Opstaan, een lastige bezigheid!. Soms ben ik nog echt moe van te slapen. Dan is het 's morgens een gepiep en gekreun en héél veel zuchten en gapen. Dat duurt tot ik me echt wakker voel. Ik heb ook altijd een na-aper in huis, de hond. Die kan zich ook vinden in het niets doen en gaat in zijn mand liggen. Ik luister dan maar naar de radio waar het Tokio-nieuws primeert. Geen enkele Belg is door de eerste ronde van zijn sport geraakt. De euforie die ik voelde bij de eerste plak, moet het blijven doen zolang er geen tweede prestatie op wereldniveau komt. Maar het gepalaver rond prestaties en de evaluaties ervan ben ik rap moe gehoord. De muziek maakte me ook niet direct wakker en ik blijf maar gapen en geeuwen. Ik kan zeggen, een bezigheid zoals een andere. Colin Vearncombe (1962-2016) beter gekend als "Black" zingt dan wel, "It's a wonderful life" maar ik ben niet wakker genoeg om dat te beamen. In de tweede zin van dat lied kan ik me wel vinden: "I need a friend, oh, I need a friend". Ik knip het gisteren beloofde artikel uit de krant en ga hun dat maar brengen. Ik heb dan een babbeltje en de tijd dat ik mijn ontbijt kan nuttigen komt zo wat dichterbij op een aangename manier. Ik hoor mijn maag niet meer knorren. Een verlaat ontbijt is voor mij het ambetantste bij het intermittent fasting-dieet van 16/8. Voor de rest stel ik het goed op deze vierde dag van mijn veranderde voedingdgewoontes. Het is alleen 's morgens dat ik het wat moeilijk heb om pas om 10u mijn boterhammen te kunnen eten, vast voedsel binnen te krijgen. Koffie en water kan natuurlijk altijd maar op den duur ligt dat te klotsen en zou ik zeeziek worden.
Af en toe komt er eens een gebeurtenis in de belangstelling die een hele ommezwaai veroorzaakte op een bepaald domein. Ditmaal in de geneeskunde meer bepaald de 'vruchtbaarheid'. Toen in 1978 de eerste reageerbuisbaby geboren werd, Louise Brown, veroorzaakte dat een vloedgolf van 'hoop' voor vele kinderloze vrouwen. Ontelbaar zijn ondertussen de vrouwen die op deze manier hun kinderwens in vervulling zagen gaan. IVF is voor vele koppels een godsgeschenk. Zelfs in mijn eigen familie moest het toegepast worden tot grote vreugde van iedereen. Een fysioloog, Robert Edwards (1925-2013) kon samen met gynaecoloog Patrick Steptoe een reageerbuisbaby tot een gezond en voldragen kind laten uitgroeien bij een kinderloos echtpaar. Edwards kreeg in 2010 de Nobelprijs voor fysiologische geneeskunde.
De tuinman heeft gisteren alles gesnoeid wat moest gesnoeid worden. De hagen zijn gekortwiekt en in vorm geknipt. Er is ook wat aarde aangevoerd om de putten die de hond maakte te vullen. Hij graaft graag in de tuin, niet om te planten maar, 1) aandacht van baasje eisen als die met mensen spreekt en 2) om zijn snoep en knabbelbeentjes te verstoppen voor armere tijden. Rollen en bollen in verse aarde is ook een geliefkoosde bezigheid. Gevolg; een grijze hond ipv een witte.
Schone liedjes duren niet lang, zo is het ook met de weersgesteldheid. Het mooie zomerweer is geen constante gebleken. Gelukkig heb ik gisteren een overdosis Vit. D kunnen opslaan in mijn lichaam. Goed gekeuveld en gebabbeld aan mijn poortje, in de zon, met 'de vrienden', buren en passanten. Daarmee is mijn keel weer goed geolied geraakt en kan ze er weer een tijdje tegen. Bij slecht weer zijn er niet zoveel wandelaars en voorbijgangers en dan heb ik enkel mijn hond als gesprekspartner. En zoals iedere dierenliefhebber weet, zijn de conversaties met honden zéér beperkt qua inhoud: lig, zit, loop, pak, kom hier en blijf daarvan af. Dat is het zowat. Af en toe moet ik echt wel mijn schade inhalen en serieuze gesprekken voeren om niet te vergeten wat 'spreken met inhoud' is. Mijn poortje is daar een ideale plek voor. Op een kruispunt, een samenvloeien van straatjes in een punt, mankeert er nog enkel een bar en een paar krukken om op te zitten. De suggestie is al menige keer gedaan om wat drank klaar te zetten op die plaats. Ik zal dat eens serieus in overweging moeten nemen en een fles, gevuld met Boerenjongens en wat bekertjes, verstoppen in de haag. 'Boerenjongens' zijn geen stoere mannen maar is een sterke brandewijn (35% alcohol) waarin lekkere rozijntjes nog net kunnen bewegen. Het is een drankje om te lepelen en dan moet ik eigenlijk ook wat lepeltjes verstoppen. Een goede oriëntatie om het eigen huis terug te vinden kan misschien enige moeilijkheden opleveren na het nuttigen van vele gedroogde druifjes. In ieder geval heeft niemand een auto nodig om zijn straat en huis te vinden.
De O.S., Olympische Spelen, zijn na heel wat strubbelingen en uitstel, toch kunnen van start gaan in Tokio, de Japanse hoofdstad. Voor eventjes het centrum van alle sportdisciplines en de beoefenaars ervan. Meteen heeft België al een medaille kunnen oogsten. Wout Van Aert bezorgde ons land een Zilveren Plak. Er zijn nog medaille kansen voor Nafi Thiam, onze zevenkampster, en Nina Derwael, onze turnster en hoop op een medaille bij de oefening aan de 'brug met ongelijke leggers'. Natuurlijk zijn er nog meer Belgische sporters die kansen hebben op goud, zilver en brons. Maar dat zijn zowat degenen aan wie ik nu denk en 5 jaar geleden al voor een bijzondere prestatie zorgden. Bij goed en warm weer zal ik naar de samenvattingen kijken, want mijn nachtrust ga ik niet opofferen om naar sportieve evenementen te kijken. Hoe belangrijk de Spelen ook zijn, mijn slaap is op z'n minst even belangrijk voor mijn welzijn. Hopelijk kunnen we de gouden, zilveren en bronzen plakken aaneenrijgen tot één mooie krans van knalprestaties. Allen geoogst door onze beoefenaars van Olympische Sporten en Disciplines. Ik wens ze langs deze weg allemaal veel succes toe. Dan kan ik zo fier als een gieter zijn op al die atleten die onze kleine natie vertegenwoordigen en het zo in de picture zetten, wereldwijd.
Naar de kapper gaan is een beetje moeite doen in kledij en opmaak. Terug een eyeliner gebruiken om mijn ogen te accentueren, mascara om mijn kijkers beter te doen uitkijken. De trainingsbroek vervangen door een stadsmodel pantalon en een polo van een betere stof aantrekken. Na een doucheke ben ik klaar om mijn haren ook in model te laten leggen. Met krulspelden onder een droger zitten doet me, in gedachten, van de wereld verdwijnen. Daarna is het richting zee. Gewoon wat staren in de verte en de strandmannen alles zien klaarzetten voor de overvloed aan badgasten die binnen een paar uur weer alle lege plekken op het strand zullen innemen. Er is wat meer wind en mijn frivole lokken zijn geen lang leven beschoren. Daar maal ik niet om, ik heb een deugddoende hoofdmassage gehad en een fris kopje gekregen. Wat vers brood van de warme bakker mee naar huis nemen en terug mijn hondje vervoegen dat al op mijn thuiskomst zit te wachten om een beloning te krijgen voor zijn goed gedrag. Dàn pas begin ik mijn ontbijt te nuttigen. Een teveel aan kilo's die ik moet meesleuren vereisen een drastische maatregel. De koekjes in de doos laten, de pateekes bij de bakker, de ijscreme bij de ijscoman. Ik ben al aan de 3e dag van het 'intermittent fasting' dieet, type 16/8. Dat betekent dat ik 8u wel mag eten en 16u zogenaamd vasten al zijn er de uren slaap ook bij. Het levert geen moeilijkheden, alleen is het 's morgens wat later om vast voedsel te nemen. want ik besloot te eten van 11-19u. De uren zijn natuurlijk aanpasbaar maar mogen niet opgesplitst worden. Calorie-arme dranken zijn altijd toegelaten, koffie en water staan een ganse dag klaar. Eigenlijk is het een manier om mijn lichaam eens rust te gunnen. Ik ben te oud om nieuwe voedingsgewoonten en nieuwe producten in mijn menu op te nemen. Ik hou het bij hetgeen ik van mijn moeder leerde eten en klaarmaken: ne patat, brood, boereboter, een snee kaas, saucis of ham en confituur. De groenten volgens het seizoen en niet iedere dag vlees maar ook eens een eike en een viske. Ik heb geen weegschaal, ik zal het jullie laten weten als mijn bloes niet meer zo strak rond mijn boezem zit en mijn broek een beetje floddert rond mijn achterwerk.
Fons Jansen (1925-1991), misschien weinig of niet meer gekend. Een Nederlands cabaretier die een paar goede conferences liet optekenen. Zijn bekendste is "De Lachende Kerk" opgenomen in 1962. De elpee in mijn kast is een erfenis van mijn ouders die verzot waren op zijn humor. Vandaag een citaat van hem: "Mensen ontslaan is goed voor de winst en winst is goed voor de werkgelegenheid". Maar hij zegde ook: "Ik ken een hond die bezig is zijn baas kunstjes te leren. Brengt de hond hem een bal, gooit de baas de bal meteen weg!". Tot morgen
Sfinx Delphine, prinses met vele titels, zat onbewogen op de eretribune voor de familieleden. Weliswaar niet in de Belgische kleuren maar met een dessin, een print, een model dat verwees naar het koloniale verleden van haar vaderland. Enthousiasme sprak niet uit haar houding. Integendeel, maar haar man compenseerde dat door spontaan recht te staan en mee te applaudisseren. Hij is dan ook een Amerikaan, die dergelijke parades best kan appreciëren. Laurent zat er als vanouds malcontent bij en Astrid lijkt me een zuurpruim te worden. De enige die kon genieten van het spektakel was Laurens, aartshertog en nazaat van de laatste keizer van het Habsburgse Rijk oftewel de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Stel je voor, die kan Sissi en Kaiser Franz Joseph tot zijn voorouders rekenen. De nazaten van onze tegenwoordige koning blijken meer down to earth opgevoed te worden. Maar de koninklijke ouders waren geëmotioneerd, fier en trots op het marcheren van de opvolgster in een militaire parade op de Nationale Feestdag. Daarmee is alles gezegd van deze toch wel speciale uitvoering en viering van onze onafhankelijkheid.
Het is een drukte van jewelste aan de kust. Om niemand omver te lopen, heb je bijna ogen op je gat nodig, zoals men dikwijls zegt bij de aanwezigheid van een grote massa volk. Rijdt je met de auto, dan is uitkijken waar iedereen loopt en een heksentoer om niemand omver te rijden. Men geraakt ook niet vooruit want ieder knopke aan een verkeerslicht wordt met plezier in gedrukt door de wandelaars die een straat willen kruisen. De zebrapaden worden zonder om- of opkijken van de voetgangers gebruikt. Iedereen moet maar op tijd kunnen stoppen voor de vakantiegangers. Het moet gezegd, de laatste dagen is het prachtig weer en aan zee krijg je door de zeebries altijd wat meer verkoeling dan in het binnenland. Vandaar dat iedereen hier wil zijn
Is er verder nog iets speciaals te vermelden vandaag? Ja, het is vandaag de Pi-benaderingsdag. Er is de Pi-dag op 14 maart (op z'n Amerikaans 3/14 geschreven). Maar dat verdomde getal, nodig om de omtrek van een cirkel te kennen, heeft twee feestdagen. Vandaag is er de tweede en wel om een heel praktische reden. 22 juli schrijft men ook wel eens 22/7. De '/' kan ook als deelteken gezien worden en dan bekomt men ook 3,14. Weeral een weetje bijgeleerd alhoewel ik me al suf gezocht heb om het 'pi' teken op mijn toetsenbord te vinden. Een bezigheid voor slechte weer dagen.
Om te eindigen kom ik nog eens aandraven met een nadenkertje. Wel moeilijk op een warme dag, maar nadenken verdrijft ook de verveling van het niets doen: "Op dit moment heb ik een déjà vu en geheugenverlies tegelijkertijd. Ik denk dat ik dat al eens vergeten ben".
Aandacht, aandacht, aandacht, de woorden van de 'bellenman' of 'de stadsomroeper', die belangrijke gebeurtenissen kond maakte vanop zijn 'roepsteen'. Maar we leven nu eenmaal in een drietalig land en dus krijgt de 'crieur public' met zijn geroep 'oreilles, oreilles' evenveel aandacht als de 'Anrufer' met 'Beachtung, Öhr hören bitte'. Ik heb mijn plicht als goede Belg gedaan en in het Vlaams, Frans en Duits attentie gevraagd voor mij blog. Want het is vandaag een speciale Nationale Feestdag. We mogen dankbaar zijn dat 190 jaar geleden, Léopold von Saksen-Coburg und Gotha, de eed aflegde om de eerste koning der Belgen te worden. Hiep hiep hoera dus op deze verjaardag. Want Belgen zjn een sterk en weerbaar volkje met grote solidariteit voor de landgenoten, pour les compatriotten, für der Landsmann und die Landsmännin. Dat onderscheidt ons van de rest van de Europeanen. Daarom moesten we onafhankelijk worden van de Nederlanders en de Fransen om eindelijk, oef oef, onszelf te kunnen zijn. Weeral 8 jaar geleden was er een wisseling op de troon. Ik kan zeggen dat de huidige troonbezetter zorgt voor zijn volk en zijn bestaansrecht en dat de vorige het meer als springplank zag om een luxueuzer gepensioneerd leven te kunnen leiden op zijn jacht in de Middellandse Zee. Er zijn toch een paar specialekes vandaag buiten de speech van onze koning, die mag natuurlijk nooit ontbreken, zeker in rampzalige tijden zoals 'corona' en 'waterramp'. Al zal de euforie wat minder zijn en al zal het een militair defilé in mineur en soberder zijn, toch wil ik het niet missen. Onze kroonprinses stapt mee als cadet van de militaire school. "Goed gedaan, meiske" zal een fiere papa zeggen, "nu mag je beginnen met prinses te zijn met wat glamour in opmaak en kledij". Enfin, ze is goed klaargestoomd om ons allemaal te dienen, te vechten voor onze onafhankelijkheid en het uithangbord van onze natie te zijn. Tenzij ze natuurlijk nog een paar internationale universitaire diploma's wil najagen, dat horen we dan later wel. Een andere primeur is de verschijning van de nieuwe 'oude' prinses op de eretribune: prinses Delphine, sinds kort dus ook von Saksen-Coburg und Gotha. Of ze drietalig is weet ik niet, maar Engels spreekt ze in ieder geval vloeiend en dat kunnen we dus een toegevoegde waarde noemen. Ze krijgt, na al de stubbelingen onder het vorige koninklijke bewind, nu een soort erkenning als 'extra' zus en als dusdanig verdient ze een prominente plaats in het openbare leven van deze familie. Volgens de laatste roddel zal ze vestimentair méér Belg ogen dan gelijk welke Belg die plaats zal nemen op de tribune. De landskleuren, zwart-geel-rood zullen verweven zijn in haar outfit, maar is ook volledig van Belgische makelij inbegrepen hoed, handtas, schoenen, kousen en over het ondergoed durft niemand een uitspraak te doen. Maar niemand zal een paraplu moeten meebrengen als speciaal Belgisch attribuut. De drache nationale blijft achterwege, het is mooi weer en 23°C.
Nationale Rouwdag. Een moment van stilte om 12u. Eens eventjes denken aan het verdriet en ellende van de mensen die een 'regenbom' over zich heen kregen. Landgenoten die door het wassende water alles verloren, sommigen zelfs hun leven. Hopelijk is dit een eenmalig natuurfenomeen.
Een humoristisch geïnspireerde 'dag van..'. Een 'dutjes-dag' en die zal ik deze namiddag met een siësta gedenken en vieren. Belangrijker is de start van de 'Hondsdagen'. de warmste periode van het jaar, van 20/07-20/08. Zo genoemd, al sinds de oudheid, omdat het sterrenbeeld Grote Hond, met de voornaamste ster Sirius, tegelijk met de zon opkomt en dus niet zichtbaar is voor het blote oog van de aardbewoners. Maar er zijn ook volkswijsheden op deze dag. Ik vernoem er twee. 1) is het droog op 'pisgriet' (Sint Margriet), dan regent het 30 dagen niet. 2) regent het op Sint Margriet (20/07), dan zie je 6 weken de zon niet. Zo zijn we vanzelf weer bij de namen van bijzondere mensen aangekomen. Vandaag schrijf ik onder auspiciën van Euspicius van Verdun, drink ik een apollinaris op de gezondheid van Appollinaris van Ravenna. Wilgenfortis van Portugal heeft zijn kap niet over de wilgen gegooid, anders had ik hem vandaag niet vernoemd. Maar al die woord-en naamspelingen terzijde gelaten, moest ik toch ook een mijlpaal van menselijk vernuft onder de loupe nemen. In 1969 was 20/07 een belangrijke dag voor de ruimtevaart. De ruimtemissie van Apollo 11. Neil Armstrong (1930-2014) was de eerste mens die een voet zette op janneke maan. Enkele uren voordien was hij, samen met Buzz Aldrin (1930), met de Maanlander op het maanoppervlak toegekomen. Dat terwijl een eenzame astronaut, Michaël Collins (1930-2021), rondjes bleef draaien in het ruimtetuig Columbia en op hun terugkeer wachtte. Beroemd zijn de eerste woorden van een mens ooit gezegd op een andere planeet dan de aarde. Ze zijn uitgesproken door astronaut Neil Armstrong: "that's one small step for (a) man, one giant leap for mankind". Er ontstond discussie of Neil wel 'a' gezegd had want het verschil in betekenis van het woord door dat kleine lettertje, is groot; ofwel 'een man' ofwel 'een mens'. Neil beweerdde altijd 'a' gebruikt te hebben al was dat bij de opnames niet duidelijk hoorbaar. Moderne technologie bracht in 2006 een duidelijke hoorbare 'a' in de zin. Armstrong zelf, stond er toen op, de 'a' altijd tussen haakjes te zetten in het uitschrijven van zijn woorden. Tot zover dat terug in de gechiedenis gaan. Het was wel een biezondere gebeurtenis want iedereen die over een tv-toestel beschikte zat eraan gekluisterd om deze ruimtelijke uitstap met zijn eigen ogen te zien. Nu nemen de uitstappen in eigen land bijna evenveel tijd in beslag als naar de maan vliegen, spreekwoordelijk dan. De files zijn gigantisch geworden en van het midden van het land naar de kust is bijna 3u in de wagen zitten voor ocharme 150km. De kroost is net vertrokken, in de goede richting: naar het binnenland. Het hondje jankt en ik laat een traantje. Zo is dat nu eenmaal. Tot morgen
Als mijn koffiemachine in panne valt is er direct actie vereist. Een 'technieker'bracht geen soelaas, Kapot is kapot, zei die. Dus ben ik zo vlug, als de vliegende weerga, een nieuwe koffiezet gaan zoeken en heb de drukte in de winkels getrotseerd. Dit maal eens een knalrode machine meegebracht symbool van 'ik hou van koffie' al speelde de prijs van deze kleur ook mee: 10€ goedkoper dan het zwarte exemplaar. Meteen heb ik ook het eten voor het avondmaal voor de gasten en mezelf meegebracht. Ik heb gekozen voor een oeroud degelijk volkse gerecht. Daarvoor bracht ik mee: mosselen, mosselgroensel, mosselkruiden, mosselsaus en een portie frieten voor ons alle drie. Een dessert breng ik nooit mee. Een avondwandeling op de dijk levert keuze genoeg om als afsluiter nog een zoete beet te hebben. Mijn grote kinderen zijn eventjes op stap met mijn hondje terwijl ik de broodmaaltijd voor de lunch klaarmaak met lekkere geurende koffie erbij als drank. Een aperitief is voor vanavond, eerst moet de dag nuchter doorgekomen worden.
Naast de cryptovaluta en het mondiale betaalmiddel de 'bitcoin' spreekt Van Dale nu ook van de digitale euro: nl de 'deuro'. Dat is nog niet alles want er is dan nog een onderverdeling in noord en zuid, de neuro en de zeuro. Twee woorden die wel geld kosten maar mij toch doen lachen. Verdere byzonderheden moet mijn geacht en rijk publiek zelf opzoeken. De neuro doet het financiaal beter dan de zeuro. Dat is niet te verbazen want een neuroloog verdient beter dan zeuroloog,. Een zeur mijdt iedereen als de pest. Tot daar mijn geldelijke beschouwingen en het einde voor vandaag. Ik heb braaf alles met gewone euro's betaald. Tot morgen.
