Zondag, rustdag, maar mijn hersenen nemen, gelukkig, nooit een rustig momentje als ik wakker ben. Ik ben bij de pinken vandaag, ik ben zeker dat mijn brein, goed geslapen heeft. Ik moest iets opzoeken op internet. Dat is vergif als je er mee begint, maar leutig om veel te vinden. Ik ontdek graag nieuwe weetjes, feiten en mensen. Maar alles begon met het laatste dat ik gisterenavond wilde weten. Ik heb een kikker, Kermit, in de tuin. Zie 12/09. Nieuwsgierig naar zijn eetgewoontes en waterbehoeften, moest ik wikipedia raadplegen want gisterenavond zat hij aan mijn voordeur te wachten tot ik buiten kwam. Mijn vraag: moet ik speciaal eten kopen voor een puit of vindt die zijn gading in mijn tuin? Moet ik een kikkerbadje plaatsen of heeft hij genoeg vocht aan de dauw die hier wel altijd aanwezig is? Levensbelangrijke vragen voor een kikkerleven. Antwoord: al wat de kikvors nodig heeft is in de tuin te vinden en anders zet hij het wel op een 'springen'. Oef, wat een geruststelling dat ik naast de hondenbrokken en de mezenbollen ook niet op zoek moet naar eten voor de vors. Eén antwoord gekregen, op zoek naar nog meer wetenswaardigheden. Woord van de dag, heilige van de dag, spreuk van de dag, wijsheid van de dag, bedenking van de dag, nieuws van de dag. Al die rubriekjes neem ik zo eens door, in de hoop weer wat slimmer te worden nu het nog kan. En dat was ook zo, bij het opiniestuk op de VRTnews site. Een titel waar ik alleen maar van kan beamen dat die juist gekozen is: Wijs, Grijs en Puber. Dat is de beste titel aller tijden die uit de pen van een eerbiedwaardige, emeritus, professor filosofie en wiskundige komt: Jean Paul Van Bendegem. Het boek zal binnenkort mijn huisbibliotheek wel versieren nadat ik het gelezen heb. Iemand oppert iets, en dan zijn er direct mensen die er een opportuniteit in zien om op de voorgrond te kunnen treden. Johan Leman, dominicaan, filosoof, theoloog, ex-directeur voor het Centrum van Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) wil direct van start gaan met een Ouderenrechtencommissariaat, dat complementair moet zijn met de Vlaamse Ouderenraad en nog vele andere instanties. Het is inderdaad wel zo, dat de coronacrisis veel mankementen in het ouderenbeleid en de ouderenzorg heeft blootgelegd. De zorg moet een sterk aandachtspunt blijven. Maar de leeftijd van 'ouder'voelen is verschoven. De strikte scheiding tussen pensioen en actieve bevolking zou best verdwijnen. De ouderen moeten meer participeren in de samenleving en moeten zelf ook assertiever zijn. Ook de burgerlijke partijstellingen moeten anders: je kan bijvoorbeeld als oudere geen rechtszaak beginnen, tegen dat ze voorkomt ben je overleden. De jeugd en de 'jeugdige ouderen' hebben samen, met en naast elkaar hun plaats in de maatschappij. Racisme en seksisme moeten we vermijden, er mag al zeker geen 'grijsisme' bijkomen. Geen seksist, geen racist maar ook geen grijsist. Morgen ga ik het boek over mijn wijze, grijze puberteit halen. Als ik het verslonden heb gaat de wijze grijze oudere het van commentaar voorzien in een volgende blog.
Niettegenstaande het vandaag het naamfeest is van de Heilige Januarius van Napels zijn we nog altijd in de maand september en aan de Belgische kust. Als ik zo eens terugblik op mijn woordenschat en woordgebruik is er toch in de loop der jaren veel veranderd. Veel Franse woorden waren nog aanwezig, vooral in gesprekken, zoals cendrier (asbak), casserole (kookpot), cannasiière (boekentas), cremeke (ijsroom) chance (geluk), en dat zijn maar een paar woorden met 'c' omdat het Vlaamse woord van de dag 'cellulite' is. Dé grote schrik van alle vrouwen om dat te moeten merken aan buik, borsten en billen. Geen selfies voor ons eens de huid verschrompelt naar een sinaasappelvelleke! Geen naakttoestanden voor ons, want als we alle vrouwenlichamen mooi genoeg vonden, zou nudisme de mode zijn. Maar ik ben een curieuzeneuzemosterdpot en ga dus op zoek naar een paar gezegdes die ons een hart onder de riem moeten steken. Ons goed voelen en content zijn met welk figuur en huid wat we hebben. Mijn troost en hulp zijn de zomermaanden, wandelen op den dijk en zien dat alle modellen van vrouwenlichamen in aanmerking komen om te paraderen, te flaneren en kledij te showen. In de 4 vakantiemaanden heb ik nooit geen complexen over mijn model en uitzicht. Zelfs in short en badpak waag ik me op de plage. Voor de rest van het jaar is dat bij warmte en zonneschijn enkel in de tuin. Iedereen moet weten dat vrouwen onmisbaar en belangrijk zijn, welk ook hun uitzicht is: zonder vrouw geen man, geen zoon. Zonder vrouwen gaat het niet, zelfs God wist dat!. Citaat van Eleonora Duse (1858-1924) een Italiaanse actrice. Het is de droom van elke vrouw, gewogen en te licht bevonden te worden, dixit Hans Sönker (1903-1981) ook een acteur. Die mensen weten alle lichaamsvormen te appreciëren als ze maar goed zijn in hun job en als tegenspeler. Ik heb ook een paar doordenkertjes gevonden. Een dunne vrouw is nog geen ranke vrouw, zei A. Proust. De A. is niet terug te vinden, in geen geval was het Marcel, die dergelijke zin declameerde. De beste quote en doordenker: de vrouwen die dik worden op bepaalde plaatsen, gaan daar best niet meer eten! En eens de zoektocht naar spreuken en gezegdes enz. begonnen is, zoek ik zinnetjes die voor mij van toepassing zijn en ik heb er een paar gevonden. Iedereen kan ze gebruiken als het te pas komt. Hier gaan we. Mijn leven is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Natuurlijk praat ik met mezelf, soms is er het advies van een expert nodig. En weet ook, theoretisch kan ik practisch alles, maar ik begin pas te werken als mijn koffie dat ook doet. Voilà, ik denk dat ik te veel denk! Einde van de bedenkingen.
Een titel bij een bericht zetten is soms moeilijker dan tekst schrijven. Al zegt het gezegde: de herinnering die je later wil hebben moet je nu maken. Dat zal voor 18/09/2020 geen vetpot zijn. Buiten corona, de regering, de files valt er niet echt groot nieuws te rapen vandaag. En als ik over koetjes en kalfjes wil praten, begin ik best met een vrolijke groet en vrolijke dag te zeggen. Dan hebben de mensen toch al opgemerkt dat ik in een blije en beleefde bui ben. De dag is ook al een eindje op dreef, de namiddag is zelfs al bijna gedaan. De zon schijnt met een uitdrogende bries uit het noordoosten (de woorden van Frank), alles is kurkendroog aan het worden. De planten krijgen 's morgens gelukkig vocht door wat nevel en dauw dat er tijdens de nacht ontstaat. Ik zal niet moeten rondgaan met mijn gieterke. Er zijn weerspreuken genoeg over dit weer maar jammer genoeg spreken ze ook elkaar tegen. 1) schijnt de herfstzon met zomerkracht, maakt veelal de winter zacht. 2) warm in september, koud in december! Voor believers en non-believers van de volkse wijsheden, de realiteit zal het zeggen in december. Maar volharding in het leven is nodig, ook bij het schrijven want iedere dag moet ik mijnen parlee gedaan hebben en zo zal ik woord voor woord wel mijn onderwerp van de dag vinden: de slak bereikte ook de ark door volharding!. In ieder geval is het zo dat ik door een overlijdensbericht te lezen, aan een (voor mij) wondermooie film dacht: Forrest Gump. Een film uit 1994, gebaseerd op het gelijknamige boek van Winston Groom uit 1986. De schrijver heeft het tijdelijke met het eeuwige verwisseld op woensdagnacht. Geboren in 1943, heeft hij de jonge leeftijd van 77 jaar bereikt. Maar Tom Hanks speelde met verve Forrest Gump, hij was Forrest. Een film met als rode draad een liefdesverhaal maar ook de historische gebeurtenissen waarin het hoofdpersonnage bij toeval verzeilde. De iconische woorden," Life is like a box of chocolates, you never know what you're gonna get" komen nog regelmatig tevoorschijn in allerlei gesprekken en zijn toch echt wel juist. Nochtans is het niet de quote van de schrijver. Winston Groom schreef: being an idiot is no box of chocolates. Hij schreef 16 boeken,meestal met geschiedkundige achtergronden zoals de Amerikaanse Burgeroorlog en de Eerste Wereldoorlog.
Een nieuw woord heb ik, vandaag ook weeral geleerd. Bij Van Dale verschijnen die in trosjes en waar ze allemaal vandaan komen is voor mij soms een raadsel. Vandaag dus: appartathon. Een hele mond vol om een nieuw soort feestje te benoemen: op stap gaan met vrienden langs appartementen waar je ontvangen wordt door de bewoners om te socializen. Een woord met een heel aparte samenvoeging van bestaande woorden. Het Franse 'barthon' is al een portemanteau woord van 'bar' en 'marathon' en betekent zoveel als een 'kroegentocht'. Vertaald naar een drinkgelag in de appartementen is er 'appartathon' gekomen. Noem het maar zo als je familie, vrienden en kennissen bezoekt die op dergelijk stulpje wonen. Als jagger zijn we eeuwig jong en gebruiken hippe woorden!
Het is 's morgens al fris aan het worden. De wind komt uit noordoost en dat scheelt hem 'een slok op de borrel' volgens Frank. Ik voel dat ook als ik buiten ga. De kledij is al aangepast, het debardeurke is terug tevoorschijn gekomen en aangedaan. Ik mag in geen geval een fleuris opdoen. Mijn najaar zou direct naar de knoppen zijn. De aarde heeft wat meer tijd nodig om op te warmen nu de zon niet meer om zeven uur op het appel is. Zelfzorg is essentieel, ik heb immers alleen een hond die kan zien of alles in orde is met mij. Maar dat is geen betrouwbare getuige voor een hoestje, een kuchje van mij of een ander ziekteverschijnsel. Mijn huisgenoot zegt ook niet dat ik 'oud' ben. Dat heb ik zelf vastgesteld na het lezen van de bedenkingen van Nico Dijkstra in de krant. Zowat een halve eeuw geleden gingen mannen en vrouwen naar de coiffeur om hun hoofdhaar te laten verzorgen en goed in de plooi te laten leggen. Op een foto kon je dan meestal wel uitmaken of je bij een meesterkapper was geweest of bij iemand die alleen maar coupe à la jatte kon doen. Naar aanleiding van de commotie rond de selfie's van de B.V., de verontwaardiging die erdoor ontstond, had ik stomweg aangenomen dat ze zich in adamskostuum wilden laten bewonderen. Maar nee, nee, het was dus niet om hun macho lichaam te doen, hun six pack of hun gespierde lichaam te tonen. Het was hun louter om de 'coupe' van het schaamhaar te doen. Omdat niemand zag wie zichzelf zo mooi getrimd had moest er wel een tronie getoond worden ook. Met schaamrood op mijn wangen moest ik wel aan mezelf toegeven dat ik van een andere generatie ben. Dat zulke kapbeurt belangrijk was en moest getoond worden aan vrienden en kennissen, zou nooit vanzelf in mijn gedachten opkomen. Daar was iemand voor nodig om me te wijzen op veranderende verzorgingsgewoontes. Vroeger was het belangrijk dat de haartjes en de krulletjes niet buiten de pijpen van de onderbroeken (nu zijn het slips, tanga's...) te zien waren en al zeker niet als je in bikini of badpak ging zwemmen. Dat waren zowat de geplogenheden, niets meer of minder. Nu is er een ganse mode rond verweven. Ondanks ik toch mode-gevoelig ben en de trends goed bekijk en volg, was dit fenomeen me toch ontgaan. Daar schrijven ze natuurlijk niet over in de boekskes of tonen het niet in de programma's op tv waar ik naar kijk. En nog iets, blijkbaar spreekt men dan over 'trimmen'. Dat woord werd vroeger gebruikt om aan te geven dat een man 'zijn baard' van zijn gezicht verzorgde, nu dus voor een ander behaard lichaamsdeel. Ik gebruik 'trimmen' om aan te geven dat mijn hond naar de kapper gaat en van zijn krulletjes ontdaan en er vanaf geraakt. Wat zegt men dan? Tijden, gewoontes en woorden veranderen, inderdaad.
Deze morgen was er: een kopje gezelligheid, een lepeltje liefde, twee klontjes vriendschap, en een wolkje geluk! Mijn broer en schoonzus zijn komen babbelen aan het poortje. Meestal is het gezelligheid troef aan de tafel, nu een kletske buiten. Met een hond die eruitzag als een penneveireken, een egel: zijn haren rechtop want 'eventjes' gewenteld in de modder. Ik had precies een doos zwarte schoenblink door zijn krulletjes gedaan. Ik heb ook een oud-collega ontmoet. De gesprekken gaan dan over de werksfeer van vroeger en nu, de werkethiek en de oudgedienden die nog altijd het meeste werk verrichten. Ze omschreef het als volgt: mijn collega's komen precies uit een strip van Asterix en Obelisk, ik ben omringd door doenix, kannix, wilnix en weetnix! Ben ik blij dat ik al een jagger ben en niet meer op de werkvloer moet zijn!
Als mode geïnteresseerde vrouw was ik wel verplicht om gisteren naar de opening van het parlementaire jaar en de voorlezing van de miljoenennota door de koning, op de Nederlandse zenders te kijken. Mij valt het op dat het 'prinsjesdag' genoemd is. Blijkbaar heeft dat iets te maken met al de prinsjes die destijds mee kwamen luisteren naar hetgeen de vorst, hun vader of moeder, moest vertellen van de regering. In vol ornaat, wel te verstaan. Verder noemt men dit gewoonlijk ook 'hoedjesdag', omdat de genodigde vrouwen hun beste en meest exclusieve hoofddeksel moesten opzetten. Dit jaar heeft men omgevormd naar 'mondkapjesdag', een show van de meest exclusieve mondmaskers, zowel door dames als heren. In andere contreien wachten de notabelen, gewone edelen en gewone mensen niet om te showen wat ze aan moois op hun hoofd kunnen zetten. Hier in Waregem (België) en in Ascot (Engeland) is er een elegante hoedenshow tijdens de beruchte en beroemde paardenraces. Toch wat aangenamer dan in een muffe setting te moeten luisteren waar al het belastinggeld naar toe gaat. Hier gebeurt dat sec en droog in het parlement zonder show en veel poespas en is de modeshow voor den buiten.
Ik kan nog altijd over de nazomer schrijven, want die blijft gelukkig duren. Maar weeral gebruiken ze vrouwen om iets duidelijk te maken. Deze keer gelukkig in positieve zin. We beleven een 'oudewijvenzomer'. Dat is toch van alle tijden, alleen nu een beetje warmer. Blijkbaar is er een vrouwelijke watergeest met lange witte haren verantwoordelijk voor die naam en dat ben ik niet. Het kan ook zo genoemd zijn doordat spinnen bij rustig weer zeer lange draden spinnen. En spinnen, dat zijn dan weer de oude vrouwtjes die dat doen. Vandaar. Maar deze tijd van het jaar met warmte is in alle landen een naam gegeven. In Frankrijk, l'été de St Dénis. In Engeland, St Luke's little summer. In Zweden genoemd naar de H. Brigitta, Britt sommar. En in Duitsland zoals hier, Altweibensommer. Maar vanaf nu tot ongeveer half november komen we ook nog st michielszomer (29/09), kranenzomer (begin oktober), st gummaruszomer (11/10) en st maartenszomer 11/11 tegen. Hopelijk is de temperatuur dan nog even hoog en kunnen we nog veel genieten van de buitenlucht en vit.A en vit.D opslaan.
Nazomertje, Indian Summer, maar het liefst hoor ik 'L'Eté Indien' van Joe Dassin (1938-1980). Dat liedje staat in schril contrast met de song die ik deze morgen op de radio hoorde: 'Koud in mijn hart' (1991), van Frank Boeijen. Bij dit prachtige weer, moet ik zeggen: dinsdag wordt niet leuk, als je hem niet begint met een spreuk. Maar ik heb mezelf geamuseerd met verkeerde spreuken en aan jullie, de juiste te vinden. 1) t'is een goed jaar voor de tijd van het weer. 2) vanavond gaan we de bloempotjes buiten zetten. 3) we gaan er met verkrachte eenden tegenaan. 4) je moet geen wakkere honden slapend maken. 5) wilt u mij even executeren, want ik heb een gespierde scheur. 6) nu doe ik voort want het is weeral vroeg laat. 7) ik heb me wel lap gelachen met: niemand weet, niemand weet, dat ik tepelstreeltje heet! Zo, de dag is goed begonnen, net zoals het weer en nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Ik las veel over het verkeer. Er zijn minder files voor de tijd van het jaar en de pendelaars hebben gemiddeld 41 min. nodig om de werkplaats te vinden. Minder verkeer, ik ben er niet meer bij, dat scheelt al een slok op de borrel. Ik rijd nog altijd met de benzine die ik op 01/01/2020 in de tank van mijn auto gedaan heb! Dat is toch wel het vermelden waard! De ideale tijd woon-werkverkeer is 16 minuten. Ik kom daar juist aan: van boven naar beneden komen, krant uit de brievenbus halen en met de hond spelen. Mijn werkdag kan dan beginnen, en ik moet al het werk zelf doen. Helemaal anders dus dan de voorzitters die Vivaldi spelen in de Wetstraat, wat slechter dan de muzikanten op een Brussels dak. Die politici hebben 'sherpa's, luitenants, helpers in dienst genomen om te schrijven, te schrappen, te schaven en opnieuw te beginnen. Heb ik spijt dat ik die woorden niet bedacht heb voor mijn s-dag van zondag!. Die zouden perfect in mijn plaatje en kraampje gepast hebben. Bij een volgend letterspelletje, nog meer attent zijn voor de woorden die ik kan gebruiken. Maar maak zeker en vast vandaag 'alles vast met geniet-jes'
In elke vrouw schuilt er een ondeugend meisje, behalve in mij, ik ben altijd braaf! Maar in elke vrouw schuilt er ook een ernstige vrouw. Ik heb mijn schriftjes om te schrijven: invallen noteren, feiten controleren, informatie zoeken over gebeurtenissen, veel lezen en nakijken of hetgeen ik denk, wel correct is. Weer was er eentje vol gekriebeld, een allegaartje waar niemand, ook ikzelf niet, de logica van inziet en er nog iets deftigs van kan lezen. Bij het begin van een nieuwe cahier is er altijd het voornemen om ordentelijk te werk te gaan zodat ik later nog eens terug kan grijpen naar een woord dat ik noteerde met bijkomende uitleg. Het eerste blad is een voorbeeld van efficiëntie en op blad 2 verval ik in mijn oude slechte gewoontes van alles door elkaar te schrijven, allerlei pijlen en tekens te tekenen waar ik achteraf zelfs de betekenis niet meer van weet of het opzet ervan me ontgaat. Zolang ik mijn gedachten in mijn hoofd nog logisch kan construeren en reconstrueren zijn mijn raadsels in het boekje geen probleem. Vandaag is wielrennen eerst aanbod. Een prachtprestatie van Van Aert. Het à bloc (woord van de dag) zitten van de concurentie, Team Ineos, kon gisteren niet beter zichtbaar gebracht worden. Maar ik geef deze ploeg een gratis suggestie tijdens deze rustdag: een kaars gaan branden voor de heilige van de dag, zijnde de H. Ennius van Nantes. Ze moeten daarvoor niet gans la Douce France doorrijden. Een kaarsje branden in gelijk welke kerk, kapel, heeft hetzelfde effect als ze er zijn naam maar bij vernoemen. Misschien is er dan wat beterschap voor Bernal, die ervoor zorgde dat Froome en Thomas thuis moesten blijven en nu zitten te niksen en te tandenknarsen.
Ik begon met mijn blog een 'epistel' te noemen. Je zou kunnen denken, ze mag dat woord niet gebruiken want dat is exclusief voorbehouden aan apostelen (12 man) en evangelisten (4 man), er zijn immers geen apostelessen en geen evanglistinnen. Niets is dus minder waar. Een 'epistel' kan iedereen schrijven want: is een schrijven gericht aan een persoon of een groep personen, vaak didactisch van aard en elegant geformuleerd. Laat dat nu toch wel de grote troeven van mijn blog zijn! Didactisch: ik geef de wijsheid, vaardigheden en kennis die ik onderweg bij mijn schrijven vergaar, graag door aan mijn lezers. In dat opzicht ben ik absoluut niet egoïstisch te noemen. Ik wil iedereen even slim maken als mezelf. Moest dat verwaand klinken, dan klinkt dat fout. Elegant geformuleerd. Ik ben geen olifant in een porseleinkast, ik dram niet zo maar door. Ik probeer eerder voorzichtig, schoon, juist en lief te schrijven. Ik hoop dat ik de woorden van Amos Bronson Alcott (1799-1888) een leraar-pedagoog, waar maak: een goede stijl zit goed als een goed pak. De wijsheden die ik af en toe spui, moeten tot iets dienen en positief zijn. Zoals vandaag, een nieuwe tijd in vervoeging van werkwoorden: leef in de tevreden tijd.
