Herman Achille, graaf van Rompuy, de eminence grise van de CD&V, van België en Europa, auteur van "Haiku" (waar ik niet van hou), "Anti Memoires" en nog veel meer politieke boeken, heeft ook enkele gezegdes laten optekenen. Het gebeurt wel vaker bij mensen die veel in het openbaar spreken, dat er af en toe een oneliner tussenzit die iedereen goed vindt: "je moet van jezelf houden, soms tegen beter weten in". Dat is een waarheid als een koe, een evidentie om min of meer gelukkig door het leven te stappen. Ik heb echt wel medelijden met mensen die de ene na de andere schoonheidsbehandeling nodig hebben om zich weer een beetje beter te voelen. Het moet toch erg zijn 'niet tevreden met jezelf' te zijn en dat iedere morgen bij het opstaan al vast te stellen. De schoonheidsproducten nemen een belangrijke plaats in de winkels, de schoonheidsinstituten, wellnesscentra, spa's, zijn overal aanwezig. De schoonheidsdokters krijgen de vetrollekes niet rap genoeg weggezogen, de rimpeltjes niet rap genoeg weggesneden of volgespoten met botox. Of dat gezegde ook van toepassing op je 'innerlijke' 'ik' is, kan ik niet zo goed opmaken. Waarschijnlijk wel. In deze tijden wordt niet alleen veel uiterlijke eisen gesteld aan de mensen, groot, klein, oud of jong, maar ook aan de skills waar elk lid van onze samenleving aan moet voldoen. En mensen die hulp zoeken voor hun 'innerlijke zijn', moeten maanden wachten vooraleer men bij een psycholoog of psychiater terecht kan voor psychologische bijstand of hulp. Voor hen is er geen schap voorzien in de grootwarenhuizen. Maar wel de ZELFMOORDLIJN 1813, waar vrijwilligers luisteren naar mensen in moeilijkheden. En in 2021 werden de medewerkers 22.870 keer gecontacteerd. Het luisterend oor van de vrijwilligers is dikwijls van cruciaal belang voor de bellers.
Ik las ook over muziek, dat zou de zeden verzachten, zoals men dat zegt. Eurosong komt weer dichterbij, niet alleen in tijd maar ook in afstand voor de optredens. Door de oorlog is het evident dat het winnende land van 2022, Oekraïne, geen groot muziekfestijn kan organiseren. Daarom neemt de BBC de organisatie op zich in 2023. Nog wel in Liverpool, de stad en de thuisbasis van de jéjéjéjé, de merseybeat. Ik noem dat de soft rock waarvan de Beatles de pioniers waren. Het is de VRT die mag uitmaken wie ons land zal vertegenwoordigen. Maar eerst zijn er natuurlijk de 'preselectieshows' en altijd met de nodige controverses. De namen van de kandidaten werden zopas vrijgegeven. Ken ik al, 'The Starlings' en 'Loredana'. Nobele onbekenden voor mij: 'Gustaph', 'Hunter Falls', 'Ameerah', 'Chérine', 'Gala Dragot'. Vanaf januari 2023 brengen ze elk hun song en dingen naar de gunst van het publiek om uitgezonden te worden en ons land te vertegenwoordigen in het verre Groot-Brittannië, Great Britain. Tot morgen
Monday, Monday, so good to me.....zongen The Mamas & The Papas in 1966. Maar deze maandagmorgen is goed voor de natuur. Het grondwaterpeil zal weer stijgen met de forse regenbuien die al op een doorlaatbare grond vallen. De orkaan Martin, die Florida en Cuba teisterde in oktober, vatte zijn reis over de Atlantische Oceaan aan om zijn oversteek naar Europa te doen. Boven die grote plas zuigde dat natuurfenomeen nog wat water op, en lost dat nu over de Vlaamse kust. De opening van mijn brievenbus staat in de aanvoerroute van wolken gevuld met water. En wat vond ik deze morgen? Wat houtpulp, papier maché en wat restanten van een krant. Zodoende is mijn gazet ook een slachtoffer van Martin en zijn nattigheid. Ze droogt wel, maar daarna is ze niet meer om aan te zien. De tekst moet ik meer raden dan dat ik kan lezen wat er gedrukt staat. En de voorgaande zinnen zijn weer zever in pakskes te noemen, maar een mens kan niet altijd even serieus zijn. Ik moet af en toe ook wat onnozelheid kunnen schrijven en zeggen. Ernst en gein zorgt voor een goed en gezond evenwicht in mijn brein. Omdat er niemand, behalve de hond, me af en toe een joke verteld of toont, moet ik zelf iets lachwekkends verzinnen om een schaterlach of een slappe lach te krijgen. Bij deze heb ik die taak volbracht!. En gisteren ben ik voor de zoveelste keer weeral eens uit de nood geholpen door mijn goede vrienden. Ondanks de plensbuien waren ze toch naar hier 'afgezakt' en dat is letterlijk te nemen, want de kust is 0-5 meter boven zeeniveau en het binnenland toch al gauw 10-30 m hoogte. Ik zat weer in de knoei met mijn printer, instagram en nog vele andere toepassingen en gebruik van pc, gsm. Dan kan ik altijd de wijsheid van die handige Harry's gebruiken om alles weer eens klaar en duidelijk uitgelegd te krijgen. Anders is het nogal dikwijls aanmodderen en uitzoeken welk knopke ik nu best zou gebruiken of links laat liggen. Je kan aan Mister Google vragen stellen en antwoorden krijg je altijd maar... het is in een technische taal, met leenwoorden uit het Engels die ik niet versta en me telkens achterlater met een gevoel van 'oerdom' te zijn. Ook de handleiding is in hetzelfde bedje ziek. Niets werkt beter dan het menselijke geduld, woorden en uitleg. Ik kan weeral verder tot ik weer op iets stuit dat wat 'explication' van 'an human being' kan gebruiken.
Ik begon met muziek en ga daar ook mee afsluiten. Ik hoorde deze morgen Blanche nog eens op de radio met "City Lights". Ik vind dat nog altijd een kei goed nummer. Maar ik ga luisteren naar The Crooner bij uitstek, Leonard Cohen (1934-2016), "Suzanne", So long Marianne", Halleluja". Een paar quotes van hem: "Er zit een barst in alles, zo komt er licht binnen" en ook "Hoe kan ik iets nieuws beginnen, met alles van gisteren in mij?". Tot morgen
