Ik sta dan wel bij de categorie dagboek/bedenkingen maar deze week is het meer 'journal' (zie 12/09) dan bedenkingen. Er zijn wel een paar grote rampen geweest in Marokko (aardbeving) en in Libië (watersnood) maar wat voor conclusies en bedenkingen kan ik daar over maken? Dat er door de plaats van de rampen een chaotische communicatie is, dat er geen verslaggeving kan komen en er geen hulpverlening onderweg is. Maar ook dat de hulp die de gewone mensen moeten krijgen veel afhangt van de heersers van het land. Een koning die te koppig is om veel buitenlandse hulp te vragen tenzij het afkomstig is van het Midden Oosten (met de oliedollars). En Libië dat een verdeeld land is sinds 2011 en waar twee rivaliserende overheden aanspraak maken op de macht: in het Westen is er in Tripoli een ander bevelhebber dan in het Oosten, Derna, waar de ramp plaatsgevonden heeft. Er is in dat land geen eensgezindheid om elkaar bij te staan, en geen vraag voor hulp aan het buitenland. Mijn gevolgtrekking is: een gewone mens heeft maar baat bij een eensgezind bestuur, een stabiele regering en een staatshoofd dat zijn bevolking wil steunen, helpen, en durft andere landen om bijstand te vragen. Wie gaat in beide landen de bevolking aan voedsel, onderdak helpen? Wie gaat om hygiënische redenen de doden bergen en begraven? Bij een bevolking die aan zijn lot overgelaten is, zal het lang duren vooraleer alles weer genormaliseerd is. Deze zomer zijn er al verschillende natuurfenomenen geweest die een enorme impact hadden op landen zoals Griekenland met verzengende hitte, bosbranden en storm met watersnood. Warmte heeft een alom bepalende weerfactor geweest in het zuiden van Europa. De Belgen hebben gelukkig een normale zomer gehad. Met in september een serieuze nazomer met ongekende temperaturen voor deze tijd van het jaar. En nu is het de laatste dag van l'été Indien. De temperatuur met 19°C is nog wel oké, maar het is buiten toch een grijze bedoening. Dat neemt niet weg dat alle ongewenste insecten aanwezig zijn om de mensen te ambeteren. Ik ben deze morgen al gebeten door een spin en dat doet verrekte zeer. Voor de rest beweeg ik me voort zoals een plank, of zoals mijn sterrenbeeld kreeft, stokstijf en schuin ga weg. Tot morgen
Een belletje op een zaterdagmorgen aan mijn poortje!!!! Mijn vrienden kwamen eens kijken of ik al terug te been was na mijn tuimelperte op het strand richting zee! Ja, dat was me gisteren wel de belevenis van de dag, moet ik zeggen. Met opgestroopte broekspijpen, crocs aan mijn voeten en een hond aan de leiband zou en moest ik die eerste dag dat woeffie op het strand mocht, pootje gaan baden. Een onvoorzichtigheid of verkeerde schoenen of een putje in het harde zand, deed me plompverloren voorovervallen. De vrienden waren juist op het strand en een behulpzaam koppel wandelaars, kwamen zien of het allemaal in orde was. Gelukkig was dat zo, nadat ik van het eerste verschieten bekomen was. We zijn toch nog pootje gaan baden in het warme strandwater en dat deed deugd voor mens en dier. En dus kwamen ze deze morgen, in de veronderstelling dat ik nog niet te poot was, me een bezoekje brengen met een kramiekske in de hand. Het was in hun geheugen blijven hangen dat ik dat 'briochebrood met krenten' wel lekker vind en dat de hond er de laatste keer mee gaan lopen was en me een paar angstige uren had bezorgd (krenten en rozijnen kunnen evenals chocolade dodelijk zijn voor honden). Het rozijnenbrood smaakte in ieder geval en daarmee had ik mijn ochtendbabbel ook gehad. Ik zit wel met 2 blauwe knieën, dat is dus assorti met mijn kledij, maar deze avond zal ik terug wel op stap gaan. Vooral ook omdat het zaak is dat ik blijf bewegen om geen stijve benen te krijgen. Ook omdat het zeewater een aangename 20°C heeft, het een mooie dag is en ik graag op het strand loop om van dichtbij, de zee te zien bewegen. Maar vandaag denk ik ook aan mijn vriendin Maike die 74 kaarsjes mag uitblazen. Altijd prettig om iemand een verjaardag te kunnen wensen. Voor de rest zal het een rustige zaterdag worden, met veel buiten zijn en genieten van deze aangename temperaturen. Dat terwijl ik verder zal lezen in mijn thriller van meer dan 500 blz "Oog om oog" van Matthew Arlidge. Spannend! Tot morgen
Wat is er leuker dan 's morgens, in de zon te flaneren op den dijk? Wat is er leuker dan te kijken naar een klein eenzaam bootje met witte zeilen op een vlakke, kalme zee? En wat is er nu leuker dan terug op het strand mogen lopen met de hond en voetjes baden en pootjes nat maken? Niks. Daarom is 15 september zo'n belangrijke dag, met z'n tweeën weer volop genieten van zand, strand en water. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door de zee en door de kleine pleziertjes die onze Noordzee, zonder het zelf te weten, geeft. Iedere dag weer opnieuw, beleef ik de schoonheid van onze zee, in al zijn vormen, van kalm tot woest, van het bruine en zanderige water bij slecht weer, naar zijn staalgrijze kleur bij blauwe luchten. Het blijft een dagdagelijks plezier om hier te kunnen wonen en liefst nog ontzettend veel jaren. Maar eerst weer even back to business. Onlangs schreef ik, dat enkele BV's ons weer wilden aanzetten om papier te gebruiken om onze zieleroerselen op neer te pennen. Maar de officiële verdelers, water-electriciteit-telefoon.... hun rekeningen niet meer aan papier toevertrouwen, geen papier meer verspillen voor hetgeen ik hen verschuldigd ben. Ze drukken wel 2 papieren af om me mee te delen dat ze geen papieren afrekeningen meer gaan doorzenden. In heel kleine lettertjes, onderaan het schrijven, staat wel vermeld dat ik nog altijd de optie krijg om toch alle rekeningen op papier afgedrukt te krijgen. Ik moet dat dan wel speciaal aangeven en aanvragen. Nu sta ik werkelijk in dubio. Mijn mail is al eens gehackt geweest, er kan al eens een grote electriciteitspanne voorvallen en ik geef niet graag zomaar alles uit handen van betalingen. Ik wil nog altijd graag zien waaraan ik mijn geld besteed heb en via domiciliëring, wat gemakkelijk zou zijn, vind ik dat ook al moeilijker. Op de pc de facturen, dus electronisch, vind ik moeilijk om te controleren en na te kijken. Of men moet ze afprinten en dan doe ik ook aan papierverspilling en bladvervuiling met toners. Alleen is dan het probleem naar mij verschoven. Ik zal me vandaag onder een appelboom zetten en goed nadenken. En misschien krijg ik dan inspiratie zoals bij Isaac Newton (1642-1727) voorviel toen hij een appel op zijn kopke kreeg. Enfin, ik zal voor alle zekerheid mijn reader maar meenemen. Het is zalig weer om in de schaduw wat te lezen. Tot morgen
Hoe plezant is dàt niet? Een tweede nazomertje met zéér aangename temperaturen. Dat wil zeggen, warmte op mensenmaat. Daarbij zijn dan de nachten koel en de ochtenden nog fris, maar dat deert niet. De zomermaanden waren dan wel niet fantastisch te noemen maar dat wordt nu ruimschoots vergoed in de eerste herfstmaand. Alles groeit en bloeit nog welig, zelfs kan ik nog aardbeien oogsten. Weliswaar maar 2 kleintjes per dag maar ze hebben een volle smaak en zijn stevige vruchten. Voor de rest heb ik vandaag niet zo veel te vermelden. Na de poetshulp kwamen er vrienden langs en we hebben dan samen maar boterhammekes gegeten. Het is altijd plezant niet alleen aan tafel te zitten, vooral omdat ik deze week verwent was door gezelschap van mijn familie.
Ik vond vandaag wel een mooi citaat van Aldo Cammarota (1930-2002), een Argentijns schrijver, humorist die ook verschillend goede citaten heeft geschreven. Is het volgende op mij van toepassing? "Bescheidenheid: de hoop dat anderen zullen ontdekken hoe geweldig ik ben/we zijn/bloggers zijn". Tot morgen
Ik heb mijn metekind aan het station van Oostende (ttz, in de nabijheid) afgezet. Na een paar verrukkelijke dagen met ons twee + hond, waar we geproefd hebben van al het lekkers hier aan de kust. Gaande van de natuur zijnde het strand, de zee en het overmijdelijke bootjesbaden in een zee van 20°C, naar de voeding zijnde Bickyburger, garnaalkroketten en een ijsje toe. Voor de rest is er weer veel gebabbeld en er samen eens op uit getrokken en gerust op de nieuwe banken op de dijk. Hij is goed gezelschap en nu is het weer wachten tot het volgende verlof vooraleer dat hij weer eens langskomt. het is weer leven op ons eigen tempo en ondanks hij niet lang gebleven is, is het toch weer wennen voor de hond en mezelf, dat we weer op elkaar zijn aangewezen. De zee was ook wat grijzer en minder rustig dan gisteren met grote schuimkoppen. Gelukkig en hopelijk maken we hier niet mee wat de landen rond de Middellandse Zee meemaken: hitte, branden, overvloedige regenval, aardbeving en een "medicane". De Engels samentrekking van de woorden 'mediterranean + hurricane (orkaan). Met duizenden slachtoffers, met duizenden mensen die geen onderkomen of voedsel hebben, met ontelbare gewonden die wachten op verzoging. Wereldsolidariteit blijft nodig om aan iedereen een menswaardig bestaan te kunnen geven. Tot morgen
Op de 'Internationale Dag van de Migraine' heb ik gelukkig vandaag geen last van dit soort hoofdpijn. Het is een kwaal die veel mensen tergt en hun leven overhoop haalt. Er mag speciaal aandacht voor gevraagd worden en hopelijk vinden ze eens echt de oorzaak van dit soort pijnen. Nu is het behelpen met een straffe pil, in bed kruipen en hopelijk, in een kamer gespeend van licht, in slaap vallen.
'Liefste journal, ik lees vandaag een geweldig krantenartikel'. De BV's hebben weer 'het ei van Columbus' uitgevonden of zo je wil 'het warm water' of nog 'het wiel'. Darwin (1809-1882)schreef zijn dagboek, Anne Frank (1929-1945) schreef het hare en alle scheepskapiteins moeten een 'reisdagboek' bijhouden, de koks een 'voedseldagboek', de zorgverstrekkers een 'gezondheids-welzijnsdagboek', voor de school een 'leerdagboek', de verse mama's houden een 'babyboek' bij. Een 'bulletdagboek' gebruiken de meeste bloggers, een samenraapsel van een agenda, zelfreflectie, dagelijks logboek, talenten tonen en dromen noteren. Maar de BV's waarvan sprake, Tine Priem en hoe kan het ook anders, Pascale Naessens, zien heil en een centje te verdienen in iedereen diets te maken, terug pen of potlood en papier te nemen en alle zieleroerselen van de dag te noteren in een schriftje dat ze op de markt zullen brengen nadat iedereen hun exemplaar gelezen heeft hoe je moet schrijven in zo'n cahierke. Het wordt dan 'journaling' genoemd. Pascale noemt haar boek na de 'pure keuken' nu "Go pure journal" en het boek van Tine noemt "Van geluk gesproken". De trend is weer gezet, na de ontzettende aantallen kookboeken die er op de markt kwamen, de handwerkboeken is nu "het leren schrijven" een hot item geworden. Genoeg daarover, bloggen is veel plezanter, we zijn met veel bloggers die stuk voor stuk wat te zeggen en te tonen hebben dat de moeite loont voor de anderen.
Wat heb ik geleerd op deze naamdag van Maria, de moeder van Jezus? In de geschiedenis van de vroomheid is er blijkbaar veel gemediteerd geweest over de mystieke betekenis van de naam 'Maria'; Mater Alma Redemptoris Incentivum Amoris = Zoete Moeder van de Verlosser, Aanstekelijk in de Liefde. In de Middeleeuwen gaf men aan elke letter van haar naam, een edelsteen. De M = magarita = parel, A = adamas = diamant, R = rubinus = robijn, I = iaspis = jaspis, A = anesthistus = ametist. Weer een weetje erbij dat er eigenlijk niet toe doet.
Mijn metekind is voor een paar dagen bij mij. Wat maakt het zo gezellig? We leven een beetje op hetzelfde ritme, met de zelfde goestingen voor de maaltijden, met gewoon genieten van de dag samen. Een beetje zelfde interesses van tv-kijken, naar programma's waar we eens duchtig commentaar op kunnen geven o.a. naar de originele "Masterchef" (Engeland of Australië) of naar de originele "Maried at First Sight" Australië. Dubbel plezier voor mij, gezelschap dat meekijkt naar deze speciale uitzendingen. Deze avond nog 'garanaalkroketten' gaan eten en thuis nog een gigantische crème. Tot morgen
Een mens is een straf beest. Van 31°C gisteren noteer ik nu 21°C. Bij de echte dieren is dat wel even anders, een ijsbeer heeft ijs en koude nodig en hebben ze hier in het wild nooit opgemerkt en een kameel blijft in de hitte van de woestijn rondlopen. Wij zijn als mens altijd aanpasbaar, zonder meer. Van koude naar warme omgeving en vice versa op een paar uur tijd. Ik wilde er bij voegen 'zonder' morren, maar ik denk niet dat zoiets zal lukken bij de Belgen. Vandaag is het met een giletke aan rondlopen want de overgang van zéér warm naar een normale temperatuur vraagt van ons lichaam toch een beetje aanpassingswerk. Morgen ben ik weer de 20°C gewoon en is het gewoon met korte mouwen rondlopen. Vandaag voorspellen de weermannen ook nog wat bluswater. Dat zal voor iedereen wel eens deugd doen, als het niet te lang zal duren anders spannen de Belgen weeral een zaag. Gelijk welk weertype er zich voordoet, in dit land is nooit niemand tevreden met het 'weer'. Enfin, vandaag ben ik al naar de dokter geweest voor nazicht en alles was tiptop in orde, dan boodschappen gedaan want ik krijg voor een paar dagen bezoek. Mijn oudste kleinzoon bezoekt de bomma nog eens voor de klassiekers op culinair gebied samen met zijn oudje te verorberen: een bickyburger en de volgende dag garnaalkroketten. Altijd feest als er dan ook nog een grote ijskreem op volgt. "Omgaan met de kinderen is gezond voor de ziel", zei en schreef Fjodor Dostojewski (1821-1881). Tot morgen
