Zondag, zevende dag, rustdag, dag van luieren. "Men kan onmogelijk echt van het nietsdoen genieten, als men niet stapels werk te doen heeft", zo sprak J.K. Jerome (1859-1927). Ik zie hier een berg werk voor mijn ogen liggen en als ik het spreekwoord goed kan inschatten, zou ik van mijn rustdag, nu het beste kunnen genieten. Ik ga dat eens uitproberen. De rust is ook weergekeerd ten huize van 'pijltje', mens en dier hebben een goede en gezonde nachtrust gehad. De orde is weer hersteld, IK ben de baas. Capslocks worden in geschriften gebruikt om iets te benadrukken of het uit te schreeuwen of om er het belang van te doen inzien. Ieder jaar meld ik er wel iets over, maar vergeet het de rest van het jaar te gebruiken omdat het een teken van dominantie of schreeuwen is. Ik ben maar alleen een klein baasje voor mijn hond, baasje van mijn huis en dat is het zowat. Vandaar dat ik het niet zo veel gebruik want ik wil mijn mening niet als de belangrijkste zien. Ik heb wel mijn mening en zienswijze zoals iedere burger van dit land dat aan een toog kan verkondigen. Ik doe dat dan in mijn blog. De nieuwste serie "Dag/Nacht" kan me niet bekoren. Op die momenten is het naar andere zenders zappen. Ik kijk niet om naar de werkzaamheden, verdriet en plezier van mijn professionele verleden, gespeeld door acteurs die mijn beroep van toen acteren. Voorbij is voorbij. Maar de hoogspanning deze week kwam door de dood van twee Zweedse voetbalsupporters. Terecht is men er verontwaardigd over, terecht is men verontwaardigd dat men uitzettingsbevelen zomaar weer eens op een grote stapel legt, terecht is het ontslag van de minister van justitie die al té dikwijls als politicus de dans is ontsprongen. De krant blokletterde over hem: 'van joint roken in de senaat tot pipigate' en daarbij alle tussenliggende kleine schandaaltjes. Van VU-ID, Spirit, VLD, Open VLD, zoeken in de politiek wat hem het beste uitkomt en het meest rendabele is. Het spreekwoord 'over lijken' gaan om zijn doel te bereiken, is volgens mij van toepassing, letterlijk (de 2 Zweden) en figuurlijk, al de rest. Ik denk niet dat Quicky zich zo maar gewonnen zal geven, er zal wel een alternatief zijn voor de opgave van een ministerpostje. Effectief burgermeester worden, dat hij ook door gekuip heeft verkregen. Voorlopig een beetje een exit voor deze kleurrijke figuur op het nationale theater. Voor de rest ziet het er een zonnige en rustige zondag uit. Tot morgen
In de reeks van 9 kleinkinderen is vandaag nr 6 jarig! Hij is aan zijn 15e herfst bezig. Nog heel veel gelukkige en plezante jarenvoor deze jonge snaak. Op een zaterdag verjaren is plezant,dan kan je feesten en vieren met vrienden en copains op de dag zelve. Er zijn binnenspeelpaleizen genoeg om er een leuke en gezellige dag van te maken ondanks de vele regenbuien. Dat zijn de restanten of uitvloeisels van de storm 'Babet' die Noord-Europa in zijn greep houdt en storm 'Aline' in Zuid-Europa van veelwater voorziet. Hier hebben we er wat kleine uitvloeisels van zoals wat meer regen dan normaal en wat meer wind dan normaal. Niks ergs dus voor de tijd van het jaar zoals Bram, Sabine en Jacotte zouden zeggen.
Ik heb boodschappen moeten doen, er moet toch regelmatig wat eten op de schapraai komen, nietwaar? En zoals altijd moet er een suikertje in mijn winkelkar terechtkomen. De snoepjes uit mijn kindertijd lagen te lonken. Ik ben opgegroeid in de taal van Sinnekloas met een zware 'a', herkenbaar uit 1000 uitgeproken 'a's' met erbij nog Stekense en Sint Palse woorden. Ondertussen zat ik ook nog eens op internaat in de Vlaamse Ardennen, studeerde in Gent en leerde er nadien nog Mechels bij. Maar het Westends krijg ik niet meer aangeleerd. Dat terzijde, ik wilde zoals vroeger de woorden voor die 'ballekes' gebruiken. Eigenlijk had ik alleen maar goesting voor, ik dacht dat het zo noemde 'pingelangerek', de roze en witte mashmellows zoals ze nu genoemd worden. Dat in plaats van mijn gewone pateekes 'de boekskes', de 'tompoes' van tegenwoordig. Bleek toch al het een en ander te schorten aan mijn moedertaal. De 'pingelangerek' die ik bedoelde was de Sinneklaose naam voor 'pain à la grecque' te weten 'het brood van de grecht' in Brussel stad. Ik had moeten zeggen 'roze of witte spekken'. Omdat de verwarring groot was, contoleerde ik dat allemaal toen ik thuiskwam en stelde vast dat er toch al het en ander schort aan mijn moedertaal. Het is dan ook al meer dan 10 jaar geleden dat ik het nog deftig hoorde spreken. Ik ben geen trouwe bezoeker meer van de hoofdstad van het Waasland, de stad van Reynaert de Vos. Nog eenmaal per jaar ga ik er naar den 'dodenakker' en daar spreken ze geen woord meer, in geen enkel dialect. Als ik terug mijn eerste dialect zou willen spreken, zou ik op taalkamp naar Sint Niklaas (Waas) moeten gaan. Want eigenlijk zijn daar mooie woorden te vinden die plezant zijn om te gebruiken, zoals 'dedderen', 'pieketijn'. Nu kunt ge wel zeggen, die is een beetje gek aan het doen met dat dialect gedoe, awel in sinneklaoses zeggen ze dan de mooie zin; die ees ze alle vijf nie, die eé tur mor 2 en nen bezenkoek, die is nen toer te lank op de meulen blijven zitten. Ik ga alleen maar naar de kermis in Oostende voor de smoutebollen, nie voor nen meulen. Tot morgen
Lichtgrijs is de hoofdkleur van de hemel vandaag. In mijn tuin zijn er nog volop kleurtjes groen en wit. De witte geraniums zijn nog niet verwelkt en de groene blaadjes zijn nog niet van mijn bomen en struiken verdwenen. Dus als ik naar buiten kijk is het geen eentonig triestig zicht. Ik heb inderdaad niet alle dagen goesting om commentaar te geven op wat er in de grote boze wereld gebeurt. Ik heb hier soms mijn eigen 'war' en wil geen woorden meer kwijt/geven over/aan, Oekraïne-Poetin of Israël-Palestina. Hier woedt soms mijn eigen oorlog om de heerschappij van huis en vooral 'bed' de laatste tijd. De strijd was hevig deze nacht en waarom? Ik heb er het raden naar waarom het voor de hond ineens belangrijk is de zeggenschap te hebben over mijn hele huishouden. Van ongeveer 00u00 tot 03u00, was er geen houden aan, bevelen geven lukte niet, integendeel. Mijn hond was werkelijk boos en wilde persé mijn slaapkamer en bed bezitten en bezetten. Met borstel en al moest ik hem buiten houden en de trap barricaderen met alles wat zwaar en breed was. Bovendien sprong hij tussen de spijlen van de trap om boven bij mij te geraken. Dan is het als baasje alle hens aan dek om niet toe te geven aan die uitzinnige wensen van hondje-lief. Vastberadenheid is dan de enige houding. Een ding staat vast, ten alle tijde zal er hier een oorlog woeden in huis als hij pogingen wil ondernemen om mijn bed als zijn nest te beschouwen. Wat ook de oorzaak geweest is van zijn gedrag, ik heb er het raden naar. Is er een plots geluid geweest aan de buitendeur (hij slaapt in de hal) en ontstond er paniek of is het een ten top gedreven verlatingsangst? De tijd zal het misschien uitwijzen.
Vanavond kijk ik uit naar een gezellig tv-avondje. "Elvis" is terug van weggeweest. Die "blijft bestaan" niet alleen in zijn songs, maar ook in het programma van Thomas Vanderveken. Een steengoed praatprogramma, tenminste als de gast (e) meevalt. Indien niet, zal ik schakelen naar VRT 1, voor de "Brokenwood Mysteries".
Ik heb deze morgen ook al mijn 'woordzoeker' opgelost. Het thema was 'kruiden en specerijen'. Er waren er een paar bij waar ik nog nooit van gehoord had en vereiste dus een beetje wikipedia-werk. Met appelazijn ben ik al jaren vertrouwd, onbekend voor mij was 'rozijnenazijn'. Het is het nat van de rozijnen al of niet met toevoeging van verdunde alcohol. De samenstelling wordt veel gebruikt voor marinades. Totaal nieuw was ook 'laos'. Veel gebruikt in de Indonesische keuken. Is milder vaan smaak dan gember en ruikt wat naar citroenen. Een geneeskrachtig kruid vgebruikt bij ademhalingsproblemen, misselijkheid en spijsverteringsproblemen. Ook nieuw was de 'tamarinde'. Een vrucht van de tropische boom, waar de pulp gebruikt wordt als siroop en onderdeel is van vele frisdranken en worcestersaus. Dat was dan het weetje van de dag. Tot morgen
Dat kan natuurlijk ook al eens gebeuren dat de grijze celletjes niets merkwaardigs produceren. Vandaag is dat het geval. Ik heb té weinig geslapen, al té veel gekuisd en té weinig gelezen. Bovendien had mijn broer liever gehad dat ik hem Luc de Bourgondiër noemde dan Lukas de Evangelist. Ik geef hem eigenlijk gelijk, want hij houdt van het goede Vlaamse leven met alles derop en deran. Maar geschreven is geschreven. Vol verwachting heb ik gisteren naar de eerste aflevering gekeken van de 'Maagdenclub van Lidewij'. Ik weet zo niet wat ik er van moet denken. Best had er vooraf gestaan dat het programma opgenomen werd in Brussel waar er een mix is van culturen en waar Frans de boventoon voert. Ook deelde Lidi mee, dat ze technisch gesproken nog 'maagd' is omwille van haar 'vaginisme'. Dat is volgens mij geen juiste benadering van het woord 'maagd'. Ik concludeer daaruit dat ze absoluut geen maagd meer is en het zeker niet wenst te blijven. Dat ze al verschillende en verwoede pogingen, zowel met mannen en vrouwen, heeft ondernomen om echte penetratie mee te maken. Want ja, wat is een maagd? Dat is een man of vrouw die nooit een seksuele relatie hebben gehad of aseksuele mensen of gelovigen die wachten tot het huwelijk. Tja, maagd zijn voor mannen en vrouwen is blijkbaar niet zo evident als ze wil laten uitschijnen. Zelfs de nonnekes, die men de maagden bij uitstek zouden kunnen noemen, zijn het niet en omzeilden de vraag en het antwoord. De karaktertrekken van het sterrenbeeld 'maagd'(prestatiegericht, perfectionistisch, opgeruimd) zijn bijna voor Lidewij van toepassing denk ik alhoewel ze een 'vis' is en 'maagd' haar 'schaduwsterrenbeeld'. Ik kijk er dan toch liever naar dan te luisteren naar de gasten aan 'de tafel van Gert' of 'de slimste mens' bezaaid met moppen van het internet. Meer valt er vandaag niet te vertellen. Tot morgen
Feestdag van mijn broer! Vroeger wenste men op een feestdag van een heilige, de mens die met dezelfde naam door het leven ging, gelukkige naamdag. Dat zijn geplogenheden die al heel ver achter ons liggen en al die christelijke gebruiken wankelen heden ten dage zeer. Maar ik zie mijn broer graag en in die oude christelijke traditie, wens ik hem een fijne dag toe. Mijn broer is geen evangelist, geen dokter, schrijver of schilder geworden in zijn leven, want dat was zijn heilige naamgenoot Sint Lukas (1e eeuw) allemaal wel. Volgens de legende zou hij 'Maria met het Kind Jezus' geschilderd hebben dat in het Oosterse Christendom bekend is als de 'icoon Hodegetria'. Dat laatste is via klikipedia een weetje. Hij is de patroonheilige van de dokters, zie maar de verschillende ziekenhuizen naar hem genoemd, hij is de patroonheilige van de schilders zie maar de naam van de bekendste school voor kunst, design en architectuur in Brussel, Sint Lucas School of Arts. Verschillende weerspreuken op deze dag zijn er en ik noteer degene waarop men niet al te lang moet wachten om te zien of ze waar zijn. 1) Lukas is de portier van de winter. 2) Met Lukas zacht en warm, dat maakt de winter ieder arm. 3) Lukas regenachtig, oudjaar ver van prachtig. Tot daar al mijn gevonden weetjes door me te amuseren op het internet tewijl ik toch ook aan mijn broer denk, die gewoon 'Luc' noemt en een gepensioneerde is, zoals ik. En die geniet dan, evenals ik, van een fel bewolkte dag, met schuchtere streepjes blauw, veel wind en toch ook iets kouder dan verwacht. Nochtans zouden er 15% minder wolken zijn in ons land en 15% meer zonneschijn. Dat zijn de laatste vaststellingen van het KMI. Ik moet dat waarschijnlijk wel geloven want daar werken mensen die niet anders doen dan naar de lucht turen en wolkjes tellen. Hun bevindingen dan noteren, om dat aan een leek op dat gebied, zoals ik, te laten weten. Als verontschuldiging om dat niet te kunnen vaststellen, zegt de hierboven vermelde leek: ik word niet betaald om overdag schaapjes te tellen. Evenzo moeten we zomaar geloven, dat de gelukspiek van je leven op je 'negende levensjaar' valt met een kleine herhaling op je 70e jaar. Noch herinner ik me speciaal gelukkig te zijn geweest op mijn 9e. Zelfs van mijn 70e jaar weet ik zelfs niet meer hoe gelukkig ik was. Eén geluk was er in ieder geval op die verjaardag: de komst van Raziel. Tot morgen
Ik heb van de middagzon genoten en dat deed deugd. Dat het 's nachts frisse temperaturen zijn deert me niet. Ik kruip graag in bed met een dikke pyjama en een massa's dekens over mij gedrappeerd. Overdag is die friste niet zo plezant daarom dat ik van elke straal warmte wil profiteren. Goed nieuws is ook dat mijn krullebol zijn nest verkiest boven mijn bed. Maar gisterenavond was ik weer wat aan het zappen geslagen. Als er niks naar mijn gading is op tv doe ik dat wel. Ik heb graag wat bewegende beelden of gesprekken op de achtergrond 's avonds, omdat lezen me niet meer zo goed lukt als de dag bijna teen einde is. Vóór 22u kan ik hier de boel ook niet afsluiten want dan zou de hond té lang moeten binnen zitten vooraleer zijn behoefte te doen. En zoals al eens vermeld, wie laat wie uit 's avonds en doet nog een straatje om, met zijn beestje vooraleer de lichten te doven in huis. Ik zap dus en kwam bij 'Ment' uit waar juist de Schotse Band, Nazareth, hun enige wijd en zijd bekende song bracht: Love Hurts. De eerste woorden maken al veel duidelijk: "love hurts, love scars, love wounds and marks, any heart". Ik gebruik de lyrics om weer te geven wat het verliezen van een geliefde doet, omdat hij of zij overleden is of uit mijn leven is verdwenen. Gisteren herdacht ik het heengaan van een goede vriendin een jaar geleden. En dan komen onvermijdelijk de andere dierbaren voor mijn geestesoog die ik in de afgelopen jaren allemaal ben kwijtgespeeld. Niet alleen de hierboven vermelde song zing ik dan maar meer nog het lied van Neil Diamond: "The last thing on my mind". Dat begint met: "Are you going away with no word of farewell, will there be no trace left behind". Maar ook, "...well I could've love you better, didn't mean to be unkind....". Voilà, om al de mensen die uit mijn zicht verdwenen zijn, had ik de zon extra nodig. Deze avond zal ik weer eens op internet naar "the pale blue dot" kijken. De foto van onze prachtige wereld met zijn duizenden stofjes die errond zweven. Een foto van onze aarde genomen door Voyager I op 14/02/1990, op vraag van wetenschapper, astronoom, astrofysicus, kosmoloog, scepticus Carl Sagan (1934-1996). Ik heb hem al dikwijls vernoemd in mijn blog maar ik blijf het fascinerend vinden, net zoals ik gefascineerd kan zijn door het ISS en al de rest dat aan de nachtelijke hemel kan te zien zijn. Tot morgen
Mijn vaste bezoekster komt vandaag weer eens langs. Ditmaal om mij lekkernijen te bezorgen die ze voor mij in Brugge gaat halen in de winkel van Galler. En dus zeg ik met een blij gemoed: les nouvelles tablettes de chocolat arrivent cet après-midi!!. Ik mag dat in het Frans verkondigen want de fabriek, die een paar jaar geleden onderuit werd gehaald door de waterbom, staat in Liège. Natuurlijk heeft die chocoladefabriek verschillende smaken in hun aanbod van repen, maar niet overal verkopen ze 'les tablettes' gevuld met 'massepain'. Voor de rest verlopen onze namiddagen vrijwel met hetzelfde stramien: de hond kalmeren en voorzien van een stevig kauwbot om hem rustig te houden terwijl wij genieten van onze alcoholvrije rode aperitief aangelengd met 'Indian tonic' van het gekende merk met de vele medeklinkers. Daarna slurpen we onze koffie, iets meer dan een liter. Voor mijn bezoekster is daar nog melk en suiker aan toegevoegd, ik drinkt dat puur. De onvermijdelijke koekjes in plastieken dozen verpakt en in vele soorten te verkrijgen, etaleer ik ook op de tafel. Het duurt niet lang vooraleer we van al de soorten geproefd hebben. Al het nieuws van onze straat en omstreken komt ook aan bod, en eens goed sjouwelen kan een aangename bezigheid zijn. Een namiddag dus, die er voor zorgt dat ik morgen geen zoetigheden zal eten en mijn geliefkoosde doos chocolade pas op woensdag zal openmaken. Een kermis is soms een geseling waard. Dat is zowat mijn nieuws vandaag en de hond heeft mooi beneden in zijn mand geslapen. Gelukkig, want ik zie wel mijn krullebol graag maar ik heb liever dat hij zijn liefde voor mij op een andere manier toont dan met zijn vochtige snoet en al kwispelend me wakker te maken bv door eens goed te luisteren. Tot morgen
