doorwont mijn hert so seer, van uwer ganscher minnen
Ghequetst so lanc so meer.
Waer ic mi wend, waer ic mi keer, ic kan gherusten dach nog nachte
Waer ic mi wend, waer ic mi keer, ghi sijt alleen in mijn ghedachte
Een anonieme schrijver uit de 14e eeuw verwoord mijn hartepijn. Dat zinnetje 'gekwetst ben ik van binnen' bleef in mijn hoofd hangen en daarom zocht ik dat gedicht nog eens op. Wat vandaag een feestdag zou worden, gaat niet door. Jammer maar helaas, ook bij het ouder worden blijven teleurstellingen bestaan en deel uitmaken van het leven. Ik zou me kunnen 'helen' door een 'zen' of boeddha-houding aan te nemen, maar fysiek is het niet meer mogelijk om in kleermakerszit te zitten, zelfs niet op de zachtste matras. Ik lees er alleen maar eens over. Het boeddhisme probeert een bevrijde manier van leven te geven aan de beoefenaars van deze filosofie. En hun 'lama',is een geestelijke leraar die zorg draagt voor de kennisoverdracht. In de katern van de weekendkrant is er een uitgebreide tekst over de huidige Dalai Lama, de belangrijkste leraar van het Tibetaans Boeddhisme. Wegens de ballingschap van de geestelijke leider, speelt zich dat nu voornamelijk in Indië af. Het was interessant om lezen, want spirituele leiders van een religie of een filosofie of gelijk welke andere organisatie, worden meestal verkozen door de leden. Hier niet, de Dalai Lama, de belangrijkste leraar, komt er volgens de aanwijzingen van de huidige Dalai Lama en zijn geloof in reïncarnatie. Hij bepaalt alzo de toekomstige leider van het Tibetaans Boeddhisme. Hij zegt af en toe wat een vereiste is of kan zijn. Zoals dat de toekomstige goeroe niet noodzakelijk uit Tibet moet komen, gezien de moeilijke relatie met de Chinese autoriteiten maar evengoed uit Indië kan komen, waar hij nu resideert. Hij kan reïncarneren in een door de Dalai Lama zelf gekozen persoon of ook herboren worden als vrouw. Hij kan zelfs opteren om niet 'herboren' te worden en dan stopt de cyclus van reïncarnatie. Zelf was hij als 2 jarig jongetje de 'Uitverkorene' als 'herboren nieuwe leider' bij het overlijden van de Dalai Lama in 1930.
Maurice Maeterlinck (1862-1949), onze eerste en enige Nobelprijswinnaar in de Letterkunde, 1911. Dat als erkenning voor zijn veelzijdige literaire bezigheden. Wie herinnert zich deze Fransschrijvende Gentse auteur nog? Eigenlijk bijna niemand meer. Cyriel Buysse (1859-1932) van "het Gezin van Paemel" was zijn vriend met wie hij af en toe het Gentse dialect sprak. Marnix Gijsen (1899-1984) noemde zijn taalgebruik: hij sprak Frans met een Gents accent! Zijn bekendste werk is "Pelléas en Mélisande" dat beroemd werd door de vele composities, toneelmuziek en opera's zoals van Debussy (1862-1918).
Vraagje als afsluiter. Hoezo een 'dom' blondje? Antwoord van 'blondje': onze schoonheid zit van buiten, dus is er binnen meer plaats voor verstand!!!
Ik hoorde zonet dat een ondernemer een schadevergoeding van ettelijke miljoenen moet betalen wegens het onzorgvuldig weergeven van de 'werkelijke' financiële staat bij de overname van zijn bedrijf, enkele jaren geleden. Wedden dat de miljardair, dat in zijn belastingaangifte zal indienen als onkosten? Wedden dat hij op die manier 'niets' zal verdient hebben, geen belastingen zal moeten betalen en dat een arme gepensioneerde meer aan de fiscus zal moeten geven dan een van de rijkste inwoners van ons land? Ik wilde dat even vermelden en mijn bedenkingen daarbij weergeven. Dat is natuurlijk niet het onderwerp waarover ik een boompje wilde zetten. Dat was een onderwerp'tussendoor'. Ongeloofelijk hoeveel lessen Nederlands ik de afgelopen jaren gevolgd heb. Ik heb het dan niet alleen over gebruik van 'dt', vervoegingen, synoniemen, nieuwe spelling en schrijfwijze. Ik leerde allerhande nieuwe woorden en hun betekenis. Ik leerde mijn gedachten duidelijk onder woorden te brengen zodat ze voor een lezer begrijpelijk zouden zijn en nog ontelbare dingen meer over onze Nederlandse taal. Ik leerde ook de namen van verschillende stijlfiguren kennen die ik in de humaniora, nu het 'middelbare', nooit leerde. Ik volgde niet de klassieke humaniora, waar vooral in de 'retorica' aandacht werd besteed aan deze oefeningen. Ik ben ook geen 'germanist' geworden. De honderden stijlfiguren, onze taal rijk, leer ik nu één voor één kennen met dit blog te schrijven. Voor de geïnteresseerde lezer, er zijn meer dan honderd stijlfiguren, van 'abissio' tot 'zeugma'. Behalve met beginletter 'j', 'n', 'q' is er niks te vinden. Vandaag leerde ik 'anafoor' kennen. Een stijlfiguur die veel in de 'retoriek' gebruikt wordt, in de redenaarskunst, in het beoefenen van de welsprekendheid, in de fijnbespraaktheid. Als bekendste voorbeeld is er de speech van Martin Luther King (1929-1968) in 1963 in Washington tijdens een burgerrechtenbetoging met meer dan 200.000 mensen. Deze speech is nu gekend als 'I have a dream speech'. Men noemt dit een 'retorisch meesterwerk' omdat hij allussies bracht en citaten uit De Bijbel, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, de Amerikaanse Grondwet, en de 'Emancipatieproclamatie en de Gettysburg Adress' van Abraham Lincoln (1809-1865). Een 'anafoor' is een herhaling van een of meerdere woorden in elkaar opvolgende zinnen of paragrafen. Als methodisten dominee was hem zoiets met de paplepel ingegeven om de preken op die manier bij de mensen ingang te doen vinden. Wie kent de zin niet: "Now is the time..." in al zijn paragrafen herhaald. Of "I have a dream...", tot 8 maal herhaald in de speech. Ik onthou vooral 'dream' want daarover zijn er ontelbare songs. Als eerbetoon vernoem ik als eerste lied: "All I have to do is dream" van de Everly Brothers waarvan het laatste lid van dit duo deze week overleed. "Dream Baby Dream" van Bruce Springsteen kon niet ontbreken evenmin ABBA dat de ganse titel van Maarten Luther overnam: I have a dream.
"sommige ochtenden zijn zò mooi, dat de zon van blijdschap bloost"
Dag van de lege koelkast, dag van het winkelbezoek. Ik kan echt niet van de hemelse dauw en hondenliefde blijven leven. Ik heb af en toe wat vast voedsel nodig om mijn maag te vullen. Ik heb me dus weeral een beetje gefatsoeneerd om onder de mensen te komen. Ik kan wel zeggen dat het druk was in alle winkels die ik bezocht. De grote vakantie nadert zijn einde en het nieuwe schooljaar is in zicht. Overal kinderen die nog vanalles nodig hadden van koeken tot schrijfgerief. Er is nu weer een grote keuze te vinden aan papiertjes, boekjes, farden, bloc notes, kladschriften. Tot mijn grote vreugde, waren er weer de kleine kladblokjes met ruitjes te vinden. Ik heb er dan maar enkele mee gebracht. Dat is handig om mijn invallen, zinnen en woorden te noteren. Ik heb overal zo'n boekje gelegd, want ideeën komen op elk moment en in elke plaats. Maar vandaag laat mijn inspiratie te wensen over, geen illustere zinnen die mijn brein binnenkomen. Nada. Dat ABBA opnieuw samenkomt en nieuwe muziek uitbrengt zal volgende week moeten blijken, ik kan er nog niets over schrijven. Ik zal als afsluiter wel een goede en praktische tip noteren die ik tegenkwam. Om zeker geen flaters te begaan vooraleer de vrieskou in het land komt: blauwe en groene antigel mengen, is schadelijk voor de joint de culasse oftewel een afdichting in het motorblok of een cilinderkop pakking! Tot so long folks, see and hear you in the morning
De grijze winderige grillige dag kan niet beter beginnen dan met het deuntje van The Beatles uit 1968. Ik wil geen plagiaat plegen om de juiste naam als begin-tune te gebruiken van mijn blog. De correcte titel is, "Ob-La-Di, Ob-La-Da, life goes on.." geschreven door John Lennon (1940-1980) en Paul McCartney. Beiden waren redelijk stoned bij de opname van deze single in de, sindsdien, legendarische 'Abbey Road Studios' in London. Ik kon rustig luisteren en mijn gedachten over het nieuws van de dag laten dwalen want de hond was vroeg op stap met de buurvrouw. Daar leert hij Frans van, en begrijpt reeds de gebruikelijke commando's van 'lig','zit' en 'vooruit'. Ik kan hem stilaan een 'bilinguist' noemen. In een roddelrubriek las ik het laatste nieuws over de Nederlandse 'proletenprins' Bernard. Andere namen aan hem verleent, prinsje nooitgenoeg, veelpleger, een high achiever. Je zal met die namen maar door het leven moeten gaan. Een typische karaktertrek van de Hollanders kenmerkt hem: zuinigheid, krenterigheid, gebruik maken van zijn titel voor eigen profijt. Miljonair, huisjesmelker, mede-eigenaar van het circuit van Zandvoort, wil dat de optredende artiesten tijdens dat Formule 1 seizoen, een miljardencircuit, dat 'gratis' doen. Al hun optredens voor niks, enkel voor de zgn nougatbollen en wat verfrissende dranken. Shame on you. Een andere kant van zijn karakter liet hij zien toen er bij hem in 2013 lymfeklierkanker werd vastgesteld. Een stamceltransplantatie en een chemokuur gaven hem de gezondheid terug en meteen liet hij ook de spreuk noteren: what doesn't kill you, make yoy stronger!. Hij stichtte toen ook 'Lymph & Co', een organisatie die onderzoek doet naar lymfeklierkanker. Daarbij is zijn titel een goede hulp voor sponseringgelden te vinden. "De straf voor ijdelheid is vleierij" schreef Wilhelm Raabe (1831-1910) dat zal de prins wel kennen en er van profiteren voor zijn business en zijn opgerichte organisatie.
Ik vind dat het vandaag toch wel een belangrijke dag is. In 1789, een paar maanden na de Franse Revolutie, werd in Frankrijk , de eerste Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger, toegepast. Dit document werd opgesteld door Markies de Lafayette en Graaf Sieyès en werd de grondslag voor de latere grondwet van Frankrijk en door vele naties overgenomen. Op 10 december 1948 keurde ook de VN deze Universele Rechten goed, met daarin vervat de basisrechten en grondrechten van iedere mens overal ter wereld, zoals: 1) iedereen is vrij in rechten geboren. 2) verbod op gevangenschap zonder proces. 3) rechten op godsdienstuitoefening. 4) vrijelijk spreken en schrijven over ideeën. 5) de belastingen eerlijker verdelen over alle standen.....De gelijkheid voor de vrouw kwam in Europa met aangenomen teksten in 1957. Op 21 februari 2002 werd de Belgische Grondwet gewijzigd om het beginsel van fundamenteel recht van gelijkheid van mannen en vrouwen, op te nemen en te waarborgen.
De krant bloklettert: er verdwijnen twee iconen. In eerste instantie dacht ik aan heiligenbeelden, gezien mijn godsdienstig en christelijk verleden. Want icoon betekent letterlijk afbeelding van Christus of de Moeder Gods of een andere heilige. Dat was het dus in geen geval. In computertaal is het 'icoontje' ook het tekentje dat men moet aanklikken om bijvoorbeeld op een facebookpagina te geraken. Dat was het dus ook niet. Hier werd het woord gebruikt om aan te geven dat twee personen met een rolmodel in de maatschappij, er niet meer zijn. Wilfried Van Moer (1945-2021), men noemde hem 'de kleine generaal' in het voetbalmilieu. Won verschillende keren een Gouden Schoen en was ook een tijdje Rode Duivel. Mijn vader (1916-1979) sprak dikwijls over hem toen hij naar de matchen in SK Beveren ging kijken. Ze kunnen nu samen eindeloos over voetbal palaveren. Een tweede naam die internationaal wel meer effect en reactie zal uitlokken, is het overlijden van Charlie Watts (1941-1-2021). Drummer bij de legendarische groep de Rolling Stones. De man die altijd achter zijn drums-batterij zat in kostuum en onbewogen het ritme en de beat aangaf. Met een nietszeggende blik zonder emoties te vertonen, was hij een buitenbeentje bij de extravagante andere leden van de band. Hij huwde in 1964, een huwelijk dat stand hield tot aan zijn overlijden, een uitzondering in de rock'n roll wereld. Is hij daardoor een icoon genoemd?.
Ik ben gisterenavond eens in mijn platenkast gedoken om te zien of ik vinyl van Wagner in de kast had liggen, want dat kon ik me niet herinneren. Götterdämmerung, Der Fliegende Holländer, Tannhäuser, zie ik, maar ze staan stof te vergaren. Het is heel lang geleden dat ik naar zijn muziek luisterde en ben niet direct in de stemming om dat nu te doen. Ooit heb ik veel over hem gelezen en naar de platen geluisterd, omdat er met zijn muziek en zijn uitspraken gedweept werd tijdens het nazi-regime en ik wilde weten 'waarom'. Hij was ook een belangrijk randpersonage bij Ludwig II, koning van Beieren (1845-18986), die zijn mecenas was. Een tragisch figuur zoals vele leden van het Huis Wittelsbach. Nog altijd vinden er op zijn sterfdag, 13/06, herdenkingen plaats aan de Würmsee/Starnberger See. Zijn overlijden blijft in een waas van geheimzinnigheid hangen zolang de documenten niet vrijgegeven worden, opgemaakt na zijn overlijden. Het blijft gissen naar de doodsoorzaak; zelfmoord of moord. In ieder geval is er een mooie film over de jaren dat hij koning was. Luchino Visconti (1906-1976) maakte min of meer een realistische film over deze getormenteerde mens in 1972. Helmut Berger speelt met verve de koning en Romy Schneider (1938-1982) komt nog eens als 'Sissi' opdraven. De echte keizerin Elisabeth (1837-1898) was zijn nicht en onze koningin Elisabeth (1876-1965) was ook een verwante van deze gepijnigde man. Hij heeft prachtige kastelen, paleizen nagelaten, soms met sprookjesachtige allures en interieurs. Daarmee was toen de schatkist geplunderd. Maar nu zijn de feeërieke kastelen een toeristische trekpleister van formaat. Een bezichtiging méér dan waard in de omgeving van München.
De gele vlag wappert op het strand en de eerste zonnekloppers zijn al present om zich van vit.D en een bruine of rode kleur te verzekeren. Wel beschut achter een zeildoek (niet dat van de botsauto's, cfr Guido Belcanto)) want er staat een stevig windje. Maar het woefie is niet scheutig om op dit uur op de dijk te wandelen. Te veel volk, te veel lawaai en te veel andere honden. We hebben nog wat geduld nodig om de dijk, het strand, de zee en de rust voor ons te hebben. Andere bezigheden intussen. Mijn oog viel vandaag op het thema van de 'legpuzzel', Richard Wagner. Ik dacht aan zijn geboortedag of sterfdatum. Nee hoor, het begin van de Bayreuth Festspiele (25/08-28/08), maar wel onlosmakend verbonden met de Duitse componist, librettist, dichter, Richard Wagner (1813-1883). Een belangrijk muziekvernieuwer in zijn tijd. Had een reputatie van antisemitist te zijn wegens zijn uitlatingen over de Joden. Maar dat was een persoonlijk gegeven. Hij had commentaar en was jaloers op de succesvollere Joodse componisten zoals Meyerbeer (1791-1864) en Mendelssohn (1809-1847) en vooral door zijn niet aflatende behoefte aan geld dat hij ging lenen bij de Joodse bankiers. Zijn muziek was heftig, en had ook een 'Leitmotiv'. Hij noemde dat zijn 'Gefühlsmoment'. Zijn vader overleed toen hij 5 maanden oud was en die vaderloosheid blijft en blijkt een belangrijk thema voor zijn helden, Tristan, Sigmond, Siglinde, Sigfried en Parsifal. Literatoren zien zijn muziek als een labyrint van de menselijke ziel. De wereldvreemde, der Märchenkönig en later als krankzinnig gediagnosticeerde, Koning Ludwig II van Beieren (1845-1886) was zijn grootste bekende aanhanger tijdens zijn leven. Hij verleende Wagner een deel van het geld om zijn project, een soort amfitheater op de Griekse modellen gestoeld, te verwezenlijken in Bayreuth. Het voorbeeld in die tijd was voor hem het operagebouw in Riga waar hij enige jaren orkestmeester en dirigent was. Vooral de lagere of verzonken positie van de orkestbak sprak hem aan en ook de gedimde verlichting tijdens de opvoeringen. Sinds augustus 1876 worden er bijna jaarlijks in augustus, uitsluitend werken van Wagner opgevoerd in het operagebouw, het Festspielhaus van Bayreuth. De leiding en het beleid, zowel artistiek als financieel, van deze Festspiele is nog altijd in handen van de nakomelingen van Wagner, voor meer dan 60%. Nu noemt men het al lachend de 'Schwesterspiele' omdat sinds 2009 het twee zussen zijn, achterkleindochters van Wagner, die de Festspiele met ijzeren hand leiden. Er zijn een paar beroemde citaten over Wagner geschreven, zoals Giacomo Rossini (1792-1868): Wagner heeft mooie momentjes, maar vervelende kwartiertjes. Ook Mark Twain (1835-1910) liet iets optekenen: Wagner's music is better than it sounds. Woody Allen kon in dat rijtje niet ontbreken met zijn cynische uitspraak, verwijzend naar een van zijn grote bewonderaars, Adolf Hitler (1889-1945): Altijd als ik muziek van Wagner hoor krijg ik zin om Polen binnen te vallen.
Om af te sluiten: de aap is misschien een lelijk beest, maar als we verwant waren aan het paard of de koe, zouden 's zomers onze ogen vol vliegen zitten !! Aldus Willem Frederik Hermans (1921-1995)
Ik vlieg niet, ik ben dus niet de airhostess die Will Tura ontmoette in de DC6 en later bezingt. Ik doe ook de vogeltjes niet na die naar het Hoge Noorden verhuizen, zoals de grutto en de tureluur. Ik blijf ter plaatse, zeker nu de hop, de slangenarend, de orpheusspotvogel, de grijze wouw en de nachtegaal hier hun nesten zullen bouwen. Experten zeggen dat zoiets slecht nieuws is, dat die gevederde vrienden naar hier komen. Dat is in gang gezet door het veranderende klimaat. Maar eerlijk, ik zal toch blij zijn een 'echte' nachtegaal te horen zingen in plaats van de Vlaamse zangeressen die dat predikaat vóór of na hun naam krijgen. Niets mooier dan echte vogelzang. Ik ben een thuisblijver en ik heb ook niet zoals Boudewijn De Groot mijn valiezen met kleren laten liggen in de hoop dat ik die steden nog eens zal bezoeken. Nee, Madrid, Berlijn, Parijs blijft ook voor mij een ver verleden en ik heb daar geen spijt van. Nee , ik snuister veel liever in mijn boeken, of zit te zoeken op mijn pc, af en toe onderbroken door een spelletje/wandeling met de hond of een klapke met de buren. Vandaag val ik voor mijn Vaderlandse Geschiedenis, voor een koningin uit lang vervlogen tijden maar oh nog zo aanwezig in onze hedendaagse maatschappij: Koningin Marie Henriëtta (1836-1902). Voor de buitenwereld gade van Leopold II (1835-1909). Voor deze heerser, architect en notoir schuinmarcheerder, was ze enkel van belang om een wettelijke troonopvolger te baren. Ze leverde puik werk: een meisje, een jongen, een meisje. Taak volbracht. Jammer voor haar en voor hem overleed de jongen door een smartelijk ongeval, op 9 jaar. Er werd nog eens een zogenaamde liefdesdaad ondernomen, maar toen kwam er terug een meisje en bezat de vorst, 3 dochters. Dat was teveel van het goede en zijn koningin kon ophoepelen, wat ze ook deed. Niet naar het buitenland of haar geboortegrond, Oostenrijk. Gewoon, weg van Laken, richting Ardennen. Meer bepaald naar hun buitenverblijf in Spa. In dat kleine stadje waren ze blij met haar komst. Het betekende glans en glorie en 'Spa'- 'spa' werd zo een synoniem en universele term voor een kuuroord. Er werden twee bronnen naar haar genoemd, Koninginnebron en Marie-Henriëttebron evenals de natuurwaters Spa Reine en Spa Marie-Henriëtte. Om het zacht uit te drukken, zijn de waters wereldberoemd geworden maar de oorsprong van de naam vergeten. Talrijk zijn de plaatsnamen aan Marie-Henriëtte (Hendrika) verbonden; een park in Oostende, een plein in Gent, een lei in Antwerpen.
Wat ik vandaag ook bedacht voor mijn lezers. Wie of wat ook de titels, bezigheden en zo meer waren gedurende jaren, eens de pensioengerechtigde leeftijd hebben we allemaal hetzelfde diploma behaald: een 65 jarige studie aan de levensuniversiteit. Iedereen die mijn blog nog kan lezen, is gezond en geslaagd in die levensschool!. Iedereen gelijk wat betreft studieduur. Alleen, allen met een verschillende specialiteit, zodat we toch nog een beetje van elkaar verschillen, van elkaar kunnen leren en interessante gesprekken kunnen hebben.
