Bon, afspraken die gemaakt zijn moeten nagekomen worden. Ditmaal was een nazicht van de auto aan de beurt. Dat is waarschijnlijk mijn verste verplaatsing van dit jaar: van hier naar Veurne en terug, 2x 16,3km. Het zal een goede occassie zijn, zegde de garagist: altijd in de officiële garage nagekeken, altijd binnen gestaan (behalve bij het rijden natuurlijk), weinig kilometers op de teller. Na corona zijn mijn verplaatsingen tot een minimum herleid. Ik reken dat ik voor 1km, 1€ betaal. Ik kom aan dat cijfer door de kosten = nazicht + verzekering + taksen + schouwing + wat naft te delen door het aantal gereden kilometers. Ik trek er dus niet veel op uit. De auto wegdoen? De vraag is aan de orde, maar geeft momenteel nog niet genoeg redenen om 'adieu voiture' te zeggen.
Het zal een kort zinnetje zijn dat de almanakken me geven. Voor muziek is er weer een onbekende Ierse componiste 'Ann Cleare' 42 jaar en vooral gekend voor concertmuziek en opera met Ierse inslag. Voor de filosofie is er een citaat van de, toch wat bekender, Anselmus van Canterbury (?- 1109). Theoloog, benediktijnermonnik die men als de grondlegger van de 'scholastiek' beschouwd. Hij verwierf bekendheid met zijn zogenaamd 'ontologisch godsbewijs'. Dat 'definieerde God als dàt waarboven niets groters kan gedacht worden'. Natuurlijk heb ik hier de juiste definitie voor moeten opzoeken. Maar Anselmus heeft als filosoof ook ontelbare citaten, waarheden en quotes opgetekend. Vandaag is dat op de kalender: Wat heb je wat je niet hebt gekregen?
Cold case "stoutmoedige diefte". Ik denk niet dat er één diefstal op aarde al zó veel inkt heeft doen vloeien als de "Diefstal van het Paneel van de Rechtvaardige Rechters" een geschilderd luik van het Lam Gods" van de Gebr.Van Eyck (Hubert 1370-1426, Jan 1396-1441). In de nacht van 10-11 april 1934 was er dé kunstroof die het hele land in rep en roer zette. Twee panelen verdwenen toen zomaar uit de tegenwoordige Sint Baafskathedraal, de vroegere Sint Janskerk. Het paneel van "Johannes De Doper" werd vlug terug gevonden nadat een recu de aanwijzigingen bevatte waar het schilderij te vinden was. Eén paneel, het andere is nog altijd zoek en sinds 1934 zoekt men nog altijd. Ontelbaar zijn de speurders in spe, de officiële rechercheurs, de tips, de boeken, artikelen en columns in de kranten, huiszoekingen, opgravingen enz. Telkens komt er wel een element naar voren die de zogenaamde vindplaats aanvaarbaar maakt voor nader onderzoek. Maar niks te vinden, nog altijd niet. De zoektocht kan nog wat verder gaan, de verwijzingen ook, de ontleding van de laatste woorden van Arsène Goedertier (1876- november 1934) ook. Voor mij, zoals ik al eens eerder schreef, zijn de "Rechtvaardige Rechters" te vinden bij in een patriciërshuis bij een particulier, met een grote kleerkast. De deur of rug van de kast moet amper 149cm op 55cm groot zijn en zeg nu zelf, de kleerkasten met die maten waren toendertijd te vinden bij Jan met de pet. Ze waren gigantisch en kwamen niet van den Ikea. Tot morgen
Deze 3 gekroonde mannen kwamen zomaar met geschenkjes aangewandeld omdat ze gehoord hadden dat er een koning geboren was. Als kind ging ik op deze dag met een laken rondom mij gedrappeerd en een stok met een ster aan genageld aan bellen bij de buren voor een 'cent' of een karamel. Ik heb nu ook geen snoep meer in huis maar kan toch moeilijk bij de buren aanbellen met mijn stok in mijn handen, draaien aan de ster en het lied van 'Driekoningen' zingen. Wel de 2e strofe want het is solden in de winkels: Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwe jurk, mijn oude zit vol gaten, mijn oma kent de maten, mijn opa heeft gespaard en keurig elke knop bewaard.... Het zou wel eens plezant zijn, met een strandmoleke op stap te gaan, door de wind zou het geen moeite kosten om dat te laten draaien. Zingen is natuurlijk wat anders, het zou schrapen, kuchen en kwelen zijn. Ach ja, af en toe moet de fantasie van een kind toch eens komen bovendrijven met het beeld van een oude koningin, eens op stap te laten gaan voor een snoepje of een cent. De apotheose van "Vrede op Aarde" was subliem te noemen, met een totaal onverwachte en hilarische eindsprint. Dertien avonden is er een goed en ontspannend programma geweest, en als het al eens wat minder was, kwam dat op conto van de gasten in de sofa bij Sven. Het is uitkijken of het concept op het einde van dit nieuwe jaar terugkomt. Ik had ook uitgekeken naar de reis van de "Columbus" maar het is nogal een vlak reisprogramma geworden. Ik blijf wel kijken, maar het zijn, zoals gezegd, weeral dezelfde BV's die op de passagiersstoel plaatsnemen en iedere keer weer met hun zelfde verhalen voor de dag komen. Vanuit mijn zetel naar de rauwe natuur en smalle straatjes van de bergdorpjes te kijken, heb ik ook geen kaas gegeten. Ik zal maar zeggen, bij gebrek aan wat beters kijk ik er maar na. Het is dan toch op de VRT en de programma's worden niet constant door reklame onderbroken. Terug naar de orde van de dag. Het is 'code geel' voor de wind, en het is buiten toch van 'mieke hou je vast aan de takken van de bomen..'. En dus kijk ik maar in mijn almanakken wat voor een nieuwigheid er weer voor mij is weggelegd. En ja hoor, Klara spuit weer een nieuwe naam en een weinig alledaags muziekinstrument. De instrumentaliste en componiste is Keiko Abe, een 87 jarige komponiste en marimbaspeelster. Een marimba is een slaginstrument, vergrote xylofoon met houten staven en met mallets worden aangeslagen om muzieknoten te produceren. En mallets zijn houten stokken met bovenaan een pompon. Voor de filosofie laten ze Voltaire (1694-1778) aan het woord met de gevleugelde uitdrukking: Als God niet bestond zou hij moeten worden uitgevonden.
Vanaf vandaag zal het hier wel een gedaver zijn van de legervoertuigen die alle materiaal van Leopoldsburg naar Lombardsijde moeten verhuizen. Tot morgen
