Eindelijk is de tijd er waar al lang op gewacht werd: hemelse zomerse zonnige warme temperaturen en blauwe luchten. Zonovergoten dagen die ons de vit.D geven om weerstand te hebben tegen de griepaanvallen in de winter. Geen briesje, het is bijna windstil te noemen, enkel mijn in- en uitademen geeft wat luchtverplaatsing. De verfrissing komt dezer dagen van op blote voeten te kunnen lopen. En als ik dan de bloemen gul besprenkel met fris water, doe ik hetzelfde met mijn voeten en benen. Raar maar waar, ik zit nu echt wel veel binnen. Ook de hond zit liever aan mijn voeten dan buiten te spelen. Ik ben blij met dit prachtige weer, maar geniet er binnen van. Ik ben nooit de grootste zonneklopper van den hoop geweest maar nu is het echt uit den boze geworden om met dit weer buiten te lopen. Mijn uurtje buiten zitten heb ik al achter de rug en voor de rest van de dag zal het eens sporadisch buiten lopen zijn omdat de hond zijn behoeften moet doen en zijn poten eens moet strekken. Ik zal vandaag als tijdverdrijf eens extra kijken op instagram waar ik naast de gedichtjes van 'Loftoejoe' ook met verbazing de strapatsen van 'bebecampeiro' volg. Een manneke dat van kleinsaf, zich ontfermt over een zwarte kip die zich alle liefdesblijken van het jongetje laat welgevallen. Steeds op de hort met zijn kip in de velden, die ook in zijn bed slaapt, wordt hij op de voet gevolgd door een gans en twee honden. Ik word vrolijk van naar dat ventje en zijn dierengaarde te kijken. Voor de rest zal ik me rustig en stil houden want met dit weer is iedere inspanning goed voelbaar en er teveel aan. Ik zal uit mijn venster kijken of ik de vliegers zie, want gisteren waren er maar enkelen in de lucht te bekijken. Veel nieuws heb ik voor de rest niet te melden, daarom nog een nadenkertje: slijten is iets van vroeger, tegenwoordig gaat alles kapot!. Tot morgen
Breidag in het breimuseum van Sint Niklaas. Normaliter zou ik een bezoek gebracht hebben aan de nog werkende breimachines uit mijn kinderjaren en jeugd. De Collectie Industrieel Erfgoed en het rijke Industrieel Verleden is te zien in een fabriekshal van 600 m². Daar stelt men de verschillende soorten machines tentoon, rondbreiers, platbreiers enz, vooraleer ze allemaal computergestuurd werden en de industrie naar andere oorden met goedkopere werkkrachten verhuisden. De textielnijverheid vanaf de 2e helft van de 19e eeuw tot de jaren 1980 brachten welstand in de stad. Het Museum toont met foto's en machines, hoe de breiers, de wol en katoen verwerkten en hoe de knipsters, de stiksters, de strijksters en inpaksters er draagbare procducten van maakten zoals kousen, handschoenen, debardeurs en pullovers, gilets, vesten en kleren. Vervlogen tijden. Het verhaal en de geur van de parafine en machineolie stopten voor mijn familie bij het overlijden van mijn vader in 1979. Dus dan weet je wel dat voor mij, als meisje, de overschotten en lappen weveniet een godsgeschenk waren om poppenkleedjes te maken. En vandaag zet ik mijn enige pop die ik nog bezit eens extra op het voorplan op deze 'Werelddag van de Poppen'. Mildred Seeley (1918-2001) vond dat er wereldwijd wat meer aandacht aan dit speelgoed moest besteed worden en stelde in 1986 voor dat te doen op de 2e zaterdag van juni. Ze schreef verschillende boeken over porceleinen poppen en bezat er een grote collectie van. Na haar dood veranderden de poppemiekes voor enkel miljoenen dollars van eigenaar. En van speelgoed gesproken: the difference between men and boys, is the size of their toys. Ik begin met het goedkoopste speelgoed van de dag te vermelden: vliegeren. In alle vormen, kleuren, groottes is er dit weekend het 'vliegerfestival'. Veel van die gekleurde stoffen vogels zijn hierheen gebracht in wat duurdere speelgoedjes: VW-busjes. Die blazen hier ook verzamelen en laten zich door de goegemeente bewonderen en zeker de echte originele volkswagentjes. Tegenwoordig weer hip als mobielhome of camper. Nog wat duurder zijn de uitstappen richting Mount Everest. Dit jaar een record aantal bergbeklimmers met of zonder ervaring in het hooggebergte en dus ook met een recoord aantal valpartijen en doden. Dat kost een bom geld en dat om in file naar boven te kloefen, in een zuurstofarm gebied, om de wereld te overschouwen vanaf +8000m hoogte en dat gedurende 1 minuutje. Een ander toy is voor de miljardairs: een skelet van een 'tyrannosaurus' voor Fernand, de eigenaar van 'Den Boerentoren'in Antwerpen en reeds een derde gigantisch beest voor den Marc, om zijn reeks dino's in zijn Adventure Valley van Durbuy aan te vullen, een skelet van de 'allosaurus'. Ze hebben in hun jeugd nooit plastieken beestjes gekregen om mee te spelen. En dan Mr Great President. Staatsgeheimen en staatspapieren zijn voor deze man blijkbaar van nul en generlei waarde aangezien ze werden aangetroffen in zijn toilet, badkamer en slaapkamer van zijn residentie Mar-a-Largo of huis Lange Zee in Florida. Waarschijnlijk had vrouwlief spannende verhalen nodig vooraleer de ogen te sluiten om naar dromenland te vertrekken. Tot morgen
Het is natuurlijk een drama dat een 6 maanden oude baby vergeten wordt door haar moeder en dood terug gevonden wordt in een gloeiend hete auto. Een moeder die pas uit zwangerschapsverlof, terug aan de slag gaat, nog wel in een ziekenhuis en haar kleintje vergeet uit de wagen te nemen. Een vader die zijn kind niet vindt en hopeloos een telefoontje pleegt naar de moeder. Een familiaal drama voor een ganse familie en hoe gaat iedereen daar uit geraken? Voor de moeder zal dat een levenslange schaduw op haar leven zijn. Gaat ze steun krijgen van de vader? Van iemand anders in haar onmiddellijke omgeving? Of zal ze vergruisd worden door familie en vrienden? Ik hoop voor haar dat ze toch iemand heeft die haar zal steunen en begeleiden in de verwerking van deze katastrofe. En blijkbaar speelt er zich ook een drama af bij mijn favoriete dichteres "Loftoejoe". Die heeft gisteren weer van zich laten horen met het gedicht "Leegte" dat veel verdriet en leed beschrijft alsook het begeleidend tekstje dat wat uitleg geeft. Voor liefhebbers van poëzie, is 'Loftojoe' een aanrader en ik heb ze gevonden op instagram met waardevolle gedichten.
Ik ben al druk bezig geweest om mijn bloemen van water te voorzien vooraleer de grote hitte het kostbare vocht zou verdampen. Ze hebben al kunnen slurpen en de dorst lessen. Dat heeft ook de hond gedaan want ik ben deze keer eens rondgegaan met de tuinslang. Eens voor de waterstraal springen, zijn muil openzetten dat ik er wat water kon inspuiten en natuurlijk hem een beetje verfrissen want het was hier al vroeg in de morgen ook een aangename temperatuur. Uiteindelijk zou ik zeggen, hebben we hier ook eens een 23°C en dat is echt lang geleden. Wat er ook is natuurlijk, voor de ouderen onder ons, een schaduwrijk plekje opzoeken of in de namiddag zoals de Spanjaarden, een siësta doen. Terug aan de slag gaan rond een uur of 5 in de namiddag, en dan buiten blijven zitten tot het donker wordt. De opmerking kreeg ik al van de studenten in de familie: het is weer blok en snikheet. Advies van de oma: een bakske met koud water zetten en af en toe de voetjes eens verkoelen en geen zoete dranken nemen. Water van het kraantje is nog altijd het gezondste. Ik ben toch enorm blij dat de intense periode van studeren zowel voor mezelf als in die weken met mijn studerende kinderen, voorbij is. Dat is een kelk die ik graag aan mij zie voorbij gaan. Voor de anderen, pluk de dag en geniet ervan.Tot morgen
Ik verschoot mij nen floeren aap toen ik mijn pc aanzette en begroet werd met: goede middag Marleen, 16°C. Ik dacht dat het nog vroeg was. Niet getreurd, goed nieuws vandaag: wat Sint Medardus brengt voor weer, brengt hij ook in oogsttijd weer. De volkswijsheid, levert nog altijd de beste weerspreuken. Ik zal me de komende tijd geen zorgen moeten maken over het weer, 't is zonnig, 't is droog en nog altijd een voelbaar briesje. Nadeel is dat het al zó lang droog is dat ik 's avonds met mijn gieterke moet rondgaan om mijn planten en bloemen in potten, van water te voorzien. Het gras besproeien is onbegonnen werk en versmossing van kostbaar water. Om mijn teer velleke en hoofdje met witte krans te beschermen, zal het misschien lukken om deze namiddag onder de parasol te zitten zonder dat hij wegwaaid. Gewoon wat op de bank zitten, een babbelke slagen met buren of passanten die verkeerd lopen of gewoon mijn boek openslaan en wat lezen. Dat mag toch wel eens gezegd worden, een zalig leven als gepensioneerde. Bij zo'n weer vergeet men ook de reumatiek, de artrose, de artritis enz. Niet dat ik er over te klagen heb, maar het is een gezegde dat jaggers graag gebruiken om wat te kunnen zagen. Dus straks, short aan, zonnehoed op, een fles water bij de hand en genieten van dit luilekker leven. De hond doet dat ook en zit graag naast mij buiten om me erop te wijzen wanneer er een bekende passeert. Zoals gewoonlijk kwam ik wat namen tegen die een belletje deden rinkelen en dan start de lectuur op het internet waar ik die van ken. Natuurlijk ken ik die niet echt, de enige bekende die ik ooit gezien heb van dichtbij is Paus Johannes Paulus II (1920-2005) toen hij Mechelen bezocht. Mijn oog valt vandaag op 2 dames, schrijfsters van romans, essays, verhalen...En dan ga ik op zoek welk boek of roman ze schreven of waarom die naam me aanspreekt. De Frans-Belgische schrijfster Marguerite Yourcenar (1903-1987), een pseudoniem gemakshalve gebruikt, want haar voornaam + familienaam bestaat uit 70 letters. Wel is haar achternaam een anagram te noemen van haar echte naam. Ik vond geen boek dat ik gelezen heb maar ze was een feministe (vandaar) en de eerste vrouw die toegelaten werd tot de prestigieuze Académie Française. Haar citaat dat me bijblijft:"....ik kan mezelf niet voorstellen zonder Vlaanderen, zonder de streek waar ik voor het eerst van mijn bestaan werd geconfronteerd met de zuiverheid en de kracht van de grote dingen: het water, de lucht, de aarde". George Sand (1804-1876), ook een pseudoniem want niemand wil als barones Dudevant of 'de van voren' door het leven gaan. Een Franse schrijfster, feministe ook, de vrouw in broekpak en met korte haren. Weerom vond ik geen boek dat ik van haar gelezen had. Maar ik herkende haar naam omdat ze aan alle belangrijke 19e eeuwse schrijvers als compagnon of geliefde is gelinkt. Het meest natuurlijk aan Frédéric Chopin (1810-1849). Tot morgen
Here I go again, om mijn bedenking van de dag te ventileren. Veel gebeurt er niet op het internationale strijdtoneel. Iedere dag weer vernielingen en beproevingen voor de mensen die in oorlogsgebied wonen. Voor wie en voor wat moet er weer ontzettend veel menselijk leed plaatsvinden? Onbegrijpelijk voor mij. Uit het Vaticaan kwam ook het nieuws binnen dat de 86-jarige paus Franciscus weer onder het mes moet. Ditmaal zijn zijn darmen de schuldigen van de spoedeisende operatie. Dat brengt me weer bij mijn moeder die op dezelfde manier in het ziekenhuis en daarna in het woon- en zorgcentrum belandde. Dat is dan een terugblik op een moeilijke tijd, nu ook weeral meer dan 10 jaar geleden. In het binnenland is er veel aandacht voor justitie en de processen die er gevoerd worden. Van Dale heeft er weer een woord voor gevonden: tiktokjustitie. Niet alleen in de rechtszalen worden er vonnissen uitgesproken, ook de sociale media hebben hun eigen veroordeling van de feiten en personen. Dat is geen positieve wending in het rechtspreken over strafbare feiten. Het is zo dat daders en slachtoffers zelden akkoord zijn over de uitgesproken straffen, maar we leven in een rechtstaat met een onafhankelijk gerecht en men moet ten alle tijden het verdict van de rechtbank accepteren. Er zijn nog mogelijkheden genoeg om zijn onvrede te tonen bv via het hoger beroep. Maar als men de debatten gaat voeren en zijn onvrede begint te uiten via sociale media en op straat, is de onafhankelijke rechtspraak in gevaar. Het gaat over een 'doop', op een verkeerde manier nageaapt van het christendom, omdat men ergens wil 'bij horen'. Een studentendoop is een vrijwillig ondergaan van een ontgroeningsritueel, van schacht naar student, om bij een bepaalde 'studentenvereniging' aan studentikoze activiteiten deel te nemen. Iedere faculteit heeft meerdere verenigingen, zelfs in de steden en dorpen zijn er studenten bijeenkomsten over de faculteiten, universteiten en hogescholen heen. Een 'doop' zou een ludieke en plezante gelegenheid moeten zijn als overgangsritueel van leerling naar student. Geen mentaal en fysiek uitdagende proeven, geen associatie met vernederingen, geen grensoverschrijdend gedrag, geen overmatig drankmisbruik dat alles met een, soms, fatale afloop. Men zou bijna een afkeer krijgen van het studentenleven door een folklore die een gigantische uitspatting is geworden en in niks te rijmen valt met studeren. Ik hou niet van dopen, maar wel van het studenteneten en met name 'studentenhaver' ook wel 'elitehaver' genoemd omwille van de vermeende intelligentiebevordende werking door de mengeling van cashewnoten, paranoten, walnoten, hazelnoten, amandelen en ook de krenten en de rozijnen. Noten zijn gezond om te eten: veel calorieën, verbetert de cholesterowaarden, bevatten antioxidanten en helpen ontstekingen tegen te gaan, bevatten gezonde vetten, vezels, en vit E. De toegevoegde rozijnen en krenten hebben dan weer een laxerend effect. En als ze dan nog in pure chocolade verwerkt zijn is deze 'studentenhaver' een ware delicatesse bij de namiddagkoffie. Tot morgen
Puffen in het binnenland, bibberen aan zee. Een warme trui, sjaal en handschoenen aan om een stapje in de wereld te zetten. Dat het niet het enige jaar is dat dergelijke temperaturen en de felle noordoostenwind zich doen gelden merkt men aan het feit dat de periode van 5-20 juni de schaapsscheerderskou genoemd wordt. Deze tijd van het jaar worden de schaapjes van hun wol ontdaan en is de herder blij dat het niet te warm wordt zodat de dieren niet ziek worden van de stralende zon die schijnt op hun tere velleke. Als ik al niet blij ben met deze koude en wind, de herders en de schapen zijn dik tevreden. Zo zie je maar dat de nadelen voor de enen de voordelen voor de anderen zijn. En de boer zal ook dik tevreden zijn met de noordenwind. Het graan kan verder groeien zonder zonder te rijpen en geeft een rijkere oogst. Vandaar het spreekwoord: waait in juni de noordenwind over het land, dan krijgt de boer veel koren op zijn land. Maar vandaag zal er ook op verschillende plaatsen in Europa, en dan vooral in Frankrijk, het eindoffensief van de Tweede Wereldoorlog herdacht worden. Veel films en boeken zijn er geschreven en verschenen over 'Operatie Overlord'. Die startte op 6juni 1944 aan de Normandische kust met de landing van de geallieerde troepenmacht op Omaha-, Utah-, Gold-, Juno-, Sword Beach in de bekende amfibieschepen, DUKW (uitgesproken als 'duck', eend). Hier aan de Belgische kust werden ze in het post-oorlog tijd gebruikt om toeristische uitstapjes te doen op de Noordzee. DUKW is een Engelse afkorting van de vertaalde woorden in Nederlands: D= voertuig ontworpen in 1942, U = amfibisch voertuig, K= alle wielen aangedreven, W = twee aangedreven achterassen. Meer dan 2 miljoen soldaten zijn op die bevrijdde stranden geland en een 250.000 geallieerde manschappen lieten daarbij het leven. Een geschiedenis die nooit mag vergeten worden en een oorlog die nooit mag terugkeren. Maar mensen zijn mensen en de goede voornemens van alle Europeanen die vochten voor vrijheid is ook weer aan diggelen geslagen door een man die ook weer alles en iedereen naar zijn hand wil zetten. Weer met vele doden, vluchtelingen en vernietigingen tot gevolg. Maar de tastbare herinneringen aan die landingen, de amfibiebootjes, zijn nu allemaal verdwenen. Het laatste auto/bootje dat toen gerecupereerd werd van die invasie, bevond zich te Sint Idesbald. Het is een paar jaar geleden uit de vaart genomen wegens te duur in onderhoud, geen reserve delen meer te verkrijgen en te dure benzine. Natuurlijk ook een gebrek aan toeristen die een dergelijk uitstapje wilden doen. Tot morgen
Een nieuwe werkweek is weer van start gegaan. Al week 23. Ik blijf me verbazen over de snelheid waarmee de tijd vooruit gaat. Ik moet met boodschappen doen deze nieuwe 7-daagse beginnen. Dik tegen mijn goesting om mijn kostbare tijd daaraan te besteden. Maar mondvoorraad groeit niet aan de bomen of valt niet uit de lucht zoals in het Oude Testament het 'manna' voor de Israëlieten naar beneden kwam. Nee, ik moet daarvoor een verplaatsing maken van 6,5 km. Ik neem dan wel de mooiste route, langs de zee. Ik zie dan dat de Noordzee maar blijft schuimen en wilde golven aanmaken. Het blijft, in tegenstelling tot in het binnenland, maar 15°C met nog altijd een noordoostenwind van 55 km/u. Niets aan te doen, het weer nemen zoals het komt en er het beste van maken dwz goed aangekleed buiten komen. Ik kan mezelf toch niet gaan verhongeren door geen eten aan te schaffen. Voor mezelf zou ik nog een uitleg kunnen vinden maar de hond zou niet begrijpen waarom er geen eten in zijn bak komt. Dus vooruit met de tuftuf. Gelukkig is er hier een groot winkelcentrum waar alle grootwarenhuizen te vinden zijn. De auto parkeren en te voet van het ene naar het andere lopen als men geen goesting heeft om voor 100 meter zijn auto te verplaatsen. Ik heb vandaag eens een ander koekje meegebracht in plaats van de tompoes bij de koffie: mergpijpjes. Ik heb natuurlijk ook gezonde zaken meegebracht zoals de gele kiwi's die in reklame waren en deze tijd van het jaar ook de aarbeitjes want de mijne zijn nog niet rijp. Veel valt er voor de rest niet te vermelden. Iedereen schreeuwt wel zijn vreugde uit om het kampioenschap van Antwerpen te vieren. Maar sjotten tegen een bal en daar opgewonden van geraken is nu niet direct mijnen dada. Ik ga verder lezen in mijn meer dan 700 blz tellende 8e deel van de 'Zeven Zussen'. Tot morgen
