Mijn goede vriend is jarig vandaag: 55 lentes jong! Ik kan hem in mijn leven niet missen daarom wens ik hem een goede gezondheid toe, garant voor een lang leven. Gelukkig komt hij dikwijls, samen met mijn andere vriend, naar zee voor een leuke babbel en voor al mijn technische problemen op te lossen. Een feestelijke dag vol met vreugde en plezier met familie en vrienden, wens ik hem bij deze zonovergoten dag.
Ik heb gisterenavond naar 'Trooping the Color' gekeken op BBC, een mooi spektakel dat moet dienen om de verjaardag van de koning te vieren. Sedert eeuwen vindt deze 'Sovereigns Birthday Parade' en wel sinds het bewind van George III (1738-1820) in 1748, plaats. Sinds 1959 op een zaterdag in juni om meer kans op een zonovergoten dag te hebben. Een kleurrijk optreden van alle regimenten met hun standaard en op de tonen van 'marsmuziek'. Dat allemaal onder het toeziend oog van de vorst en diens familie om zijn officiële verjaardag te vieren ongeacht zijn werkelijke geboortedatum. Eindigen doet die parade op The Mall, een balkonscene op Buckingham Palace en een Fly Over van 'The Royal Airforce'. Al die parades van leger, soldaten en hun uitrustingen vinden overal ter wereld plaats op een Nationale Feestdag zoals bij ons op 21 juli, Quatorze Juillet in Frankrijk, 12 juni in Rusland enz. Alle landen vieren dat met een militaire parade. In de USA wordt The Fourth of July uitbundig gevierd door de bevolking met gewone parades, patriotische ceremonies, feestelijke activiteiten, barbecues, picknicks in the park, vlagvertoon, eigenlijk viert men de nationale trots door samen te zijn. De laatste militaire parade vond plaats op 8 juni 1991, te weten 'the National Victory Celebration' van de overwinning in de Golfoorlog. Géén vlagvertoon, geen militaire parade op geen enkel moment van het jaar was een dikke doorn in het oog van President Trump. Ondanks de vele protesten en neerslaan van de opstandelingen tegen zijn bewind en de slogan 'No Kings' had Donald zijn dag van militaire eer aan het staatshoofd gevonden: zijn verjaardag op 14 juni. En dat om zijn 79 frisse en gezonde jaren uitbundig te vieren. The best orange president of the USA en the World, had zijn dag gevonden om zijn eigenliefde wat te strelen en meer glans te geven. Dat was mijn tv-avondje van zaterdagavond. "Chantal" heb ik opgenomen en kan ik straks bekijken. Het is toch een beetje warm en winderig om op de middaguren buiten te zitten. Tot morgen
Mijn dag begint altijd goed als ik die mooie prentjes zie verschijnen van een paar mannelijke medebloggers. Steevast komt er dan een glimlach op mijn lippen die er soms een ganse dag blijft ophangen. Maar ik ben ook blij met de tuinier die gisteren is langsgekomen om de hagen te scheren en het gras te maaien. Ik heb ook wat gaura's besteld bij hem, dan moet ik niet rondrijden om ze te zoeken. Het is wel laat op het seizoen om nu nog zomerbloeiers te planten, maar door de droogte wilde ik niet de waterverslindende geraniums en 'vlijtig liesjes' in de potten steken. Ik kreeg een tip om het eens met 'gaura' te proberen. En deze nacht trok er dan een onweerszone voorbij, met veel regen en een kwartier lang bliksemflitsen zonder gedonder. De hond is blijven doorslapen want van een lichtstraal heeft hij geen schrik.
Hier aan de kust komen de weekends met allerlei activiteien er weer aan. Dit weekend is het de show van de 'Volkswagenbusjes'. Van het eerste busje dat rondreed tot het jongste luxueuze campermodel. Twee dagen kan men deze bedrijfswagens of vakantiebusjes komen bewonderen. Aangezien het toch altijd een populair voertuig is zal er wel een hoop volk komen om ze te bezichtigen. Sinds maart 1950 rijden deze transporters rond en dat is al 75 jaar. En terwijl er velen hun belevenissen ván en mét dat wagentje vertellen, kunnen de kinderen vliegeren, op het strand forten bouwen of pootje baden.
Sinds deze week heb ik me voorgenomen mijn 'sletsen' een paar uur per dag te vervangen door gesloten normale schoenen. Mijn voeten deinden uit in de breedte en als ik dan eens wegging trok ik nog een paar sneakers aan. Natuurlijk is dat allemaal confortabel schoeisel, en daar is absoluut niks mis mee. Maar een mooi schoentje, zoals ik er zó veel in mijn kast heb staan, is ook niet mis. Temeer daar ik bij de laatste modetrends in de winkels, mijn eigen schoenen terug kan bewonderen in de etalages. Nu iedereen overtuigd is van het gemak van de sportschoenen, is er de trend met de hoge hakken, naar het voorbeeld van al die rijke en hoog geplaatste dames. Op stiletto's ga ik niet meer lopen, mijn evenwicht en botten zijn niet meer 100%, maar een gesloten moccasin is mooi om zien en geven de voeten een zekere stevigheid maar ook wat elegantie. Zo, nu ga ik nog wat buiten zitten en geenieten van mijn geschoren tuin. Het is wel een grijze lucht maar aangenaam van temperatuur. Tot morgen
23°C toen ik deze morgen beneden kwam en nu al 23°C buiten. Ik moet er niet aan twijfelen dat het een zeer warme dag zal worden. Dat laat de hond ook merken, want hij kwam vliegensvlug weer binnen.En aangezien het vandaag de feestdag is van de Antonius van Padua (1195-1231), moet ik wel een weerspreuk van deze Heilige geven: 'Als Sint Antonius de zon doet schijnen, ziet de boer zijn zorgen verdwijnen'. Niet verwarren met 'Toontje met het varken'(251-356), die komt uit Egypte en heeft zijn feestdag op 17 januari. En wat de boer dan allemaal ziet groeien in zijn tuintje bezingt Drs P oftewel Heinz Hermann Polzer (1919-2015): "Koolraap en lof, schorseneren en prei". Het blijft een plezant deuntje om naar te luisteren van deze Zwitser die Nederlands als voertaal had. Het is wel geen vrouw die ik aanhaal zoals eigenlijk zou moeten, maar Klara gebruikt echt wel zééééér onbekende muzikale vrouwen in haar scheurkalender zoals vandaag Galina Ustvolskaja (1919-2006),een componiste. De filosofiekalender geeft dan een verklaring voor het feit dat ik, in mijn zeventiger jaren, nog zo graag studeer: "door studie zit je aan één tafel met de geleerden van weleer". Een wijsheid van een Japanse filosoof Ogyü Sorai (1666-1728).
Vliegtuigen die neerstorten, drones die steden aanvallen en een rechter in de USA die Trump terechtwijst dat hij niet zó veel macht heeft als hij denkt dat een president heeft. Dat zijn maar een paar items uit de gazet. Verder is er de ontvangst van een wielergod op het Paleis voor zijn 80e verjaardag, de ontvangst van een voetbalgod in zijn nieuwe standplaats in Italië, en de mooie titel Knokke Le Coucke, waar ik al eens over geschreven heb.
Zo, ik ben het een en ander verloren in mijn huis en ga doen waar deze dag voor geschikt is. Mijn Antoniusbeeldje, met de aanblik naar de muur draaien en zeggen: Heilige Antonius beste vriend, maak dat ik m'n ...... terugvind. Geschenk van mijn vader die rotsvast in deze aanpak geloofde. Eens gevonden wat verloren was, mag men niet vergeten een 'merci' te zeggen en het beeldje weer terugzetten zoals het hoort. Tot morgen
De warmte komt aangewaaid vanuit het zuiden met een stevige bries. Voor mij is het ofwel in de schaduw gaan zitten ofwel binnen zitten en kijken naar een opgenomen programma. Maar gisterenavond was er een zogenaamde 'aardbeienmaan'. Ik heb die gisteren niet kunnen opmerken wel de dinsdagnacht toen het bijna volle maan was. Een grote maan die laag boven de horizon kijkt en een oranje-rode gloed heeft. Men noemt deze volle maan zo omdat het gebeurt ten tijde van het aardbeienseizoen en de aardbeienpluk. Vandaag is het ook weer springtij en dat maakt de zee zeer gevaarlijk met de aflandige wind en de onderstromen in het water. Nu zijn er blijkbaar alleen nog maar redders in Blankenberge, de andere kustgemeenten wachten tot dit weekend. Ik ben eens nieuwsgierig voor dit weekend of er weer steden en gemeenten gaan afgesloten worden voor inkomend verkeer om een verkeersinfarct te vermijden. De realiteit is dat er te weinig treinen en openbaar vervoer is voor de verplaatsing van het volk vanuit het binnenland naar het frissere gedeelte van het land en er eigenlijk, voor degene die met de auto komen, maar 2 grote verkeersassen zijn: naar Oostende met uitbreiding naar De Panne en Knokke. Eén klein probleempje op een van die wegen zorgt voor een grandioze katastrofe voor alle inzittenden van de auto's. Uren onderweg voor watafkoeling aan de kust en eens het water in zicht zich gedragen als halve gekken, wat niet verbazingwekkend is. Als ik me vandaag al buiten zou wagen is het pas deze avond, als het stil is en alles weer een beetje afgekoeld is. Voor de rest zet ik voor mijn hondje een bak fris water klaar waar hij met plezier kan in-en uitspringen en zo voor zichzelf, voor de nodige koelte zorgt. Het is zomers weer en dus mag ik gerust zeggen 'ik ga een siësta' nemen . Tot morgen
Op 2e Pinksteren was ik naar de winkels gereden met het gedacht dat er sommigen open waren om mijn voedselrantsoen in te doen voor deze week. Ik stond overal voor gesloten deuren en in de Jumbo ga ik niet binnen. Gisteren waren er mijn kletsuurtjes en gelukkig had ik nog voldoende in huis om ons van een natje en een droogje te voorzien. Ik moest vandaag zeker 2 winkels binnen gaan: eentje waar ze de voeding, de snoepjes en de speeltjes voor mijn hond hebben ( plus nog een duizendtal andere kwalitatieve objecten voor huis en tuin). Het is altijd een heuse rekening maar een hondje vraagt ook zijn verzorging en gezond eten. Eens aan de kassa......bankkaart vergeten!. Gelukkig ben ik altijd wat voorzien van cash geld, want het is al meermaals gebeurd dat de betaalterminal buiten gebruik is en er op de ouderwetse manier moet betaald worden: contant. Maar ja, dan had ik geen geld meer om voor mezelf voeding in te slaan en moest ik huiswaarts keren. Tegenwoordig liggen hier alle banen open, van Middelkerke tot Oostende, overal rode lichten die wel aangeven hoeveel geduld je nog moet hebben vooraleer voorbij de werkzaamheden te mogen rijden. Eerst de hond wat verwent met een snoepje, een kopje koffie gedronken en dan met de bankkaart op zak, naar mijn winkel gereden. Weer alle obstakels gepasseerd en uiteindelijk thuis toegekomen met de boodschappen. Dat alles heeft me ongeveer 4u van mijn dag gekost. Een klapke met de buurvrouw (ik heb er verschillende), een rustpauze genomen, wat vast voedsel genuttigd en daarmee ben ik zo laat aan mijn blog begonnen. Het is mooi weer, practisch geen wind en daar ga ik seffens van profiteren op mijn bank, samen met de hond. Natuurlijk heb ik nu mijn shorts al aangetrokken en dan zie ik twee ferme witte stokken verschijnen. Die mogen gerust wat kleur krijgen en dat zal wel lukken met deze geweldige temperaturen, 21°C in de schaduw. Tot morgen
Goede morgen beste blogmaatjes! De hitte is nog niet gearriveerd, wel 16°C en een forse wind. Zoals altijd met de weersvoorspellingen is het wachten geblazen op het goede weer en moeten we de vooruitzichten van warmte en hitte met een serieuze korrel zout nemen. Ik heb het onlangs tegen de buren gezegd, ik heb het gevoel dat ik al maanden hetzelfde soort kledij aantrek. Wel waren er eens een dag of twee dat ik mijn billen aan de elementen kon blootstellen, maar voor de rest is het pulleke of t-shirt, fleece, lange broek en sokken bij de hand hebben. De wind is hier wel een constante aan zee en als die uit het zeegat komt, is dat vrij fris. Vandaag is het niet zomaar een briesje maar een heuse wind rond de 5 Bft. Meestal ben ik wel tevreden met het weer en zie ik geen enkele reden om naar het zuiden te trekken om in bikini rond te lopen. Mijn figuur kan dat ook niet meer aan om met 2-stuks te paraderen. Het enige dat me soms al eens kan tegensteken zijn de vele grijze luchten met af en toe gemiezer dat eruit valt. Vandaag is het ook weer een dubbeltje op zijn kant, denk ik. Gaat de beloofde zon zich nog vertonen?. Geen probleem vandaag, ik trek me van het weer geen lor aan. Er komt een heuse koffieklets deze namiddag, met alles d'erop en d'eraan. Weer iets om naar uit te kijken. Een andere buurvrouw zoekt de gezelligheid ver van huis en vertrekt naar het zuiden en ik blijf liever dichtbij. Ik ben ook weer in mijn 'zaptijd' beland en stoot dan telkens op toch wat eigenaardige programma's die een aangenaam verzet zijn 's avonds en zonder nadenken of veel poespas mijn hersenen al in slaapmodus kunnen zetten; dwz, ik moet alleen maar kijken en me verbazen over de menselijke handelingen en verlangens. Zo volg ik nu: B&B zoekt Lief, Married at first sight, My kitchen rules, Drag SOS,....Geen praatprogramma's meer, geen spellekes meer met overenthousiaste kwismasters, geen reportages meer van BV en reporter in exodische oorden, gewoon programma's die me geleidelijk aan zonder veel stress naar mijn nachtrust dirigeren, zodat ik met een rustig gemoed in mijn geliefd bedje kan kruipen.
Mochten jullie zich afvragen 'hoe is het met de scheurkalenders?'. Wel goed, ik sla iedere dag mijn bladje om, maar net zoals in de krant, is er niet veel te vinden dat ik kan gebruiken. Maar misschien één van jullie wel. Bij de filosofie is Seneca (64nC) aan het woord: 'Al wie zegt "ik heb geleefd", boekt iedere dag, als hij weer opstaat, winst.'.Bij Klara is er weer een onbekende op de afspraak, een concertpianiste 'Louise Farrenc'(1804-1875). Ik kan me begot niet herinneren ooit een concert van haar gehoord te hebben. En ondertussen komt er een waterzonnetje tussen het grijs piepen. Tot morgen
Tweede Pinksterdag, een halve verlofdag. Er zijn mensen die werken en er zijn mensen die verlof hebben. De winkels zijn in ieder geval open en die zal ik straks een bezoekje brengen. Ik zit al vrij vroeg aan mijn bureau: vroeg opgestaan en geen krant om mijn tijd mee te verspillen. Er is dan ook niet veel nieuws dat mijn hersenen geprikkeld hebben. Als ik dan kijk op mijn laptop, dan is het nog altijd hetzelfde nieuws dat de aandacht vraagt: Trump en Israël. Een persoon en een land, die immuun zijn voor protesten of meningen van anderen. Hetgeen er in hun hoofd naar voren komt duldt geen tegenspraak en wordt met alle beschikbare middelen uitgevoerd. Zelf afkomstig van migranten en ook zijn First Lady is het land binnengekomen met een bezoekersvisum, is hij ongemeen wreed tegenover mensen die een nieuw bestaan willen opbouwen in de USA. Migratie en migranten is niet alleen een probleem in Europa en America, maar is een mondiaal vraagstuk. Het brengt heel veel dicussies opgang van wel of niet toelaten van Aziaten uit het oosten, Afrikanen uit het zuiden. Hoeveel nieuwelingen, inwijkelingen, kan een gemeenschap dragen, hoe die mensen opvangen, hoe hen een menswaardig bestaan geven in de voor hen cultureel en maatschappelijk nieuwe realiteit. Stabiliteit in het land van oorsprong zou al een eerste vereiste moeten zijn om de eventuele landverhuizers in hun eigen habitat te houden, hongersnood bestrijden, oorlogen tussen clans proberen op te lossen, godsdienstvrijheid voor eenieder. Ik kan hier mijn gedacht wel zeggen wat er zou moeten gebeuren om de stroom migranten te doen ophouden, maar 'macht' en 'geld' spelen een raar spelleke met mensen overal ter wereld. Gelukkig zijn we hier een beetje het landje van de compromissen geworden en vinden wel een oplossing voor problemen weliswaar met haken en ogen, maar we gunnen iedereen het licht van de zon. Tenandere, we lopen niet maar voor alles zomaar de straat op, het is hier geen weer om langdurige protesten buiten te organiseren. Té veel wind, té nat (meestal), té koud. We willen wel eens 1 dag onze kelen smeren en roepen en tieren, maar 's avonds liggen we liever onder ons deken in ons eigen bed en veilig in ons huis. Voilà, de zon zal er vandaag niet doorkomen, het is een grijze compacte koepel boven mijn hoofd en er is geen wind om dat grijs uiteen te drijven. Bronzeren is toch niet meer aan mij besteed, ik zie er liefst naturel uit met blozende kaakjes. Tot morgen
