Mijn blog is mijn ontbrekende gesprekspartner tijdens de maaltijden. Ik heb altijd veel te vertellen en wil daarover ook altijd discussiëren. Ik merk een vogeltje op en vraag me af welk specimen nu weer mijn aandacht getrokken heeft. Vooral nu, tijdens het "telweekend van vogels in de tuin",opgezet door Natuurpunt. Nu moet ik het zo een beetje in mijn eentje uitvissen. Ekster, merel, kauw, kraai kan ik uit elkaar houden. Een meesje, roodborstje en mus ook. Duiven en meeuwen niet moeilijk te herkennen aan zee. Die zijn er in overvloed. Maar de rest zijn onbekende beestjes. Spijtig, maar dat is de realiteit. Ik heb wel een vogelgids, maar tegen de tijd dat ik aan de juiste pagina zit is het vogeltje gevlogen. Een hele leerschool zijn ook de "vetbollen ophangen" geweest. Te laag, en de grote vogels zijn ermee weg. Hoger hangen in de bomen lukte niet, want ik ben te klein. Het netje was soms ook niet stevig genoeg en was de hond met de bol ribbedebie. Met alle gevolgen vandien; 3dagen maag-darmklachten om het in mooi Vlaams te zeggen. Dat is dus mijn buitenactiviteit deze zondag.
Verder is het me intellectueel bezighouden met kunst-Kunst. Daar kan je uren over vertellen zeker als er grote tentoonstellingen of andere kunstvormen de aandacht trekken en "op til zijn*". De Van Eyck expo is al vernoemd maar er is ook het uitgebreide Ensorhuis in Oostende met werken van James Ensor en Léon Spilliaert, de overzichtstentoonstelling van Panamarenko. Dan is er nog het 50j Opera Ballet van Vlaanderen. Hebben een heel speciale uitvoering van "Rasa", naar La Bayadère, choreograaf Daniel Proietto. Ik ken van ballet, opera en operette alleen de gangbare voorstellingen. Maar dit vermeld ik wel omdat de verrassing zit in Guido Belcanto, de tuktukchauffeur in het stuk. Hij heeft een prachtige stem. Hij heeft toch een paar zeer mooie liedjes die geen stempel verdragen omdat hij en zijn liedjes uniek zijn. Meer bedenkingen over kunst-Kunst is voor een andere keer. Daar heb ik vele paragrafen voor nodig.
*Ik heb al een paar keer vernoemd dat schrijven leuk is. Je zoekt woorden en uitdrukkingen op die je courant en nonchalant gebruikt, zonder de herkomst ervan ooit op te zoeken. Wel, omdat we in het vogelweekend zijn en "til" een duivenplek is, wilde ik er meer van weten. "Op til zijn" is een vaste uitdrukking vooral in weerberichten, in aantocht zijn, binnenkort gebeuren. Maar "til" op zich gebruikt men in het Fries voor "brug". Ook "geschikt en bekwaam" maar dat zal dan voornamelijk slaan op de plank die men als brug gebruikt.
Niets is zo plezant als op zaterdag de krant uit de brievenbus te halen. Ik verheug me telkens weer op het dik pak papier dat ik naar binnen kan brengen. Een ruwe schatting van tijd: gegarandeerd weer uren leesplezier en 4 blz puzzelpret. De schatkamer aan informatie open maken, is toch zo een blij moment. Toch wil ik dat systematisch doen en bij de frontpagina beginnen. Dat doet me al watertanden voor wat ik allemaal aan leuks ga lezen. Maar ik heb discipline en wacht tot ik aan de betreffende pagina van interesse kom. Want ik hou van dat geritsel van papier. Ik wil ook zorgen dat de pagina's mooi blijven. De krant moet tenslotte 2 dagen meegaan. Ik wil ook niet lezen in een verfromfraaid stuk papier. Het minste is toch dat men respect heeft voor journalisten en columnisten die er aan gewerkt hebben. Ik zou geen genoegen kunnen nemen met enkel een digitale krant, turen naar een schermpje, enkel aanklikken wat men wil lezen en bij manier van schrijven "de doodgewone dingen van het leven overslaan". Mijn krant moet, bij wijze van spreken, even mooi in de papierbak komen als ze van de persen is gerold. Ondertussen wil ik niet aan de boom denken die voor al die rubrieken is moeten sneuvelen. Maar ik heb ook al eens opgevangen dat er gebruik gemaakt is van synthetisch papier. Soit, ik wil een papieren krant hebben.
Delia Owens is een 70 jarige biologe die haar eerste roman/thriller heeft geschreven en gepubliceerd. Chapeau. "Daar waar de rivierkreeften zingen" is de titel en volgens de recensie, het lezen waard.
De aankondiging van de grote tentoonstelling van "Van Eyck" in het MSK van Gent. Een waarlijk interessant artikel. Reporter Tommy Huyghebaert heeft de route van alle werken in die in Gent te bezichtigen zijn, gereconstrueerd. Daarbij geeft hij nog eens een internetadres voor mensen zoals ik, die de tentoonstelling niet gaan bekijken: closertovaneyck.be.. Het is een enorm gedetailleerde revue van deze expo dat hij heeft neergepend, met bijhorende foto's. Het meest in het oog springend is de craquelé van de doeken als er op ingezoemd is. De barstjes en scheurtjes die ontstaan door veroudering van de verf. Je kan dat ook zeggen van een rijpere huid, zoals de mijne. Maar voor de mensen zijn dat dan rimpeltjes waar men fier over mag zijn.
En tot slot, vandaag is de dag van de vettige snack, bouletten met friet
Deze morgen bij het ontbijt (tasjes koffie, bokes en chocolade) sprongen de titels van Het Nieuwsblad me zo tegemoet om er "een boompje over op te zetten". Items waarover je aan tafel gezellig kan babbelen, kouten, zwanzen, zwammen, kletsen. Even terzijde, dat is nu het leuke aan schrijven dat je oude woorden terug kan gebruiken. Ze uit de vergeethoek halen, ze doorgeven en terug in zinnen zetten waar ze horen.
Je hebt verschillende manieren om rijk te worden. 1) rijk geboren worden 2) geld erven 3) één illuster idee hebben en het uitvoeren 4) zelf invullen...Nummer 2 en 3 zal ik vandaag eens onder de loep nemen.
Geld erven: vandaag kwam dat ook ter sprake op de radio, nu het bijna een jaar geleden is dat Karl Lagerfeld overleden is. Zijn erfenis bedroeg 200milj euro en een groot deel ging naar de geliefde poes Choupette. Wat doet en poes nu met zoveel geld? Wel ze heeft een hele huishouding: 2 nanny's ter beschikking, bodyguard, kok, dokter die klaarstaat om deze Birmaanse kat bij het minste kuchje te helpen. Maar dat is niet het enige waarvoor Karl gezorgd heeft. Er is ook een eigen make-up lijn bij Chanel (saffierblauwe oogschaduw), een handtassenlijn, een boek en een instagram-account. Dát is nog eens rijk zijn voor een kat! Ze waren dan ook 2 handen en 4 poten op enen buik.
Een goed idee. Een man die graag wandelt, zoals zovelen onder ons. Een man die graag de rust zoekt, zoals zovelen onder ons. Een man die een kaart heeft van alle trage wegen in ons land. Niet zoveel onder ons zullen over die atlas beschikken. Deze atlas werd opgemaakt in 1830 en de meeste van die wegen zijn nu in onze straten, banen, autosnelwegen omgezet. Maar het gaat hier uiteindelijk wel om 40.000 km in ons land. Na verschillende processen in andere gemeenten, werd deze wandelactivist telkens in het ongelijk gesteld. Maar er kwam een grote vis in het vizier: Aarschot! Slecht onderhouden voetwegen en deze keer kreeg onze voetganger wel gelijk, met dwangsommen tot gevolg. Opgelopen tot 1,65 milj euro. De stad Aarschot heeft geopteerd om dat te betalen om 6 maanden verlost te zijn van aantijgingen en processen. Geen idee hoeveel km hier de trage wegen bedragen. Ik hoop in ieder geval voor het gemeentebestuur dat er orde op zaken gesteld zal zijn vóór de grote vakantie.
Een minder plezant artikel was: The Doomsday Clock werd op 100 seconden voor middernacht gezet. Dus 100 sec. vóór het apocalyptische einde. De Doemklok op die seconden zetten gebeurde als gevolg van het falen van Russisch-Amerikaanse ontwapeningsakkoord en het milieu.
Om mezelf te troosten zal ik maar een taart bakken. Een citroentaart, dat is gezond. Veel fruit en Vit C.
Informateur Bouchez lanceert: terug naar unitaire staat! Terug naar "Eendracht maakt macht" "L'Union fait la force" "Einigkeit macht stark". Heeft hij gelijk om dit ten berde te brengen? Het is een idee zoals vele andere en niet het slechtste. Is het uitvoerbaar? In ieder geval zal er toch over gesproken worden en dat is toch beter dan de patstelling zovele dagen, weken, maanden na de verkiezingen. Confederalisme, separatisme, federalisme, zijn er nog "isme" die ik vergeten ben? Ik geloof nog in samen vooruitgaan. "Alleen" is alles veel moeilijker in een geglobaliseerde wereld. Op de wereldkaart zie je ons niet liggen. Als je politici hoort spreken waant men zich in een grootmacht of wereldmacht. Grote parlementen, verschillende regeringen, vele parlementsleden.. 11,5 milj Belgen waarvan 6,5 milj Vlamingen. We zijn met te weinig om soms zoveel pretentie te hebben. Gelukkig kunnen we niet ingelijfd worden bij het Grote Chinese Rijk. Als etnische minderheid zouden we daar in onze Bokrijkse kledij moeten rondlopen. Bezichtigd worden door toeristen die verplicht die uitstap zouden doen om ons als curiosum te bekijken uit lang vervlogen tijden.
Soms hanteert men het principe van "verdeel en heers". Vertaling van "divide et impera" toegeschreven aan Philippus II van Macedonië (Wikipedia is mijn vriend). Deze spreuk zou niet mogen heersen of toegepast worden. Hier bestaat nog iets als stemplicht. Het is verplicht, maar anders zou de uitslag nooit democratisch kunnen genoemd worden. Nu kan iedereen toch uiting geven aan goedkeuring of afkeuring van een beleid. Het is dan aan vele wijze mensen om er een structuur voor een regering in te vinden. Naarmate de tijd vordert heb ik het idee dat alles draait zoals het moet. Is er nog een dure regering of zijn er dure ministers nodig om ons verder te leiden? Samen vooruit is nog het beste. Samenwerken voor een goede en betere leefgemeenschap voor iedereen. We hebben de middelen, de mogelijkheden, de kennis en kunde.
Vandaag heb ik een slecht gevoel bij alle berichten die ik hoorde en las. Het begon al met het weerbericht op radio1 om 7u30. Aanvriezende mist, motsneeuw, en begot "industriesneeuw". De weerman heeft nog meer fantasie dan ik om een beschrijving van een koud vlokje te geven. Het is natuurlijk mogelijk dat er zoiets is, maar ik heb nog nooit sneeuw zien vallen aan de uitlaat buiten van mijn verwarmingsketel. Dergelijke buis kan je toch ook als een mini industriële schouw beschouwen die waterdamp uitstoot? Geen verdere commentaar want het was koud en mistig.
Het proces in Gent, dat toch veel mensen beroerd. Dokters die terechtstaan voor gifmoord. Familie die geen privé meer kent. Alleen kan de betrokkene, de overleden vrouw, zelf niets meer toevoegen. Als buitenstaander wil ik over deze mensen geen oordeel vellen en ik verdiep me ook niet in het ziektebeeld. Ik ben geen arts. De beslissing voor euthanasie, de reactie van de familie om dit aanhangig te maken en voor de rechtbank te brengen, is eigenlijk intriest te noemen. Dit zou niet mogen gebeuren. Zoals velen hoop ik verder voor voldoende sereniteit. De euthanasiewet van 2002 grondig evalueren. Vooral het "psyschisch"lijden is een abstract gegeven terwijl men van "fysisch" lijden wel een duidelijke omschrijving kan krijgen. Rond euthanasie is er nog veel discussie nodig om zoveel mogelijke foute beslissingen uit te sluiten en dat er nooit meer een proces moet komen.
Intriest vind ik ook het boek "Der Rudy", van Rudy Pevenage. Voor alle duidelijkheid, het boek verschijnt morgen, maar er is al voldoende aandacht voor de inhoud geweest vandaag. Hoeveel ex-renners hebben nu al boeken met bekentenissen van dopinggebruik geschreven? Ze zijn niet te tellen! Voordien zijn ze de engeltjes en vals beschuldigd. Na hun actieve carrière kunnen ze niet rap genoeg een verhaal vertellen aan een ghost writer, met namen wie er buiten henzelf allemaal boter op zijn hoofd heeft. Dergelijke woorden op papier gedrukt ga ik me niet aanschaffen.
Vandaag hebben ze "kolken" geplaatst aan de voorzijde van mijn huis. Bij grote of kleine regenbuien was er direct overlast. Kolken vangen het water op dat naar de grote straatriool gaat. Het is nog vrij snel gegaan want dat is wel een hele rompslomp om dat gedaan te krijgen. Eerst Farys contacteren, komen kijken, delen dat mee aan de gemeente, komen kijken, brengen het voor de gemeenteraad en dan als iedereen zijn fiat gegeven heeft komt de aannemer van de wegenwerken, de werken uitvoeren. Die komen dan van 130-150km ver, zijn 2u onderweg heen en nog eens 2u terug. De vraag is dan hoe efficiënt dit allemaal is. Ik zie ook wel in dat die werkwijze er moest komen om alle mistoestanden tegen te gaan, maar nu is het wel het andere uiterste. De asfaltwerken gebeuren door de gemeente maar daar is nog geen datum voor vastgelegd.
Dan is er nog dat eeuwigdurend verhaal van The Greatest President of THe United States. Sinds zijn aantreden is er gezocht naar een impeachment procedure. De simpelste en minst belachelijke oplossing is hem niet te herverkiezen in november dit jaar.
Wat ik ken, wil ik blijven kennen, wat ik weet wil ik blijven weten, wat ik niet ken of weet wil ik proberen te kennen of te weten. Geschiedenis verandert niet. Feiten zijn feiten. Aardrijkskunde verandert in principe ook niet, tenzij eens een andere naam aan een streek of land gegeven word. Zoals vorige week de Nederlanders beslisten dat er geen Holland meer mag gezegd worden maar "The Netherlands" (een studie van 200.000€ dat dit de beste naam was). Met wiskunde, wetenschap, technologie, IT enz heb ik geen affiniteit. Wel met taal. dat is levend en verandert permanent. Woorden verdwijnen, nieuwe komen erbij, schrijfwijze, vervoeging, spelling. Alles moet opgevolgd worden of we zijn zoals in de oude boekjes waar nog Vlaamsche woorden staan. Vandaar dat ik mijn dagelijkse oefeningen van mijn taal blijf doen. Vooral "spelling" is niet zo evident meer, nieuwe vernederlandste engelse woorden en hun vervoeging, alles aan elkaar schrijven, spatie tussen of niet. Voor mezelf en de anderen wil ik verstaanbaar en leesbaar blijven.
Ik leef in een land met drie talen en we vergeten dat soms. Ik probeer dan ook die andere landstalen wat bij te houden en ze beter te leren kennen.
Frans komt aan de kust regelmatig ter sprake en dat kennen we nog van vroeger. Oefeningen zijn niet zo moeilijk en woordjes bijleren is altijd goed.
Duits is een ander paar mouwen om te spreken en me verstaanbaar te maken. De meeste zinnen die ik goed kan en ken, is omdat ik 60 jaar naar de films "Sissi" kijk. Met Romy Schneider, die een al even dramatisch leven kende als het personnage dat ze vertolkte. Niemand is uitgekeken op de 3 films die ieder jaar in de kerstvakantie (of is het winterreces?) bij verschillende zenders geprogrammeerd staat. Ik ken de dialogen bijna van buiten en dat is een grote hulp bij de oefeningen die ik dagelijks doe. Het zijn dan ook eenvoudige en zeer bruikbare zinnen die "die Kaiserin sagt" Maar "Sissi" heeft me op jonge leeftijd interesse doen krijgen in geschiedenis, klassieke muziek, bouwkunst.
Engels is sowieso een must. Een wereld zonder die taal is bijna niet meer in te denken. Voor alles hebben we deze taal nodig. Hier is het goed dat de films niet gedubt worden zodat de klanken en de uitspraak niet onbekend in onze oren klinken. Daar heb ik een tweede oefenplatform voor: Duolingo.
Spaans. Ik doe daar ook oefeningen van, maar dat is meer nattevingerwerk en gokken dan kennis. Om welke duistere reden ook en vol zelfoverschatting van mijn kunnen, heb ik jaren geleden bij het CLT (centrum levende talen) Leuven een cursus van, denk ik, 6weken gevolgd in de Spaanse taal. Die cursussen zijn bedoeld voor Erasmusstudenten die in de Spaanse regio's gaan studeren. Het enige dat ik aan die weken overgehouden heb is kennismaking met de groep "Mecano". Prachtige muziek.
Dan is er ook nog "rekenen" dat ik iedere dag doe. Als gepensioneerde is het wel belangrijk dat ik kan tellen en cijferen!
Als laatste dagelijkse oefening doe ik "Bijbel". Om 2 redenen doe ik dat. Ik wil weten hoeveel er nog van al die uren godsdienstles en gewijde geschiedenis overgebleven is. Een minder godsdienstige reden is dat die op zaterdag ook een mail sturen met vragen.
Al deze " Beter......" websites zijn gratis, Duolingo ook
Tijd voor mijn pc te sluiten en aan rust te denken. Oefenen is ook vermoeiend!
Vandaag toch even mijn blog moeten aanpassen en voorrang geven aan muzikaal nieuws. News from the showbizz world. Voor allen die niet weten dat ik een grote fan ben van Queen, en meer bepaald van Freddie Mercury (helaas al lang naar de eeuwige jachtvelden vertrokken), stel ik hen hierbij van dat feit op de hoogte. Het zegt jullie nks? Wel sinds jaar en dag voeren ze allerlei hitlijsten in binnenland en buitenland aan met "Bohemian Rhapsody". Zegt dat nog niks? Misschien "I want to break free" of "We are the champions","Radio Ga Ga","Under Pressure" enz......... Nog geen belletje dat rinkelt? Wel, de start van de Warmste Week 2019 met de 100 drummers en tromgeroffel, was met een leidje van Queen "We Will Rock You". Maar Freddie heeft ook een meer klassiek repertoire opgebouwd samen met Montserrat Caballé (ondertussen ook al een sterretje aan het firmament). Weer onbekend? "Barcelona" was hun eerste gezamelijk lied. Er zijn er nog vele gevolgd waaronder "Golden Boy". Onlangs werden cd's uitgebracht met liedjes die in de schuif gebleven waren en herwerkte versies van bovengenoemde songs met "groot orkest". Een groot staaltje van de nieuwste technologieën. Dankzij mijn twee goede vrienden heb ik deze cd's al in mijn verzameling en kan ik luisteren naar prachtige liederen. Als ik ambiance in huis wil zet ik de dvd's van Queen op van de geregistreerde concerten in Wembley en Boedapest. Vol leven en kan ik meebrullen en genieten. Bon, waarom deze beschrijving nu? In Groot- Brittannië zijn door de Royal Mint muntstukken geslagen met op de voorzijde, de piano waarop Freddie,Bohaemian Rhapsodie gespeeld heeft, in het midden de naam van de groep "Queen" en onderaan op elke munt een ander instrument van de groep zijnde gitaar, bas, drum en de microfoon. De achterzijde is ingenomen door Queen Elisabeth II Vandaar de titel van deze munten: dubbele Queen. Op You Tube zijn alle songs van de groep te horen.
Een tweede heuglijke feit in muziekland was het 30 jarig jubileum van het lied van Sanne en Erik Van Neygen: "Veel te mooi" en dat blijft het ook. Geeft na al die jaren nog kippenvel. Dat heb ik van dat liedje gekregen en ga me warm inpakken en een tv avond tegemoet gaan.
