Sinds 1976 is dit dé dag waar eens aandacht besteed wordt aan de mensen die links zijn. Niet van gedachtengoed maar van handelingen en daden. Links zijn is soms heel vervelend als je als 'linkse' aan tafel zit met enkel rechtsen. Je stoot ongewild, voortdurend tegen elkaar. Het is ook moeilijk om de juiste attributen te vinden om te werken, zoals bv scharen. En door ons schrift van links naar rechts was het vroeger oppassen geblazen om niet té veel vlekken te maken als ik aan het schrijven was. Tafel dekken is ook nog zo'n eikel probleem, het bestek leg ik altijd verkeerd voor mijn gasten. Alleen als mijn kinderen er zijn, met hun drieën wel te verstaan, gaat alles vanzelf. Dan zijn we met 4 linkshandigen. Dat gebeurt niet meer natuurlijk, ieder heeft een rechtse partner gevonden en van de 9 kleinkinderen heeft geen enkele die eigenschap geërfd. Dus ja, zo eens een dag waarop men aangeeft dat er niet alleen rechtshandigen zijn die alles in orde maken, is welkom. Ik heb natuurlijk geen figuurlijke '2 linkerhanden'. Ik ben alleen en moet niet alles maar wel veel kunnen, om vooruit te gaan in het leven.
Zoals iedereen weeral eens kan vaststellen, een stralende warme zomer zit er niet meer aan te komen in dit gezegende jaar '23. Maar daarom naar het Zuiden rijden om warmte op te doen en de zon te zien schijnen is net wat overdreven voor mij. Urenlang in de verzengende hitte onderweg zijn, files (+1100km) te trotseren, in de rij staan tussen de uitlaatgassen van de auto's van de duizenden toeristen, de broeierige zon op de carrosserie, de stank van het verhit asfalt en de payages om te mogen aanschuiven.... lekker in ons landje blijven en in mijn eigen bedje slapen, is nog altijd het aangenaamste tijdsverdrijf. Daarbij, ik wil ook geen valiezen meer klaarmaken, dat heb ik genoeg gedaan in mijn leven. Hopelijk blijft een nodig 'pakken' nog zéééér lang achterwege.
De 'Dodentocht' in Bornem is weer eens uitgestapt en iedereen kan weer uitkijken naar de editie van volgend jaar. Iets meer dan 8.000 wandelaars, in bar slechte en natte omstandigheden, hebben de 100 km binnen de tijdslimiet gelopen. Spijtig voor Hendrik, die zijn 34e tocht niet helemaal kon volbrengen. Deze 94 jarige krak kreeg onderweg te veel oponthoud door de journalisten en anderen die van alles over deze kranige stapper wilde weten. Hij moest 'afstappen' van het parcours na 60km. Samen, met de 96 jarige Jo Leemans zal hij zingen "Que sera, sera, wat zijn moet zal zo zijn...". Tot morgen
Velen zullen me tegenspreken, maar ik heb geen enkel blij gevoel, noch enige euforie bij de eerste Belgische tijdrit wereldkampioen. Het is nen rappe, dat valt niet te ontkennen, hij heeft dat trouwens al voldoende bewezen, maar zijn valse bescheidenheid ligt me niet zo goed. Ik heb de tv afgezet toen het duidelijk werd dat hij deze 48 km lange tijdrit ging winnen. Alle blz met verslag over de prestatie in de krant sla ik over. Ik wil die superlatieven niet lezen, en begin dan maar aan mijn schrijfwerk. Op mijn zelfgemaakte bureau staat een eeuwigdurende agenda. Niet het jaartal is belangrijk, wel de dag. Zo vertellen de makers (Goossenaerts, Goyvaerts, Poschet) elke dag een verhaal, une petite histoire, dat op deze dag belangrijk was in de geschiedenis van de mensheid. In het jaar 30 vóór de geboorte van ons Heer, pleegde de schoonheid, schoonste vrouw van die tijd, Koningin van het Oude Egypte, Cleopatra (69vC-30vC) op 12 augustus, zelfmoord. Ze vernam dat haar geliefde en vader van 3 van haar 4 kinderen, Marcus Antonius (89vC-30vC) medeconsul in het 'triumviraat' dat de Romeinse Republiek (509vC-27vC) bestuurde, in ongenade was gevallen bij de andere machthebbers in Rome. Toen Marcus dacht dat zijn liefste al dood was, spiesde hij zich op zijn eigen zwaard. Hij hoorde in zijn laatste uren, dat ze nog gezond en levend was, en kroop met zijn laatste krachten naar haar toe. Hij stierf uiteindelijk nog in haar armen op 1 augustus. De meest beroemde minnares van de 2 belangrijkste heersers van die tijd, Marcus en Julius Caesar (100vC-44vC) vreesde voor haar leven en nam zelf initiatief voor haar dood. Niet zoals algemeen gedacht door een beet van een Egyptische cobra maar wel door een zeer giftig goedje en gekend pijnloos mengsel van opium, gevlekte scheerling en monnikskap, te drinken. Zo zou haar alom geroemde schoonheid na haar dood niet verdwijnen. Men zegt van haar, dat ze uitgeprobeerd heeft op haar bedienden en slaven welk de minst pijnlijke dood zou zijn. Méér dan 150 films zijn er over deze erotische, gepassioneerde, sommige zeggen zelfs 'loeder', gemaakt. Dat sinds de eerste pogingen voor films in 1899. Over het aantal boeken dat over haar en haar liefdesgeschiedenis geschreven is, heb ik het raden naar. Verschillende songs zijn er ook over haar gemaakt met het meest recentste en bekendste van de Azerbeidzjaanse Samira Efendi "Cleopatra". Dit lied zou te gehore gebracht worden en had ze voor haar land gezongen op het Eurovisiesongfestival in 2020. Helaas werd dat afgelast omwille van de corona-epidemie. Maar op youtube en spotify kan men alles beluisteren. De middag is ondertussen al een eindje voorbij, de zon schijnt, ik ga dus wat buiten lezen. Tot morgen
Weinig nieuws onder de zon, maar ze schijnt ook niet. Het is wel een aangename temperatuur vandaag, 21°C. Deze morgen dacht ik nochtans een stralende dag tegemoet te treden, maar na een paar uur zag ik dat ik verkeerd gedacht had en werd alles weer doodgewoon 'grijs'. Ik heb toch buiten de krant kunnen lezen en de spellekes kunnen doen. Dat vind ik altijd wel plezant. De hond is dan ook tevreden terwijl hij alles en iedereen in de gaten kan houden en me verwittigt als er een andere viervoeter te dicht bij zijn domein komt. Dan naar binnen om de raadseltjes op de pc op te lossen. Er waren geen 'nevelen' rond mijn hoofd blijven hangen en ik heb dus alles goed en zonder fouten kunnen oplossen, wat ook niet zo heel dikwijls voorvalt. Boudewijn de Groot zingt dan wel "Als de rook om je hoofd is verdwenen" maar ik rook al jaren niet meer vandaar dat ik 'nevel' gebruik, terwijl ik dat lied zing. Vandaag moet ik toch ook wat supporteren voor onze Belgische coureur Wout, die de 48 km lange tijdrit gaat betwisten samen met talloze anderen. Het zijn allemaal straffe atleten. Even straf zijn de wandelaars van de "Dodentocht" in Bornem. Op volle sterkte terug deze avond. 13.000 sportievelingen gaan een strijd aan met zichzelf en de rest van de deelnemers om binnen de gestelde 24 uren terug aan het vertrekpunt te komen, na verschillende checkpoints te zijn gepasseerd. Deze keer geen familielid dat de wandeling gaat ondernemen. Eén prestatie tot een goed einde gebracht is voorlopig genoeg. Voorgaande jaar heeft hij ook de Belgische Kust afgestapt met enkele kameraden, toch ongeveer 65 km. Het ziet er een rustig dagje uit, wat eten, wat lezen, wat schrijven, wat kijken. Zo zeg ik dan maar weer......Tot morgen
Ik blijf dit maar het nieuwe jaar noemen en we zijn al 222 dagen ver. Ik kan zeggen, het jaar is bijna versleten. 2023 heeft tot hiertoe al 'vanalles wat' gebracht maar niks op het gewone tijdstip. Zelfs de weerspreuken op de naamdag van Sint Laurentius kiezen van beide walletjes om zeker te zijn ooit eens gelijk te krijgen. Zoals: op St Laureins regenvlagen, 6 weken duren de waterplagen!. Voor het geval er op deze dag de zon schijnt, wat nu het geval is: is het op Sint Laurentius klaar, er zal veel fruit zijn in 't najaar. Maar er wordt toch het een en ander naar deze man uit de 3e nC, genoemd. Meestal is hij afgebeeld met een boek en een 'rooster', hij was bibliothecaris en werd omwille van zijn geloof 'geroosterd' en onthoofd. Dat de man hete tranen zal gelaten hebben bij zijn martelingen wordt in herinnering gebracht door de vallende sterren, die rond deze tijd van het jaar 'Laurentiustranen' worden genoemd. Ook is het een goede periode om de 'laurenskop' of zeehaan of knorhaan maar beter gekend als 'poon' te vangen in mijn geliefde Noordzee. En zoals gisteren in 'het Nieuws' gemeld, heeft de 'Koninklijke Vereniging van de Laurentiusgezellen' sinds 1213, maar zeker sinds 1308, het voorrecht om de 'meiboomplanting' te doen in Brussel. De boom wordt op 09/08 uitgekozen in het Terkamerenbos, omgehakt, door de 'buumdroegers' naar de hoek van de Zandstraat en Broekstraat gebracht en moet vóór 17u geplant zijn, want anders zou dit voorrecht naar de stad Leuven gaan. De precieze oorsprong van dit gebruik is niet meer na te gaan. Is het omwille van accijnzen in 1200 en zoveel, of is het omwille van een twist op een huwelijksfeest tussen een Brusselse/Brusselaar en Leuvense/Leuvenaar?. De folklorestoet blijft in ieder geval bestaan en is erkend door de Unesco als immaterieel erfgoed. Dit evenement staat ook bekend als de 'perelaarstoet' omdat van bij het begin er peren werden verkocht. Volledigheidshalve moet ik ook de 'Perelaarommegangstoet' van Klerken (Houthulst) vermelden met bijhorende Laurentiusbedevaart op de zondag na 10 augustus. Veel peren eten, dan zijn onze perenkwekers gelukkige mensen. Een groot deel van de opbrengst gaat sinds de oorlog, niet meer naar Oekraïne en Rusland. Tot morgen
Oef, oef, oef, de gouden bol is weer van 's morgens present.Toch al een heel stuk later dan op 21/06/23, nu pas om 6u15. Maar dat heb ik moeten nakijken omdat op dat tijdstip mijn oogjes nog goed op elkaar geplakt waren. s'Avonds is het al om 21u15 dat de zon dodokes gaat doen, maar dan wil ik eerst nog naar de maan, de sterren en de planeten kijken. Doordat het al wat vroeger donker is moet ik ook niet te lang wachten om die flikkeringen aan de hemel te zien. Ik ben al op stap geweest deze morgen om alle lege flessen, confituurpotten en ander gleiswerk naar de glasbol te brengen. Nadien eens op de bank gaan zitten op den dijk en het schouwspel van de zonnekloppers wat afgekeken. Er was al heel wat volk te zien, ook in de strandbars. En maar kloppen en bouwen op het strand. Ieder wil zijn eigen stukje zand hebben. Met palen en doeken bouwt men zijn eigen strandhuisje, deels om zijn persoonlijke bezittingen wat te beschermen, deels om de zeebries niet te voelen. Ja, ja, het is vakantieweer en daar moeten we met z'n allen van genieten na de dagen van regen, wind en koude. Ik ga dat in mijn eigen tuin doen, geen lawaai, daar heerst er toch wat meer rust dan tussen al de badgasten te gaan zitten of te liggen. Tenandere, tot 15/09 mag mijn hondje niet mee op het strand, en waar woeffie niet welkom is beperk ik mijn verblijf. Meestal is het vliegensvlug boodschappen doen want in de voedingdwinkels mag hij niet binnen, hij is (gelukkig voor mij) nog geen assistentiehond. De jarige van de dag is nog niet op zijn retour, integendeel zelfs. Willy Sommers (71j) is nog nooit zo populair geweest als het laatste jaar, zowel als performer, als zanger of als presentator. Deze avond zal er op de opnames van "10 om te zien" dan ook luidkeels meegezongen worden met zijn "Zeven anjers, zeven rozen" of met "Als een leeuw in een kooi". Het is middag geweest en ga nu eerst wat eten. Tot morgen
Ik heb niks tegen regen, wind en wat frissere temperaturen. Maar de weermannen proberen zoete broodjes te bakken met hun luisterend en kijkend publiek door hen tevreden te stellen met een dooie mus. Daarbij het morrend publiek proberen te paaien met voorspellingen te doen, die niet waargemaakt kunnen worden omdat ze er in eerste instantie niets aan kunnen veranderen en in tweede instantie de mensen valse hoop geven. Daarbij volgt telkens de zin 'hoe tevreden we hier wel niet moeten zijn' met de normale temperaturen voor de tijd van het jaar. Kijk eens naar de helse warmte in het Zuiden, de felle verwoestende storm Hans in het Noorden en de vele dodelijke tyfoons in het Oosten. We moeten dus echt wel doodgelukkig en hemels blij zijn in het Westen met dit 'normale weer' voor deze tijd van het jaar. Dat kan allemaal waar zijn maar ik zou toch genieten van 20°C in de schaduw, een leuk briesje te voelen, eens een short aan te doen, korte mouwen te dragen en de paraplu thuis te laten. Maar ja, het is wat het is en gelukkig zijn er mijn boeken, de opgenomen tv-programma's en de vele muzikanten die ik tegenkwam vandaag en wiens muziek ik zal beluisteren: Louis Neefs (1937-1980), Cornelis Vreeswijk (1937-1987), Ferre Grignard (1939-1982), Olivia Newton-John (1948-2022) en de springlevenden Salim Seghers en Jelle Cleymans. Hou jullie warm. Tot morgen
Onder een stralende blauwe hemel zijn mijn logés richting binnenland vertrokken. Mij rest de volgende dagen opruim, afwas, restjes opeten, wassen en plassen en alles in orde brengen voor de volgende zomergasten. De voorraden moeten ook weer eens deftig aangevuld worden want ik stelde vast dat er veel nog op het nippertje niet vervallen was en dat er al sommige kruiden en smaakmakers niet meer voorradig waren in mijn kasten. Sinds corona is alles veranderd en vooral, het kleine grut is groot geworden en trekt naar andere oorden om de vakantie door te brengen met de vrienden. Het aantal gasten in de vakantie is serieus afgenomen en met wat ouder te worden ben ik daar niet rouwig om. De ouders komen nu mee om hun kroost te entertainen gedurende de dag en ik zorg voor de maaltijden. Op die manier is het voor mij haalbaar: niet meer de verantwoordelijkheid moeten nemen om pubers van 24/24 u op te passen en bezig te houden. Maar vandaag zal er niet gewerkt worden. Het is eerst 'recup' tijd en voor de hond ook. Die ligt trouwens al plat aan mijn voeten te snurken. Zulke dagen zijn plezant maar vermoeiend. Van 'recuperatie' gesproken. Deze morgen, voor het opstaan en het nog stil genieten van mijn bed dacht ik: dat is toch eigenaardig als ik 's morgens wakker ben, kan ik stokstijf in mijn bed blijven liggen en vallen mijn oogleden zonder meer terug dicht en geniet ik van die lichte slaaproes. Terwijl ik dikwijls 's avonds zenuwachtig word al ik niet stante pede in slaap val, begin te woelen in bed, schaapjes moet beginnen tellen of mezelf hypnotiseren om de slaap te vinden. Ik moet eens overdenken hoe dat komt en als ik dan de oplossing gevonden heb, zal ik dat meteen melden. Iedereen kan maar genieten van de inval of het reuze idee 'hoe direct in slaap vallen'. Wel staat vast dat ik nu een siësta ga doen, daar heb ik nood aan. Tot morgen
