik hier een pittige zwart-wit omzetting op moest loslaten.
Dertien graden, half bewolkt, in de verste verte geen nattigheid in zicht, heerlijk fietsweer... dan hou je ons niet thuis. We zijn er blijgezind weer op uit getrokken en dat was alweer enkele dagen geleden. Via een omweg zijn we naar Herentals gefietst en binnendoor, voor de kaartlezers: via de Heistraat en de Watervoort, weer naar huis. Het werd een gezapig ritje, goed voor een dikke 30 km, voor ons volstond dat vandaag. Als je de Heistraat indraait van uit de Wijngaard kom je al snel langs het begin van De Kruisweg. Daar zijn we deze keer eens gestopt om wat foto's te maken. Ter info: De Herentalse kruisweg is trouwens vermoedelijk de oudste kruisweg in Belgie en dateert van 1461.
Ik had nog niks op mijn geheugenkaartje vandaag. Volgens de buienradar zou het tussen zeven en negen uur vanavond droog blijven en daar wilde ik gebruik van maken om eens naar Herentals te rijden en wat eindejaarsverlichting-foto's te scoren. Toen ik vertrok was het inderdaad aanvaardbaar foto-weer maar al snel moesten de ruitenwissers worden ingeschakeld. De voorspellingen zitten er wel eens naast he. Eerst was het nog lichte motregen maar toen ik bij de Bovenpoort aankwam -het eerste doelwit- waren de hemelsluizen al een beetje verder open gezet en het zou er niet op beteren. Ik ben koppig toch uitgestapt, Canon op statief, Iso-waarde een beetje hoger dan normaal en het diafragma ook wat groter om niet te lang in de nattigheid te moeten staan en ik heb welgeteld een (1) foto gemaakt en dan snel terug de wagen in. Ik heb diezelfde dwaasheid nog eens over gedaan op de markt maar toen vond ik het welletjes. Ze zeggen dat die apparatuur wel tegen een beetje regen kan maar ik wilde het lot toch niet te erg tarten. Dit is de foto van de Bovenpoort. Als het weer binnenkort een beetje meezit ga ik wel eens op een meer uitgebreide fotojacht in Herentals.
We hebben de dertigste huwelijksverjaardag van onze dochter en hare Koen op een bijzondere manier gevierd. Dertig jaar geleden zijn we namelijk met de ganse familie gaan schaatsen en daar hebben we de huwelijksfoto's gemaakt. Dat hebben we vandaag nog eens over gedaan. We hebben geprobeerd dezelfde pose opnieuw vast te leggen. Het ging allemaal niet meer zo vlot maar het is gelukt. Bijgaande foto is een redelijk accurate remake van de foto van 30 jaar geleden. Ik had mijn Canon meegenomen om de actie vast te leggen maar rond de ijspiste in Herentals hangen fijnmazige netten om de toeschouwers te beschermen tijdens de ijshockey-wedstrijden en ik kreeg daar mijn lens niet doorheen, dan heb ik als noodoplossing toch maar mijn Sonytje uit mijn zak gehaald en daarmee kon ik er door priemen. Groter is niet altijd beter... Er hing trouwens een eigenaardige lichte nevel over de piste en dat zie je. Zelf heb ik niet geschaatst, ik moest aan de kant blijven om foto's te maken he... enneuuuuhh, mijn niet meer zo soepele knoken hadden me gewaarschuwd dat tachtig-plussers best van het ijs afblijven. Het vrouwke is blijkbaar toch nog net iets fitter dan ondergetekende want die heeft het wel aangedurfd. We zien wel wie er morgen stijf opstaat. En, oh ja... nadien zijn we met z'n allen nog lekker gaan eten in de Wolfstee.
Het is een erg klein fietsrondje geworden vandaag. Het was droog toen ik vertrok en op enkele verwaarloosbare druppels na is het ook zo gebleven maar ik heb toch constant met enige bezorgdheid de lucht en de wolken in de gaten gehouden. Dat ik na nog geen 15 km terug thuis zou staan was oorspronkelijk niet gepland... maar wel net op tijd om ergere nattigheid voor te zijn. Onderweg kwam ik op grondgebied St. Jozef Olen, fietsend via de Neerheide en voor ik bij het erg smalle fietspad richting kanaal kwam, weer eens langs een locatie die me al lang intrigeert. Er is een pand waar je in eerste instantie van denkt dat het een horecazaak is, maar er is nooit enige beweging te bespeuren. Toch verandert er regelmatig een en ander aan de reclame, aan de versiering of de inrichting van het terras. Er stond zelfs ooit een vliegtuigcabine, misschien wel om bezoekers te lokken? En vandaag zag ik er warempel een soort podium gericht naar het would-be café. Aan de borden en opschriften te zien zijn de mensen die hier bezig zijn liefhebbers van muziek uit het zuiden van de Verenigde Staten. Je ziet Zydeco, Cajun en Bayou... Als het niet zo fris was waande ik me in Louisiana. Ik kan niet wachten tot er misschien ooit een officiele opening van komt.
