Een jarige in de familie!. Mijn schoonzusje krijgt er een jaartje bij, 72 lentes, 72 kaarjes mag ze uitblazen en 72 bloemekes mag ze tellen in haren boeké. Het is mooi weer om volop te kunnen genieten van deze dag. Alhoewel, hier is het van de zon genieten achter glas want er staat toch wel een gure noordoostenwind. Gelukkig heb ik veel glas om achter te zitten, en veel boeken om te lezen. Maar deze morgen heb ik toch al een beetje onkruid verwijderd op een plekje in de luwte. Mijn parasolvoet heb ik ook al klaargezet maar de parasol er nog niet op gemonteerd gezien de felle windstoten. Een ligbed ga ik niet meer klaarzetten in de tuin gezien mijn ervaring van vorig jaar bij het gebruik ervan: ik moest mij eraf laten rollen, want gewoon rechtkomen van 20cm hoogte lukte niet meer. Gelukkig waren er takken in mijn omgeving om me er aan op te trekken. Het was toen inderdaad 'Mieke hou je vast aan de takken van de bomen...' niet voor de wind maar omwille van mijn stramme en stugge spieren. Het is niet meer liggen in de zon, maar zitten. Ik vind dat absoluut niet erg. Ook op het strand neem ik nu mijn zeteltje mee, want plat op mijn buik of rug kan ik nog wel liggen maar rechtkomen niet meer. Mijn bedhoogte en salonzetels hebben al lang de obligatoire 50 cm hoge poten om vlot en elegant recht te staan.
Het "Groene Boekje" zal in 2026 de laatste papieren druk meemaken. Iedereen vindt het gemakkelijker om via de "woordenlijst.org" de juistheid van de schrijfwijze een woord na gaan, dan het "Groene Boekje" open te slaan. Ik doe dat ook of via Google een woord opzoeken. Nochtans zal ik het woordenboekje niet van mijn bureau verwijderen, evenmin mijn "Vlaams-Nederlands woordenboek". Want iedereen weet wel dat het Vlaams soms behoorlijk van het Hollands kan verschillen.
Ik denk dat er velen het met mij eens zullen zijn en het schandalig vinden wat de rechter besliste over de strafmaat van de student die een studente verkrachtte. Géén straf, géén strafblad omwille van de "getalendeerde jongeman"!!!. Verkrachting is verkrachting en heeft niks met intellect en talenten vandoen, alleen maar met driften die de jongeman niet kon bedwingen. Gelukkig heeft de unief hem 'voorlopig' geschorst want wat ben je in een maatschappij met een dokter/gynæcoloog die zijn handen niet van de vrouwen kan afhouden om zijn seksuele lusten op bot te vieren. Het is een regelrechte schande in de rechtspraak, zelfs met de voorhanden zijnde bewijzen (sperma) een opschorting van straf en een vrijspraak te geven. Dat is geen jongeman die in de maatschappij ten dienste van de bevolking moet staan.
Niet in de filosofie kalender vond ik dit citaat, wel in een ander boekje en van een onbekende wijsgeer: "Leef het leven in de breedte, want de lengte ken je niet". Tot morgen
Iedere dag verdwijnt er wel ergens iemand die door velen zal gemist worden. Rijk of arm, het overlijden van een geliefde, is altijd een 'in'trieste periode voor de nabestaanden. De achterblijvers moeten hun leven reorganiseren, wat bij de ene al beter lukt dan bij de andere. Marie Jeanne zal nooit meer haar naam horen galmen in het kasteel, alles zal er rustig blijven. Gelukkig was zijn overlijden op 31 maart, en niet op één april. Anders had dat nog voor een grap kunnen doorgaan en hadden er weer veel jokes rond zijn persoon kunnen verteld worden.
Het is natuurlijk een grappendag, hopelijk val ik niet ten prooi aan een of andere frats van een onverlaat. Sommigen kunnen dat misschien plezant vinden om wat grappen en grollen uit te halen met familie, vrienden, kennissen en collega's, maar ik zie daar niet altijd het plezante ervan in. Naturlijk zijn er altijd mensen die een grap kunnen uithalen waarin een ganse bevolking kan geloven. Zoals de eerste grap vertelt in het BBC-programma 'Panorama'. Toen de spaghetti in 1957 nog een exotisch gerecht was, vertelde de verslaggever dat de 'oogst' van de spaghettislierten aan de spaghettiboom, die groeide en bloeide in Zwitserland, uitzonderlijk goed gelukt was door het uitblijven van de vijand van de spaghettieboeren, de korenworm. Na het drogen van de slierten in de alpenweides onder de alpenzon, zou er weer een grote uitvoer naar het buitenland kunnen volgen van dit exotisch gerecht. Menigeen belde later naar de BBC, met de vraag waar ze die spaghettiboom konden kopen. Dat is volgens mij een voorbeeld van een geslaagde grap, die niemand pijn doet maar velen voor 'aap' kan zetten. Ik ben eens curieus of ik de grap van VRT of in mijn krant kan ontdekken. Voor de rest is er niks speciaals te vermelden op deze speciale dag. Tot morgen
Ik heb slecht geslapen deze nacht. Ik heb mijn was opgeplooid, naar de sterren gekeken en alle combinaties van de cijfertjes op mijn wekker zien veranderen. Dat komt door een zéér emotionele video call met mijn zoon. Voor hem is het grote probleem, de afstand tussen ons beiden. In de beginjaren dat ik hier woonde had men 1u15 tot 1u30 nodig om vanuit het binnenland tot hier te komen en de 160 km te overbruggen. Nu is dat ruim 2u, met files, opstoppingen, omleidingen, werken enz. Iedereen heeft er een hekel aan om die verplaatsing te doen en de ene wil dan wel blijven overnachten en de andere kan in een ander bed niet slapen en houdt niet van de zee. Voor hen allen, is er maar één oplossing en die wil ik voor het moment nog niet in overweging nemen. Mijn tijd aan de 'kust' is nog niet voorbij maar zij beginnen stilletjesaan last te krijgen van het 'lege nest' syndroom; kinderen die op kot gaan om te studeren en hun overgebleven tijd verdelen tussen uitgaan, vrienden opzoeken, sporten en als allerlaatste met hun ouders eens een klapke willen doen nadat ze de was hebben afgezet. Niets nieuws onder de zon natuurlijk, maar plots beseffen ze dat er nog iemand op aarde loopt met wie ze wat tijd kunnen spenderen om de leegte op te vullen. En ja, dan komt de vaststelling dat er wel een heel grote gaap ligt tussen mijn en hun huizen. Daar heb ik deze nacht mijn gedachten over laten gaan want een smeekbede van een kind, hoe oud ook, laat niemand onberoerd. De grote vraag die dan op mijn lippen ligt: hoeveel tijd gaan ze voor mij voorzien per week? Eén taske koffie? Dat zal hier vandaag wel meerdere kopjes zijn want de buurvrouw komt deze namiddag om uitgebreid te palaveren over de gang van zaken in de straat en de gemeente. Maar voordien ga ik een beetje rouwen om de mooie "Dr Kildare", "Shogun" en Kardinaal Ralf de Bricassart uit de "Doornvogels" oftewel Richard Chamberlain (1934-2025). Prachtige tv-series die altijd een vleugje romantiek in huis brachten. Een mooie man, trouwens die veel vrouwen hun hartje sneller deed kloppen. Ook van mij trouwens.
Vandaag is er dan nog een speciale verjaardag: de oprichting van Child Focus, telefoonnr 116000. De vader van de verdwenen Julie Lejeune richtte deze "Stichting voor terugvinden vermiste kinderen en sexuele uitbuiting van kinderen" op. Die werd functioneel op 31 maart 1998 onder het voorzitterschap van Koningin Paola en nu Koningin Mathilde. Dat in de nasleep van de affaire Dutroux en de dode meisjes.
Nu ga ik me wat opsmukken voor het bezoek dat seffens komt. Tot morgen
