"How do you do?" een liedje uit 1971 van Mouth & MacNeal. Ik vind dat het past op deze zondag, ditmaal zijn naam waardig. Mensen komen buiten en komen elkaar tegen, hebben tijd voor een klapke als het goed weer is en vragen "hoe ist?". Het met een liedje vragen is veel leuker en geeft de mensen meteen ook een smile op deze 'Internationale Dag van de Lach'. Lachen moet je niet altijd om een 'joke' doen, maar gewoon omdat iets plezant is zoals een zon die schijnt en je verwarmt. Of de aanschaf van geraniums/pelargoniums dat ik straks ga doen. Of gewoon om een leuke en idiote gedachte of om een plezant boek waar het plezante niet altijd van te vertellen valt. Of om de zotte fratsen van mijn hond. Zelfs op mijn eentje heb ik af en toe een gulle lach. Maar soms mis ik wel even de kwinkslagen en de slappe lach van in gezelschap zijn. En toeval of niet, vandaag was het Vlaamse woord van de dag "onnozeliteit". En dat wil ik af en toe nog wel hebben en ook nog eens onnozel zijn en doen. Ik zoek zelf wel mijn vrolijke momenten in het leven van iedere dag.
Aan zee zijn toch veel winkels open op zondag. Ik moet naast de bloemen en brood en ander lekkers, nog verjaardagskaartjes gaan halen voor de jarigen volgende week. Vandaag is mijn 8e kleinkind en 3e kleindochter jarig. Op de tonen van Paul Van Vliet (1935-2023) zijn liedje over "Meisjes van Dertien" die een pubermeisje en haar gevoelens bezingt, wens ik haar een gelukkige 13e verjaardag op deze zonnige dag. Dat de kaartjes, zelfs meer dan een week op voorhand gepost, niet toekomen is wel jammer. Maar ik heb een jaartje geleden de e-cards ontdekt en heb deze morgen nog vlug een aangepast kaartje gestuurd, zodat ze toch nog een leuk berichtje krijgt van haar 'oma-zee'. Ik ga mijn boodschappen doen. Tot morgen
Omdat ik geen inspiratie heb om een mooie titel aan deze dag te geven, noem ik hem maar zoals hij bij iedereen bekend is: de 6e dag van een week. Klusjesdag voor de enen en boodschappendag voor een ander. Moest het nu een beetje beter van weer en temperatuur zijn, dan zou ik eens nadenken om mee te doen aan de 'Internationale Dag voor Naakt Tuinieren'. Blijkbaar is dat heel gezond om doen, wat arbeid verrichten in de kledij die God ons gegeven heeft: ons vel. Het is zoals in het sprookje "De kleren van de Keizer" opgetekend door Hans Christian Anderson (1805-1875), paraderen met 'niks'. Omdat ik de buren en passanten niet voor het hoofd wil stoten, beperk ik mijn 'naturel' door met blote voeten in het natte gras te lopen, wat blijkbaar enorm gezond is. Alles waar het woord 'gezond' vóór en voor, staat wil ik wel eens uitproberen en met blote voeten op mijn vochtige pelouse lopen, kan nu eenmaal niet ongezond zijn. Ik beschouw het als een gezonde en hygiënische voetwassing en massage. Ondertussen is de hemel weer aan het betrekken. Er is geen sprake van Middellandse Zee temperaturen maar van een frisse 13°C. De zuidenwind brengt nog niet de verhoopte warmte naar onze contreien. Waarom zitten we zoveel te praten en te kniezen over dat weer, de kilte, kou, nattigheid en gebrek aan zon?. Ik heb daar vooraleer in slaap te vallen eens diep over nagedacht. De Belgen en de Vlamingen in het biezonder, zijn altijd al zeurders geweest over té nat, té droog, té koud en té warm. Dat alles wordt nog eens versterkt door het eeuwigdurende gepalaver over verandering van klimaat, milieu en stijging van de temperatuur van de oceanen en op aarde. Dat alles voelen we hier niet direct op onze vierkante kilometers bewoonbare oppervlakte. Komt daar ook nog bij dat we heel graag zagen al ontbreekt het ons aan weinig of niets. Dus ik ga stoppen met zeggen dat er weer een hevige wind opsteekt, die ons wel de zuiderse wolken brengt maar niet de verhoopte warme temperaturen. De zon schijnt nog wat flauwkes en daar ga ik samen met woeffie nog wat van profiteren vooraleer de volgende drache er is om alles nat te maken. Tot morgen
Awel, ik ben weeral gezond wakker geworden. Oef! Nu is het in spanning wachten wat deze nieuwe dag voor mij in petto heeft. Lang duurt dat niet. Terug de coltrui met lange mouwen, kousen, broek met lange pijpen en de paraplu uit de garderobe halen. Niet getreurd, ik heb me voorgenomen, de leuze die Tijs Vanneste poneerde in het programma "Niks te zien", eigen te maken: "ik heb besloten om gelukkig te zijn". Hopelijk kan ik tot mijn laatste levenssnik die woorden blijven zeggen. Dan maakt het niet uit of de zon schijnt of dat er grijze regenwolken zijn, dan is het iedere dag 'vrijheid, blijheid'. Dan kan ik zonder meer het liedje van Sandra Kim zingen: J'aime La Vie. Het mag natuurlijk niet bij "Parole, Parole" van Dalida (1933-1987) blijven, ik moet daar zelf ook een inspanning voor leveren en alles met een roze bril bekijken. Want het is wel zo, na regen komt er zonneschijn en dat zal vandaag niet anders zijn. Wat ik wel geleerd heb de laatste tijd en ook wel zal blijven doen, is van ieder zonnestraaltje te genieten, naar buiten lopen en die natuurlijke warmte omarmen. Of ik dat nieuwe programma nu een human interest programma moet noemen of een reisgids, weet ik nog zonet niet. Dat zal de tijd uitwijzen. Het is easy going, easy listening en dat is al niet slecht voor een avondprogramma. Spijtig dat het lawaai van "Amai, zeg wauw!" van Otto Jan erna komt. Dat programma is op zich niet slecht, maar de presentator roept graag, spreekt soms een onduidelijk Nederlands brabbeltaaltje dat me noodzaakt teletekst aan te zetten om alles te begrijpen wat deze halve Belg te vertellen heeft.
Het is de 'Internationale Dag van de Persvrijheid' en daar kan niet genoeg aandacht aan besteed worden. De pers en dan vooral de journalisten moeten ons iedere dag behoeden voor 'fake news' dat zo vlug de wereld rond gaat en voor veel onheil kan zorgen. Ze zijn dikwijls zelf het slachtoffer van aanvallen op hun leven, hun persoon, hun integriteit, worden dikwijls gevangen genomen, worden dikwijls vermoord omwille van het uitbrengen van de realiteit en werkelijkheid. Vooral dictatoriale regimes hebben een hekel aan de vrijheid die journalisten genieten om verslag uit te brengen van gebeurtenissen die voorvallen in landen waar de bewoners de mond gesnoerd wordt. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat er in ons land, omzeggens geen censuur bestaat op de verslaggeving van gebeurtenissen op het publieke domein. Alles wat nadelig is voor personen en instellingen kan onderzocht en gepubliceerd worden.
Eindigen, omdat er gebeld wordt, doe ik met het liedje van Mary Hopkin, "Knock, knock, who's there?" Tot morgen
2 mei is een belangrijke dag in mijn leven. In 1974 was het de geboorte van mijn 2e kind, 49cm lang. Droog aan de haak woog dat manneke 2,800kg. Vandaag een bonk van + 1m80 en +80kg. Het eerste deel van zijn leven is met deze verjaardag ook voorbij. De bakens zijn uitgezet voor de volgende, hopelijk ook gezonde 50 jaren. Zo komt er voor iedereen een keerpunt in het leven. Ik denk niet dat hij blij is met zijn halve eeuw, maar het is voor iedereen te nemen, en er vrede mee te hebben, tenslotte is het maar een cijfer, en hetgeen er gisteren was, is er vandaag ook nog. Hij zal wel een feestje brouwen en hopelijk niet meer denken aan een 'motocyclette met power' om zich terug jeugdig en onbezonnen te wanen. ik wens hem geen nadelige gevolgen of grillen van een om de hoek loerende penopauze. Nog vele gelukkige jaren, zoontjelief!
Wat is de meest opvallende krantentitel vandaag? Man die na 30jaar bekent dat hij zijn vrouw zelf heeft begraven. Een onvoorstelbaar gebeuren en in een korte zin weergegeven, met nog heel veel vragen en voer voor psychologen om de psyche van deze man te doorgronden. Stom toeval ligt aan de basis van de ontdekking van het lichaam. Geen vlucht naar Spanje of elders voor de vrouw, moeder, zus, maar een put in haar tuin. Verjaring van deze misdaad ligt in het verschiet, de 78 jarige man zal door de speurders duchtig aan de tand gevoeld worden zodat dit raadsel voor eind november 2024 is opgelost.
Nog een belangrijk man dat de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt: Werner Loens. Een man die jarenlang in volledige anonimiteit zijn belangrijke job van fooddeskundige, aan de kant schuift en nu aan moeders tafel moet eten wat de pot schaft. 38jaar lang was hij een bepalende factor om Michelinsterren uit te delen en te laten drukken in de rode eetbijbel. In een beknopte samenvatting van zijn jaren als hoofdinspecteur heeft hij 8500 restaurants bezocht en het belangrijkste menu naar binnen gewerkt. Op zijn minst evalueerde hij, en passant, ook 3700 hotels en hun bedden om er een label aan te kunnen geven.
Op 2 mei 1934 werd Etienne Vermeersch geboren. Deze Hoogleraar aan de RUG was filosoof, ethicus, filoloog, septicus, opiniemaker en verkoos in 2019, zelf over zijn leven en dood te beslissen. Schreef boeken, essays en bijgevolg zijn er voldoende quotes van hem bekend, zoals: "Mensen die in astrologie geloven? Je zou ze onmiddellijk 30 punten IQ moeten aftrekken!". Omdat ik slim wil blijven en mijn IQ wil behouden ga ik vanaf vandaag geen 'sterrenbeeldenhoroscopen' meer lezen, niet meer geloven in geluks-of ongelukscijfers, geen waarde meer hechten aan ontmoetingen met zwarte katers, maar onder ladders lopen ga ik toch niet doen. Tot morgen
Dag van de Arbeid: betekent dat 'dat je moet werken' of 'dat je de luiaard mag uithangen'? Nee, het weer is te fantastisch om binnen de luiwammes uit te hangen. Het zal werken in de tuin zijn en uitrusten op een mijn bank in het zonnetje. Ik heb er lang genoeg moeten op wachten om in shorts, korte mouwen en blootvoets te kunnen rondlopen. Ondertussen zal ik genieten van mijn 'miskoop' van gisteren. Ik heb me, tegen mijn eigen principes in, laten ringeloren aan mijn poortje. Koop nooit aan de deur, is een heilige slogan, tot er iemand me wakker belt bij mijn siësta en ik slaapdronken ga kijken welke snoodaard mijn dutje onderbroken heeft. Een ijsjesman, die met creme glace, deur aan deur ging bellen met zijn dozen vers hoeve-ijs. Wie kan daar nu nee opzeggen? Vooral dan ook nog eens als je bij een aankoop van 12 potjes één liter vanille-ijs gratis krijgt + een folder met de tarieven voor een volgende bestelling. Aankoop gedaan, een té dure aankoop weliswaar, maar ja voor een ijsje... Eens goed wakker, bekijk ik eindelijk wat ik contant betaald heb: 33€. Gigantisch veel geld voor wat creme glace. Maar ja, t'is hoeveijs, met verse melk gemaakt. Ik had de rekening van maandag liggen van de Colruyt en daar kostte de vanille-ijscreme voor 2,5l, "2,99 €". In de folder van het ambachtelijk roomijs kost dezelfde hoeveelheid en soort 22€!!!!. Hoe graag ik onze boeren en onze andere zelfstandigen ook wil steunen, eenzelfde product met een prijs x 10, is voor mij toch een beetje te veel van overdrijving. Einde verhaal voor vers hoeve-ijs, maar ik zal het me wel laten smaken en denken dat ik een super de luxe coupe aan het binnenspelen ben. De plastieken potjes van de melange-coupen, zal ik afwassen en gebruiken om mijn diepvries rodevruchtenmengeling in porties te verdelen. Altijd gemakkelijk. Maar één mei is natuurlijk ook de dag van de toespraken van de sossen, met allerlei beloften zeker nu de verkiezingen eraan komen. En waar kunnen ze de mensen altijd mee verleiden? Niet alleen met ijsjes natuurlijk maar met 'geld'. Weer een eis die nooit waar te maken is: 500€ extra zodat het minimum inkomen 2500€ bruto zal bedragen, een zoethoudertje noem ik dat of een oogverblinding. De liberalen komen dan met een tegenargument van 500€ surplus voor de pensioenen van degenen die een volle loopbaan hebben gehad, ze hebben er tenslotte zovele jaren voor afgedragen. Dan zal het pensioen van de senatoren toch wat lager moeten worden om aan die beloftes te kunnen voldoen. Het zijn niet alleen de politici die eens moeten blozen bij dergelijke nooit uitvoerbare vooruitzichten en de opgewonden speeches. Blijkbaar kan, als resultaat van een wetenschappelijke universitaire studie, ook het pluimvee en met name dan de kippen, een rode kleur krijgen als ze opgewonden of boos zijn. Ik ga zorgen dat ik mijn rode 'ergernis' kleur kwijt raak met zonnestralen. Dat was mijn één mei geschrijf. Tot morgen
Laatste dag van leven met aprilse grillen. Hopelijk weet het 'weer' dat ook en krijgen we wat temperaturen die de lente alle eer aandoen. Ondanks dat er veel gezaagd is over regen, wind en koude, hebben mijn voorjaarsbloeiers prachtige bloemen geleverd. Ze waren allemaal een beetje hun tijd vooruit. Zoals nu de azalea's en de rododendrons ook al in volle bloei staan en op hun schema vooruitlopen. Af en toe moet er ook gezegd worden wat goed is geweest. Vanochtend werd ik verwelkomt door schaapjes, niet in mijn wei maar aan de hemel. Toch weeral een voorbode van wat nattigheid. De temperatuur daarentegen is al zeer goed, 16°C. en zou tot 18° kunnen stijgen. Dan is al de kilte verdwenen. De coltruien kunnen proper gewassen in de kast gelegd worden tot de volgende herfst. Mijn armen en benen snakken naar wat zonlicht en warmte. Veel nieuws is er niet te rapen, de verkiezingen zijn in aantocht, de programma's van de partijen worden weer aan de kiezer voorgelegd alsook de mooie beloftes. Vooral voor de ouders van kinderen met een lichte of zware handicap zijn de tijden weer 'pijnlijk' te noemen. 700 kinderen die geen school vinden om zich te ontplooien en een minister die zegt dat er té vlug een etiket op een kind gekleefd wordt, want dergelijk aantal 'met achterstand', is een beetje moeilijk te geloven voor hem. Zo wil men dit falikant onderwijsbeleid vergoelijken en zitten de ouders wel met de handen in het haar om een plaats te vinden die hun kinderen de best mogelijke begeleiding geeft bij hun handicap om zelfstandig te kunnen leven. De kinderen zitten al zonder vervoer en nu nog eens zonder onderwijs en begeleiding. Enfin, 'Vooruit' wil terug de minister van onderwijs leveren na het debacle van de richtlijnen van de laatste jaren. Lezen en schrijven, tellen en rekenen, moet men nog altijd als een menselijke vaardigheid bezien en die moet iedereen in dit land kunnen en kennen. Natuurlijk zijn de apps op smartphone en wikipedia en andere zoekmachines op pc, handige hulpmiddelen maar ze mogen onze eigen innerlijke computer niet verwaarlozen. Denken, nadenken, onderzoeken, ontdekken, zijn echt wel menselijke eigenschappen die ontspruiten uit de beginselen van 1,2,3... en abc. Soms vergeet men dat weleens. Onderwijs is zo belangrijk voor elk kind, maar is er daarom een leerplicht nodig vanaf 3 jaar? Eens zien welk besluit ze daarover gaan nemen. Natuurlijk zijn er de laatste dagen ook al veel woorden gezegd en geschreven over de ontdekking van de stoffelijke resten van een 'verdwenen' vrouw. Ze zat dus niet in Spanje maar onder de grond bij de buren. Nu kan het onderzoek echt beginnen naar wie, wat, waar, de antwoorden voor de familie en dan kan het rouwproces voor de naasten beginnen. Tot morgen
Vannacht eens terug een schitterende sterrenhemel gezien. Geen wolkje was er te bespeuren. Ik kijk graag naar omhoog en speur graag de hemel af naar ongewone dingen. Iedere avond/nacht ben ik, voordat ik slapen ga, nog even buiten met de hond om nog mijn laatste stappen van de dag te zetten. En ondertussen kijk ik graag naar omhoog. Door me te laten leiden door de app 'Wat zie ik aan de hemel', kan ik de planeten al herkennen en weet ik ook wanneer het ISS passeert. Maar voor de sterren te herkennen, daar heb ik geen kaas van gegeten. Sinds het lager onderwijs blijft het voor mij nog altijd een zoeken om de 'grote en kleine beer' te vinden of de poolster te onderscheiden. Met of zonder naam, de sterren geven een mooi spektakel aan de duister hemel. Eigenlijk zou ik best eens naar één van de vele Observatoria, Planetaria of Volkssterrenwachten moeten gaan om wat instructies te krijgen. Ik moet me zelfs niet ver verplaatsen want in Oostende is er 'Astropolis' dat niet alleen een sterrenwacht is maar ook uitleg over de ruimtevaart geeft. Het goede nieuws van de dag is, dat die wolkenloze hemel er ook nog deze morgen was en er een grote zon me welkom heette op deze nieuwe dag. Maar nu zit ik nog altijd in pyjama en mijn peignoir aan, omdat ik op dit uur nog niet kan uitmaken of ik nu een coltrui met lange mouwen moet aandoen of een polooke met korte mouwen. Ik wil me geen 3 keer omkleden. Het is nu 12°C en dat is toch nog wat fris om met blote armen rond te lopen. Het zal dus straks op zijn minst een giletke zijn om te dragen bovenop een shirt. Ik moet me wat deftig aankleden om mijn boodschappen te doen en met dit mooie weer zal zullen er weinig winkelaars zijn en dus zal het in een snel tempo gebeuren. Het is vandaag ook de 'Internationale Dag van de Dans'. Het is gepermitteerd om vandaag al huppelend en dansend op de tonen van de rumba, samba en chachacha door de straten te gaan. Hoe graag ik ook zou dansen, ik moet het meer hebben van heupwiegen en armbewegingen. Alle dansen heb ik gedanst, behalve de 'tango', die kon nooit mijn hart bekoren. Als je nu de tango op tv ziet 'dansen' is dat meer een gymnastiek oefening dan gracieus over de dansvloer glijden. Nen slow op één tegel zou wel nog altijd gaan, die vraagt niet veel moeite en inspanningen van de gewrichten en brengt warmte in het hart, zeker als dan "Du" van Peter Maffay gespeeld wordt. Natuurlijk word op deze dag het klassieke ballet vernoemd. Daar heb ik niet veel affectie mee behalve als ik kan kijken naar "les Ballets Trocadero de Monaco", dan komt er een big smile on my face en geniet van de uitvoering van de "stervende zwaan". Ik ga mezelf opkuisen en boodschappen doen. Tot morgen
